説教集

聖書研究
説教集

Temat 10: Księga Objawienia

[ROZDZIAŁ 21-1] Miasto Święte, Zstępujące z Nieba (Księga Objawienia 21:1-27)

(Księga Objawienia 21:1-27)
„Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza. A ja, Jan, zobaczyłem święte miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak oblubienica przyozdobiona dla swego męża. I usłyszałem donośny głos z nieba: Oto przybytek Boga jest z ludźmi i będzie mieszkał z nimi. Oni będą Jego ludem, a sam Bóg będzie z nimi i będzie ich Bogiem. I otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu, i śmierci już nie będzie ani smutku, ani krzyku, ani bólu nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. A zasiadający na tronie powiedział: Oto wszystko czynię nowe. I powiedział do mnie: Napisz, bo te słowa są wiarygodne i prawdziwe. I powiedział do mnie: Stało się. Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec. Ja spragnionemu dam darmo ze źródła wody życia. Kto zwycięży, odziedziczy wszystko i będę dla niego Bogiem, a on będzie dla Mnie synem. Ale bojaźliwi, niewierzący, obrzydliwi, mordercy, rozpustnicy, czarownicy, bałwochwalcy i wszyscy kłamcy będą mieli udział w jeziorze płonącym ogniem i siarką. To jest druga śmierć. I przyszedł do mnie jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz napełnionych siedmioma ostatecznymi plagami, i odezwał się do mnie, mówiąc: Chodź tutaj, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka. I przeniósł mnie w duchu na górę wielką i wysoką, i pokazał mi wielkie miasto, święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga; Mające chwałę Boga. Jego blask podobny był do drogocennego kamienia, jakby jaspisu, przezroczystego jak kryształ. Miało ono wielki i wysoki mur, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy, od północy trzy bramy, od południa trzy bramy i od zachodu trzy bramy. A mur miasta miał dwanaście fundamentów, a na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka. A ten, który rozmawiał ze mną, miał złotą trzcinę, aby zmierzyć miasto, jego bramy i jego mur. Miasto ma kształt czworoboku, a jego długość jest taka sama jak i szerokość. I wymierzył miasto trzciną na dwanaście tysięcy stadiów. Jego długość, szerokość i wysokość są równe. I wymierzył jego mur na sto czterdzieści cztery łokcie według miary człowieka, która jest miarą anioła. Jego mur jest zbudowany z jaspisu, miasto zaś ze szczerego złota podobnego do czystego szkła. Fundamenty muru miasta ozdobione były wszelkimi drogimi kamieniami. Pierwszy fundament to jaspis, drugi – szafir, trzeci – chalcedon, czwarty – szmaragd; Piąty – sardoniks, szósty – karneol, siódmy – chryzolit, ósmy – beryl, dziewiąty – topaz, dziesiąty – chryzopraz, jedenasty – hiacynt, dwunasty – ametyst. A dwanaście bram to dwanaście pereł. Każda brama była z jednej perły. A rynek miasta to szczere złoto, jak przezroczyste szkło. Lecz świątyni w nim nie widziałem, bo jego świątynią jest Pan Bóg Wszechmogący oraz Baranek. A miasto nie potrzebuje słońca ani księżyca, aby świeciły w nim, bo oświetla je chwała Boga, a jego lampą jest Baranek. Narody, które będą zbawione, będą chodziły w jego świetle, a królowie ziemi wniosą do niego swoją chwałę i cześć. W dzień jego bramy nie będą zamknięte, bo nocy tam nie będzie. I wniosą do niego chwałę i cześć narodów. I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani ten, kto popełnia obrzydliwość i kłamstwo, tylko ci, którzy są zapisani w księdze życia Baranka”.

Wyjaśnienie

Werset 1: „Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza”.
To Słowo oznacza, że nasz Pan Bóg da Swoje Nowe Niebo i Ziemię jako Swój dar dla świętych, którzy wzięli udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Od tego momentu święci nie będą żyć w pierwszym niebie i na ziemi, ale w nowym, drugim niebie i na ziemi. To błogosławieństwo jest darem Boga, który On da Swoim świętym. Bóg da takie błogosławieństwo tylko świętym, którzy uczestniczyli w pierwszym zmartwychwstaniu.
Innymi słowy, ci, którzy mają cieszyć się tym błogosławieństwem, to święci, którzy otrzymali przebaczenie grzechów przez wiarę w świętą ewangelię wody i Ducha, daną przez Chrystusa. Nasz Pan jest Oblubieńcem świętych. Odtąd wszystko, co czeka na oblubienice, to zostanie ubranym w błogosławieństwa, opiekę i moc jako oblubienice swego Baranka Oblubieńca, i życie w chwale, w Jego chwalebnym Królestwie.

Werset 2: „A ja, Jan, zobaczyłem święte miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak oblubienica przyozdobiona dla swego męża”.
Bóg przygotował święte miasto dla świętych. Tym miastem jest miasto Nowe Jeruzalem, Święty Pałac Boga. Ten Pałac jest przygotowany wyłącznie dla świętych Boga. To wszystko zostało zaplanowane dla świętych w Jezusie Chrystusie, jeszcze zanim nasz Pan Bóg stworzył wszechświat. Dlatego święci nie mogą nie dziękować Panu Bogu za dar Jego łaski i oddać Mu całą chwałę swoją wiarą.

Werset 3: „I usłyszałem donośny głos z nieba: Oto przybytek Boga jest z ludźmi i będzie mieszkał z nimi. Oni będą Jego ludem, a sam Bóg będzie z nimi i będzie ich Bogiem”.
Odtąd święci mają żyć z Panem w Świątyni Bożej na zawsze. Wszystko to, dzięki łasce Pana Boga, jest darem który święci otrzymają za wiarę w Słowo zbawienia wody i Ducha. Wszyscy, którzy są ubrani w błogosławieństwo wejścia do Świątyni Pana i życia z Nim, będą więc składać dzięki Panu Bogu i wychwalać Go na wieki.

Werset 4: „I otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu, i śmierci już nie będzie ani smutku, ani krzyku, ani bólu nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły”.
Teraz, gdy Bóg mieszka ze świętymi, nie będzie już łez rozpaczy, ani płaczu z powodu utraty ukochanych, ani płaczu ze smutku.
Cały smutek pierwszego nieba i ziemi zniknie z życia świętych, a wszystko, co będzie czekało na świętych, to błogosławione i chwalebne życie wraz z Panem w Jego Nowym Niebie i Ziemi. Nasz Pan Bóg, stając się dla świętych ich własnym Bogiem, uczyni wszystkie rzeczy i całe otoczenie nowym, tak że nie będzie już łez smutku, ani płaczu, ani śmierci, ani płaczu, ani chorób, ani niczego innego, co dręczyło ich na pierwszej ziemi.

Werset 5: „A zasiadający na tronie powiedział: Oto wszystko czynię nowe. I powiedział do mnie: Napisz, bo te słowa są wiarygodne i prawdziwe”.
Pan uczyni teraz wszystkie rzeczy nowymi i stworzy nowe niebo i nową ziemię. Po tym jak sprawił, że Jego pierwsze niebo i ziemia, które stworzył, zniknęły, Pan uczyni nowe, drugie niebo i ziemię. Ten werset mówi nam, że Bóg stworzy nowy wszechświat, zamiast przetwarzać stary. W ten sposób Bóg stworzy Nowe Niebo i Ziemię, i będzie tam żył ze świętymi. Święci, którzy brali udział w pierwszym zmartwychwstaniu, również otrzymają to błogosławieństwo. Jest to coś, o czym ludzkość nie mogłaby nawet marzyć w swoich myślach, ale jest to coś, co Bóg przygotował dla Swoich świętych. A więc święci i wszystkie rzeczy oddają wszelką chwałę, wdzięczność, cześć i pochwały Bogu za to wielkie dzieło.

Werset 6: „I powiedział do mnie: Stało się. Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec. Ja spragnionemu dam darmo ze źródła wody życia”.
Nasz Pan Bóg zaplanował i wypełnił to wszystko, od samego początku do końca. Wszystko, co uczynił Pan, uczynił dla Siebie i dla Swoich świętych. Święci są teraz nazywani „Chrystusowymi” i stali się ludem Bożym. Ci, którzy stali się świętymi Boga, wierząc w ewangelię wody i Ducha, zdają sobie teraz sprawę, że nawet jeśli będą na zawsze dziękować i wysławiać Go, to wciąż nie będą w stanie Mu wystarczająco podziękować za miłość i dzieła Pana Boga.
„Ja spragnionemu dam darmo ze źródła wody życia”. W Nowym Niebie i na Ziemi nasz Pan dał świętym źródło wody życia. To jest największy dar ze wszystkich darów, jakim Bóg obdarzył Swoich świętych. Teraz święci mają żyć wiecznie w Nowym Niebie i na Ziemi, i pić ze źródła wody życia, po której już nigdy więcej nie będą pragnąć. Innymi słowy, święci stali się teraz dziećmi Bożymi, które będą miały życie wieczne, tak jak Pan Bóg, i będą żyć w Jego chwale. Jeszcze raz składam dzięki i chwałę naszemu Panu Bogu za to, że dał nam to wielkie błogosławieństwo. Alleluja!

Werset 7: “Kto zwycięży, odziedziczy wszystko i będę dla niego Bogiem, a on będzie dla Mnie synem”.
„Kto zwycięży” odnosi się tutaj do tych, którzy bronili swojej wiary danej przez Pana. Ta wiara pozwala wszystkim świętym zwyciężyć świat i wrogów Boga. Nasza wiara w Pana Boga i w prawdziwą miłość ewangelii wody i Ducha danej przez Niego, daje nam zwycięstwo nad wszystkimi grzechami świata, nad sądem Boga, nad naszymi wrogami, nad naszymi własnymi słabościami i prześladowaniami Antychrysta.
Dziękuję i chwalę Pana naszego Boga za to, że dał nam nad wszystkim zwycięstwo. Święci, którzy wierzą w Pana Boga, należycie zwyciężą Antychrysta swoją wiarą. Nasz Pan Bóg dał wiarę każdemu świętemu dzięki, której wszyscy oni mogą zwyciężyć w walce ze wszystkimi swoimi wrogami.
Bóg teraz pozwolił świętym, którzy w ten sposób zwyciężyli świat i Antychrysta swoją wiarą, odziedziczyć Jego Nowe Niebo i Ziemię. Nasz Pan Bóg dał wiarę zwycięstwa Swoim świętym, aby mogli odziedziczyć Jego Królestwo. Ponieważ Bóg dał nam wiarę, która zwycięży Antychrysta, Bóg stał się teraz naszym Bogiem, a my staliśmy się Jego dziećmi. Dziękuję i chwalę Pana naszego Boga za to, że dał nam wiarę zwycięstwa nad wszystkimi naszymi wrogami.

Werset 8: „Ale bojaźliwi, niewierzący, obrzydliwi, mordercy, rozpustnicy, czarownicy, bałwochwalcy i wszyscy kłamcy będą mieli udział w jeziorze płonącym ogniem i siarką. To jest druga śmierć”.
W swojej istocie nasz Pan Bóg jest Bogiem prawdy i Bogiem miłości. Kim więc są ci ludzie, którzy są zasadniczo bojaźliwi przed Bogiem? To są ci, którzy urodzili się w grzechu pierworodnym i nie oczyścili się ze wszystkich swoich grzechów Słowem ewangelii wody i Ducha, danej przez Pana. Ponieważ w swej istocie bardziej niż Boga czczą złych, wyraźnie stali się sługami Szatana. To dlatego, że oddają cześć złu przed Panem Bogiem i ponieważ kochają ciemność bardziej niż światło, i podążają za tą ciemnością, nie mogą nie być bojaźliwi przed Panem Bogiem.
Bóg w swojej istocie jest światłem. Dlatego jest niezaprzeczalnym faktem, że ci ludzie, którzy sami są ciemnością, będą bać się Boga. Ponieważ dusze tych, którzy należą do Szatana, kochają ciemność, są bojaźliwi przed Bogiem, który Sam jest światłością. Dlatego muszą oni zanieść swoją nikczemność i słabości Bogu, i otrzymać od Niego przebaczenie grzechów.
Ci „niewierzący”, których serca zasadniczo nie wierzą w miłość naszego Pana Boga i Jego ewangelię wody i Ducha, są Jego wrogami i największymi grzesznikami przed Nim. Ich dusze należą do obrzydliwych i przeciwstawiają się Bogu, kochają i popełniają każdy grzech, podążają za fałszywymi znakami, oddają cześć wszelkiego rodzaju bożkom i mówią wszelkiego rodzaju kłamstwa. Tak więc, na mocy sprawiedliwego sądu Bożego, wszyscy oni zostaną wrzuceni do jeziora płonącego ogniem i siarką. To jest ich kara drugiej śmierci.
Bóg zabroni Swojego Nowego Nieba i Ziemi tym ludziom, którzy są przed Nim bojaźliwi, którzy nie wierzą w Jego Słowo ewangelii wody i Ducha, i którzy stając się sługami Szatana, są obrzydliwi. Zamiast tego, nasz Pan dopuści ich tylko do Swojej wiecznej kary, wrzucając ich wszystkich (łącznie z mordercami, rozpustnikami, czarownikami, bałwochwalcami i wszystkimi kłamcami) do jeziora ognia i siarki. Piekło, które w ten sposób dałby im Bóg, jest ich drugą śmiercią.

Werset 9: I przyszedł do mnie jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz napełnionych siedmioma ostatecznymi plagami, i odezwał się do mnie, mówiąc: Chodź tutaj, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka”.
Jeden z aniołów, który przyniósł jedną z plag siedmiu czasz, powiedział do Jana, „Chodź tutaj, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka”. Tutaj „małżonka Baranka” odnosi się do tych, którzy zostali oblubienicami Jezusa Chrystusa, wierząc całym sercem w daną przez Niego ewangelię wody i Ducha.

Werset 10-11: „I przeniósł mnie w duchu na górę wielką i wysoką, i pokazał mi wielkie miasto, święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga; Mające chwałę Boga. Jego blask podobny był do drogocennego kamienia, jakby jaspisu, przezroczystego jak kryształ”.
„Wielkie miasto, święte Jeruzalem”, odnosi się do Świętego Miasta, w którym święci będą mieszkać ze swoim Oblubieńcem. To miasto, które zobaczył Jan, było naprawdę piękne i fantastyczne. Miało majestatyczny rozmiar, ozdobione na wskroś drogocennymi kamieniami, czyste i przezroczyste. Anioł pokazał Janowi, gdzie oblubienice Jezusa Chrystusa będą mieszkać ze swoim Oblubieńcem. To Święte Miasto Jeruzalem, zstępujące z nieba, jest darem Bożym, którym On obdarzy małżonkę Baranka.
Miasto Jeruzalem lśni olśniewająco, a jego światło jest jak drogocenny kamień, jak jaspisowy kamień, przezroczysty jak kryształ. Dlatego dla wszystkich, którzy w nim mieszkają, chwała Boża jest z nimi na wieki wieków. Królestwo Boże jest królestwem światła, a więc tylko ci, którzy zostali oczyszczeni ze wszystkich swoich ciemności, słabości i grzechów, mogą wejść do tego Miasta. W związku z tym wszyscy musimy wierzyć, że aby wejść do tego Świętego Miasta, musimy nauczyć się, poznać i uwierzyć w prawdziwe Słowo ewangelii wody i Ducha, które dał nam nasz Pan.

Werset 12: „Miało ono wielki i wysoki mur, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela”.
Bramy tego miasta strzegło dwunastu aniołów, a na nich wypisano imiona dwunastu pokoleń synów Izraela. Miasto miało „wielki i wysoki mur”, co mówi nam, że droga do tego Świętego Miasta jest tak bardzo trudna. Innymi słowy, zbawienie od wszystkich naszych grzechów przed Bogiem jest niemożliwe dzięki ludzkim wysiłkom lub materialnym rzeczom świata stworzonego przez Boga.
Aby uwolnić się od wszystkich naszych grzechów i wejść do Świętego Miasta Boga, absolutnie konieczne jest, abyśmy mieli taką samą wiarę jak dwunastu uczniów Jezusa, wiarę, która wierzy w prawdę ewangelii wody i Ducha. W związku z tym ten, kto nie ma wiary w ewangelię wody i Ducha, nigdy nie może wejść do tego Świętego Miasta. Dlatego dwunastu aniołów wyznaczonych przez Pana Boga strzeże jego bram.
Z drugiej strony fraza, że na nich „wypisane imiona” mówi nam, że właściciele tego Miasta zostali już wybrani. Jego właścicielami są Sam Bóg i Jego lud, gdyż Miasto należy do ludu Bożego, który stał się teraz Jego dziećmi.

Werset 13: „Od wschodu trzy bramy, od północy trzy bramy, od południa trzy bramy i od zachodu trzy bramy”.
Ponieważ od wschodniej części Miasta znajdowały się trzy bramy, tak na północy, południu i zachodzie umieszczono również po trzy bramy. To pokazuje nam, że tylko ci, którzy otrzymali przebaczenie grzechów dzięki wierze w ewangelię wody i Ducha swoim sercem, mogą wejść do tego Miasta.

Werset 14: „A mur miasta miał dwanaście fundamentów, a na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka”.
Ogromne skały doskonale sprawdzają się jako fundamenty budynków czy gmachów. Słowo „skała” jest używane w Biblii w odniesieniu do wiary w naszego Pana Boga. Ten werset mówi nam, że aby wejść do Świętego Miasta Pana Boga, musimy mieć wiarę, którą On dał ludzkości, wiarę, która wierzy w Jego doskonałe odkupienie od wszystkich naszych grzechów. Wiara świętych jest cenniejsza niż drogocenne kamienie Świętego Miasta. Werset mówi nam tutaj, że mur miasta został zbudowany na dwunastu fundamentach, a na nich wypisane były imiona dwunastu apostołów Baranka. To mówi nam, że Miasto Boże jest dozwolone tylko tym, którzy mają taką samą wiarę, jaką miało dwunastu apostołów Jezusa Chrystusa.

Werset 15: „A ten, który rozmawiał ze mną, miał złotą trzcinę, aby zmierzyć miasto, jego bramy i jego mur”.
To Słowo oznacza, że aby wejść do Miasta zbudowanego przez Boga, trzeba mieć taką wiarę, która jest przez Niego zatwierdzona, taką, która przyniesie przebaczenie grzechów. Napisane jest tutaj, że anioł, który rozmawiał z Janem, miał złotą trzcinę do pomiaru Miasta. Oznacza to, że musimy wierzyć, że nasz Pan dał nam wszystkie te błogosławieństwa w ramach ewangelii wody i Ducha. Ponieważ „wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy” (List do Hebrajczyków 11:1), Bóg faktycznie dał nam Święte Miasto oraz Nowe Niebo i Ziemię, rzeczy, które są nawet większe niż to czego spodziewaliśmy się.

Werset 16: „Miasto ma kształt czworoboku, a jego długość jest taka sama jak i szerokość. I wymierzył miasto trzciną na dwanaście tysięcy stadiów. Jego długość, szerokość i wysokość są równe”.
Miasto ma kształt czworoboku, którego długość, szerokość i wysokość były takie same. To mówi nam, że wszyscy musimy mieć wiarę ponownego narodzenia jako ludzie Boży przez wiarę w ewangelię wody i Ducha. W rzeczywistości nasz Pan nie pozwoli wejść do Królestwa Bożego nikomu, kto nie ma dokładnie takiej wiary w ewangelię wody i Ducha.
Jest wielu ludzi, którzy mają tak mgliste wyobrażenie, że będą mogli wejść do Świętego Miasta tylko dlatego, że są chrześcijanami, nawet jeśli nadal mają grzech. Ale nasz Pan dał zbawienie od grzechu, Ducha Świętego, i uczynił Swoim ludem tylko tych ludzi, którzy wierzą w prawdę, że On przebaczył im wszystkie grzechy przez Swój chrzest na tej ziemi i krew na Krzyżu. To jest wiara, której wymaga nasz Pan.

Werset 17: „I wymierzył jego mur na sto czterdzieści cztery łokcie według miary człowieka, która jest miarą anioła”.
Biblijne znaczenie liczby cztery to cierpienie. Wiara, której Pan od nas żąda, nie jest czymś, co może mieć każdy, ale tę wiarę mogą mieć tylko ci, którzy przyjmują Słowo Boże, nawet jeśli nie mogą go całkowicie pojąć własnymi myślami. Nie można wejść do Świętego Miasta Boga jako chrześcijanin, wierząc jedynie w Krzyż Jezusa i w to, że Pan jest Bogiem i Zbawicielem. Czy wiecie, co Pan miał na myśli, kiedy powiedział w Ewangelii Jana 3:5: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego”? Czy wiesz, co oznacza, że nasz Pan przyszedł na tę ziemię, przyjął chrzest od Jana, zaniósł grzechy świata na Krzyż i przelał na nim Swoją krew? Jeśli potrafisz odpowiedzieć na to pytanie, zrozumiesz, o czym tutaj mówię.

Werset 18: „Jego mur jest zbudowany z jaspisu, miasto zaś ze szczerego złota podobnego do czystego szkła”.
Ten werset mówi nam, że wiara, która pozwala nam wejść do Świętego Miasta Boga, jest czysta i nie ma w niej w ogóle nic ze świata.

Wersety 19-20: „Fundamenty muru miasta ozdobione były wszelkimi drogimi kamieniami. Pierwszy fundament to jaspis, drugi – szafir, trzeci – chalcedon, czwarty – szmaragd; piąty – sardoniks, szósty – karneol, siódmy – chryzolit, ósmy – beryl, dziewiąty – topaz, dziesiąty – chryzopraz, jedenasty – hiacynt, dwunasty – ametyst”.
Fundamenty muru miasta ozdobione były wszelkimi drogimi kamieniami. To Słowo mówi nam, że ze Słowem naszego Pana możemy być karmieni w różnych aspektach wiary. Te drogie kamienie pokazują nam rodzaje błogosławieństw, jakie nasz Pan da Swoim świętym.

Werset 21: „A dwanaście bram to dwanaście pereł. Każda brama była z jednej perły. A rynek miasta to szczere złoto, jak przezroczyste szkło”.
Perła oznacza w Biblii „Prawdę” (Ewangelia Mateusza 13:46). Prawdziwy poszukiwacz prawdy chętnie porzuciłby cały swój majątek, aby posiąść Prawdę, która daje mu życie wieczne. Ten werset mówi nam, że święci, którzy wejdą do Świętego Miasta, potrzebują dużo cierpliwości na tej ziemi, stojąc mocno zakotwiczonym w centrum swojej wiary w prawdę. Innymi słowy, ci, którzy wierzą w Słowo prawdy wypowiedziane przez Pana Boga, potrzebują wielkiej cierpliwości w obronie swojej wiary.

Werset 22-23: „Lecz świątyni w nim nie widziałem, bo jego świątynią jest Pan Bóg Wszechmogący oraz Baranek. A miasto nie potrzebuje słońca ani księżyca, aby świeciły w nim, bo oświetla je chwała Boga, a jego lampą jest Baranek”.
Ten fragment oznacza, że wszyscy święci zostaną wzięci w ramiona Jezusa Chrystusa, Króla królów. A Święte Miasto Jeruzalem nie potrzebuje światła pierwszego słońca ani księżyca, gdyż oświetla je Jezus Chrystus, światło świata.

Werset 24: „Narody, które będą zbawione, będą chodziły w jego świetle, a królowie ziemi wniosą do niego swoją chwałę i cześć”.
Ten fragment mówi nam, że ludzie, którzy żyli w Tysiącletnim Królestwie, wejdą teraz do Nowego Nieba i Ziemi. „Królowie ziemi” odnoszą się tutaj do świętych, którzy żyli w Tysiącletnim Królestwie. Werset kontynuuje, że ci królowie ziemi „wniosą do niego swoją chwałę i cześć”. To mówi nam, że święci, którzy wcześniej żyli w swoich chwalebnych ciałach, teraz przeniosą się z Tysiącletniego Królestwa do nowo utworzonego Królestwa Nowego Nieba i Ziemi.
W związku z tym tylko ci, którzy narodzili się na nowo, wierząc w ewangelię wody i Ducha, przebywając na tej ziemi i zostali pochwyceni, aby żyć w Królestwie Chrystusowym przez tysiąc lat, mogli wejść do Świętego Miasta Jerozolimy.

Werset 25: „W dzień jego bramy nie będą zamknięte, bo nocy tam nie będzie”.
Ponieważ Nowe Niebo i Ziemia, gdzie znajduje się Święte Miasto, są już wypełnione świętym światłem, nie może być w nim ani nocy, ani złych.

Werset 26: „I wniosą do niego chwałę i cześć narodów”.
To mówi nam, że dzięki zdumiewającej mocy Pana Boga, ci, którzy żyli w Królestwie Chrystusowym przez tysiąc lat, mają teraz kwalifikacje, aby przenieść się do Królestwa Nowego Nieba i Ziemi, Królestwa, w którym jest Święte Miasto.

Werset 27: „I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani ten, kto popełnia obrzydliwość i kłamstwo, tylko ci, którzy są zapisani w księdze życia Baranka”.
Zarówno wśród chrześcijan, jak i niechrześcijan tego świata, wszyscy, którzy nie znają prawdy ewangelii wody i Ducha, są nieczyści, obrzydliwi i kłamliwi. Dlatego nie mogą wejść do Świętego Miasta.
Tutaj Słowo Boże pozwala nam potwierdzić, jak wielka jest moc ewangelii wody i Ducha, którą Pan dał nam na tej ziemi. Chociaż ewangelia wody i Ducha była głoszona wielu ludziom na tej ziemi, były chwile, kiedy ta ewangelia była ignorowana i pogardzana nawet przez tak zwanych chrześcijan. Ale tylko wiara w ewangelię wody i Ducha daną przez Pana jest kluczem do Nieba.
Wielu ludzi nadal nie zna tej prawdy, ale musicie wiedzieć, że każdy, kto zdaje sobie sprawę i wierzy, że poprzez ewangelię wody i Ducha Pan dał mu klucze do Nieba i do odpuszczenia grzechów, będzie miał imię zapisane w Księdze Życia.
Jeśli przyjmiecie i uwierzycie w prawdę ewangelii wody i Ducha, zostaniecie odziani w błogosławieństwo wejścia do Świętego Miasta.

日本語

規約と条件個人情報保護方針 Cookie Declaration 問い合わせ