Search
Nederlands
Nederlands
Wegens COVID-19 en verstoring van de internationale postdienst hebben
wij onze 'Gratis Boekendienst' tijdelijk opgeschort.
In het licht van deze situatie kunnen we u de boeken momenteel niet opsturen.
Bid dat deze pandemie spoedig zal eindigen en dat de postdienst wordt hervat.

Preken

Temat 3: Ewangelia Wody i Ducha

[3-5] Znaczenie Oryginalnej Ewangelii Ponownych Narodzin (Ewangelia Jana 3:1-6)

Znaczenie Oryginalnej Ewangelii Ponownych Narodzin
(Ewangelia Jana 3:1-6)
„A był pewien człowiek z faryzeuszy, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Przyszedł on do Jezusa w nocy i powiedział: Mistrzu, wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić tych cudów, które Ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był. Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego. Nikodem zapytał go: Jakże może się człowiek narodzić, będąc stary? Czy może powtórnie wejść do łona swojej matki i narodzić się? Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z Ducha, jest duchem”.
 
 

Jakie Jest Znaczenie Ponownych Narodzin Według Biblii?

 
Czy ponowne narodziny są związane z emocjami i zmianami fizycznymi?
Nie. Ponowne narodziny są związane ze zmianą duchową. Wówczas grzesznik rodzi się ponownie jako człowiek bezgrzeszny
 
Na tym świecie jest wielu, którzy chcą narodzić się ponownie, po prostu wierząc w Jezusa. Ale chciałbym wam powiedzieć, że ponowne narodziny nie zależą od nas, innymi słowy, nie możemy ich uzyskać poprzez nasze uczynki.
Większość chrześcijan ma to błędne przekonanie. Wierzą, że z pewnością narodzą się ponownie, ponieważ zbudowali wiele nowych kościołów, ponieważ niektórzy poświęcają się głoszeniu Chrystusa jako misjonarze wśród nieewangelizowanych ludów w odległych rejonach, ponieważ niektórzy nie żenią się i poświęcają całą swoją energię na to, co zgodnie z ich przekonaniem jest dziełem Bożym.
A to jeszcze nie wszystko. Są też ludzie, którzy ofiarowują duże sumy pieniędzy swojemu kościołowi, a być może codziennie zamiatają podłogę w kościele. W sumie poświęcają swój czas i majątek kościołowi. Są przekonani, że wszystkie te wysiłki przyniosą im koronę życia. Mają nadzieję, że Bóg uzna ich wysiłki i pozwoli im narodzić się ponownie.
Chodzi o to, że jest wielu oddanych ludzi, którzy chcą się narodzić ponownie. Są wszędzie. Pracują ciężko, mając nadzieję, że pewnego dnia Bóg pobłogosławi ich i pozwoli im narodzić się ponownie. Znajdują się w instytucjach modlitewnych, seminariach i sanatoriach. To bardzo niefortunne, że nie znają prawdy o ponownych narodzinach.
Wszyscy myślą w kategoriach swoich czynów: „Jeśli zrobię to doskonale, narodzę się ponownie”. Dlatego wkładają wszystkie swoje wysiłki w te dzieła, będąc przekonani, że budują fundament niezbędny do ponownych narodzin, i myśląc: „Ja również narodzę się ponownie pewnego dnia, podobnie jak wielebny Wesley!” A czytając Ewangelię Jana 3:8, interpretują ten werset tak, że nikt nie może powiedzieć, skąd pochodzi błogosławieństwo ponownych narodzin, ani dokąd zmierza.
Dlatego mogą ciężko pracować tylko w nadziei, że pewnego dnia Jezus pozwoli im narodzić się ponownie. Jest wielu myślących: „Jeśli będę się starał tak dalej, to pewnego dnia Jezus mi pozwoli narodzić się ponownie. Narodzę się ponownie, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Pewnego ranka po prostu obudzę się narodzony ponownie i będę wiedział, że jestem przeznaczony do Nieba”. Jakże bezowocne są takie nadzieje i taka wiara!
W ten sposób nigdy nie możemy narodzić się ponownie! Nigdy się nie narodzimy ponownie, trzymając się z daleka od alkoholu i papierosów lub pilnie chodząc do kościoła. Jak powiedział Jezus, musimy „narodzić się ponownie z wody i Ducha”, aby wejść do królestwa Bożego. A woda i Duch są jedynymi warunkami Bożymi, abyśmy stali się narodzonymi ponownie.
Dopóki ktoś się nie narodzi ponownie z wody i Ducha, wszystkie jego wysiłki, aby być sprawiedliwym przed Jezusem, są daremne. Nigdy nie można narodzić się ponownie poprzez ofiary, darowiznę lub poświęcenie. Można myśleć, że skoro tylko Bóg wie, kto jest narodzony ponownie, człowiek nie może wiedzieć, czy narodził się ponownie, czy nie.
Myślenie w ten sposób może być pocieszeniem, ale ponownych narodzin nie da się ukryć pod stołem. Zdecydowanie człowiek sam by o tym wiedział, a ludzie wokół niego też by to odczuli.
Prawdopodobnie nie odczulibyśmy tego fizycznie, ale na pewno czulibyśmy to bardzo dobrze duchowo. Prawdziwie narodzeni ponownie to ci wierzący, którzy są narodzeni ponownie poprzez Słowo Boże, słowa wody, krwi i Ducha. Ale ci, którzy nie narodzili się ponownie, podobnie jak Nikodem, nie rozumieją tego.
Dlatego musimy słuchać słów prawdy, odkupienia przez chrzest i krew Jezusa. Gdy słuchamy i uczymy się słowa Bożego, możemy znaleźć w nim prawdę. Dlatego bardzo ważne jest otworzyć nasze umysły i uważnie słuchać.
„Wiatr wieje, gdzie chce i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. Tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha” (Ewangelia Jana 3:8).
Kiedy człowiek, który nie narodził się ponownie, czyta ten fragment, myśli: „Ach! Jezus powiedział, że nie mogę wiedzieć, kiedy jestem narodzony ponownie! Nikt nie wie”. Ta myśl dodaje mu otuchy. Ale to nie jest prawda. Możemy nie wiedzieć, skąd przychodzi wiatr lub dokąd zmierza, ale Bóg wie wszystko.
Nawet wśród narodzonych ponownie są tacy, którzy nie zdają sobie z tego sprawy na początku. Jest to zrozumiałe. Ale w sercu takiego człowieka jest ewangelia: słowa odkupienia przez chrzest i krew Jezusa.
Jest to świadectwo ponownych narodzin. Ten, kto słucha ewangelii i zdaje sobie sprawę: „Och, więc jestem bez grzechu. Zostałem zbawiony i narodziłem się ponownie.” Kiedy człowiek wierzy i zachowuje ewangelię wody i Ducha w swoim sercu, staje się sprawiedliwym, dzieckiem Bożym.
Ktoś może zostać zapytany: „Czy urodziłeś się ponownie?”, a on odpowie: „Jeszcze nie”. „Więc czy jesteś zbawiony?” - „Tak, wierzę, że jestem zbawiony”. Ale jest to sprzeczne twierdzenie, nieprawdaż? Robi to, ponieważ uważa, że kiedy ktoś rodzi się ponownie, powinien również zmienić się w swoim ciele.
Tacy ludzie uważają ponowne narodziny za coś w rodzaju radykalnej zmiany stylu życia. Ale prawda jest taka, że nie rozumieją ewangelii ponownych narodzin się z wody i Ducha.
Jest tak wielu, którzy nie rozumieją znaczenia ponownych narodzin. To taka szkoda. Nie tylko osoby świeckie, ale większość przywódców kościelnych uległo temu złudzeniu. Serca narodzonych ponownie opłakują tych ludzi.
Kiedy tak się czujemy, o ileż więcej bólu sprawiamy Jezusowi, naszemu Bogu w Niebie? Wszyscy narodźmy się ponownie poprzez wiarę w ewangelię ponownych narodzin z chrztu Jezusa i Jego krwi na Krzyżu.
Narodzić się ponownie i zostać zbawionym oznacza to samo. Ale jest wielu, którzy nie znają tej prawdy. Ponowne narodziny oznaczają, że grzech w sercu został zmyty przez wiarę w ewangelię wody i Ducha. To znaczy stać się sprawiedliwym przez wiarę w chrzest Jezusa i Jego ofiarę na Krzyżu.
Przed ponownymi narodzinami ludzie są grzesznikami, ale po, są zupełnie bez grzechu, dosłownie narodzeni na nowo, jako nowa osoba. Stali się dziećmi Bożymi, wierząc w ewangelię zbawienia.
Narodzić się ponownie oznacza ubrać się w chrzest Jezusa, umrzeć na Krzyżu z Jezusem i zmartwychwstać razem z Nim. Oznacza to, że człowiek stał się sprawiedliwym dzięki słowom chrztu i Krzyża Jezusa.
Kiedy ktoś rodzi się z łona matki, jest grzesznikiem. Ale kiedy usłyszy prawdziwą ewangelię ponownych narodzin z wody i Ducha, rodzi się ponownie i staje się sprawiedliwym.
Na zewnątrz taka osoba nie wydaje się inna, ale rodzi się na nowo w duchu. To właśnie oznacza narodzić się ponownie. Ale tak niewielu zna tę prawdę; nawet nie jeden na dziesięć tysięcy. Czy możecie się ze mną zgodzić, że jest tak niewielu, którzy rozumieją prawdziwy sens ponownych narodzin?
Ci, którzy wierzą w ewangelię wody i Ducha i są narodzeni ponownie, mogą odróżnić prawdziwie narodzonych ponownie od zwykłych chrześcijan.
 
 
To Jezus Kontroluje Wiatr
 
Kto może wiedzieć, kto jest zbawiony?
Tylko narodzeni ponownie

„Wiatr wieje, gdzie chce i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. Tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha”. Jezus mówił o tych, którzy nie narodzili się ponownie. Narodzeni ponownie wiedzą o ponownych narodzinach, ale Nikodem nie wiedział. Bóg wie, kto się narodził ponownie, a sami narodzeni ponownie także o tym wiedzą.
Ale ci, którzy nie narodzili się ponownie, nie wiedzą, jak człowiek może się narodzić ponownie, tak jak nie wiedzą, skąd przychodzi wiatr i dokąd zmierza.
Czy jesteście w stanie to zrozumieć? Kto porusza wiatrem? To Bóg. Kto stworzył wiatr? Bóg w niebie to zrobił. Kto kontroluje klimat na ziemi, kieruje wiatrem i wodą? A kto tchną życie we wszystkie żywe istoty? Innymi słowy, kto stworzył całe życie na tym świecie i sprawił, że rozkwitło? To był nikt inny tylko Jezus Chrystus. A Jezus jest Bogiem.
Kiedy nie znamy słów ewangelii wody, krwi i Ducha, nie możemy narodzić się ponownie i nie możemy też nauczać innych duchowo. Jezus powiedział nam, że jeśli ktoś nie narodzi się z wody i Ducha, nie może narodzić się ponownie.
Musimy wierzyć w ewangelię wody i Ducha, potężną ewangelię, która czyni nas narodzonymi ponownie. Duch wchodzi i przebywa w umysłach wszystkich wierzących w ewangelię wody i Ducha.
Jezus Chrystus został ochrzczony, aby usunąć wszystkie grzechy ludzkości i przelał krew na Krzyżu, aby zapłacić za te grzechy. Zaszczepił zbawienie ponownych narodzin w sercach całej ludzkości. Kiedy wierzymy w tę ewangelię, Duch przenika do naszej duszy. To jest zbawienie ponownych narodzin. Kiedy wierzymy w zmycie wszystkich grzechów przez chrzest Jezusa i Jego krew, jesteśmy prawdziwie narodzeni ponownie.
W Księdze Rodzaju 1:2 jest napisane: „A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami”. Napisano, że Duch Boży unosił się nad wodami. Duch Boży unosił się nad powierzchnią ziemi.
Oznacza to, że Duch nie może wejść do serc grzeszników. Serce tego, który nie narodził się ponownie, pogrążone jest w chaosie, wypełnione jest ciemnością grzechu. Dlatego Duch Boży nie może mieszkać w jego sercu.
Bóg zesłał światło Swojej ewangelii, aby oświetlić serca grzeszników. Bóg powiedział: „Niech stanie się światłość” (Księga Rodzaju 1:3), i stało się światło. Wtedy i tylko wtedy, Duch Boży mógł zamieszkać w sercach ludzi.
Dlatego w sercach narodzonych ponownie wierzących w ewangelię wody i Ducha, mieszka Duch Boży. Takie jest znaczenie ich „ponownych narodzin.” Narodzili się ponownie w swoich sercach, ponieważ słuchali słów o zbawieniu wody i Ducha i uwierzyli w nie!
Jak człowiek może się narodzić ponownie? Jezus wyjaśnił to Nikodemowi, faryzeuszowi, mówiąc: „Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego”. Nikodem powiedział: „Jak możemy narodzić się ponownie z wody i Ducha? Czy możemy ponownie wejść do łona matki, a potem narodzić się ponownie?” Oczywiście wziął to dosłownie i nie mógł zrozumieć, jak człowiek może się narodzić ponownie.
A Jezus rzekł do niego: „Jesteś nauczycielem, a nawet nie wiesz, co to znaczy?” Jezus powiedział mu, że jeśli ktoś nie narodzi się ponownie z wody i Ducha, nie może wejść do królestwa Niebieskiego ani nawet go zobaczyć. Jezus powiedział Nikodemowi prawdę o ponownych narodzinach.
Prawdą jest to, że wielu ludzi wierzy w Jezusa bez ponownych narodzin. Większość chrześcijan, takich jak Nikodem, tak naprawdę nie narodziła się ponownie.
Nikodem był wówczas duchowym przywódcą Izraela, podobnym do dzisiejszych przywódców kościoła. W kategoriach współczesnych byłby porównywalny do kongresmana stanu. Według standardów religijnych był nauczycielem, rabinem Hebrajczyków, był przywódcą religijnym Żydów. Był także znakomitym uczonym.
W tamtych czasach w Izraelu nie było instytucji porównywalnej do dzisiejszych szkół, więc wszyscy ludzie chodzili do świątyni lub do synagogi, aby się uczyć u „uczonych.” Byli nauczycielami ludu. Podobnie jak dzisiaj, było wtedy wielu fałszywych nauczycieli. I uczyli ludzi, pomimo, że sami nie narodzili się ponownie.
 Obecnie jest tak wielu przywódców religijnych, urzędników kościelnych, nauczycieli, kaznodziejów, prezbiterów i diakonów, którzy nie narodzili się ponownie. Podobnie jak Nikodem, nie znają prawdy o ponownych narodzinach. Wielu nawet myśli, że musimy wejść do łona matki po raz drugi, aby narodzić się ponownie. Wiedzą, że muszą się narodzić ponownie, ale nie wiedzą jak.
I z powodu ich ignorancji, niczym niewidomi dotykający słonia, daremnie próbujący dostrzec jedynie rękami, ich instrukcje opierają się na ich osobistych odczuciach i doświadczeniach. Głoszą doczesne wartości w kościele. Przez to, uniemożliwili oni ponowne narodziny, wielu wiernym ludziom.
Ponowne narodziny nie mają nic wspólnego z naszymi dobrymi uczynkami. Rodzimy się ponownie przez wiarę w słowa wody, krwi i Ducha, które dał nam Bóg. Jest to ewangelia Boża, która zmienia nas z grzeszników w sprawiedliwych.
Jezus wypowiedział te słowa: „Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, jeśli będę wam mówił o niebieskich?” (Ewangelia Jana 3:12). W rzeczywistości ludzie nie uwierzyli, kiedy Jezus powiedział im prawdę, że odkupienie wszystkich naszych grzechów zostało dokonane przez Jego chrzest. W co nie uwierzyli? Nie uwierzyli, że ich odkupienie stało się możliwe dzięki chrztu Jezusa i Jego śmierci na Krzyżu. To właśnie miał na myśli, kiedy powiedział, że ludzie nie uwierzyliby Mu, gdyby powiedział im o „rzeczach niebieskich”. 
Aby oczyścić nas ze wszystkich naszych grzechów, Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela i umarł na Krzyżu, a następnie zmartwychwstał, aby utorować drogę grzesznikom do ponownych narodzin.
Dlatego Jezus wyjaśnił to Nikodemowi, cytując Stary Testament. „A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy; Aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.” (Ewangelia Jana 3:13-15). Tak jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak i Syn Człowieczy musi być wywyższony, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Co miał na myśli Jezus, gdy powiedział: „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy”? (Ewangelia Jana 3:14). Zacytował ten fragment ze Starego Testamentu, aby zilustrować jak Jego chrzest i krew przyniosą przebłaganie za wszystkie grzechy człowieka.
Aby Jezus umarł na Krzyżu, aby został wywyższony, najpierw musiał zgładzić grzech świata, będąc ochrzczonym przez Jana Chrzciciela. Ponieważ Jezus był bez grzechu, nie mógł zostać ukrzyżowany. Aby Go ukrzyżowano, musiał zostać ochrzczony przez Jana Chrzciciela i tym samym wziąć na Siebie wszystkie grzechy świata.
Tylko biorąc na siebie nasze grzechy i płacąc za nie Swoją krwią, mógł On zbawić wszystkich grzeszników od potępienia. Jezus dał nam zbawienie ponownych narodzin z wody i Ducha.
Dlatego ci, którzy wierzą w Jezusa jako swego Zbawiciela, noszą szaty Jego chrztu, umierają z Nim i rodzą się z Nim ponownie. Później Nikodem to zrozumiał.
 
 
Jak Wąż Został Wywyższony
 
Dlaczego Jezus został ukrzyżowany?
Ponieważ zabrał wszystkie grzechy przez Swój chrzest.

Czy znacie historię o tym, jak Mojżesz wywyższył miedzianego węża na pustyni? Historia ta jest zapisana w 21 rozdziale Księgi Liczb. Mówi ona, że dusze Izraelitów bardzo się zniechęciły po wyjściu z Egiptu, że zaczęli mówić przeciwko Bogu i przeciw Mojżeszowi.
Więc Pan puścił na lud jadowite węże, które wpełzały do ich namiotów, kąsały i zabijały ich. Po ukąszeniu ich ciała zaczynały puchnąć i wielu umarło.
Kiedy ludzie zaczęli umierać, Mojżesz, ich przywódca, modlił się do Boga. „Panie, proszę, zbaw nas.” Bóg kazał mu zrobić miedzianego węża i umieścić go na drzewcu. Powiedział mu, że ktokolwiek na niego spojrzy, będzie żył. Mojżesz uczynił tak, jak mu powiedziano i głosił słowa Boże ludowi.
Każdy, kto uwierzył w jego słowa i spojrzał na miedzianego węża, został uzdrowiony. W ten sam sposób my musimy zostać uzdrowieni z trujących ukąszeń diabła. Ludzie Izraela usłuchali Mojżesza i spojrzeli na miedzianego węża na drzewcu, a w ten sposób zostali uzdrowieni.
Objawieniem węża na drzewcu było to, że potępienie za wszystkie grzechy człowieka zostało sprowadzone na Jezusa Chrystusa poprzez Jego chrzest i śmierć na Krzyżu. On Sam wziął na Siebie spłacenie kary za grzechy wszystkich grzeszników na świecie. Tak więc zakończył wszelką karę za nasze grzechy.
Jezus Chrystus przyszedł na ten świat, aby zbawić wszystkich ludzi, którzy mieli umrzeć z powodu „jadu węża”, pokus Szatana. Aby zapłacić za wszystkie nasze grzechy, musiał zostać ochrzczony i umrzeć na Krzyżu, zanim zmartwychwstał, aby zbawić tych, którzy w Niego uwierzyli.
Tak jak Izraelici w Starym Testamencie zostali ocaleni, gdy spojrzeli na węża na drzewcu, tak dzisiaj wszyscy, którzy wierzą w Jezusa i wierzą, że On zapłacił za nasze grzechy przez Swój chrzest i krew, mogą zostać zbawieni i narodzić się na nowo.
Jezus zapłacił w całości za wszystkie grzechy świata poprzez Swój chrzest od Jana Chrzciciela w Jordanie, Swoją śmierć na Krzyżu i Swoje zmartwychwstanie. Teraz wszyscy ci, którzy w Niego wierzą, mogą zostać pobłogosławieni zbawieniem przez Jego miłosierdzie.
„A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie.” (Ewangelia Jana 3:13). Jako przebłaganie za nasze grzechy, Jezus został ochrzczony i przelał krew na Krzyżu, a otworzył nam bramę Nieba. „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze Mnie” – powiedział Jezus w Ewangelii Jana 14:6.
Ponieważ Jezus został ochrzczony i ukrzyżowany, aby otworzyć nam bramy nieba, wszyscy, którzy wierzą w zbawienie przez Niego, są zbawieni. Jezus już zapłacił za nasze grzechy, więc kto wierzy w prawdę o wodzie, krwi i Duchu, może wejść do królestwa niebieskiego.
Jezus zbawił nas ewangelią wody i Ducha. Ponowne narodziny pochodzą z wiary w chrzest i krew Jezusa oraz w to, że On jest Bogiem.
„A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy”? (Ewangelia Jana 3:14). Co oznacza ten werset? Dlaczego Jezus musiał zostać ukrzyżowany? Czy popełnił grzechy jak my? Czy był tak słaby jak my? Czy był tak niedoskonały jak my? Nie, nie był.
Dlaczego więc musiał zostać ukrzyżowany? Aby nas zbawić i zrekompensować wszystkie nasze grzechy. Został ochrzczony i ukrzyżowany, aby zbawić nas wszystkich od wszystkich naszych grzechów.
Taka jest prawda zbawienia, ponownych narodzin z wody i Ducha. Jezus dał nowe życie wszystkim tym, którzy uwierzyli w Jego chrzest i śmierć na Krzyżu, które były zadośćuczynieniem za nasze grzechy.
 
 

Znaczenie Wody i Ducha

 
Co oznaczają woda i Duch?
Woda oznacza chrzest Jezusa, a Duch – Jego Boskość.

Biblia mówi nam, że gdy wierzymy w chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu, narodziliśmy się ponownie. Stajemy się dziećmi Bożymi, rodzimy się ponownie dzięki zapisanym słowom Boga, ewangelii wody, krwi i Ducha, która jest przebłaganiem za nasze grzechy.
Według Biblii „woda” oznacza chrzest Jezusa (I List Piotra 3:21), a „Duch” oznacza, że Jezus jest Bogiem. I to jest prawda o ponownych narodzinach, że Jezus przyszedł na ten świat w ciele człowieka, aby zapłacić za nasze grzechy przez Swój chrzest i krew.
On zabrał wszystkie nasze grzechy przez Swój chrzest i zapłacił za grzech. Musimy zdać sobie sprawę, że chrzest i krew Jezusa reprezentują nasze zbawienie, ponieważ zbawiły nas od naszych grzechów. 
Tylko ci, którzy narodzili się ponownie z wody i Ducha, mogą zobaczyć królestwo Niebieskie i do niego wejść. Jezus zbawił nas wodą Swojego chrztu, Swoją krwią i Duchem. Czy wierzycie w to?
Jezus jest niebiańskim Najwyższym kapłanem, który zstąpił na ten świat, aby zapłacić za grzechy świata. Został ochrzczony, przelał krew na Krzyżu i zmartwychwstał, stając się w ten sposób Zbawicielem dla wszystkich wierzących w Niego.
Jezus powiedział w Ewangelii Jana 10:7: „Ja jestem drzwiami dla owiec”. Jezus stoi u bram nieba. Kto otwiera nam bramę? To Jezus Chrystus.
Odwraca twarz od tych, którzy wierzą w Niego, nie znając prawdy o Jego zbawieniu. Nie pozwala narodzić się ponownie tym, którzy nie wierzą w Jego chrzest, krew i Ducha. Odwraca twarz od każdego, kto nie wierzy w Jego zapisane Słowo, kto odmawia przyjęcia Jego świętości i kto nie uznaje Go za Boga.
Każdy, kto nie chce uwierzyć w zapisaną prawdę, że Jezus przyszedł na ten świat w ciele, został ochrzczony i umarł na Krzyżu, aby zadośćuczynić za wszystkie grzechy świata, lub że umarł na Krzyżu, aby otrzymać wyrok zamiast nas lub, że zmartwychwstał trzeciego dnia po ukrzyżowaniu, zostaje przez Niego wyrzucony i zginie. Jak jest napisane: „Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć” (List do Rzymian 6:23).
Ale ci, którzy wierzą w błogosławieństwo odkupienia poprzez Jego chrzest i krew, ci, którzy stali się świętymi w swoich sercach, mogą wejść do królestwa niebieskiego. To jest prawdziwa ewangelia ponownych narodzin, ewangelia, która przyszła do nas przez wodę, krew i Ducha. Ponowne narodziny z wody i Ducha są niebiańską ewangelią. Tylko ci, którzy wierzą w chrzest i krew Jezusa, mogą narodzić się ponownie. Ci, którzy wierzą w ewangelię wody, krwi i Ducha, nie mają grzechu; są tymi, którzy naprawdę narodzili się ponownie.
Ale dzisiaj, podobnie jak Nikodem nie był świadomy prawdy, większość ludzi wierzy w Jezusa, nie znając prawdziwej ewangelii. Jak wybitnym członkiem społeczeństwa był Nikodem! Ale usłyszał prawdziwą ewangelię od Jezusa, a później, kiedy Jezus został ukrzyżowany, był tym, który przyszedł, aby pochować Jego ciało. W tym czasie Nikodem w pełni uwierzył.
W dzisiejszych czasach jest wśród nas zbyt wielu, którzy nie znają prawdy o wodzie i Duchu Jezusa. Co więcej, jest tak wielu ludzi, którzy nie akceptują prawdy, kiedy mają szansę usłyszenia prawdziwej ewangelii. To taka szkoda.
Jezus umożliwił nam wszystkim ponowne narodziny. Co sprawiło, że narodziliśmy się ponownie? To były woda, krew i Duch. Jezus zabrał nasze grzechy, kiedy został ochrzczony. Umarł na Krzyżu, a potem zmartwychwstał.
I daje błogosławieństwo ponownych narodzin tym wszystkim, którzy w Niego wierzą. Jezus jest Zbawicielem, który pozwala wszystkim wierzącym w Niego narodzić się ponownie. Módlcie się, abyście zawsze byli z Jezusem, tym, który stworzył niebo i ziemię, i wszystkie inne rzeczy. 
Ewangelia Jana 3:16 mówi: „aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Zdobyliśmy życie wieczne poprzez wiarę w Jezusa. Narodziliśmy się ponownie poprzez wiarę w wodę i Ducha. Prawdą jest, że jeśli wierzymy w ewangelię zbawienia, chrzest i krew Jezusa, oraz że Jezus jest Zbawicielem i Bogiem, możemy zostać zbawieni.
Ale jeśli nie uwierzymy w tę prawdę, zostaniemy wrzuceni do piekła na wieczność. Oto, dlaczego Jezus powiedział Nikodemowi: „Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, jeśli będę wam mówił o niebieskich?”.
Co Bóg dla nas uczynił? Zbawienie przez Jezusa pozwoliło nam narodzić się ponownie. Jezus zbawił nas od świata, diabła i grzechów świata. Aby zbawić grzeszników tego świata od potępienia za grzech, zabrał wszystkie nasze grzechy przez Swój chrzest, został ukrzyżowany, a następnie zmartwychwstał.
To od nas zależy, czy wierzymy w to zbawienie, czy nie. Zbawienie wynikające z ponownego narodzenia pochodzi z wiary w zbawienie przez chrzest i krew Jezusa.
Mówi się, że Bóg obdarzył nas dwoma błogosławieństwami. Jednym z nich jest ogólne błogosławieństwo obejmujące wszystkie rzeczy natury, w tym słońce i powietrze. Jest znane jako ogólne błogosławieństwo, ponieważ jest dane wszystkim ludziom bez względu na to czy są grzesznikami, czy sprawiedliwymi.
A co to za szczególne błogosławieństwo? Szczególne błogosławieństwo to ponowne narodziny z wody i Ducha, które zbawia wszystkich grzeszników od śmierci za ich grzechy.
 
 
Szczególne Błogosławieństwo
 
Czym jest szczególne błogosławieństwo?
Ponownymi narodzinami poprzez chrzest, ukrzyżowanie i zmartwychwstanie
 
W Ewangelii Jana 3:16 jest napisane: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał Swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. To opisuje szczególne błogosławieństwo Boże: Jezus zstąpił na ten świat w ciele człowieka i zmył wszystkie nasze grzechy przez chrzest, i ukrzyżowanie. Jest to szczególne błogosławieństwo Boże, prawda, że zostaliśmy zbawieni od wszystkich grzechów.
Faktem jest to, że Jezus zbawił nas i zmienił nas, z grzeszników w sprawiedliwych. Możecie mieć szczególne błogosławieństwo Boże po prostu wierząc w tę prawdę. Czy wierzycie?
Cała wasza wiara byłaby daremna, bez względu na to, jak wiernie żyliście przez całe życie, gdybyście odrzucili to szczególne błogosławieństwo Boże.
Cały czas nauczam i nigdy nie zapominałem głosić, że wiara w chrzest Jezusa i Jego Krzyż jest jedynym sposobem na ponowne narodziny. Każda księga biblijna objawia, że błogosławieństwo ponownych narodzin przez Jezusa jest „szczególnym błogosławieństwem Bożym”, o którym mówimy. Nie ma niczego, co lepiej ilustruje błogosławieństwo Boże niż zbawienie grzeszników przez chrzest Jezusa i Jego ukrzyżowanie.
Chrzest Jezusa i Jego ukrzyżowanie są szczególnym błogosławieństwem Bożym. Fałszywi kaznodzieje na tym świecie nie mają nic do powiedzenia na ten temat. Ci fałszywi kaznodzieje pojawiają się w strojach aniołów światła, uzbrojeni w moralność chrześcijaństwa i ludzkości. Tak, to prawda. Wszystkie cuda, których dokonują, uzdrawianie chorych, są złem, jeśli nie mają nic wspólnego ze szczególnym błogosławieństwem Bożym.
To szczególne błogosławieństwo Boże dało nam, grzesznikom, ewangelię odkupienia. Swoim szczególnym błogosławieństwem Bóg pozwolił nam narodzić się ponownie. Uczynił nas nowymi przez Swój chrzest, krew i zmartwychwstanie. Uczynił nas Swoimi dziećmi, wolnymi od grzechu.
Czy wierzycie w to? – Tak. – Czy zostaliście naprawdę błogosławieni? – Tak. – Chrzest Jezusa i Jego krew, śmierć i zmartwychwstanie są szczególnym błogosławieństwem, które Bóg dał nam przez wodę i Ducha. Oto ewangelia specjalnego błogosławieństwa. Chwalcie Pana za zbawienie nas przez Jego szczególne błogosławieństwo.
Szkoda, że tak wielu wiernych chrześcijan dzisiaj, nie jest świadomych szczególnego błogosławieństwa Bożego, ewangelii chrztu i krwi, ponownych narodzin z wody i Ducha. Próbują ślepo znaleźć drogę we własnej teologii i religijnej moralności. Jakże są ignorantami!
Chrześcijaństwo jest z nami tak długo i minęło prawie pięćset lat od Reformacji, ale w Korei i na całym świecie wciąż jest tak wiele tych, którzy nie są świadomi prawdy o ponownych narodzinach i szczególnym błogosławieństwie Bożym.
Mam jednak nadzieję i wierzę, że On pozwoli im poznać prawdę teraz, ponieważ jesteśmy w erze bliskiej końca tego świata.
Grzesznicy muszą narodzić się ponownie i przyjąć prawdę o wodzie i Duchu, aby stać się sprawiedliwymi i wejść do królestwa niebieskiego. Wielu chrześcijan usilnie pragnie narodzić się ponownie.
Ale jeśli usiłują nie znając prawdziwego znaczenia ponownych narodzin, ich wiara jest daremna. Mówią, że muszą narodzić się ponownie, aby wejść do królestwa Nieba, ale nie mają pojęcia o prawdzie ponownych narodzin.
Po prostu zakładają, że skoro wierzą tak wiernie, ponieważ czują ogień w swoich sercach, mogą się narodzić ponownie. Ale usiłowanie ponownych narodzin w oparciu o osobiste uczucia lub żarliwe uczynki religijne, może prowadzić tylko do błędnej wiary.
 
 

Słowo Boże, Które Prowadzi Nas do Stania Się Prawdziwie Narodzonymi Ponownie

 
Jaka jest różnica między wiarą a religią?
Wiara to wierzyć w to, co Jezus uczynił, aby nas zbawić, podczas gdy religia polega na własnych myślach i uczynkach.

W I Liście Jana 5:4-8 jest wyraźnie napisane, że możemy narodzić się ponownie tylko przez wiarę w wodę, krew i Ducha. Jeśli chcemy się narodzić ponownie, powinniśmy pamiętać, że możemy narodzić się ponownie tylko dzięki zapisanemu słowu Bożemu, słowu prawdy. Powinniśmy wiedzieć, że wizje, mówienie językami lub sensacyjne doznania, nigdy nie doprowadzą nas do ponownych narodzin.
Jezus powiedział w rozdziale 3 Ewangelii Jana, że nie możemy wejść do królestwa niebieskiego, jeśli nie narodzimy się ponownie z wody i Ducha. Jeśli ktoś chce się narodzić ponownie, to na ogół musi dwukrotnie uwierzyć w Jezusa. Po pierwsze, człowiek jest skłonny wierzyć w Jezusa w sposób religijny, rozpoznając swoje grzechy przez prawo Boże. Po raz pierwszy człowiek wierzy w Jezusa poprzez prawo Boże i uświadomienie sobie tego, jakim strasznym grzesznikiem naprawdę jest.
Nie powinniśmy wierzyć w Jezusa zgodnie z jedną z wielu religii tego świata. Chrześcijaństwo to nie tylko kolejna religia. Jest to jedyny sposób na osiągnięcie życia wiecznego poprzez wiarę.
Każdy, kto wierzy w Jezusa jako w religię, skończy z pustymi rękami. Pozostanie mu serce pełne grzechu, chaosu i pustki. Czy to nie prawda? Nie chcielibyście zostać hipokrytami, jak faryzeusze w Biblii.
Każdy chce zostać narodzonym ponownie chrześcijaninem. Ale gdy wierzy w chrześcijaństwo jako w religię, staje się hipokrytą z sercem pełnym grzechu. Musimy poznać prawdę o ponownych narodzinach.
Każdy, kto wierzy w chrześcijaństwo jako religię i nie narodził się ponownie, z pewnością skończy z zamętem i pustką w sercu. Jeśli ktoś wierzy w Jezusa, ale nie narodził się ponownie, jego wiara jest błędna. Dlatego kończy się jako oszust, który usilnie stara się wyglądać na świętego przed wszystkimi, co kończy się niepowodzeniem.
Dopóki wierzycie w chrześcijaństwo jako religię, zawsze będziecie grzesznikami, hipokrytami i będziecie spędzać swoje dnie lamentując nad swoimi grzechami. Jeśli chcecie uwolnić się od swoich grzechów, musicie uwierzyć w zapisaną prawdę, ewangelię wody, krwi i Ducha.
 
 

Odkrywanie Tajemnicy Odkupienia Przez Chrzest Jezusa

 
Co czyni nas narodzonymi ponownie?
Chrzest Jezusa, Jego śmierć na Krzyżu i Jego zmartwychwstanie

Biblia mówi nam, że każdy może narodzić się ponownie przez słowo Boże, które nigdy się nie zmienia. Spójrzmy teraz na słowa apostoła Piotra w I Liście Piotra 3:21. „Teraz też chrzest, będąc tego odbiciem, zbawia nas”
W Biblii zapisano, że chrzest Jezusa jest odbiciem, które nas zbawia. Wszyscy wierzący w Jezusa powinni wiedzieć nie o naszym własnym chrzcie, ale o chrzcie Jezusa. Chrzest Jezusa daje nam grzesznikom nowe życie. Wierzcie, a narodzicie się ponownie i otrzymacie błogosławieństwo zbawienia.
Rozumiejąc, że zbawienie uzyskuje się poprzez wiarę w chrzest Jezusa, możemy zostać zbawieni, stać się sprawiedliwymi i zdobyć życie wieczne. Innymi słowy, kiedy wierzymy w prawdę zbawienia przez słowa Boga, nasze grzechy zostaną oczyszczone na zawsze.
Narodzić się ponownie to narodzić się po raz drugi. Większość z nas zwykle zaczyna od wiary w Jezusa jako w religię, a następnie rodzimy się ponownie przez wiarę, kiedy uświadamiamy sobie prawdę. Imię „Jezus” znaczy „On bowiem zbawi Swój lud od jego grzechów” (Ewangelia Mateusza 1:21).
Kiedy wierzymy w Jezusa i wiemy dokładnie, co On uczynił dla całej ludzkości, jesteśmy wolni od naszych grzechów i narodzimy się ponownie jako nowi ludzie. Początkowo wierzymy w Jezusa jako w religię, a następnie, kiedy słyszymy i wierzymy w ewangelię chrztu Jezusa i Jego krwi, rodzimy się ponownie.
Jaka jest prawda, która czyni nas narodzonymi ponownie? Po pierwsze, jest to chrzest Jezusa, potem krew, którą przelał na Krzyżu, a na koniec, Jego zmartwychwstanie. Ponowne narodziny oznaczają wiarę w Jezusa jako naszego Boga, naszego Zbawiciela. Zobaczmy, jak rodzili się ponownie ludzie Starego Testamentu.
 
 

Wynagrodzenie za Grzech w Starym Testamencie: Nałożenie Rąk i Ofiara z Krwi

 
Jaka jest ewangelia ponownych narodzin w Starym Testamencie? Najpierw przeczytajmy 1 rozdział Księgi Kapłańskiej i to, co mówi o ponownych narodzinach.
W Księdze Kapłańskiej 1:1-5: „I PAN zawołał do Mojżesza, i powiedział do niego z Namiotu Zgromadzenia: Przemów do synów Izraela i powiedz im: Jeśli ktoś z was zechce złożyć PANU ofiarę, niech złoży ją z bydła, ze stada albo z trzody. Jeśli jego ofiara całopalna będzie ze stada, niech złoży samca bez skazy. Niech go złoży dobrowolnie przed PANEM u wejścia do Namiotu Zgromadzenia. I położy swą rękę na głowie ofiary całopalnej, a zostanie przyjęta jako przebłaganie za niego. Potem zabije tego cielca przed PANEM. A kapłani, synowie Aarona, ofiarują krew i pokropią tą krwią z wierzchu dokoła ołtarz, który jest przed wejściem do Namiotu Zgromadzenia”.
Bóg mówi nam w Księdze Kapłańskiej, jak Izraelici mogli zjednoczyć się z Bogiem przez system ofiar. To prawda, którą wszyscy powinniśmy znać i rozumieć. Dlatego przejrzyjmy te słowa.
Bóg wezwał Mojżesza i przemówił do niego z Namiotu Zgromadzenia. Chodziło o zadośćuczynienie za grzechy Izraelitów. Kiedy lud Izraela popełniał grzechy nieposłuszeństwa prawu Bożemu, mogli odpokutować za swoje grzechy, przynosząc Bogu bydło bez skazy.
I te zwierzęta ofiarne musiały być tymi określonymi przez Boga i musiały być bez skazy. Ponadto musiały być ofiarowane zgodnie z rytuałem ustanowionym przez Boga. Forma ofiary była następująca.
Jeśli ktoś grzeszył w czasach Starego Testamentu, musiał złożyć Bogu ofiarę dla przebaczenia grzechów. Po pierwsze, ofiara musiała być bez skazy, a wtedy grzesznik musiał położyć na niej ręce, aby przekazać swoje grzechy na jej głowę.
Po zabiciu jej, krwią należało pomazać rogi ołtarza, a resztę wylać na ziemię. Był to rytuał świętego przybytku, który Bóg dał Swemu ludowi jako błogosławieństwo odkupienia.
Prawo i przykazania Boże składają się z 613 artykułów określających, co „należy robić” lub czego „nie wolno robić.” Bóg dał prawo i Jego przykazania ludowi Izraela. Chociaż ludzie wiedzieli, że prawo i przykazania Boże były słuszne, nie mogli im sprostać, ponieważ każdy rodził się z dwunastoma rodzajami grzechów odziedziczonych po Adamie.
Z tego względu, stracili zdolność czynienia dobra przed Bogiem. Izraelici stracili zdolność stania się sprawiedliwymi. Nie mogli się powstrzymać od popełniania grzechów, pomimo tego, że usilnie starali się pozostać wolnym od grzechu. Przeznaczeniem całej ludzkości jest narodzić się i umrzeć jako grzesznicy.
Lecz Bóg, w Swoim nieskończonym miłosierdziu, dał Swemu ludowi system ofiar, dzięki któremu mogli odpokutować za swoje grzechy. Dał rytuał świętego przybytku, aby lud Izraela i wszyscy ludzie świata mogli zostać odkupieni ze swoich grzechów. Przez system ofiar objawił Swoją sprawiedliwą miłość do całej ludzkości. Pokazał światu drogę do zbawienia.
Bóg dał ludowi system ofiar i wyświęcił dom Lewiego, aby składali ofiary. Spośród 12 pokoleń Izraela, tylko dom Lewiego został wyświęcony do składania ofiar za lud Izraela.
Mojżesz i Aaron pochodzili z domu Lewiego. Biblia zapisuje prawa i przepisy regulujące ofiarę świętego przybytku, ewangelię pojednania przez nałożenie rąk.
Dlatego, kiedy naprawdę zrozumiemy rytuał ofiar Lewitów, możemy się narodzić ponownie. Dlatego musimy studiować słowo Boże dotyczące ofiary świętego przybytku. To najważniejsza część Starego Testamentu. Wreszcie, kiedy dochodzimy do Nowego Testamentu, otrzymujemy błogosławieństwo ponownych narodzin przez wodę i Ducha.
 
 
Przebłaganie za Grzech w Starym Testamencie
 
Jakie są atrybuty Boga?
Sprawiedliwość i miłość

Bóg wezwał Mojżesza z domu Lewiego do świętego Namiotu Zgromadzenia i ustanowił jego brata Aarona, Najwyższym kapłanem. Aaron miał przekazywać grzechy ludu, ofiarom za grzech.
Oto, co Bóg powiedział do Mojżesza, jak jest zapisane w Księdze Kapłańskiej 1:2. „Przemów do synów Izraela i powiedz im: Jeśli ktoś z was zechce złożyć PANU ofiarę, niech złoży ją z bydła, ze stada albo z trzody”. Bóg określa tutaj ofiary. Jeśli ktokolwiek z ludzi szukał przebłagania za swoje grzechy, musiał ofiarować byka lub owcę ze swoich trzód.
Bóg powiedział im także: „Jeśli jego ofiara całopalna będzie ze stada, niech złoży samca bez skazy. Niech go złoży dobrowolnie przed PANEM u wejścia do Namiotu Zgromadzenia.” (Księga Kapłańska 1:3).
Ofiara była przyjęta przez Boga zamiast życia człowieka, który miał umrzeć za swoje grzechy. Izraelici mogli przekazać swoje grzechy, kładąc ręce na głowach zwierząt. Zwierzęta ofiarne musiały być ofiarowane z własnej woli tego człowieka. Zobaczmy teraz, co mówi werset 4.
„I położy swą rękę na głowie ofiary całopalnej, a zostanie przyjęta jako przebłaganie za niego”. W ten sposób ofiara była przyjęta przez Boga. Gdy grzesznik kładł ręce na głowie ofiary całopalnej, jego grzechy były przekazywane na głowę zwierzęcia. Dlatego grzesznik musiał położyć ręce na głowie ofiary przed Bogiem, aby Bóg ją przyjął i udzielił przebłaganie za jego grzechy.
Następnie osoba składająca ofiarę zabiła zwierzę, mazała krwią rogi ołtarza i wylewała resztę krwi na ziemię przed ołtarzem. Aby zapłacić za swoje grzechy i uwolnić się od nich, należało złożyć ofiarę zgodnie z prawami ustanowionymi przez Boga. 
W Księdze Kapłańskiej 1:5 jest napisane: „Potem zabije tego cielca przed PANEM. A kapłani, synowie Aarona, ofiarują krew i pokropią tą krwią z wierzchu dokoła ołtarz, który jest przed wejściem do Namiotu Zgromadzenia”. Wewnątrz przybytku, przy drzwiach, znajdował się ołtarz całopalenia z rogami na czterech narożnikach.
Po nałożeniu rąk na głowie ofiary całopalnej, aby przekazać swoje grzechy, grzesznik musiał zabić zwierzę ofiarne, a kapłan pomaże krwią rogi ołtarza. Rogi ołtarza oznaczają sąd za grzechy. Tak więc, pomazać rogi ołtarza krwią, oznaczało, że zwierzę przelało krew, aby zapłacić za grzechy w imieniu grzesznika. Kiedy Bóg spojrzał na krew, na rogach ołtarza, oczyszczał grzechy grzesznika.
Dlaczego ofiara za grzech musiała przelać krew? Ponieważ „zapłatą bowiem za grzech jest śmierć” (List do Rzymian 6:23) i ponieważ duszą wszelkiej cielesnej natury jest jej krew. Dlatego jest napisane w Liście do Hebrajczyków: „a bez przelania krwi nie ma przebaczenia grzechów” (List do Hebrajczyków 9:22). Tak więc przelanie krwi ofiary za grzech spełniło prawo Boże, które mówi, że zapłatą za grzech jest śmierć.
Zgodnie z wszelkimi prawami, ofiarowana krew powinna pochodzić od grzesznika, ale ofiara za grzech przelewała krew zamiast niego w celu przebłagania. Następnie kapłan kładł krew na rogi ołtarza, aby zaznaczyć, że zapłata za grzech została spłacona.
Jeśli czytamy Księgę Objawienia 20:11-15 w Nowym Testamencie, widzimy, że rogi oznaczają Księgę Sądu. Dlatego przelanie krwi na rogi, to przelanie krwi na Księgę Sądu. Jest to świadectwem tego, że sąd za grzechy został spełniony przez nałożenie rąk i krew ofiary za grzech.
 
 
Grzechy są Zapisywane w Dwóch Miejscach
 
Wszystkie grzechy ludzkości przed Bogiem są zapisywane w dwóch miejscach. Jedno to tablice ich serc, a drugie to Księga Sądu otwarta przed Bogiem.
Jest napisane w Księdze Jeremiasza 17:1: „Grzech Judy jest zapisany żelaznym rylcem, ostrzem diamentu jest wyryty na tablicy ich serca i na rogach waszych ołtarzy”.
W Księdze Kapłańskiej 17:11 jest powiedziane: „Życie wszelkiego ciała bowiem jest we krwi”. Krew jest życiem ciała, a za nasze grzechy można zapłacić tylko tą krwią. Dlatego krew nakładano na rogi ołtarza. Zgodnie z prawem prawie wszystko jest oczyszczane krwią, a bez przelania krwi nie ma przebaczenia grzechów (List do Hebrajczyków 9:22).
„I obedrze ofiarę całopalną ze skóry, i pokroi ją na części. Wtedy synowie kapłana Aarona położą ogień na ołtarzu i ułożą drwa na ogniu. Potem kapłani, synowie Aarona, porządnie ułożą te części oraz głowę i tłuszcz na drwach leżących na ogniu na ołtarzu. A jego wnętrzności i nogi obmyje wodą. I kapłan spali to wszystko na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara ogniowa, miła woń dla PANA” (Księga Kapłańska 1:6-9).
Następnie kapłani kroili ofiarę na części i układali je na ogniu na ołtarzu. Ten rytuał oznaczał, że kiedy ludzie grzeszyli przed Bogiem, musieli umrzeć w ten sposób, przelać krew i zostać wrzuceni do ognia piekielnego. Ale sąd został spełniony poprzez ofiarę za grzech, aby ludzie mogli odpokutować za swoje grzechy.
Ofiara całopalenia była rytuałem sądu sprawiedliwego prawa Bożego. Bóg włączył oba Swoje prawa – tak prawo sprawiedliwości, jak i prawo miłości – do rytuału pojednania dla całej ludzkości.
Ponieważ Bóg jest sprawiedliwy, musiał osądzić i skazać ich na śmierć. Ale ponieważ także umiłował Swój lud, pozwolił im przekazywać grzechy na ofiarę za grzech. W Nowym Testamencie, ponieważ nasz Pan tak nas umiłował, został ochrzczony i ukrzyżowany, aby stać się ofiarą za grzech za nas grzeszników. Chrzest Jezusa i Jego śmierć na Krzyżu zmyły wszystkie grzechy świata.
 
 
Przebłaganie za Codzienne Grzechy w Starym Testamencie
 
Kogo symbolizuje nieskalana ofiara za grzech w Starym Testamencie?
Jezusa Chrystusa

Przeczytajmy z Księgi Kapłańskiej rozdział 4. „Gdyby ktoś spośród ludu zgrzeszył nieświadomie i przekroczył jedno z przykazań PANA, czyniąc coś, czego nie wolno czynić, i w ten sposób zawinił; Lub gdyby uświadomił sobie swój grzech, który popełnił, to przyprowadzi na ofiarę kozę z kóz, samicę bez skazy, za swój grzech, którego się dopuścił. Potem położy rękę na głowie tej ofiary za grzech i zabije ją na miejscu ofiar całopalnych. Kapłan zaś weźmie na palec nieco jej krwi i pomaże rogi ołtarza całopalenia, a resztę krwi wyleje u podstawy ołtarza. Cały jej tłuszcz oddzieli – tak jak oddziela się tłuszcz z ofiary pojednawczej – i kapłan spali to na ołtarzu na miłą woń dla PANA. Tak kapłan dokona przebłagania za niego i będzie mu przebaczone” (Księga Kapłańska 4:27-31).
Potomkowie Adama, lud Izraela i wszyscy ludzie na świecie, urodzili się pełni grzechu. Dlatego nasze serca są pełne grzechu. W sercu człowieka istnieją wszelkiego rodzaju grzechy: złe myśli, cudzołóstwa, nierząd, zabójstwa, kradzieże, chciwość i głupota.
Kiedy grzesznik chciał odpokutować za dzienne grzechy, musiał przyprowadzić zwierzę bez skazy do świętego przybytku. Następnie musiał położyć ręce na głowie zwierzęcia, aby przekazać swoje grzechy, zabić ofiarę i oddać krew kapłanowi, aby została ofiarowana Bogu. Następnie kapłan dokonywał pozostałej części ofiary, aby grzesznik mógł otrzymać przebaczenie swoich grzechów.
Bez prawa i przykazań Bożych ludzie nie wiedzieliby, czy zgrzeszyli, czy nie. Kiedy patrzymy na siebie przez prawo i przykazania Boże, rozpoznajemy nasze grzechy. Nasze grzechy nie są sądzone według naszych standardów, ale według prawa i przykazań Bożych.
Zwykły lud Izraela zgrzeszył nie dlatego, że tego chciał, ale dlatego, że urodził się z wszelkiego rodzaju grzechem w sercach. Grzechy popełniane przez człowieka z powodu jego słabości nazywane są jego występkami. Grzech zawiera wszystkie występki i nieprawości człowieka.
Wszyscy ludzie są istotami niedoskonałymi. Ponieważ ludzie Izraela także byli niedoskonali, byli grzesznikami i popełniali grzechy. Wszystkie występki i nieprawości człowieka można podzielić na następujące rodzaje. Kiedy mamy złe myśli w naszych umysłach, są one nazywane grzechami, a kiedy je realizujemy, nazywane są występkami. Grzechy świata obejmują oba rodzaje.
W Starym Testamencie grzechy przekazywano na głowę ofiary za grzech przez nałożenie rąk. Następnie grzesznik był bez grzechu i dlatego nie musiał umierać za swoje grzechy. System ofiar jest więc cieniem sprawiedliwego sądu i miłości Boga.
Ponieważ Bóg stworzył nas z ziemi, początkowo byliśmy jedynie prochem. Nakładanie krwi na rogi ołtarza i wylewanie reszty krwi u podstawy ołtarza oznaczało, że Izraelici odpokutowali swoje grzechy i wymazywali wszystkie grzechy z tablic swoich serc.
Kapłan palił tłuszcz na ołtarzu, aby dać Panu słodki aromat. Tłuszcz w Biblii oznacza Ducha Świętego. Dlatego, aby odpokutować za nasze grzechy, musimy to uczynić w sposób, który Bóg ustanowił. Musimy także wziąć do swoich serc zadośćuczynienie za nasze grzechy w sposób, który Bóg uznał za właściwy.
Bóg powiedział Izraelitom, że ofiarą za grzech ma być jagnię, kozioł lub cielę. Ofiary za grzech Starego Testamentu były wybrane. Cielę jest czystym zwierzęciem. Powodem, dla którego ofiary za grzechy musiały być bez skazy, było to, że objawiały Jezusa Chrystusa, który został poczęty przez Ducha Świętego, aby stać się ofiarą za grzech dla całej ludzkości.
Ludzie Starego Testamentu przekazywali swoje grzechy, kładąc ręce na głowie ofiary za grzech bez skazy. Kapłani składali ofiary, jako przebłaganie za ich grzechy. W ten sposób Izraelici pokutowali za swoje grzechy.
 
 

Rytuał Dnia Przebłagania

 
Dlaczego lud Izraela musiał złożyć ofiarę w Dniu Przebłagania?
Ponieważ grzeszyli aż do śmierci. Codzienne ofiary za grzech nie mogły ich uświęcić przed Bogiem.
 
Ponieważ musieli składać ofiary za każdym razem, gdy popełniali grzech, niemożliwe było aby dostarczyć tak wiele ofiar, które potrzebowali, aby odpokutować za każdy grzechy. Stopniowo więc zaczęli zaniedbywać ten rytuał. Codzienne odpokutowanie za swoje grzechy wydawało się niekończącym się zadaniem i doszli do wniosku, że mogą całkowicie pozbyć się tego rytuału.
Bez względu na to, jak bardzo się staramy, nigdy nie możemy złożyć wystarczającej ofiary za wszystkie nasze grzechy. Dlatego prawdziwa rekompensata za nasze grzechy musi być zrealizowana przez naszą szczerą wiarę w prawo zbawienia, które Bóg przygotował dla nas.
Z powodu naszej słabości, bez względu na to, jak bardzo się staramy żyć zgodnie z prawem Bożym, stajemy się bardziej świadomi tego, jak jesteśmy niedoskonali i słabi. Dlatego Bóg dał ludowi Izraela sposób, aby za jednym razem odpokutował za grzechy całego roku (Księga Kapłańska 16:17-22).
Jest napisane w Księdze Kapłańskiej: „To będzie dla was wieczną ustawą: W dziesiątym dniu tego siódmego miesiąca będziecie trapić swoje dusze i nie będziecie wykonywać żadnej pracy, zarówno rodowity mieszkaniec, jak i przybysz, który gości wśród was; Bo w tym dniu kapłan dokona za was przebłagania, aby was oczyścić od wszystkich waszych grzechów, abyście byli oczyszczeni przed PANEM. Będzie to dla was szabatem odpoczynku i będziecie trapić wasze dusze ustawą wieczną.” (Księga Kapłańska 16:29-31).
W ten sposób, lud Izraela raz w roku cieszył się spokojem ducha, gdy najwyższy kapłan składał ofiarę przebłagania dziesiątego dnia siódmego miesiąca za wszystkie grzechy popełnione przez ludzi w ciągu roku. Kiedy ich grzechy zostały zmyte, ich umysły były tego dnia spokojne.
Dziesiątego dnia siódmego miesiąca najwyższy kapłan Aaron, jako przedstawiciel całego Izraela, musiał złożyć ofiarę przebłagania. W tym czasie inni kapłani nie mogli wejść do świętego przybytku. Aaron musiał złożyć ofiarę przebłagania za siebie i swój dom, zanim mógł to zrobić dla reszty ludu Izraela, ponieważ on i jego dom także grzeszyli.
Składał ofiarę za ludzi w taki sposób. „Weźmie też dwa kozły i postawi je przed PANEM u wejścia do Namiotu Zgromadzenia. I Aaron rzuci losy o dwa kozły, jeden los dla PANA, a drugi los dla kozła ofiarnego. I przyprowadzi Aaron tego kozła, na którego padł los dla PANA, i złoży go w ofierze za grzech. Ale kozła, na którego padł los dla kozła ofiarnego, postawi żywego przed PANEM, aby nim dokonać przebłagania i wypuścić go na pustynię jako kozła ofiarnego.” (Księga Kapłańska 16:7-10).
Po wykonaniu rytuału przebłagania za siebie i swój dom, Aaron „rzucił losy o dwa kozły”. Jeden był dla Pana, a drugi dla kozła ofiarnego „ Azazela”.
Najpierw jeden z dwóch kozłów został ofiarowany Panu. Tutaj najwyższy kapłan położył ręce na koźle w imieniu ludu, aby przekazać grzechy, które popełnili w ciągu roku.
Krew zabierano do Przebłagalni, w Miejscu Najświętszym i kropiono ją krwią, siedem razy. Lud Izraela otrzymywał przebaczenie wszystkich grzechów ostatniego roku. Zamiast śmierci ludu Izraela za ich grzechy, najwyższy kapłan Aaron przekazywał grzechy na głowę ofiary za grzech, aby przyjęła potępienie za wszystko. Potem ofiarował drugiego żywego kozła przed Bogiem. To była ofiara za ludzi.
 
 
Za Ludzi
 
Na oczach całego ludu Aaron położył ręce na drugim koźle i wyznawał przed Bogiem. „Panie, lud Izraela popełnił zabójstwa, cudzołóstwa, kradzieże, chciwości, podstępy... i kłaniał się bożkom. Nie obchodził święta Szabatu, na próżno wzywał Twego imienia i złamał wszystkie artykuły Twojego Prawa i przykazań.” Potem zabierał ręce. W ten sposób wszystkie całoroczne grzechy ludu były przekazywane ofierze za grzech.
Przeczytajmy Księgę Kapłańską16:21. „I Aaron położy obie ręce na głowie żywego kozła, wyznawać będzie nad nim wszystkie nieprawości synów Izraela i wszystkie ich przestępstwa ze wszystkimi ich grzechami i złoży je na głowę tego kozła, i wypuści go przez wyznaczonego człowieka na pustynię”. Następnie kozioł ofiarny wędrował po pustyni i umarł z grzechami ludu Izraela na głowie. Kozioł ofiarny „Azazel” w języku hebrajskim oznacza „ten, który się oddalił” Oznacza to, że ofiarę za grzech, za cały lud Izraela wypędzano przed Panem.
Grzechy Izraela przekazywano kozłowi ofiarnemu przez nałożenie rąk Aarona. W ten sposób Izraelitom przebaczano ich grzechy. Kiedy widzieli, jak najwyższy kapłan kładł ręce na kozła i jak go odprowadzano na pustynię, wszyscy ludzie Izraela, którzy wierzyli w rytuał przebłagania, byli pewni zadośćuczynienia za swoje grzechy. Wszystkie rytuały Starego Testamentu były cieniem „ewangelii ponownych narodzin” Nowego Testamentu.
W Starym Testamencie nałożenie rąk i krew ofiary były ewangelią zbawienia od grzechu. To pozostało zasadniczo takie same w Nowym Testamencie.
 
 
Ewangelia Odkupienia w Nowym Testamencie
 
W jaki sposób wszystkie grzechy ludu zostały usunięte w Nowym Testamencie?
Jest napisane w Ewangelii Mateusza 1:21-25: „I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi Swój lud od jego grzechów. A to wszystko się stało, aby się wypełniło, co powiedział Pan przez proroka: Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, co się tłumaczy: Bóg z nami. Wtedy Józef, obudziwszy się ze snu, uczynił tak, jak mu rozkazał anioł Pana i przyjął swoją żonę. Ale nie obcował z nią, dopóki nie urodziła swego pierworodnego syna, któremu nadał imię Jezus”.
Nasz Pan Jezus zstąpił na ten świat z imieniem Emmanuel, aby zbawić całą ludzkość od grzechu. Dlatego został nazwany Jezusem. Jezus przyszedł, aby zgładzić wszystkie grzechy świata. Przyszedł w ciele człowieka, aby stać się Zbawicielem ludzkości. Wypełnił nasze zbawienie i uwolnił nas na zawsze od grzechu.
 
 

Ewangelia Ponownych Narodzin

 
A jak Jezus uwolnił nas od wszystkich naszych grzechów? Zrobił to przez Swój chrzest. Spójrzmy na Ewangelię Mateusza 3:13-17.
„Wtedy Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana, aby być przez niego ochrzczonym. Ale Jan powstrzymywał Go, mówiąc: Ja potrzebuję być ochrzczonym przez Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie? A Jezus mu odpowiedział: Ustąp teraz, bo godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, zaraz wyszedł z wody, a oto otworzyły mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego na Niego. I rozległ się głos z nieba: To jest Mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie.” (Ewangelia Mateusza 3:13-17).
W Nowym Testamencie, kiedy Jezus miał 30 lat, przyszedł do Jana Chrzciciela nad Jordan. Został przez niego ochrzczony i zabrał grzechy wszystkich grzeszników. Czyniąc to, wypełnił sprawiedliwość Bożą.
 
 

Dlaczego Jezus Został Ochrzczony Nad Jordanem?

 
Co się objawia w ewangelii?
Sprawiedliwość Boża

Spójrzmy teraz na tą scenę, kiedy niebiański Najwyższy kapłan spotkał ostatniego Najwyższego kapłana ludzkości. Tutaj możemy zobaczyć sprawiedliwość Bożą poprzez chrzest, który dokonał przebłagania za wszystkie grzechy świata.
Jan Chrzciciel, ten, który ochrzcił Jezusa, był największym spośród urodzonych z kobiet. Jezus świadczył w Ewangelii Mateusza 11:11: „Nie powstał z tych, którzy rodzą się z kobiet, większy od Jana Chrzciciela”. Tak jak grzechy ludu zostały odpokutowane, gdy Najwyższy kapłan Aaron położył ręce na głowie ofiary za grzech w Dniu Przebłagania, tak w Nowym Testamencie wszystkie grzechy świata zostały odpokutowane, gdy Jezus przyjął chrzest od Jana Chrzciciela.
Ewangelia ponownych narodzin jest ewangelią całkowitego przebłagania za wszystkie grzechy. Dlatego ewangelia odkupienia przez chrzest Jezusa była ewangelią, którą Bóg ustanowił dla spełnienia Jego sprawiedliwości, która zbawiła wszystkich ludzi na świecie. Jezus został ochrzczony w najodpowiedniejszy sposób, aby odpokutować za grzechy świata.
Co oznacza wypełnienie „wszelkiej sprawiedliwości”? Oznacza to, że Bóg zmył wszystkie grzechy świata w najbardziej właściwy sposób. Jezus został ochrzczony, aby zmyć wszystkie grzechy ludzkości. „W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę” (List do Rzymian 1:17).
Sprawiedliwość Boża została ukazana w Jego decyzji wysłania Syna Swego Jezusa na ten świat, aby zmył wszystkie grzechy przez chrzest od Jana Chrzciciela i Swoją śmierć na Krzyżu.
W Nowym Testamencie sprawiedliwość Boża została pokazana poprzez chrzest Jezusa i Jego krew. Staliśmy się sprawiedliwymi, ponieważ Jezus zabrał wszystkie grzechy ludzkości prawie dwa tysiące lat temu nad Jordanem. Kiedy przyjmujemy zbawienie Boże do swoich serc, sprawiedliwość Boża naprawdę się wypełnia.
„A Jezus mu odpowiedział: Ustąp teraz, bo godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, zaraz wyszedł z wody, a oto otworzyły mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego na Niego. I rozległ się głos z nieba: To jest Mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie.” (Ewangelia Mateusza 3:15-17).
Ten fragment objawia, że Sam Bóg zaświadczył o tym, że chrzest Jego Syna wypełnił całą sprawiedliwość zbawienia. Mówił nam: „Jezus, który został ochrzczony przez Jana Chrzciciela, teraz jest naprawdę Moim Synem.” Bóg zaświadczył, że Jego Syn został ochrzczony na przebłaganie za całą ludzkość. Uczynił to, aby święte dzieło Jego Syna Jezusa nie poszło na marne.
Jezus jest Synem Bożym, a także Zbawicielem grzeszników świata. „W którym mam upodobanie” – powiedział Bóg. Prawdą jest, że Jezus był posłuszny woli Ojca i zabrał wszystkie grzechy ludzkości przez Swój chrzest.
Słowo „chrzest” oznacza „zostać umytym, przekazać, zostać pochowanym.” Ponieważ wszystkie nasze grzechy zostały przekazane Jezusowi, kiedy się ochrzcił, wszystko, co musimy zrobić, to uwierzyć w ewangelię, aby dostąpić zbawienia od wszystkich grzechów świata.
Wypełnienie wszystkich proroctw zbawienia w Starym Testamencie dokonało się poprzez chrzest Jezusa w Nowym Testamencie. Dlatego proroctwa w Starym Testamencie w końcu znalazły swoje odbicie w Nowym Testamencie. Tak jak naród izraelski, raz w roku pokutował za swoje grzechy w Starym Testamencie, grzechy ludu zostały przekazane Jezusowi i na zawsze odpokutowane w Nowym Testamencie.
Księga Kapłańska 16:29 jest odbiciem Ewangelii Mateusza 3:15. Jezus został ochrzczony, aby wziąć na Siebie wszystkie grzechy świata. Poprzez Jego chrzest wszyscy wierzący w Jego wieczne przebaczenie grzechów są zbawieni; wszystkie ich grzechy zostały wymazane z tablic ich serc.
Jeśli nie uznajecie i nie wierzycie w sercu w prawdę o chrzcie Jezusa i Jego śmierci na Krzyżu, to nigdy nie możecie zostać oczyszczeni ze swoich grzechów bez względu na to, jak pobożne jest życie, które prowadzicie. Tylko przez chrzest Jezusa wypełniło się słowo Boże, a nasze grzechy zostały usunięte. Prawdziwe zbawienie osiąga się poprzez odkupienie wszystkich naszych grzechów, innymi słowy, przez chrzest Jezusa.
Mając to na uwadze, co teraz zrobicie? Czy przyjmiecie to zbawienie w swoim sercu? A może nie? To nie jest słowo człowieka, ale Samego Boga. Jezus umarł na Krzyżu, ponieważ zabrał wszystkie wasze grzechy przez Swój chrzest. Czy nie zgadzacie się, że ukrzyżowanie Jezusa było wynikiem Jego chrztu?
Jest napisane w Liście do Rzymian 8:3-4: „Co bowiem było niemożliwe dla prawa, w czym było ono słabe z powodu ciała, Bóg, posławszy Swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała i z powodu grzechu, potępił grzech w ciele; Aby sprawiedliwość prawa wypełniła się w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha”.
Ponieważ człowiek nie może przestrzegać prawa i przykazań Bożych, ze względu na słabość swego ciała, Jezus zabrał wszystkie grzechy ciała, biorąc je na Siebie. Taka jest prawda chrztu Jezusa. Chrzest Jezusa przesądził o Jego śmierci na Krzyżu. Oto mądrość oryginalnej ewangelii Bożej.
Jeśli wierzycie tylko w śmierć Jezusa na Krzyżu, nawróćcie się teraz i przyjmijcie do swego serca ewangelię zbawienia przez chrzest Jezusa. Wtedy, i tylko wtedy możecie stać się dziećmi Bożymi.
 
 
Oryginalna Ewangelia
 
Jaka jest oryginalna ewangelia?
Ewangelia wody i Ducha

Oryginalną ewangelią jest ewangelia odkupienia grzechów. To ewangelia chrztu Jezusa, Jego śmierci i zmartwychwstania, którą Bóg nam objawił. Jezus Chrystus zmył wszystkie grzechy naraz, kiedy został ochrzczony w Jordanie i przez to dał zbawienie wszystkim, którzy wierzą w tę prawdę. Dzięki naszej wierze wszystkie nasze przyszłe grzechy również zostały zmyte.
Kto wierzy w chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu, jest na zawsze zbawiony od wszystkich grzechów świata. Czy wierzycie? Jeśli wasza odpowiedź brzmi „tak, wierzę”, to wtedy naprawdę staniecie się sprawiedliwymi.
Podsumujmy pokrótce wydarzenia, które wydarzyły się po chrzcie Jezusa. W Ewangelii Jana 1:29 jest napisane: „Oto baranek Boży, który gładzi grzech świata”.
Jan Chrzciciel oświadczył, że Jezus był Barankiem Bożym, który zgładził grzech świata. Jan Chrzciciel przekazał Jezusowi wszystkie grzechy świata, kiedy ochrzcił Go nad Jordanem. A ponieważ sam Jan Chrzciciel ochrzcił Jezusa, mógł zaświadczyć: „Oto baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Jezus został ochrzczony i zabrał grzechy świata, i to jest ewangelia ponownych narodzin.
 
                                                                                       
 
„Oto baranek Boży, który gładzi grzech świata” (Ewangelia Jana 1:29). Jezus zabrał wszystkie grzechy świata przez Swój chrzest.
Grzechy popełnione od urodzenia aż do waszych dziesiątych urodzin są zawarte w grzechach świata. Czy wierzycie, że te grzechy zostały przekazane Jezusowi? – Tak, wierzę. – A co z waszymi wykroczeniami od 11 do 20 lat? Czy wierzycie, że te grzechy również zostały przekazane Jezusowi? – Tak, wierzę. –
Czy grzechy, które popełnicie w przyszłości, są wśród grzechów świata? – Tak, również są tam włączone. – A więc czy zostały przekazane Jezusowi? – Tak, zostały. – Czy naprawdę wierzycie, że wszystkie wasze grzechy zostały przekazane Jezusowi? – Tak, wierzę. – Czy wierzycie, że wszystkie grzechy świata zostały przekazane Jezusowi przez Jego chrzest? – Tak, wierzę. –
Czy chcecie zostać zbawieni od grzechów świata? Jeśli tak, to wierzcie w ewangelię chrztu Jezusa i Jego krwi na Krzyżu. Kiedy uwierzycie, zostaniecie zbawieni. Czy wierzycie w to? Jest to prawdziwe zbawienie ponownych narodzin. Chrzest Jezusa i Jego krew są oryginalną ewangelią ponownych narodzin. To błogosławieństwo od Boga dla wszystkich grzeszników świata.
Wierzyć w zbawienie ponownych narodzin przez chrzest Jezusa i Jego krew na krzyżu, i wpatrywać się w Jego miłość, oznacza mieć prawdziwą wiarę i naprawdę narodzić się ponownie. Znaki ponownych narodzin to woda i krew Jezusa. Musicie tylko zaakceptować słowa prawdy zapisane w Biblii.
 
 
Religia i Wiara
 
Jakie świadectwo mamy w sercach narodzonych ponownie?
Że Jezus wymazał wszystkie nasze grzechy Swoim chrztem i krwią

Wierzyć w religię, oznacza wierzyć w Jezusa zgodnie z własnymi myślami, odrzuciwszy prawdziwe słowo Boże. Ale zbawienie od grzechu jest niezależne od własnych myśli. Wiara to wierzyć wszystkim słowom Starego i Nowego Testamentu, zaprzeczając własnym myślom. Jest to przyjmowanie tego, co jest napisane w Biblii i przyjęcie zbawienia, poprzez wodę i krew: chrzest Jezusa i Jego śmierć na Krzyżu. Można zostać zbawionym, biorąc do serca mądrość oryginalnej ewangelii.
Bez chrztu Jezusa, nie ma przekazania naszych grzechów, a bez rozlania krwi, nie ma przebaczenia grzechów. Wszystkie nasze grzechy zostały przekazane Jezusowi, zanim wziął je na Krzyż i przelał za nas krew. Kiedy wierzymy w chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu, w ponowne narodziny na nowo dzięki ewangelii, stajemy się wolni od wszystkich grzechów świata.
Prawdziwa wiara to wiara, że Jezus Chrystus całkowicie oczyścił nas ze wszystkich naszych grzechów, kiedy został ochrzczony; oznacza to wierzyć, że przyjął sąd za wszystkie nasze grzechy na Krzyżu. Musimy wierzyć w sprawiedliwe zbawienie Boże. Bóg tak bardzo umiłował człowieka, że zbawił nas przez chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu. Kiedy wierzymy w tę ewangelię, jesteśmy zbawieni od wszystkich naszych grzechów, uwolnieni od potępienia i stajemy się sprawiedliwi przed Bogiem.
„Wierzę, Panie. Nie zasługuję na zbawienie, ale wierzę w ewangelię chrztu Jezusa, Jego ukrzyżowania i zmartwychwstania”. Musimy jedynie podziękować Panu za błogosławieństwo ewangelii ponownych narodzin. Wiara w oryginalną ewangelię ponownych narodzin jest prawdziwą wiarą.
Prawda ponownych narodzin jest taka; „Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże” (List do Rzymian 10:17). „I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (Ewangelia Jana 8:32). Musimy dokładnie poznać prawdę i wierzyć w wodę, krew i Ducha, które o niej świadczą (I List Jana 5:5-8).
„Prawda was wyzwoli”. Oto słowa Jezusa o wodzie i krwi. Czy zostaliście zbawieni? Czy jesteśmy religijni czy wierzący? Jezus chce tylko tych, którzy wierzą w ewangelię ponownych narodzin z wody i Ducha.
Jeśli wierzycie w ewangelię chrztu Jezusa i Jego krwi, jesteście bez grzechu w swoim sercu. Ale jeśli wierzycie w Jezusa jako religię, nadal żyjecie w grzechu, ponieważ nie macie całkowitej wiary w zbawienie Jezusa. Ludzie religijni próbują uzyskać odkupienie za swoje grzechy za każdym razem, gdy modlą się w pokucie.
W ten sposób nigdy nie mogą zostać całkowicie zbawieni od grzechów. Nawet jeśli okazywali skruchę przez całe życie, nigdy nie zastąpiłoby to całkowitego odpuszczenia grzechów przez chrzest Jezusa i Jego śmierć na Krzyżu. Dostąpmy zbawienia przez wiarę w ewangelię Jezusa, która zmyła wszystkie grzechy świata, nawet grzechy przyszłości.
Mówię wam jeszcze raz, że codzienne żałowanie nigdy nie zastąpi ewangelii ponownych narodzin. Wszyscy chrześcijanie powinni teraz uwierzyć w odpuszczenie grzechów poprzez ewangelię ponownych narodzin.
Nigdy nie możemy całkowicie odpokutować za nasze grzechy. Fałszywa pokuta nie może prowadzić do Boga, ale tylko pociesza duszę. Fałszywa pokuta jest jednostronnym wyznaniem, które nigdy nie bierze pod uwagę woli Bożej. To nie jest coś, czego Bóg od nas oczekuje.
Co jest prawdziwą pokutą? Jest to powrót do Boga. Powrót do słowa zbawienia Jezusa i wiara w słowo tak, jak zostało napisane. Ewangelia, która nas zbawia, to ewangelia chrztu Jezusa, Jego ukrzyżowania i zmartwychwstania. Kiedy całkowicie wierzymy w tę ewangelię, jesteśmy zbawieni i osiągamy życie wieczne.
Oto mądrość ewangelii ponownych narodzin; jest to wiara w chrzest Jezusa i Jego krew oraz w ewangelie królestwa Bożego, która nam pozwala narodzić się ponownie.
Kiedy Jezus powiedział nam, że powinniśmy narodzić się ponownie z wody i Ducha, miał na myśli, że powinniśmy narodzić się ponownie poprzez wiarę w Jego chrzest i krew na Krzyżu. Wtedy możemy wejść i zamieszkać w królestwie Bożym. Musimy wierzyć w Jego słowo. Dwie rzeczy świadczące o odpuszczeniu naszych grzechów, chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu, to słowa, które pozwalają nam narodzić się ponownie.
Czy wierzycie w ewangelię ponownych narodzin i odpuszczenia grzechów? Wiara w chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu zbawia nas od wszystkich grzechów świata. Z tą wiarą możemy narodzić się ponownie. Skoro Biblia mówi nam, że Jezus zmył grzechy wszystkich grzeszników na świecie, dlaczego nie mielibyśmy wierzyć i narodzić się na nowo?
Ci, którzy wierzą w dwie rzeczy świadczące o naszych ponownych narodzinach, chrzest Jezusa i Jego ukrzyżowanie, są prawdziwie narodzonymi ponownie. A kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo w sobie (I List Jana 5:3-10). Kiedy wierzycie w Jezusa, nie powinniście pominąć ewangelii wody, krwi i Ducha.
Tak jak dowódca Naaman umył się siedem razy w Jordanie, aby zostać całkowicie uzdrowionym z trądu (Księga Wyjścia, rozdział 5), powinniśmy wierzyć, że Jezus raz na zawsze zmył grzech w Jordanie i w rezultacie dał nam wieczne zbawienie.
Ponieważ Jezus nas umiłował, możemy zostać zbawieni od wszystkich grzechów świata i mieć życie wieczne, wierząc w ewangelię przebaczenia grzechów. Wszyscy wierzmy w ewangelię ponownych narodzin i uzyskajmy zbawienie Boże.