Wegens COVID-19 en verstoring van de internationale postdienst hebben
wij onze 'Gratis Boekendienst' tijdelijk opgeschort.
wij onze 'Gratis Boekendienst' tijdelijk opgeschort.
In het licht van deze situatie kunnen we u de boeken momenteel niet opsturen.
Bid dat deze pandemie spoedig zal eindigen en dat de postdienst wordt hervat.
Bid dat deze pandemie spoedig zal eindigen en dat de postdienst wordt hervat.
Onderwerp 1: Wedergeboren zijn uit het water en de Geest
1-24. Czym jest chrzest pokuty przez Jana?
Jan Chrzciciel był sługą Boga, który urodził się 6 miesięcy przed Jezusem i którego przepowiedziano w Księdze Malachiasza jako ostatniego proroka Starego Testamentu.
“Pamiętajcie o prawie Mojżesza, mego sługi, które mu nadałem na Horebie dla całego Izraela, oraz o ustawach i sądach. Oto poślę wam Eliasza proroka, zanim przyjdzie ten wielki i straszny dzień PANA. On zwróci serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie ukarał ziemi przekleństwem, gdy przyjdę” (Księga Malachiasza 4:4-6).
Kiedy Jezus się narodził, lud Izraela porzucili słowa przymierza Bożego i czcił obcych bogów. Składali w ofierze ślepych i nieczystych, a świątynię Bożą uczynili miejscem biznesu. Jezus Chrystus również został przepowiedziany przez Prawo Mojżesza i Proroków. Prawo daje człowiekowi wiedzę o grzechu, pokazując, jak są grzeszni (List do Rzymian 3:20). Grzechem jest nieprzestrzeganie wszystkich rzeczy zapisanych w księgach Prawa. W Starym Testamencie grzesznik, który złamał jakikolwiek z artykułów Prawa, przynosił ofiarę przebłagalną do przybytku, kładł ręce na głowie ofiary, aby przekazać na nią swój grzech, i zabijał ją, aby uzyskać przebaczenie grzechu i zjednoczyć się z Bogiem. Następnie kapłan brał trochę jej krwi i kropił nią rogi ołtarza całopalenia, a resztę krwi wylewał u podstawy ołtarza.
Jednak lud Izraela nie mógł się uwolnić od wszystkich swoich grzechów niezależnie od codziennych ofiar. Dlatego Bóg ustanowił dla nich stałą ustawę, Dzień Przebłagania. W tym czasie Bóg przebaczał im całoroczne grzechy dziesiątego dnia siódmego miesiąca. W tym dniu arcykapłan Aaron brał dwa kozły i ciągnął o nie losy; jeden dla Pana, a drugi dla kozła ofiarnego. Następnie Aaron zabijał go i brał jego krew, aby pokropić nią siedmiokrotnie Przebłagalnie i przed nią.
Po skończeniu przebłagania w Miejscu Świętym, ofiarowywał inny los. Kładł ręce na głowie żywego kozła i wyznawał nad nim wszystkie całoroczne grzechy Izraelitów. Dzięki tej metodzie wszystkie grzechy popełnione w ciągu roku były przekazane na niego i wysyłano go na pustynię przez odpowiedniego człowieka. W ten sposób Izraelici dostępowali odkupienia swoich całorocznych grzechów.
A jednak ofiara składana zgodnie z Prawem Starego Testamentu nie mogła uczynić doskonałymi tych, którzy rok w rok składali ofiary. To był tylko cień przyszłych dóbr (czynów sprawiedliwych Mesjasza) (List do Hebrajczyków 10:1). Lud Izraela nie czekał na Jezusa Chrystusa, Zbawiciela. Zamiast tego czcili obcych bogów grzesznego świata, porzucając słowa Proroków w Starym Testamencie.
Więc Bóg przepowiedział, że wyśle Jana Chrzciciela, zwrócić serca Izraelitów do Niego i przygotować ich serca, aby przyjęli Jezusa Chrystusa. Zanim Jan Chrzciciel ochrzcił Jezusa, chrzcił lud Izraela chrztem pokuty na pustyni w Judei.
Chrzcił ich wodą, by doprowadzić ich do wiary i poszukiwania Jezusa, który zostanie ochrzczony przez niego przez nałożenie rąk, aby zabrać wszystkie grzechy świata, a następnie zostanie ukrzyżowany, aby zbawić ich od wszystkich grzechów. Powiedział, że Jezus przyjdzie i zabierze niedoskonale ofiary przeszłości, a złoży jedną ofiarę za grzechy wszystkich czasów, tak jak lud Izraela dostępował odkupienia, składając ofiarę bez skazy, kładąc na nią swoje ręce i zabijając ją zgodnie z systemem ofiarnym w Starym Testamencie.
Wielu Izraelitów wyznawało grzechy, pokutowało i otrzymywało chrzest od niego. “Pokuta” oznacza “zwrócenie swoich myśli ku Panu”. Pamiętając Prawo Starego Testamentu, przychodzili do Jana i wyznawali, że grzeszą, aż do śmierci i nie mogą wejść do Królestwa Niebieskiego przez swoje dobre uczynki zgodnie z Prawem, i wracali do Jezusa Chrystusa, który raz na zawsze wymazał wszystkie ich grzechy i otworzył bramę Królestwa Niebieskiego.
Chrzest, którym Jan Chrzciciel chrzcił lud Izraela, miał pozwolić im wyznać, jak bardzo grzeszą w swoim życiu, pokutować i szukać Jezusa Chrystusa, który zostanie ochrzczony przez niego, arcykapłana i przedstawiciela ludzkości, i ukrzyżowany, aby zbawić ich od wszystkich grzechów, tak jak ich ochrzcił. Jest to prawdziwa biblijna pokuta.
Dlatego Jan zawołał do ludu: “Ja was chrzczę wodą ku pokucie; ten zaś, który idzie za mną, jest mocniejszy ode mnie; nie jestem godny nosić mu obuwia. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem” (Ewangelia Mateusza 3:11).
Jan Chrzciciel skierowywał umysły ludzi do Jezusa, świadczył im, że Jezus zabierze wszystkie grzechy świata (Ewangelia Jana l:29) i umrze zamiast nich. Więc Sam Jezus świadczył, że Jan przyszedł, aby pokazać nam drogę sprawiedliwości (Ewangelia Mateusza 21:32).
“Pamiętajcie o prawie Mojżesza, mego sługi, które mu nadałem na Horebie dla całego Izraela, oraz o ustawach i sądach. Oto poślę wam Eliasza proroka, zanim przyjdzie ten wielki i straszny dzień PANA. On zwróci serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie ukarał ziemi przekleństwem, gdy przyjdę” (Księga Malachiasza 4:4-6).
Kiedy Jezus się narodził, lud Izraela porzucili słowa przymierza Bożego i czcił obcych bogów. Składali w ofierze ślepych i nieczystych, a świątynię Bożą uczynili miejscem biznesu. Jezus Chrystus również został przepowiedziany przez Prawo Mojżesza i Proroków. Prawo daje człowiekowi wiedzę o grzechu, pokazując, jak są grzeszni (List do Rzymian 3:20). Grzechem jest nieprzestrzeganie wszystkich rzeczy zapisanych w księgach Prawa. W Starym Testamencie grzesznik, który złamał jakikolwiek z artykułów Prawa, przynosił ofiarę przebłagalną do przybytku, kładł ręce na głowie ofiary, aby przekazać na nią swój grzech, i zabijał ją, aby uzyskać przebaczenie grzechu i zjednoczyć się z Bogiem. Następnie kapłan brał trochę jej krwi i kropił nią rogi ołtarza całopalenia, a resztę krwi wylewał u podstawy ołtarza.
Jednak lud Izraela nie mógł się uwolnić od wszystkich swoich grzechów niezależnie od codziennych ofiar. Dlatego Bóg ustanowił dla nich stałą ustawę, Dzień Przebłagania. W tym czasie Bóg przebaczał im całoroczne grzechy dziesiątego dnia siódmego miesiąca. W tym dniu arcykapłan Aaron brał dwa kozły i ciągnął o nie losy; jeden dla Pana, a drugi dla kozła ofiarnego. Następnie Aaron zabijał go i brał jego krew, aby pokropić nią siedmiokrotnie Przebłagalnie i przed nią.
Po skończeniu przebłagania w Miejscu Świętym, ofiarowywał inny los. Kładł ręce na głowie żywego kozła i wyznawał nad nim wszystkie całoroczne grzechy Izraelitów. Dzięki tej metodzie wszystkie grzechy popełnione w ciągu roku były przekazane na niego i wysyłano go na pustynię przez odpowiedniego człowieka. W ten sposób Izraelici dostępowali odkupienia swoich całorocznych grzechów.
A jednak ofiara składana zgodnie z Prawem Starego Testamentu nie mogła uczynić doskonałymi tych, którzy rok w rok składali ofiary. To był tylko cień przyszłych dóbr (czynów sprawiedliwych Mesjasza) (List do Hebrajczyków 10:1). Lud Izraela nie czekał na Jezusa Chrystusa, Zbawiciela. Zamiast tego czcili obcych bogów grzesznego świata, porzucając słowa Proroków w Starym Testamencie.
Więc Bóg przepowiedział, że wyśle Jana Chrzciciela, zwrócić serca Izraelitów do Niego i przygotować ich serca, aby przyjęli Jezusa Chrystusa. Zanim Jan Chrzciciel ochrzcił Jezusa, chrzcił lud Izraela chrztem pokuty na pustyni w Judei.
Chrzcił ich wodą, by doprowadzić ich do wiary i poszukiwania Jezusa, który zostanie ochrzczony przez niego przez nałożenie rąk, aby zabrać wszystkie grzechy świata, a następnie zostanie ukrzyżowany, aby zbawić ich od wszystkich grzechów. Powiedział, że Jezus przyjdzie i zabierze niedoskonale ofiary przeszłości, a złoży jedną ofiarę za grzechy wszystkich czasów, tak jak lud Izraela dostępował odkupienia, składając ofiarę bez skazy, kładąc na nią swoje ręce i zabijając ją zgodnie z systemem ofiarnym w Starym Testamencie.
Wielu Izraelitów wyznawało grzechy, pokutowało i otrzymywało chrzest od niego. “Pokuta” oznacza “zwrócenie swoich myśli ku Panu”. Pamiętając Prawo Starego Testamentu, przychodzili do Jana i wyznawali, że grzeszą, aż do śmierci i nie mogą wejść do Królestwa Niebieskiego przez swoje dobre uczynki zgodnie z Prawem, i wracali do Jezusa Chrystusa, który raz na zawsze wymazał wszystkie ich grzechy i otworzył bramę Królestwa Niebieskiego.
Chrzest, którym Jan Chrzciciel chrzcił lud Izraela, miał pozwolić im wyznać, jak bardzo grzeszą w swoim życiu, pokutować i szukać Jezusa Chrystusa, który zostanie ochrzczony przez niego, arcykapłana i przedstawiciela ludzkości, i ukrzyżowany, aby zbawić ich od wszystkich grzechów, tak jak ich ochrzcił. Jest to prawdziwa biblijna pokuta.
Dlatego Jan zawołał do ludu: “Ja was chrzczę wodą ku pokucie; ten zaś, który idzie za mną, jest mocniejszy ode mnie; nie jestem godny nosić mu obuwia. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem” (Ewangelia Mateusza 3:11).
Jan Chrzciciel skierowywał umysły ludzi do Jezusa, świadczył im, że Jezus zabierze wszystkie grzechy świata (Ewangelia Jana l:29) i umrze zamiast nich. Więc Sam Jezus świadczył, że Jan przyszedł, aby pokazać nam drogę sprawiedliwości (Ewangelia Mateusza 21:32).
Copyright © 2021 by The New Life Mission