[1-1] Najpierw Musimy Poznać Nasze Grzechy, Aby Zostać Odkupionymi (Marka 7:8-9, 20-23)

 

 

 

Najpierw chciałbym zdefiniować, czym jest grzech. Istnieją grzechy zdefiniowane przez Boga i grzechy zdefiniowane przez ludzkość. Słowo grzech w języku greckim oznacza ‚chybić celu’. Oznacza to, że coś jest niewłaściwe. Jest to grzech, jeśli nie wykonujemy poprawnie poleceń Boga. Przyjrzyjmy się najpierw grzechom zdefiniowanym przez ludzkość. 

 

Czym jest grzech?

Jest to nieposłuszeństwo wobec poleceń Boga.

 

Mierzymy grzech według naszego sumienia. Innymi słowy, nie jest to wykroczenie przeciwko przykazaniu Bożemu, lecz jest osądzane według czyjegoś pochodzenia, serca i sumienia.

Jest osądzany przez każdą jednostkę. Dlatego to samo działanie może być lub nie być uważane za grzech, w zależności od własnych standardów każdej osoby. Dlatego Bóg dał nam 613 artykułów Zakonu, które mają służyć jako standard osądu. 

Poniższy diagram ilustruje grzechy ludzkości.

 

 

Dlatego nigdy nie powinniśmy opierać naszych standardów na naszym sumieniu.

Grzechy naszego sumienia nie są zgodne z tym, co Bóg zdefiniował jako grzech. Dlatego nie powinniśmy słuchać naszego sumienia, lecz raczej opierać standardy grzechu na przykazaniach Bożych.

Każdy z nas ma swoje własne wyobrażenie o tym, czym jest grzech. Niektórzy uważają to za swoje wady, a inni za wypaczone postawy. 

Na przykład w Korei uważa się za obowiązek dzieci pokrywanie grobów rodziców trawą, koszenie trawy i dbanie o groby aż do własnej śmierci. Natomiast w przypadku prymitywnego plemienia w Papui Nowej Gwinei, czczą oni swoich zmarłych rodziców, dzieląc ciało między członków rodziny i zjadając je. (Nie jestem pewien, czy gotują je przed zjedzeniem, czy nie). Wydaje się to zapobiegać zjadaniu ciała przez robaki. Te zwyczaje pokazują, że ludzkie pojęcia grzechu mogą się znacznie różnić.

Tak samo jest z tym, co dobre i co jest grzechem. Jednak Biblia mówi nam, że grzechem jest nieposłuszeństwo wobec Jego poleceń. ‚Albowiem odrzuciwszy przykazanie Boże, trzymacie się ludzkiej tradycji. Powiedział im: „Zbyt dobrze odrzucacie przykazanie Boże, aby zachować swoją tradycję”’ (Marka 7:8-9). Bóg nie dba o to, jak wyglądamy na zewnątrz. On patrzy w rdzeń naszych serc. 

 

 

 

Jaki jest najpoważniejszy grzech?

To lekceważenie Słowa Bożego.

 

Pozwól, że powiem ci, czym jest grzech przed Bogiem. To nie życie według Jego woli. To niewierzenie w Jego Słowo. Bóg powiedział, że grzechem jest życie jak faryzeusze, którzy odrzucili przykazania Boże i większą wagę przykładali do swoich tradycyjnych nauk. A Jezus uważał faryzeuszy za obłudników.

„W jakiego Boga wierzysz? Czy naprawdę czcisz i szanujesz Mnie? Chełpisz się Moim imieniem, ale czy naprawdę Mnie czcisz?” Ludzie patrzą tylko na to, co zewnętrzne i lekceważą Jego Słowo. I to jest grzech przed Nim. Najpoważniejszym grzechem jest lekceważenie Jego Słowa. Czy zdajesz sobie z tego sprawę? To jest najpoważniejszy ze wszystkich grzechów.

Nasze słabości to tylko wady, zwykłe wykroczenia. Pomyłki i przewinienia, które popełniamy z powodu naszej niedoskonałości, nie są fundamentalnymi grzechami, lecz wadami. Bóg rozróżnia grzechy od uchybień. Ci, którzy lekceważą Jego Słowo, są grzesznikami, nawet jeśli nie mają uchybień. Są wielkimi grzesznikami przed Bogiem. Dlatego Jezus karcił faryzeuszy.

W Pięcioksięgu od Księgi Rodzaju do Księgi Powtórzonego Prawa są przykazania, które mówią nam, co robić lub czego nie robić. Są to słowa Boże, Jego przykazania. Nigdy nie możemy ich zachować w 100%, ale powinniśmy uznawać je za Jego przykazania. On dał je nam od początku i musimy je jako takie przyjąć.

„Na początku było Słowo, a ono Słowo było u Boga, a Bogiem było ono Słowo” (Jana 1:1). Potem powiedział: „Niech będzie światłość; i stała się światłość” (1 Mojżeszowa 1:3). On stworzył wszystko. I ustanowił Zakon.

„A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas, Bogiem było ono Słowo” (Jana 1:1, 14). Jak więc Bóg objawia się nam? Objawia się nam przez swoje przykazania. Bóg jest Słowem i objawia się przez przykazania. Bóg jest Duchem. A jak nazywamy Biblię? Nazywamy ją Słowem Bożym.

Jest tu powiedziane: „Albowiem odrzuciwszy przykazanie Boże, trzymacie się ludzkiej tradycji.” Jest 613 artykułów Jego Zakonu. Rób to, ale nie rób tamtego; czcij rodziców, itd. W Księdze Kapłańskiej mówi się, co mają robić kobiety, co mają robić mężczyźni i co robić, gdy zwierzę domowe wpadnie do rowu, itd. Jest 613 takich artykułów w Jego Zakonie.

Ale ponieważ nie są to słowa człowieka, powinniśmy rozważać je wciąż na nowo. Powinniśmy być posłuszni Bogu, a nawet jeśli nie jesteśmy w stanie zachować wszystkich Jego Zakonów, powinniśmy przynajmniej je uznawać.

Czy jest choć jedno Słowo Boże, które nie jest słuszne? Faryzeusze porzucili przykazania Boże. Trzymali tradycję ludzką ponad Jego przykazaniami. Słowa ich starszych miały większą wagę niż Słowa Boże. Tak było, gdy narodził się Jezus. Jezus najbardziej nie lubił, gdy ludzie nie uznawali Słowa Bożego.

Bóg dał nam 613 artykułów Zakonu, aby nauczyć nas, że On jest Prawdą, On jest naszym Bogiem, czym są nasze grzechy przed Nim i aby pokazać nam Swoją Świętość. Dlatego, ponieważ wszyscy jesteśmy grzesznikami przed Nim, powinniśmy wierzyć w Jezusa, który został nam posłany od Boga z powodu Jego miłości do nas i powinniśmy żyć wiarą.

Ci, którzy odkładają na bok Jego Słowo, i ci, którzy nie wierzą, są grzesznikami. Ci, którzy nie są w stanie zachować Jego Słowa, też są grzesznikami, ale odłożenie na bok Jego Słowa jest ostatecznym grzechem. Oni są tymi, którzy skończą w piekle. Nie wierzyć to grzeszyć przed Nim.

 

 

 

Dlaczego Bóg dał nam Zakon?

Aby uświadomić nam nasze grzechy i karę za nie

 

Jaki jest powód, że Bóg dał nam Zakon? Aby uświadomić nam nasze grzechy i powrócić do Jego ramion. Dał nam 613 artykułów Zakonu, abyśmy mogli uświadomić sobie nasze grzechy i zostać odkupieni przez Jezusa. To jest powód, dla którego Bóg dał nam Zakon.

Jest napisane w Liście do Rzymian 3:20: „Przez zakon jest poznanie grzechu.” Więc wiemy, że powodem, dla którego Bóg dał nam Zakon, nie jest zmuszenie nas do życia według niego.

Jaką więc wiedzę czerpiemy z Zakonu? To, że jesteśmy zbyt słabi, aby być posłusznym Zakonowi w całości i że jesteśmy grzesznikami przed Nim. A co uświadamiamy sobie z 613 artykułów Jego Zakonu? Uświadamiamy sobie nasze niedoskonałości, naszą niezdolność do życia według Jego Zakonu. Uświadamiamy sobie, że my, stworzenia Boże, jesteśmy istotami bezsilnymi. Uświadamiamy sobie, że jesteśmy grzesznikami przed Nim i według Jego Zakonu wszyscy powinniśmy skończyć w piekle. 

Kiedy uświadamiamy sobie nasze grzechy i naszą bezsilność, co wtedy robimy? Czy staramy się stać się istotami kompletnymi? Nie. To, co musimy zrobić, to przyznać, że jesteśmy grzesznikami, uwierzyć w Jezusa, zostać odkupionymi przez Jego zbawienie w wodzie i Duchu Świętym, i dziękować Mu.

Powodem, dla którego dał nam Zakon, jest uświadomienie nam naszych grzechów i kar za te grzechy, abyśmy wiedzieli, że nie możemy być zbawieni od piekła bez Jezusa. Jeśli wierzymy w Jezusa jako naszego Zbawiciela, zostaniemy odkupieni. Dał nam Zakon, aby nas zbawić.

Dał nam Zakon, abyśmy uświadomili sobie, jak całkowicie grzeszni jesteśmy i aby zbawić nasze dusze od grzechu. Dał nam Zakon i posłał Jezusa, aby nas zbawić. Posłał swojego własnego Syna, aby przejął nasze grzechy przez swój Chrzest. I możemy być zbawieni przez wiarę w Niego.

Musimy zdać sobie sprawę, że jesteśmy beznadziejnymi grzesznikami i musimy uwierzyć w Jezusa, abyśmy mogli zostać uwolnieni od grzechu, stać się Jego dziećmi i oddać chwałę Bogu.

Powinniśmy rozumieć Jego Słowo. Wszystkie początki są od Niego. Powinniśmy także zaczynać od Jego Słowa i rozumieć prawdę odkupienia przez Jego Słowo. Powinniśmy myśleć i osądzać przez Jego Słowo. To jest właściwa i prawdziwa wiara.

 

 

 

Co powinniśmy czynić przed Bogiem?

Powinniśmy wyznać nasze grzechy i prosić Boga o zbawienie.

 

Wiara powinna zaczynać się od Słowa Bożego i powinniśmy wierzyć w Boga przez Jego Słowo. Jeśli nie, popadniemy w błąd. To byłaby błędna i nieprawdziwa wiara.

Kiedy faryzeusze i uczeni w Piśmie zobaczyli uczniów Jezusa jedzących chleb nieumytymi rękami, nie mogliby ich zganić, gdyby spojrzeli na to przez pryzmat Słowa Bożego. Słowo mówi nam, że cokolwiek wchodzi do człowieka z zewnątrz, nie może go skalać, ponieważ wchodzi do jego żołądka, a nie do jego serca, i wychodzi na zewnątrz.

Jak jest powiedziane w Marka 7:20-23: ‚I rzekł: „To, co wychodzi z człowieka, to właśnie czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, niemoralność seksualna, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, niegodziwość, podstęp, rozwiązłość, zazdrość, bluźnierstwo, pycha, głupota. Wszystkie te złe rzeczy pochodzą z wnętrza i to one kalają człowieka.”’ Jezus powiedział, że ludzie są grzesznikami, ponieważ rodzą się z grzechem. 

Czy rozumiesz, co to znaczy? Rodzimy się jako grzesznicy, ponieważ wszyscy jesteśmy potomkami Adama. Ale nie możemy zobaczyć prawdy, ponieważ ani nie przyjmujemy, ani nie wierzymy we wszystkie Jego Słowa. Co jest w sercu człowieka?

Spójrzmy na Marka 7:21-22. „Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, niemoralność seksualna, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, niegodziwość, podstęp, rozwiązłość, zazdrość, bluźnierstwo, pycha, głupota.” Wszystko to wychodzi z serca człowieka i kala zarówno jego, jak i innych.

Jest zapisane w Psalmów: „Gdy patrzę na Twoje niebiosa, dzieło Twoich palców, na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził, czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, i syn człowieczy, że go nawiedzasz?” (Psalmów 8:3-4)

Dlaczego On nas nawiedza? Nawiedza nas, ponieważ nas miłuje. Stworzył nas, umiłował nas i ulitował się nad nami grzesznikami. Zgładził wszystkie nasze grzechy i uczynił nas swoim ludem. „O Jehowo, Panie nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi, Któryś wyniósł chwałę swoją ponad niebiosa!” (Psalmów 8:1) Śpiewał król Dawid w Starym Testamencie, gdy zrozumiał, że Bóg stanie się Zbawicielem grzeszników. 

W Nowym Testamencie apostoł Paweł powiedział to samo. To jest tak zadziwiające, że my, stworzenia Boże, możemy stać się Jego dziećmi. Dzieje się to tylko przez Jego miłosierdzie nad nami. To jest miłość Boża.

Próba całkowitego życia według Zakonu Bożego jest w pewien sposób wyzwaniem rzuconym Jemu. I jest to także myśl, która wypływa z naszej niewiedzy. Nie jest właściwe żyć poza Jego miłością, zmagając się z zachowywaniem Zakonu i modlitwą. Wolą Bożą jest, abyśmy przez Zakon uświadomili sobie, że jesteśmy grzesznikami i uwierzyli w odkupienie przez wodę i krew (Ducha Świętego).

Jego Słowo jest zapisane w Marka 7:20-23: „To, co wychodzi z człowieka, to właśnie czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, niemoralność seksualna, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, niegodziwość, podstęp, rozwiązłość, zazdrość, bluźnierstwo, pycha, głupota. Wszystkie te złe rzeczy pochodzą z wnętrza i to one kalają człowieka.”

Jezus powiedział, że to, co wychodzi z człowieka, grzechy w nim, kalają go. Pokarm, który Bóg nam daje, nie może kalać człowieka. Wszystkie stworzenia są czyste, ale tylko to, co wychodzi z człowieka, to znaczy jego grzechy, kala go. Wszyscy rodzimy się jako potomkowie Adama. Jak więc się rodzimy? Rodzimy się z dwunastoma rodzajami grzechów. 

Czy więc możemy żyć bez grzechu? Będziemy nadal grzeszyć, ponieważ rodzimy się z grzechem. Czy możemy powstrzymać się od grzeszenia tylko dlatego, że znamy Zakon? Czy możemy żyć według przykazań? Nie.

Im bardziej się staramy, tym trudniejsze się to staje. Powinniśmy uświadomić sobie nasze ograniczenia i zrezygnować. Wtedy, z pokornymi sercami, możemy przyjąć chrzest i krew Jezusa, które nas zbawiają.

Wszystkie 613 artykułów Zakonu są prawe i sprawiedliwe. Ale ludzie są grzesznikami od momentu poczęcia w łonach swoich matek. Gdy uświadamiamy sobie, że Zakon Boży jest słuszny, ale że rodzimy się grzesznikami, którzy nigdy sami z siebie nie mogą stać się sprawiedliwymi, uświadamiamy sobie również, że potrzebujemy miłosierdzia Bożego i musimy zostać zbawieni przez odkupienie Jezusa w wodzie, krwi i Duchu Świętym. Gdy uświadamiamy sobie nasze ograniczenia, że sami nie możemy być sprawiedliwi i że pójdziemy do piekła za nasze grzechy, nie możemy nie polegać na odkupieniu Jezusa. 

Powinniśmy wiedzieć, że sami z siebie nie możemy być słuszni ani dobrzy przed Bogiem. Dlatego powinniśmy przyznać przed Bogiem, że jesteśmy grzesznikami przeznaczonymi do piekła, i możemy modlić się o Jego miłosierdzie: „Boże, proszę zbaw mnie od moich grzechów i zmiłuj się nade mną.” Wtedy Bóg na pewno spotka nas w swoim Słowie. W ten sposób możemy zostać wybawieni.

Mamy skłonność do patrzenia na modlitwę Dawida jako na zapisane Słowo Boże. „Abyś okazał się sprawiedliwy, gdy mówisz, i bez winy, gdy sądzisz” (Psalmów 51:4).

Dawid wiedział, że był masą grzechu, wystarczająco niegodziwym, by być wrzuconym do piekła, ale przyznał to przed Bogiem. „Jeśli nazwiesz mnie grzesznikiem, jestem grzesznikiem; Jeśli nazwiesz mnie sprawiedliwym, jestem sprawiedliwy; Jeśli mnie zbawisz, będę zbawiony; a jeśli poślesz mnie do piekła, skończę w piekle.”

To jest właściwa wiara. Tak właśnie jesteśmy zbawieni. Tacy powinniśmy być, jeśli mamy nadzieję być gotowi uwierzyć w odkupienie Jezusa.

 

 

 

Ponieważ wszyscy jesteśmy potomkami Adama, wszyscy mamy żądzę w naszych sercach. Jednak co mówi nam Bóg? Mówi nam, żeby nie cudzołożyć. Mamy morderstwo w naszych sercach, ale co mówi nam Bóg? Mówi nam, żeby nie zabijać. Wszyscy sprzeciwiamy się rodzicom w naszych sercach, ale On mówi nam, żeby czcić rodziców. Powinniśmy uświadomić sobie, że wszystkie Jego Słowa są słuszne i dobre, i że wszyscy mamy grzech w naszych sercach.

Czy to jest prawidłowe czy nie? To jest absolutnie prawidłowe. Dlatego, co musimy zrobić przed Bogiem? Musimy przyznać, że jesteśmy masami grzechu, beznadziejnymi grzesznikami. Nie jest słuszne myśleć, że byliśmy sprawiedliwi wczoraj, bo czyniliśmy dobre uczynki, a dziś jesteśmy grzesznikami, bo popełniliśmy dziś grzechy. Rodzimy się grzesznikami. Cokolwiek robimy, nadal będziemy grzesznikami. Dlatego powinniśmy zostać odkupieni przez wodę i krew Jezusa. 

Nie jesteśmy grzesznikami z powodu naszych uczynków, takich jak cudzołóstwo, morderstwo, kradzież itp., ale jesteśmy grzesznikami, ponieważ urodziliśmy się jako grzesznicy. Urodziliśmy się z dwunastoma rodzajami grzechów. Ponieważ urodziliśmy się jako grzesznicy w oczach Boga, nigdy nie możemy stać się dobrzy dzięki naszym własnym wysiłkom. Możemy tylko udawać, że jesteśmy dobrzy.

Rodzimy się z umysłami pełnymi grzechów, takich jak morderstwo, kradzież itp. Więc jak możemy być sprawiedliwi tylko dlatego, że faktycznie nie popełniamy tych grzechów? Nigdy nie możemy być sprawiedliwi przed Bogiem sami z siebie. Jeśli twierdzimy, że jesteśmy sprawiedliwi, to jest to obłuda. Jezus nazwał faryzeuszy i uczonych w Piśmie ‚obłudnymi faryzeuszami i uczonymi w Piśmie’. Ludzie rodzą się grzesznikami. Grzeszą przed Bogiem przez całe swoje życie.

Każdy, kto twierdzi, że przez całe życie z nikim się nie bił ani nikogo nie uderzył, ani nie ukradł nawet igły od nikogo, kłamie, ponieważ ludzie rodzą się jako grzesznicy. Taka osoba jest kłamcą, grzesznikiem i obłudnikiem. Tak widzi ich Bóg. 

Jesteś urodzonym grzesznikiem. Nawet jeśli nie popełnisz ani jednego grzechu, pójdziesz do piekła. Nawet jeśli ogólnie przestrzegałeś Zakonu i większości przykazań, nadal byłbyś grzesznikiem przeznaczonym do piekła.

Co więc powinniśmy zrobić w obliczu takiego przeznaczenia? Musimy prosić o Jego miłosierdzie i polegać na Nim, aby zostać zbawionym od naszych grzechów. Jeśli On nas nie zbawi, nie możemy nie pójść do piekła. To jest nasze przeznaczenie.

Ci, którzy przyjmują Jego Słowo, przyznają również, że rzeczywiście są grzesznikami. I wiedzą też, że są sprawiedliwymi. Dlatego wiedzą, że odłożenie Jego Słowa bez uznania Jego Słowa jest grzechem. Ci, którzy przyjmują Jego Słowo, są sprawiedliwymi, mimo że wcześniej byli grzesznikami. Narodzili się na nowo z Jego Słowa i otrzymują Jego łaskę. Oni są najbardziej błogosławionymi.

 

 

 

Kto nadal pozostaje grzesznikiem nawet po uwierzeniu w Jezusa?

Ci, którzy próbują być odkupieni przez swoje uczynki

 

Spójrzmy na List do Galatów 3:10-11. ‚Bo wszyscy, którzy są z uczynków Zakonu, są pod przekleństwem; gdyż jest napisane: „Przeklęty każdy, kto nie wytrwa we wszystkim, co jest napisane w księdze Zakonu, aby je czynić.” Ale że przez Zakon nikt nie jest usprawiedliwiony przed Bogiem, jest to rzecz oczywista, bo „sprawiedliwy z wiary żyć będzie.”’

Jest powiedziane, że każdy, kto nie wypełnia wszystkiego, co jest napisane w księdze Zakonu, jest przeklęty. Ci, którzy wierzą w Jezusa, ale próbują być usprawiedliwieni przez swoje uczynki, są przeklęci. Gdzie są ci, którzy próbują być usprawiedliwieni przez uczynki? Są pod przekleństwem Bożym.

Dlaczego Bóg dał nam Zakon? Dał nam Zakon, abyśmy uświadomili sobie nasze grzechy (Rzymian 3:20). Abyśmy uświadomili sobie, że jesteśmy całkowicie grzeszni i że jesteśmy przeznaczeni do piekła.

Uwierzcie w chrzest Jezusa, Syna Bożego, i narodźcie się na nowo z wody i Ducha Świętego. Wtedy będziecie zbawieni od waszych grzechów, staniecie się sprawiedliwi, otrzymacie życie wieczne i pójdziecie do królestwa niebieskiego. Miejcie wiarę w waszych sercach.

 

 

 

Jaki jest najbardziej arogancki grzech na świecie?

Próbowanie życia według Zakonu

 

Nie ma nic ważniejszego niż wiara w Boga. Jesteśmy błogosławieni przez wiarę w Jego błogosławieństwo. Bóg postanowił zbawić tych, którzy wierzą w Jego Słowo.

Ale dziś, wśród wierzących, jest wielu, którzy starają się żyć według Jego Zakonu. Większość chrześcijan jest właśnie taka. To godne pochwały, że starają się żyć według Zakonu, ale jak to jest możliwe?

Musimy uświadomić sobie, jak głupie jest staranie się żyć według Jego Zakonu. Im bardziej się staramy, tym trudniejsze się to staje. On powiedział: „Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Boże” (Rzymian 10:17). Musimy odrzucić naszą pychę, aby zostać zbawionymi.

 

 

 

Co musimy zrobić, aby zostać zbawionymi?

Musimy porzucić nasze własne standardy.

 

Jak człowiek może zostać zbawiony? Jest to możliwe tylko wtedy, gdy uznają siebie za grzeszników. Jest wielu, którzy nie zostali odkupieni, ponieważ nie mogą porzucić swoich błędnych przekonań i wysiłków.

Bóg mówi, że ci, którzy trzymają się kurczowo Zakonu, są przeklęci. Ci, którzy wierzą, że mogą stopniowo stawać się sprawiedliwymi, gdy nadal wierzą w Jezusa i starają się żyć według Zakonu, są pod Jego przekleństwem. Wierzą w Boga, ale nadal myślą, że muszą żyć według Zakonu, aby zostać zbawionymi.

Drogi przyjacielu, czy możemy stać się sprawiedliwymi przez nasze uczynki, gdy jeszcze żyjemy? Stajemy się sprawiedliwymi tylko przez wiarę w Słowo Jezusa i tylko wtedy jesteśmy odkupieni. Tylko przez wiarę w chrzest Jezusa, Jego krew i to, że Jezus jest Bogiem, jesteśmy odkupieni. 

Dlatego Bóg przygotował dla nas prawo wiary jako drogę do stania się sprawiedliwymi. Odkupienie przez wodę i Ducha Świętego nie leży w uczynkach ludzi, ale w wierze w Słowo Boże. I Bóg nas wybawił dla tej wiary. Tak to Bóg zaplanował i tak to wypełnił.

Dlaczego ci, którzy wierzyli w Jezusa, nie zostali odkupieni? Ponieważ nie przyjęli słowa o odkupieniu przez wodę i Ducha Świętego. Ale my, którzy jesteśmy tak samo niedoskonali jak oni, zostaliśmy odkupieni przez naszą wiarę w Słowo Boże.

„Dwie kobiety będą mleć w młynie: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona” (Mateusza 24:41). Ta, która zostanie zostawiona, to ta, która nie została odkupiona. Dlaczego jedna będzie wzięta, a druga zostawiona?

Powodem jest to, że jeden słuchał i uwierzył w Słowo Boże. Drugi, który ciężko pracował, aby zachować Zakon, został ostatecznie strącony do piekła. Próbował wspiąć się do Boga, ale Bóg strząsnął go, tak jak my strząsamy robaka, gdy próbuje wspiąć się po naszej nodze. Jeśli człowiek próbuje wspiąć się do Boga, starając się zachować Zakon, z pewnością zostanie wrzucony do piekła.

Dlatego musimy zostać odkupieni przez wiarę w wodę i Ducha Świętego.

‚Bo wszyscy, którzy są z uczynków Zakonu, są pod przekleństwem; gdyż jest napisane: „Przeklęty każdy, kto nie wytrwa we wszystkim, co jest napisane w księdze Zakonu, aby je czynić.”’ ‚A iż przez zakon nikt nie bywa usprawiedliwiony przed Bogiem, jawna jest stąd, bo „sprawiedliwy z wiary żyć będzie”’ (Galatów 3:10-11, Rzymian 1:17).

Niewierzenie w Słowo Boże jest grzechem przed Bogiem. Ponadto, odkładanie Słowa Bożego według własnego standardu również jest grzechem. My, ludzie, nie możemy żyć według Jego Zakonu, ponieważ wszyscy rodzimy się grzesznikami. I nadal grzeszymy przez całe nasze życie. Grzeszymy trochę tu, trochę tam i wszędzie, gdzie idziemy. Musimy uświadomić sobie, że nasze ciało nie może nie grzeszyć.

Człowiek jest jak wielkie wiadro gnoju. Jeśli próbujemy je nosić, kończy się to rozlewaniem zawartości po drodze. Tacy właśnie jesteśmy. Ciągle rozsiewamy grzech wszędzie, gdzie idziemy. Czy możesz to sobie wyobrazić?

Czy nadal udawałbyś, że jesteś święty? Gdybyś mógł zobaczyć siebie wyraźnie, przestałbyś na próżno starać się być świętym i uwierzyłbyś w wodę i krew Jezusa.

Musimy odrzucić nasz upór i przyznać przed Bogiem, że jesteśmy grzesznikami. Następnie musimy powrócić do Jego Słowa i odkryć, jak On zbawił ich przez wodę i Ducha Świętego.