W Starym Testamencie: Podobnie jak inne ofiary, ofiara przebłagalna była składana w Namiocie Spotkania. Najwyższy kapłan oczyszczał się i zakładał święte lniane szaty zamiast zwykłego oficjalnego stroju do rytuałów, i wybierał młodego byka jako ofiarę za grzechy oraz barana jako ofiarę całopalną dla siebie i swojego domu (3 Mojżeszowa 16:3-4).
Najwyższy kapłan kładł ręce na głowie ofiar, przekazując grzech. Nakładanie rąk było istotną częścią Dnia Przebłagania. Gdyby tak nie było, bez nałożenia rąk, przebłaganie za grzech nie mogłoby zostać osiągnięte, a zatem ofiary nie mogłyby być składane, ani roczne grzechy Izraela nie mogłyby zostać przeniesione.
W 3 Mojżeszowa 16:21, „Aaron położy obie ręce na głowę żywego kozła i wyzna nad nim wszystkie nieprawości synów Izraela i wszystkie ich przestępstwa dotyczące wszystkich ich grzechów, kładąc je na głowę kozła, i wyśle go na pustynię przez rękę odpowiedniego człowieka.”
Wziął dwa kozły jako ofiary za grzechy i barana jako ofiarę całopalną od ludu (Księga Kapłańska 16:5). Następnie przedstawił dwa kozły przed Panem u drzwi Namiotu Spotkania i rzucał losy, aby wybrać jednego dla ‚Pana’, a drugiego jako ‚azazela’.
Jeden dla Pana był składany jako ofiara za grzech, a kozioł ofiarny był przedstawiany żywy przed Panem, aby przebłagać za roczne grzechy ludu Izraela, a następnie wypuszczany na pustynię (3 Mojżeszowa 16:7-10).
Grzechy Izraelitów musiały być przekazane na kozioł ofiarny przez nakładanie rąk. Następnie kozioł ofiarny, który wziął na siebie wszystkie grzechy Izraela, został wypuszczony na pustynię dla pokoju między ludźmi a Bogiem. W ten sposób roczne grzechy Izraela zostały zmyte.
W Nowym Testamencie: Podobnie w Nowym Testamencie, Jezus Chrystus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela (nakładanie rąk ze Starego Testamentu) i zabrał wszystkie grzechy świata jako ofiarna Baranek, aby wypełnić zbawienie Boga (3 Mojżeszowa 20:22, Mateusza 3:15, Jana 1:29, 36).
W Starym Testamencie, przed rzuceniem losów, Aaron zabił młodego byka jako ofiarę za grzechy dla siebie i swojego domu (3 Mojżeszowa 16:11). Następnie wziął kadzielnicę pełną gorejących węgli z ołtarza przed Panem, z pełnymi rękami drobno zmielonego słodkiego kadzidła, i zaniósł je za zasłonę. Potem kładł kadzidło na ogień przed Panem, aby obłok kadzidła unosił się nad przebłagalnią. Brał też nieco krwi byka i kropił swoim palcem na przebłagalnię i przed nią siedem razy (3 Mojżeszowa 16:12-19).
W Dniu Pojednania nie można było pominąć nałożenia rąk Aarona na głowę ofiary. Aaron kładł ręce na kozła i przenosił wszystkie grzechy i wszystkie nieprawości Izraelitów na jego głowę. Następnie odpowiedni człowiek wyprowadzał kozła na pustynię i wypuszczał go. Kozioł ofiarny błąkał się po pustyni z grzechami Izraela i w końcu za nie umierał. Taka była ofiara przebłagalna w Starym Testamencie.
Jest tak samo w Nowym Testamencie, tylko że to Jezus Chrystus, jako kozioł ofiarny, wziął na siebie wszystkie grzechy świata przez swój chrzest i krwawił oraz umarł na krzyżu za nas.
Dlatego teraz zbawienie od wszystkich grzechów nie może zostać osiągnięte bez chrztu i ukrzyżowania niebiańskiego najwyższego kapłana, Jezusa Chrystusa. To jest spełnienie zbawienia przez narodzenie się na nowo z wody i Ducha.