Ze względu na COVID-19 i zakłócenia w międzynarodowych usługach
pocztowych tymczasowo zawiesiliśmy naszą posługę bezpłatnych książek drukowanych.
pocztowych tymczasowo zawiesiliśmy naszą posługę bezpłatnych książek drukowanych.
Z powodu tej sytuacji nie jesteśmy w stanie wysłać Ci książek w tej chwili.
Módl się, aby ta pandemia wkrótce się skończyła, a usługi pocztowe zostały wznowione.
Módl się, aby ta pandemia wkrótce się skończyła, a usługi pocztowe zostały wznowione.
Krótkie wyjaśnienia niektórych terminów biblijnych
Powiązanych z Ewangelią Wody I Ducha
-
1. Okup
Cena zapłacona za wykupienie osoby wziętej do niewoli, zastawionej nieruchomości lub długu; akt rozwiązania problemu za pomocą pieniędzy. Najczęściej używane jako pozytywne przedstawienie odkupienia (np: 2 Mojżeszowa 21:30, ‚suma pieniędzy’; 4 Mojżeszowa 35:31-32, Izajasz 43:3, ‚okup’). W Nowym Testamencie, Mateusza 20:28 i Marka 10:45 opisują okup jako „zapłatę pieniędzy”.
-
2. Odkupienie, Zadośćuczynienie
Rytuał przekazywania wszystkich grzechów ludzkości Jezusowi. W Starym Testamencie zadośćuczynienie było przekazaniem grzechu na ofiarę przez nałożenie rąk na jej głowę. W Nowym Testamencie oznacza to chrzest Jezusa przez Jana Chrzciciela. W języku hebrajskim i greckim słowo to oznacza przekazanie grzechu Jezusowi Chrystusowi, aby grzesznicy mogli wejść w właściwą relację z Bogiem. Nowy Testament dobrze ilustruje ofiarę za przebłaganie: chrzest Jezusa i Jego śmierć na Krzyżu.
W Starym Testamencie: Słowo ‚zadośćuczynienie’ jest używane prawie 100 razy w Starym Testamencie i zawsze jest wyrażane jako (np. 2 Mojżeszowa 23:27, 25:9, 4 Mojżeszowa 5:8), ‚kaphar’ w języku hebrajskim (zazwyczaj zapisane jako ‚dokonać przebłagania’). Zadośćuczynienie jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa oznaczającego przekazanie grzechów poprzez nałożenie rąk na głowę żywego kozła i wyznanie nad nim wszystkich nieprawości synów Izraela (3 Mojżeszowa 16:20).
W Nowym Testamencie: Zadośćuczynienie jest związane z aramejskim słowem ‚kpr’, które oznacza pokryć. Oznacza to chrzest odkupienia Jezusa w Nowym Testamencie. Jezus przyszedł na ten świat i został ochrzczony w wieku 30 lat, aby wypełnić zbawienie całej ludzkości.
-
3. Biblijne przebłaganieA. W Starym Testamencie przebaczenie było zwykle dokonywane poprzez ofiarę zwierzęcia (np. Księga Wyjścia 30:10, Księga Kapłańska 1:3-5, 4:20-21, 16:6-22).
B. W Nowym Testamencie zasadniczo została zachowana koncepcja ofiary oczyszczenia Starego Testamentu, ale odkupienie całej ludzkości mogło się spełnić jedynie poprzez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Apostoł Paweł powiedział, że Jezus Chrystus umarł za nasze grzechy (I List do Koryntian 15:3).
Słowo przebłaganie odnosiło się nie tylko do śmierci Chrystusa w celu odpokutowania za grzech pierworodny, ale także do zgładzenia wszystkich grzechów każdego człowieka. Po chrzcie, poprzez który grzechy świata zostały przekazane Jezusowi (Ewangelia Mateusza 3:15), On zbawił ludzkość przez przelanie krwi na Krzyżu (Księga Kapłańska 1:1-5, Ewangelia Jana 19:30).
Apostoł Paweł wyjaśnia w II Liście do Koryntian 5:14, że “jeden umarł za wszystkich”, a w wersecie 21 “za nas” i znowu w Liście do Galacjan 3:13 “stając się za nas przekleństwem”. Tylko kilka wersetów w Nowym Testamencie określa Jezusa jako Ofiarę (np. List do Efezjan 5:2): Ewangelia Jana 1:29, 36 (“Baranek” – Jan Chrzciciel) i w I Liście do Koryntian 5:7 (“nasza Pascha” – Apostoł Paweł).
Jednak Paweł wyraźnie napisał, że chrzest Jezusa w Jordanie był ofiarą za wszystkie grzechy świata. Wyjaśnia w Liście do Rzymian 6, że wszystkie grzechy ludzi przekazano Jezusowi poprzez Jego chrzest przez Jana Chrzciciela.
Dalej wyjaśnia, że ukrzyżowanie Jezusa było sądem i zadośćuczynieniem za grzech oraz że ofiara pokuty została złożona za dusze wszystkich ludzi.
Śmierć Jezusa była spełnieniem planu Bożego, zawartego w ofierze przebłagania w Starym Testamencie. Nałożenie rąk w Starym Testamencie i chrzest Jezusa w Nowym Testamencie są zgodne z Prawem Bożym (Księga Izajasza 53:10, Ewangelia Mateusza 3:13-17, List do Hebrajczyków 7:1-10, 18, I List Piotra 3:21).
Nowy Testament nie kończy się chrztem i śmiercią Jezusa, ale dalej opowiada nam, że wypełnieniem zbawienia jest nasz chrzest w Chrystusie, pozwalający naszemu dawnemu człowiekowi umrzeć wraz z Nim (List do Rzymian 6:3-7, List do Galacjan 2:19-20).
Opowiada nam, że Jezus przyjął chrzest z rąk Jana Chrzciciela, aby zgładzić grzechy świata, i że w rezultacie został ukrzyżowany. Jezus Chrystus, przez Swój chrzest i krew, nie tylko zmył grzechy świata, ale także zbawił nas od siły Szatana i przywrócił nas do mocy Bożej, przyjmując karę i znosząc ból zamiast ludzkości.
Dlatego odkupienie Jezusa rozwiązało problem grzechu, który stanowił przeszkodę pomiędzy człowiekiem a Bogiem. To doniosłe wydarzenie przywróciło pokój i harmonię między ludźmi a Bogiem, i równocześnie przyniosło zbawienie, radość (List do Rzymian 5:11), życie (List do Rzymian 5:17-18) i odpuszczenie (Ewangelia Mateusza 3:15, Ewangelia Jana 1:29, List do Hebrajczyków 10:1-20, List do Efezjan 1:7, List do Kolosan 1:14). -
4. Dzień PrzebłaganiaW języku hebrajskim pojęcie to oznacza dzień “pokrycia” lub “pojednania”. Najważniejszym dniem dla Żydów był Dzień Przebłagania, dziesiątego dnia siódmego miesiąca (Księga Kapłańska 23:27, 25:9). W Księdze Kapłańskiej 16 zapisano, że nawet Arcykapłan nie mógł wejść do Miejsca Najświętszego, z wyjątkiem określonych rytuałów tego dnia.
Miejsce Najświętsze samo potrzebowało ofiary, podobnie jak lud Izraela; więc Najwyższy kapłan musiał złożyć ofiarę, aby przekazać grzechy, kładąc ręce na głowie ofiary. Izraelici rozmyślali o świętości Boga i swoich grzechach w Dniu Przebłagania.
W tym czasie ofiarowywano Bogu aż 15 ofiar (w tym kozła ofiarnego), 12 ofiar całopalnych i 3 ofiary oczyszczenia (Księga Kapłańska 16:5-29, Księga Liczb 29:7-11). Jeśli wliczyć “drugiego baranka” wspomnianego w Księdze Liczb 28:8, to w sumie było 13 ofiar całopalnych i cztery ofiary oczyszczenia.
Dniem, w którym Izraelici pokutowali za roczne grzechy, był dziesiąty dzień siódmego miesiąca. Podobnie Dniem Przebłagania dla całego świata był dzień, w którym Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela. To był Dzień Przebłagania dla całej ludzkości. Był to dzień, w którym Bóg zmył wszystkie grzechy świata (Ewangelia Mateusza 3:13-17). Był to Dzień Przebłagania, w którym Bóg „bo godzi się…wypełnił wszelką sprawiedliwość”. -
5. Ofiara PrzebłaganiaW Starym Testamencie: Podobnie jak inne ofiary, ofiarę uświęcenia dla wszystkich Izraelitów składano w przybytku. Najwyższy kapłan oczyszczał siebie i zakładał święte lniane szaty zamiast zwykłego oficjalnego stroju do rytuałów, wybierał młodego byka jako ofiarę za grzech i barana jako ofiarę całopalną za siebie i swój dom (Księga Kapłańska 16:3-4). Najwyższy kapłan kładł ręce na głowie ofiary, aby przekazać roczne grzechy swego ludu.
Nałożenie rąk było ważną częścią Dnia Przebłagania. Bez nałożenia rąk ofiara nie mogłaby być złożona, ponieważ oczyszczenie grzechu nie mogło być dokonane bez nałożenia rąk, a tym samym przekazania rocznych grzechów Izraelitów na ofiarę za grzech.
Księga Kapłańska 16:21 mówi: “I Aaron położy obie ręce na głowie żywego kozła, wyznawać będzie nad nim wszystkie nieprawości synów Izraela i wszystkie ich przestępstwa ze wszystkimi ich grzechami i złoży je na głowę tego kozła, i wypuści go przez wyznaczonego człowieka na pustynię.”
Brał dwa kozły na ofiarę za grzech i barana na ofiarę całopalną (werset 5). Potem stawiał dwa kozły przed Panem przy wejściu do Przybytku i rzucał losy, aby wybrać jednego dla “Pana”, a drugiego jako “kozła ofiarnego.”
Tego przeznaczonego dla Pana składano w ofierze za grzechy, a kozła ofiarnego ofiarowano żywcem przed Panem, aby odpokutować za roczne grzechy ludu Izraela, a następnie wypędzano na pustynię (Księga Kapłańska 16:7-10).
Grzechy Izraela musiały zostać przekazane na kozła ofiarnego przez nałożenie rąk arcykapłana. Następnie kozła ofiarnego, który wziął na siebie wszystkie grzechy Izraela, wypędzano na pustynię dla pojednania między ludźmi a Bogiem. W ten sposób wymazywano roczne grzechy Izraela.
W Nowym Testamencie: W taki sam sposób Jezus przyjął chrzest od Jana Chrzciciela (nałożenie rąk w Starym Testamencie) i zabrał wszystkie grzechy świata jako ofiarny Baranek, aby wypełnić zbawienie Boże (Księga Kapłańska 20:22, Ewangelia Mateusza 3:15, Ewangelia Jana 1:29, 36).
W Starym Testamencie, przed ciągnięciem losów, Aaron zabijał młodego cielca jako ofiarę za siebie i swój dom (Księga Kapłańska 16:11). Potem brał pełną kadzielnicę rozpalonego węgla oraz dwie pełne garści wonnego utłuczonego kadzidła i wnosił poza zasłonę. Potem wkładał kadzidło na ogień przed Panem, aby Przebłagalnie na Arce Świadectwa okrył obłok kadzidła. Potem brał nieco krwi cielca i kropił swym palcem siedem razy na Przebłagalnie oraz przed nią (Księga Kapłańska 16:12-19).
W Dniu Przebłagania nie można było pominąć nałożenia rąk Aarona na głowie ofiary. Aaron kładł ręce na głowie kozła i przekazywał mu wszystkie grzechy i wszystkie nieprawości Izraela. Wtedy wybrany człowiek zabierał kozła na pustynię i wypędzał go. Kozioł ofiarny wędrował po pustyni z grzechami Izraela i w końcu umierał za nie. Była to typowa ofiara odkupienia w Starym Testamencie.
Tak samo jest w Nowym Testamencie, z wyjątkiem tego, że kozioł ofiarny został zastąpiony przez Jezusa Chrystusa, który wziął na Siebie wszystkie grzechy świata poprzez Swój chrzest, przelał krew i umarł na Krzyżu za nas wszystkich.
Dlatego teraz zbawienie od wszystkich grzechów nie może nastąpić bez chrztu i ukrzyżowania Jezusa Chrystusa, Niebiańskiego Najwyższego kapłana. Jest to wypełnienie zbawienia ponownego narodzenia z wody i Ducha. -
6. Nałożenie rąk, WyświęcenieBył to dany przez Boga sposób przekazywania grzechu na ofiarę za grzech w Starym Testamencie (Księga Kapłańska 4:29, 16:21). W czasach Starego Testamentu Bóg pozwolił ludziom pokutować za grzechy, kładąc ręce na głowach ofiar za grzechy wewnątrz Przybytku. Miało to objawić chrzest Jezusa, który miał nadejść w Nowym Testamencie.
-
7. ChrzestChrzest oznacza ① zostać obmytym ②zostać pochowanym (zanurzonym) i w sensie duchowym ③ przekazać grzech przez nałożenie rąk, tak jak w Starym Testamencie.
W Nowym Testamencie chrzest Jezusa od Jana Chrzciciela zmył wszystkie grzechy świata. “Chrzest Jezusa” ma znaczenie zabrania wszystkich grzechów całej ludzkości, aby zmyć grzechy świata.
Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela, przedstawiciela wszystkich ludzi i Najwyższego kapłana z rodu Aarona, i wziął na Siebie wszystkie grzechy świata. Taki był cel Jego chrztu.
Duchowym znaczeniem słowa “chrzest” jest “przekazać, zostać pochowanym”. Tak więc “chrzest Jezusa” oznacza, że wszystkie grzechy zostały przekazane Jezusowi i On został osądzony zamiast nas. Aby zbawić ludzkość, Jezus musiał odkupić nasze grzechy przez Swój chrzest i umrzeć za nie.
Tak więc Jego śmierć jest również śmiercią waszą i moją, wszystkich grzeszników świata, a Jego zmartwychwstanie jest zmartwychwstaniem wszystkich ludzi. Jego ofiara jest zbawieniem grzeszników, a Jego chrzest jest jedynym świadectwem oczyszczenia wszystkich grzechów ludzkości.
Biblia mówi nam: “Teraz też chrzest, będąc tego odbiciem, zbawia nas” (I List Piotra 3:21). Chrzest Jezusa jest prawidłowym sposobem zbawienia całej ludzkości przez zmycie naszych grzechów. -
8. GrzechWszystko co jest przeciwne Bogu, jest grzechem. Oznacza to wszystkie grzechy, w tym grzech pierworodny i występki, które popełniamy przez całe nasze życie.
Po grecku grzech to “hamartia”. A jego forma czasownikowa to “hamartano”, co oznacza “nie trafić do celu”. Dlatego jednym z najcięższych grzechów jest niepoprawne wierzenie w Jezusa, a przez to brak możliwości zbawienia. Nie znać prawdy ani nie wierzyć w nią to popełniać grzech nieposłuszeństwa i bluźnić przeciwko Bogu.
Jeśli naprawdę nie chcemy popełnić takiego grzechu przed Bogiem, musimy poprawnie zrozumieć Jego słowa i uświadomić sobie prawdę, że Jezus stał się naszym Zbawicielem.
Powinniśmy wierzyć w chrzest Jezusa i Jego Krzyż przez Słowo Boże. Grzechem jest nie przyjęcie Słowa Bożego, odstąpienie od prawdy i wiara w fałszywe teorie.
Biblia mówi nam, że najcięższy grzech, “grzech na śmierć” (I List Jana 5:16), to niewiara w to, że Bóg zmył wszystkie grzechy świata. Musimy wierzyć w narodziny Jezusa, w Jego zgładzenie grzechów przez Jego chrzest oraz w ofiarowanie nam życia Jego krwią na Krzyżu. Grzechem jest, jeśli nie wierzymy w zapisane Słowo, że Jezus został ochrzczony, umarł na Krzyżu i zmartwychwstał, aby uwolnić nas od wszystkich naszych grzechów. -
9. Przedstawiciel Rasy LudzkiejOdnosząc się do Jana Chrzciciela, Jezus powiedział: „Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy rodzą się z kobiet, większy od Jana Chrzciciela” (Ewangelia Mateusza 11:11). Oznacza to, że Jan Chrzciciel jest największym ze wszystkich ludzi na świecie zrodzonych z kobiet. Jan Chrzciciel, urodzony z Zachariasza i Elżbiety, potomków Aarona, był czystym przedstawicielem rodu Aarona. Zgodnie z Prawem Starego Testamentu kapłani mogli wyjść tylko z domu Aarona i to właśnie wśród nich Najwyższy kapłan był konsekrowany i służył w Przybytku.
Najważniejszym ze wszystkich dzieł, jakich dokonał Najwyższy kapłan, było złożenie raz w roku, w Dniu Pojednania, ofiary, która odpuściła wszystkie grzechy ludu Izraela. W tym Dniu Pojednania Najwyższy Kapłan jako przedstawiciel ludu Izraela, kładł ręce na głowie kozła i w ten sposób przekazywał mu wszystkie ich grzechy. W ten sposób Jan Chrzciciel, człowiek z domu Aarona, został wyświęcony przez Boga na Najwyższego Kapłana i przekazał wszystkie grzechy ludzkości Jezusowi Chrystusowi, chrzcząc Go, co było formą nałożenia rąk. Jezus wyniósł Jana na przedstawiciela rodzaju ludzkiego. Czemu? Ponieważ Jan był potomkiem Aarona Najwyższego kapłana, Eliaszem, którego prorokował Malachiasz, i prorokiem, który złożył wszystkie grzechy ludzkości na Jezusa. Jezus przyszedł na tę ziemię jako Baranek Boży, aby zbawić ludzkość od grzechów świata, a do tego potrzebny był przedstawiciel ludzkości, Najwyższy kapłan z rodu Aarona. To był nikt inny jak Jan Chrzciciel. -
10. PokutaKiedy człowiek, który oddalił się od Boga, zdaje sobie sprawę z własnych grzechów i dziękuje Jezusowi za zmycie grzechów oraz wraca do Boga, nazywa się to pokutą.
Wszyscy jesteśmy bryłami grzechu. Prawdziwa pokuta to przyznanie następującej prawdy: że jesteśmy grzesznikami przed Bogiem i że jesteśmy przeznaczeni grzeszyć przez całe nasze życie oraz pójść do piekła, gdy umrzemy; że musimy przyjąć Jezusa jako naszego Zbawiciela, wierząc, że przyszedł na ten świat, aby zbawić grzeszników takich jak my, i że On wziął wszystkie grzechy (przez Swój chrzest), umarł i zmartwychwstał, aby nas zbawić. Prawdziwa pokuta jest porzuceniem naszych własnych myśli i powrotem do Boga (Dzieje Apostolskie 2:38).
Pokutą jest przyznaniem się do naszych grzechów i powrotem do Słowa Bożego, aby całym sercem przyjąć zbawienie wody i krwi (I List Jana 5:6).
Prawdziwa pokuta to uznanie się za zupełnych grzeszników i uwierzenie w Jezusa, Syna Boga, jako naszego Zbawiciela, który zbawił nas od wszystkich naszych grzechów. Abyśmy zostali zbawieni i obmyci ze wszystkich grzechów, musimy przestać próbować się uświęcać poprzez nasze własne uczynki i przyznać, że jesteśmy całkowitymi grzesznikami przed Bogiem i Jego Prawami. Wtedy musimy przyjąć prawdę Jego zbawienia, ewangelii wody i Ducha, którą Jezus dał nam Swoim chrztem i krwią.
Grzesznik musi porzucić wszystkie swoje własne myśli i wolę, i całkowicie powrócić do Jezusa. Zostaniemy zbawieni, gdy dojdziemy do przekonania, że chrzest Jezusa miał na celu złożyć na Niego wszystkie nasze grzechy.
Innymi słowy, chrzest Jezusa, Jego ukrzyżowanie i Jego zmartwychwstanie wypełniły sprawiedliwość Bożą, Jego zbawienie wszystkich grzeszników. Jezus przyszedł w ciele, został ochrzczony i ukrzyżowany, aby zmyć wszystkie nasze grzechy. Całkowita wiara w to wszystko i wiara w to, że Jezus zmartwychwstał, aby stać się Zbawicielem wszystkich wierzących w Niego, jest prawdziwą pokutą i prawdziwą wiarą. -
11. ZbawienieZbawienie w chrześcijaństwie oznacza “wyzwolenie z mocy lub kary grzechu”. Otrzymujemy zbawienie, gdy przyznajemy, że nie możemy nie pójść do piekła za nasze grzechy, i wierzymy, że Jezus zbawił nas od wszystkich naszych grzechów poprzez Jego narodziny, chrzest i krew na Krzyżu.
Ci, którzy stają się bezgrzeszni przez wiarę w zbawienie Jezusa, chrzest i krew Jezusa, zwani są “zbawionymi, narodzonymi ponownie i sprawiedliwymi”.
Możemy stosować słowo “zbawienie” do tych, którzy zostali zbawieni od wszystkich grzechów, łącznie z grzechem pierworodnym i codziennymi grzechami, przez wiarę w Jezusa. Tak jak tonący próbuje się ratować, tak i tonący w grzechach świata może się uratować dzięki wierze w Jezusa jako swojego Zbawiciela, poprzez wiarę w Jego chrzest i krew, słowa duchowej prawdy. -
12. Narodzeni ponownieOznacza to “narodzić się po raz drugi”. Grzesznik rodzi się ponownie i staje się sprawiedliwym, gdy zostaje zbawiony duchowo dzięki wierze w chrzest Jezusa i Jego Krzyż.
Możemy duchowo narodzić się ponownie poprzez wiarę w chrzest i krew Jezusa. Narodzeni ponownie są tymi, którzy zostali obmyci ze wszystkich swoich grzechów, i On “drugi raz ukaże się bez grzechu tym, którzy go oczekują dla zbawienia.” (List do Hebrajczyków 9:28). -
13. Odpuszczenie grzechówTo ważne pojęcie znane jest również jako przebaczenie grzechów. Grzechy zostają przebaczone, kiedy raz na zawsze oczyszczamy się z grzechów poprzez ewangelię wody i Ducha. Wiara w ewangelię wody i Ducha polega na wierze w szereg prawd: w boskość Jezusa Chrystusa, wcielenie Syna Bożego, Jego chrzest i ukrzyżowanie dla zbawienia nas wszystkich i Jego zmartwychwstanie.
Odkupienie, które dał nam Jezus, może być nasze poprzez wiarę w Jego chrzest i krew. Jak prorokowano w Starym Testamencie, Jezus Sam zbawił wszystkich ludzi od grzechu. Odkupienie w Biblii wskazuje na zmycie grzechów przez wiarę w chrzest Jezusa i Jego krew. Wszystkie grzechy zostały przekazane Jezusowi, więc nie ma już żadnego grzechu w sercach ludzi.
Możemy nazywać siebie odkupionymi i sprawiedliwymi dopiero po przekazaniu wszystkich naszych grzechów na Jezusa poprzez wiarę w Jego chrzest. -
14. Jezus ChrystusJEZUS: “Zbawiciel, który zbawił wszystkich ludzi od ich grzechów i kary za te grzechy.” Jezus oznacza Zbawiciela, Tego, który zbawił wszystkich ludzi od ich grzechów.
CHRYSTUS: “Namaszczony.” Były trzy rodzaje osób na stanowiskach z powołania, które musiały być namaszczone przed Bogiem:① królowie ② prorocy i ③ kapłani. Jezus spełnił wszystkie te role.
Jezus Chrystus był wszystkimi trzema. Wykonywał prace wszystkich trzech. Musimy wierzyć w Jezusa jako Króla, Proroka i Kapłana, który przyniósł nam odkupienie i zbawienie. Dlatego nazywamy Go “Jezus Chrystus”. On był Niebiańskim Najwyższym kapłanem, który zbawił nas od wszystkich grzechów świata poprzez Swój chrzest i krew.
Dlatego On jest Królem wszystkich, którzy w Niego wierzą. Uświadamia nam nasze grzechy, kiedy stajemy przed Nim. Nauczył nas, że jesteśmy grzesznikami od czasów naszych przodków; że jako potomkowie grzeszników narodziliśmy się grzesznikami, w wyniku czego jesteśmy pod sądem Bożym.
Nauczył nas także, że oczyszczamy się z naszych grzechów przez Jego chrzest i krew. On wypełnił wszystkie te dzieła dla nas grzeszników. -
15. Prawo Boże: Dziesięć PrzykazańW Prawie Bożym jest 613 artykułów dotyczących życia codziennego. Ale jego sednem jest Dziesięć Przykazań, które musimy zachować przed Bogiem. Istnieją rozkazy i zakazy, takie jak “Czyń to” i “Nie czyń tego”. Są to wskazówki, według których mamy żyć, a przykazania Boże zostały nam dane, abyśmy mogli uświadomić sobie nasze grzechy. Dzięki zapisanym przykazaniom Bożym możemy rozpoznać, jak bardzo nie jesteśmy Mu posłuszni (List do Rzymian 3:19-20).
Bóg dał nam Swoje przykazania, aby uświadomić nam nasze grzechy. Nie możemy przestrzegać wszystkich Jego przykazań, więc musimy pokornie zaakceptować to, że jesteśmy grzesznikami, zanim uwierzymy w Jezusa. Wszyscy jesteśmy grzesznikami i Bóg wie, że nie możemy żyć zgodnie z Jego Prawem. Więc przyszedł na ten świat jako człowiek, został ochrzczony i osądzony na Krzyżu. Próbowanie żyć według Jego przykazań jest grzechem arogancji. Nie powinniśmy tego robić.
Prawo pokazuje nam, jak doskonały i święty jest Bóg, jak również jak słabi naprawdę jesteśmy my, ludzie. Innymi słowy, świętość i doskonałość Boga objawia się w Prawie Bożym. -
16. Rzeka Jordan, gdzie Jezus został ochrzczonyRzeka Jordan gwałtownie wpada do Morza Martwego. Powierzchnia Morza Martwego jest około 400 metrów niżej poziomu morza. Dlatego woda w Morzu Martwym nie może nigdzie płynąć; jest zamknięta w Morzu Martwym.
Zasolenie Morza Martwego jest dziesięć razy większe niż w innych zwykłych morzach, i nie żyje tam żadna żywa istota. Dlatego nazwano je Morzem Martwym. Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela w rzece śmierci (rzece Jordan). Oznacza to, że wszyscy ludzie, z wyjątkiem tych, którzy nie mają grzechu w swoich sercach, w końcu otrzymają wieczne potępienie za swoje grzechy.
Dlatego rzeka Jordan jest rzeką zmywania grzechów, rzeką, w której giną grzesznicy. Krótko mówiąc, jest to rzeka odkupienia, gdzie wszystkie grzechy świata zostały zmyte przez Jego chrzest, poprzez przekazanie grzechów Jezusowi. -
17. SprawiedliwiCi, którzy otrzymali odpuszczenie wszystkich swoich grzechów i stali się bezgrzesznymi przed Bogiem poprzez wiarę w ewangelię wody i Ducha, nazywamy sprawiedliwymi. W Liście do Rzymian 4:7-8 napisano: „Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte. Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu.” Tu słowo "błogosławieni" oznacza ni mniej, ni więcej tylko sprawiedliwych, którzy otrzymali odpuszczenie grzechu. Ponieważ Bóg jest święty i sprawiedliwy, nie przyjmuje On jako sprawiedliwych tych, którzy mają grzech w sercu. Przebaczenie nieprawości i zakrycie grzechu oznaczają zostać bezgrzesznym i świętym poprzez prawdziwą wiarę w Jezusa Chrystusa, czyli w to, że przekazaliśmy swoje grzechy Jezusowi poprzez Jego chrzest, i w to, że Swoją śmiercią na Krzyżu Jezus ofiarnie zapłacił cenę naszych grzechów zamiast nas.
Ponieważ Bóg nie może kłamać, nigdy nie przyjmuje jako sprawiedliwych tych, którzy mają grzech. Wręcz przeciwnie, potępia ich i wrzuca do ognia piekielnego. Aby zostać bezgrzesznymi przed Bogiem, powinniśmy uwierzyć w swoich sercach w to, że wszystkie nasze przeszłe, teraźniejsze i przyszłe grzechy zostały raz na zawsze przekazane Jezusowi, kiedy On został ochrzczony przez Jana Chrzciciela, i w ten sposób musimy odciąć nasze grzechy od naszych serc. W związku z tym, sprawiedliwi przed Bogiem odnoszą się do tych, którzy stali się bezgrzesznymi w swoich sercach, wierząc w chrzest Jezusa i w Krzyż. Jeśli niektórzy ludzie wciąż mają grzech w swoich sercach, nawet wierząc w Jezusa, i nadal odmawiają modlitwy pokuty, to tacy ludzie są grzesznikami, a nie dziećmi Bożymi.
Bóg nie usprawiedliwia bezbożnego (Księga Wyjścia 23:7), ponieważ On nie może kłamać. Dlatego ci, którzy odrzucają chrzest Jezusa i wierzą tylko w krew na Krzyżu, nigdy nie będą mogli zostać sprawiedliwymi.
Copyright © 2021 by The New Life Mission