Stół chlebów pokładnych, jeden z elementów znalezionych w Przybytku, był wykonany z drewna akacjowego i pokryty czystym złotem. O długości dwóch łokci (90 cm, 3 stopy), wysokości półtora łokcia (67,5 cm:2,2 stopy) i szerokości łokcia (45 cm, 1,5 stopy). Na stole chlebów pokładnych zawsze umieszczano 12 bochenków chleba, a chleb ten mogli spożywać tylko kapłani (Księga Kapłańska 24:5-9).
Cechy charakterystyczne stołu chlebów pokładnych są następujące: ma wokół siebie listwę o szerokość dłoni; wokół tej listwy została umieszczone obramowanie ze złota; na czterech narożnikach umieszczono cztery złote pierścienie; a przez pierścienie przewleczono drążki z drewna akacjowego pokryte złotem, które były używane do przenoszenia stołu. Naczynia na stole – misy, czasze, przykrycia oraz kubki do nalewania – również były wykonane ze złota.
W Księdze Wyjścia 37:11-12 zapisano: „I pokrył go szczerym złotem, i zrobił wokół niego złotą listwę. Zrobił wokół niego też listwę o szerokości dłoni; zrobił również złote obramowanie wokoło tej listwy". Stół chlebów pokładnych w Miejscu Świętym Domu Bożego miał listwę o szerokości dłoni, a wokół listwy umieszczono złote obramowanie. Dlaczego Bóg nakazał Mojżeszowi postawić taką listwę? Ta listwa o szerokości dłoni, wystająca na około 10 cm (3,9 cala), miała zapobiec spadaniu chleba ze stołu.
Ponieważ tylko kapłani mogli jeść chleb umieszczony na stole chlebów pokładnych, musimy stać się tymi, którzy mogą spożywać ten chleb duchowo. Tylko ci, którzy zostali zbawieni od grzechu i otrzymali życie wieczne poprzez wiarę w chrzest Jezusa Chrystusa i krew na Krzyżu – innymi słowy, tylko ci, którzy wierzą w ewangelię wody i Ducha jako swoje zbawienie – mogą jeść ten chleb.