Search
Português
Português
Devido ao COVID-19 e à interrupção do Serviço de Correio Internacional,
suspendemos temporariamente o nosso 'Serviço de Impressão Gratuita de Livros'.
Diante dessa situação, não podemos enviar os livros para você neste momento.
Ore para que esta pandemia termine em breve e retorne o serviço postal.

Sermões

Θέμα 2: Ο Νόμος

[2-1] Εάν Πράττουμε Σύμφωνα με το Νόμο, Μπορεί να μας Σώσει; (Λουκάς 10:25-30)

Εάν Πράττουμε Σύμφωνα με το Νόμο, Μπορεί να μας Σώσει; (Λουκάς 10:25-30)
(Λουκάς 10:25-30)
«Και ιδού, νομικός τις εσηκώθη πειράζων αυτόν και λέγων· Διδάσκαλε, τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον; Ο δε είπε προς αυτόν· Εν τω νόμω τι είναι γεγραμμένον; Πώς το διαβάζεις; Ο δε αποκριθείς είπε· Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Είπε δε προς αυτόν· Ορθώς απεκρίθης· τούτο κάμνε και θέλεις ζήσει. Αλλ` εκείνος, θέλων να δικαιώση εαυτόν, είπε προς τον Ιησούν· Και ποιος είναι ο πλησίον μου; Και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν· Άνθρωπος τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ και περιέπεσεν εις ληστάς· οίτινες και γυμνώσαντες αυτόν και καταπληγώσαντες, ανεχώρησαν αφήσαντες αυτόν ημιθανή».
 
 
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ανθρώπου;
Ζουν με πολλές λανθασμένες αυταπάτες.
 
Λουκάς 10:28, «Τούτο κάμνε και θέλεις ζήσει».
Οι άνθρωποι ζουν με πολλές λανθασμένες αυταπάτες. Φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι από αυτή την άποψη. Φαίνονται να είναι έξυπνοι, αλλά εξαπατώνται εύκολα και παραμένουν ανίδεοι για τις κακές τους πλευρές. Γεννιόμαστε χωρίς να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, αλλά εξακολουθούμε να ζούμε σαν να γνωρίζουμε. Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, η Βίβλος μας λέει ότι είμαστε αμαρτωλοί.
Οι άνθρωποι μιλούν για την ύπαρξη των δικών τους αμαρτιών. Και είναι ανίκανοι να κάνουν το αγαθόν και όμως τείνουν να χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ως αγαθούς. Θέλουν να επιδεικνύονται και να καυχιούνται για τις καλές τους πράξεις. Λένε ότι είναι αμαρτωλοί, αλλά ενεργούν σαν να είναι πολύ αγαθοί.
Ξέρουν ότι ούτε έχουν το αγαθόν μέσα τους ούτε την ικανότητα να κάνουν το αγαθόν, αλλά προσπαθούν να εξαπατήσουν τους άλλους και μερικές φορές να εξαπατήσουν ακόμα και τον εαυτό τους. «Έλα τώρα, δεν μπορούμε να είμαστε εντελώς πονηροί. Πρέπει να υπάρχει κάποιο αγαθόν μέσα μας».
Επομένως, κοιτάζουν τους άλλους και λένε στον εαυτό τους, «Ωχ, μακάρι να μην το είχε κάνει. Θα ήταν καλύτερα γι` αυτόν αν δεν το είχε κάνει. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν μιλούσε έτσι. Νομίζω ότι είναι καλύτερο να κηρύττουμε το ευαγγέλιο με τέτοιον και τέτοιον τρόπο. Αυτός λυτρώθηκε πριν από μένα, οπότε νομίζω ότι θα πρέπει να ενεργεί περισσότερο σαν ένας που έχει λυτρωθεί. Μόλις πρόσφατα λυτρώθηκα, αλλά αν μάθω περισσότερα, θα τα πάω πολύ καλύτερα από αυτόν».
Ακονίζουν τα μαχαίρια στην καρδιά τους. «Απλώς περίμενε. Θα δεις ότι δεν είμαι σαν εσένα. Νομίζεις λοιπόν ότι είσαι πιο μπροστά από μένα τώρα, έτσι δεν είναι; Απλώς περίμενε. Είναι γραμμένο στη Βίβλο ότι αυτοί που έρχονται τελευταίοι θα είναι πρώτοι. Ξέρω ότι αυτό ισχύει για μένα. Περίμενε, και θα σου δείξω». Οι άνθρωποι εξαπατούν τον εαυτό τους.
Παρόλο που θα έκανε τα ίδια πράγματα αν ήταν στη θέση του άλλου, εξακολουθεί να τον κρίνει.
Όταν ρωτήθηκαν αν οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να κάνουν το αγαθόν, οι περισσότεροι λένε ότι δεν την έχουν. Έχουν όμως την ψευδαίσθηση ότι οι ίδιοι έχουν την ικανότητα. Έτσι προσπαθούν σκληρά μέχρι να πεθάνουν.
Νομίζουν ότι έχουν ‘αγαθότητα’ στην καρδιά τους, ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν το αγαθόν. Επίσης νομίζουν ότι οι ίδιοι είναι αρκετά αγαθοί. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό έχει περάσει από τότε που αναγεννήθηκαν, ακόμη και εκείνοι που έχουν σημειώσει μεγαλύτερη πρόοδο στην υπηρεσία του Θεού σκέφτονται, ‘Μπορώ να κάνω αυτό και εκείνο για τον Κύριο’.
Αλλά αν βγάλουμε τον Κύριό μας από τη ζωή μας, μπορούμε πραγματικά να κάνουμε το αγαθόν; Υπάρχει αγαθόν στην ανθρωπότητα; Μπορεί να ζήσει κάνοντας αγαθά έργα; Οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν το αγαθόν. Όποτε οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν κάτι μόνοι τους, αμαρτάνουν.
Κάποιοι παραμερίζουν τον Ιησού αφού λυτρωθούν και προσπαθούν να κάνουν το αγαθόν μόνοι τους. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από πονηρό μέσα σε όλους εμάς. Μπορούμε μόνο να πράττουμε το πονηρό. Από μόνοι μας (ακόμα κι εκείνοι που έχουν σωθεί), μπορούμε μόνο να αμαρτάνουμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα της σάρκας μας.
 
Τι κάνουμε πάντα, το αγαθόν ή το πονηρό;
Το πονηρό
 
Στο βιβλίο δοξολογίας μας, ‘Δοξάστε τον Κύριο’, υπάρχει ένα τραγούδι που λέει έτσι, «♪Ένα άχρηστο σώμα που κάνει λάθη χωρίς τον Ιησού, χωρίς εσένα είμαι σαν πλοίο χωρίς πανιά που πλέει στη θάλασσα♪». Χωρίς τον Ιησού, μπορούμε μόνο να αμαρτάνουμε. Είμαστε δίκαιοι μόνο επειδή έχουμε σωθεί. Στην πραγματικότητα, είμαστε πονηροί.
Ο απόστολος Παύλος είπε, «Διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω» (Ρωμαίους 7:19). Αν ένα άτομο είναι με τον Ιησού, δεν έχει σημασία. Αλλά όταν δεν έχει καμία σχέση με Αυτόν, προσπαθεί να κάνει το αγαθόν ενώπιον του Θεού. Όμως όσο περισσότερο προσπαθεί, τόσο περισσότερο διαπιστώνει ότι πράττει το πονηρόν.
Ακόμα και ο βασιλιάς Δαβίδ είχε την ίδια φύση. Όταν η χώρα του ήταν ειρηνική και ευημερούσα, ένα βράδυ, ανέβηκε στην ταράτσα για μια βόλτα. Είδε μια δελεαστική εικόνα και έπεσε στην αισθησιακή απόλαυση. Πώς ήταν όταν είχε ξεχάσει τον Κύριο! Ήταν πραγματικά πονηρός. Σκότωσε τον Ουρία και πήρε τη γυναίκα του, αλλά ο Δαβίδ δεν μπορούσε να δει το πονηρό στον εαυτό του. Έβρισκε δικαιολογίες για τις πράξεις του.
Τότε, μια μέρα, ο προφήτης Νάθαν ήρθε σ` αυτόν και του είπε. «Ήσαν δύο άνδρες εν πόλει τινί, ο εις πλούσιος, ο δε άλλος πτωχός. Ο πλούσιος είχε ποίμνια και βουκόλια πολλά σφόδρα. Ο δε πτωχός δεν είχεν άλλο, ειμή μίαν μικράν αμνάδα, την οποίαν ηγόρασε και έθρεψε· και εμεγάλωσε μετ` αυτού και μετά των τέκνων αυτού ομού· από του άρτου αυτού έτρωγε, και από του ποτηρίου αυτού έπινε, και εν τω κόλπω αυτού εκοιμάτο, και ήτο εις αυτόν ως θυγάτηρ. Ήλθε δε τις διαβάτης προς τον πλούσιον και εφειδωλεύθη να λάβη εκ των ποιμνίων αυτού και εκ των αγέλων αυτού, διά να ετοιμάση εις τον οδοιπόρον τον ελθόντα προς αυτόν, και έλαβε την αμνάδα του πτωχού και ητοίμασεν αυτήν διά τον άνθρωπον τον ελθόντα προς αυτόν» (2 Σαμουήλ 12:1-4).
Ο Δαβίδ είπε, «Άξιος θανάτου είναι ο άνθρωπος, όστις έπραξε τούτο!» Ο θυμός του ξέσπασε έντονα, και είπε, «Έχει τόσα πολλά δικά του, θα μπορούσε σίγουρα να πάρει ένα από αυτά. Αλλά πήρε το μόνο αρνί του φτωχού για να ετοιμάσει φαγητό για τον καλεσμένο του. Πρέπει να πεθάνει!» Και ο Νάθαν του είπε, «Συ είσαι ο άνθρωπος!» Αν δεν ακολουθήσουμε τον Ιησού και δεν είμαστε μαζί Του, ακόμη και οι αναγεννημένοι μπορεί να είναι έτσι.
Είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους, ακόμη και για τους πιστούς. Πάντα σκοντάφτουμε και πράττουμε το πονηρό χωρίς τον Ιησού. Γι` αυτό είμαστε ευγνώμονες και πάλι σήμερα που ο Ιησούς μας έσωσε ανεξάρτητα από το πονηρό που υπάρχει μέσα μας. «♪Θέλω να ξεκουραστώ κάτω από τη σκιά του Σταυρού♪». Οι καρδιές μας ξεκουράζονται κάτω από τη σκιά της λύτρωσης του Χριστού. Αλλά αν αφήσουμε τη σκιά και κοιτάξουμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε ποτέ να αναπαυθούμε.
 
 

Ο Θεός μας Έδωσε τη Δικαιοσύνη της Πίστης πριν από τον Νόμο

 
Ποιο είναι νωρίτερο, η πίστη ή ο Νόμος;
Η πίστη
 
Ο απόστολος Παύλος είπε ότι ο Θεός μας έδωσε τη δικαιοσύνη της πίστης πρώτα. Η δικαιοσύνη της πίστης ήρθε πρώτα. Την έδωσε στον Αδάμ και την Εύα, στον Άβελ, ύστερα στον Σηθ και τον Ενώχ... μέχρι τον Νώε..., ύστερα στον Αβραάμ, μετά στον Ισαάκ, στον Ιακώβ και τους δώδεκα γιους του. Ακόμη και χωρίς τον Νόμο, έγιναν δίκαιοι ενώπιον του Θεού μέσω της πίστης τους στον Λόγο Του. Ευλογήθηκαν και τους δόθηκε ανάπαυση μέσω της πίστης τους στον Λόγο Του.
Και ο χρόνος πέρασε και οι απόγονοι του Ιακώβ έζησαν στην Αίγυπτο ως δούλοι για 400 χρόνια εξαιτίας του Ιωσήφ. Τότε ο Θεός τους οδήγησε έξω μέσω του Μωυσή στη γη της Χαναάν. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των 400 χρόνων δουλείας, είχαν ξεχάσει τη δικαιοσύνη της πίστης.
Έτσι ο Θεός τους άφησε να διασχίσουν την Ερυθρά Θάλασσα μέσω του θαύματός Του και τους οδήγησε στην έρημο. Όταν έφτασαν στην έρημο Σιν, τους έδωσε τον Νόμο στο Όρος Σινά. Τους έδωσε τις Δέκα Εντολές, οι οποίες περιέχουν 613 λεπτομερή άρθρα του Νόμου. «Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ. Αφήστε τον Μωυσή να ανεβεί στο Όρος Σινά, και θα σας δώσω τον Νόμο». Ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ τον Νόμο.
Τους έδωσε τον Νόμο ώστε να έχουν «η γνώρισις της αμαρτίας» (Ρωμαίους 3:20). Ήταν για να τους κάνει να γνωρίζουν τι Του άρεσε και τι δεν Του άρεσε και να αποκαλύψει τη δικαιοσύνη και την αγιότητά Του.
Όλοι οι Ισραηλίτες που είχαν υποδουλωθεί στην Αίγυπτο για 400 χρόνια διέσχισαν την Ερυθρά Θάλασσα. Δεν είχαν ποτέ συναντήσει τον Θεό του Αβραάμ, τον Θεό του Ισαάκ, τον Θεό του Ιακώβ. Δεν Τον γνώριζαν.
Και ενώ ζούσαν ως δούλοι για εκείνα τα 400 χρόνια, είχαν ξεχάσει τη δικαιοσύνη του Θεού. Εκείνη την εποχή, δεν είχαν ηγέτη. Ο Ιακώβ και ο Ιωσήφ ήταν οι ηγέτες τους, αλλά είχαν πεθάνει. Φαίνεται ότι ο Ιωσήφ απέτυχε να μεταδώσει την πίστη στους γιους του, τον Μανασσή και τον Εφραΐμ.
Επομένως, έπρεπε να βρουν ξανά τον Θεό τους και να Τον συναντήσουν επειδή είχαν ξεχάσει τη δικαιοσύνη του Θεού. Έτσι ο Θεός τους έδωσε πρώτα τη δικαιοσύνη της πίστης και μετά τους έδωσε τον Νόμο αφού είχαν ξεχάσει την πίστη. Τους έδωσε τον Νόμο για να τους φέρει πίσω σε Αυτόν.
Για να σώσει τον Ισραήλ, για να τους κάνει λαό Του, τον λαό του Αβραάμ, τους είπε να περιτμηθούν.
Ο σκοπός Του όταν τους κάλεσε ήταν πρώτον να τους γνωρίσει ότι υπάρχει Θεός καθιερώνοντας τον Νόμο και δεύτερον να τους δείξει ότι ήταν αμαρτωλοί ενώπιόν Του. Ήθελε να έρθουν ενώπιόν Του και να γίνουν λαός Του με το να λυτρωθούν μέσω της θυσίας της λύτρωσης που τους είχε δώσει ο Θεός. Και τους έκανε λαό Του.
Ο λαός του Ισραήλ λυτρώθηκε μέσω του νόμου (του συστήματος θυσιών) πιστεύοντας στον Μεσσία που έμελλε να έρθει. Αλλά και το σύστημα θυσιών είχε επίσης ξεθωριάσει με τον χρόνο. Ας δούμε πότε έγινε αυτό.
Στο Λουκάς 10:25, «Νομικός τις εσηκώθη πειράζων αυτόν και λέγων». Ο νομικός ήταν Φαρισαίος. Οι Φαρισαίοι ήταν συντηρητικοί άνθρωποι που προσπαθούσαν να ζήσουν σύμφωνα με τον Λόγο Του. Ήταν άνθρωποι που προσπαθούσαν πρώτα να προστατεύσουν τη χώρα και μετά να ζήσουν σύμφωνα με τον Νόμο Του. Και τότε υπήρχαν οι Ζηλωτές που ήταν πολύ παρορμητικοί και τείνουν να καταφεύγουν σε διαδηλώσεις για να επιτύχουν τα οράματά τους.
 
Ποιους ήθελε να συναντήσει ο Ιησούς;
Αμαρτωλούς χωρίς ποιμένα
 
Υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτούς ακόμα και σήμερα. Ηγούνται κοινωνικών κινημάτων με συνθήματα όπως ‘Σώστε τους καταπιεσμένους ανθρώπους της χώρας.’ Πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήρθε για να σώσει τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους. Έτσι, μαθαίνουν θεολογία σε θεολογικές σχολές, συμμετέχουν στην πολιτική και προσπαθούν να ‘απελευθερώσουν τους στερημένους’ σε κάθε τομέα της κοινωνίας.
Είναι αυτοί που επιμένουν, «Ας ζήσουμε όλοι σύμφωνα με τον άγιο και ελεήμονα Νόμο. Ζήστε σύμφωνα με τον Νόμο, με τα λόγια Του». Αλλά δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική σημασία του Νόμου. Προσπαθούν να ζήσουν σύμφωνα με το γράμμα του Νόμου, αλλά δεν αναγνωρίζουν τη θεία αποκάλυψη του Νόμου.
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι δεν υπήρχε προφήτης, ο δούλος του Θεού, για περίπου 400 χρόνια πριν από τον Χριστό. Με αυτόν τον τρόπο έγιναν ένα κοπάδι πρόβατα χωρίς ποιμένα.
Ούτε είχαν τον Νόμο ούτε ηγέτη. Ο Θεός δεν αποκαλύφθηκε μέσω των υποκριτικών θρησκευτικών ηγετών εκείνης της εποχής. Η χώρα είχε γίνει αποικία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έτσι ο Ιησούς είπε στους Ισραηλίτες που Τον ακολούθησαν στην έρημο ότι δεν θα τους έδιωχνε πεινασμένους. Είχε συμπόνια για το ποίμνιο που δεν είχε βοσκό. Υπήρχαν πολλοί που υπέφεραν εκείνη την εποχή.
Ουσιαστικά οι νομικοί και άλλοι σε τέτοιες θέσεις ήταν αυτοί που είχαν τα κεκτημένα δικαιώματα· οι Φαρισαίοι ήταν από τη γενεαλογία του Ισραήλ, του Ιουδαϊσμού. Ήταν πολύ περήφανοι.
Και αυτός ο νομικός ρώτησε τον Ιησού στο Λουκάς 10:25, «Τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον;» Στον νομικό φαινόταν ότι δεν υπήρχε κανείς καλύτερος από αυτόν ανάμεσα στους ανθρώπους του Ισραήλ. Έτσι αυτός ο νομικός (ένας που δεν είχε λυτρωθεί) Τον προκάλεσε, λέγοντας, «Τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον;»
Αυτός ο νομικός δεν είναι παρά μια αντανάκλαση του εαυτού μας. Ρώτησε τον Ιησού, «Τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον;» Ο Ιησούς του είπε, «Εν τω νόμω τι είναι γεγραμμένον; Πώς το διαβάζεις;»
Κι εκείνος απάντησε και είπε, «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν».
Ο Ιησούς του είπε, «Ορθώς απεκρίθης· τούτο κάμνε και θέλεις ζήσει».
Προκάλεσε τον Ιησού χωρίς να γνωρίζει ότι ήταν κακός, μια μάζα αμαρτίας που δεν μπορούσε ποτέ να κάνει το αγαθόν. Τον ρώτησε λοιπόν ο Ιησούς, «Εν τω νόμω τι είναι γεγραμμένον; Πώς το διαβάζεις;»
 
Ποια είναι η ανάγνωσή σου για τον Νόμο;
Είμαστε αμαρτωλοί που δεν μπορούμε ποτέ να τηρήσουμε τον Νόμο.
 
«Ο δε είπε προς αυτόν· Εν τω νόμω τι είναι γεγραμμένον; Πώς το διαβάζεις; Ο δε αποκριθείς είπε· Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Είπε δε προς αυτόν· Ορθώς απεκρίθης· τούτο κάμνε και θέλεις ζήσει» (Λουκάς 10:26-28).
«Πώς το διαβάζεις;» Αυτό σημαίνει πώς γνωρίζεις και καταλαβαίνεις τον Νόμο.
Όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας, έτσι και αυτός ο νομικός νόμιζε ότι ο Θεός του έδωσε τον Νόμο για να τον τηρήσει. Έτσι απάντησε, «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν».
Ο Νόμος ήταν αψεγάδιαστος. Μας έδωσε έναν τέλειο Νόμο. Μας είπε να αγαπάμε τον Κύριο με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την ψυχή, με όλη μας τη δύναμη και το μυαλό και να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. Είναι σωστό να αγαπάμε τον Θεό μας με όλη μας την καρδιά και τη δύναμή μας, αλλά ήταν ο άγιος λόγος που δεν μπορούσε ποτέ να τηρηθεί.
«Πώς το διαβάζεις;» σημαίνει ότι ο Νόμος είναι σωστός και ακριβής, αλλά πώς τον καταλαβαίνεις; Ο νομικός νόμιζε ότι ο Θεός του τον έδωσε για να τον υπακούει. Αλλά ο Νόμος του Θεού δόθηκε ώστε να γνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και να αποκαλύπτουμε πλήρως τις ανομίες μας. Αποκαλύπτει τις αμαρτίες μας, «Έχεις αμαρτήσει. Σκότωσες όταν σου είπα να μην σκοτώσεις. Γιατί με παράκουσες;»
Ο Νόμος αποκαλύπτει τις αμαρτίες στις καρδιές των ανθρώπων. Ας υποθέσουμε ότι στο δρόμο μου εδώ, είδα ώριμα καρπούζια στο χωράφι. Ο Θεός με προειδοποίησε με τον Νόμο, «Μην μαζέψεις αυτά τα καρπούζια για να τα φας. Θα με ντροπιάσει αν το κάνεις». «Ναι, Πατέρα». «Το χωράφι ανήκει στον κύριο τάδε, και επομένως δεν πρέπει ποτέ να μαζέψεις αυτά τα καρπούζια». «Ναι, Πατέρα».
Τη στιγμή που ακούμε από τον Νόμο ότι δεν πρέπει ποτέ να μαζέψουμε τα καρπούζια, νιώθουμε μια έντονη παρόρμηση να τα μαζέψουμε. Αν σπρώξουμε προς τα κάτω ένα ελατήριο, αυτό τείνει να μας σπρώχνει προς τα πάνω σε αντίδραση. Οι αμαρτίες των ανθρώπων είναι ακριβώς έτσι.
Ο Θεός μας είπε να μην κάνουμε ποτέ πονηρό. Ο Θεός μπορεί να το πει αυτό επειδή είναι άγιος, επειδή είναι τέλειος, επειδή έχει την ικανότητα να το κάνει. Από την άλλη πλευρά, εμείς ‘ποτέ’ δεν μπορούμε να μην αμαρτήσουμε και να κάνουμε ‘ποτέ’ αγαθό. Δεν έχουμε ‘ποτέ’ το αγαθό στην καρδιά μας. Ο Νόμος λέει να μην το κάνετε ποτέ (ορίστηκε με τη λέξη ‘ποτέ’). Γιατί; Επειδή οι άνθρωποι έχουν επιθυμία στην καρδιά τους. Δρούμε βάσει των επιθυμιών μας. Διαπράττουμε μοιχεία επειδή έχουμε μοιχεία στην καρδιά μας.
Πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή προσεκτικά. Όταν πίστεψα για πρώτη φορά στον Ιησού, πίστεψα σύμφωνα με τον Λόγο. Διάβασα ότι ο Ιησούς πέθανε στον Σταυρό για μένα και δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα να τρέχουν. Ήμουν τόσο πονηρός άνθρωπος και πέθανε στον Σταυρό για μένα. Η καρδιά μου πόνεσε τόσο πολύ που πίστεψα σε Αυτόν. Τότε σκέφτηκα, ‘Αν επρόκειτο να πιστέψω, θα πίστευα σύμφωνα με τον Λόγο’.
Όταν διάβασα την Έξοδος 20, έλεγε, «Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού». Προσευχήθηκα σε μετάνοια σύμφωνα με αυτόν τον λόγο. Έψαξα τη μνήμη μου για να δω αν είχα ποτέ άλλους θεούς μπροστά Του, έλεγα το όνομά Του μάταια ή αν είχα ποτέ υποκλιθεί μπροστά σε άλλους θεούς. Συνειδητοποίησα ότι είχα υποκλιθεί σε άλλους θεούς πολλές φορές κατά τη διάρκεια των τελετών προς τιμήν των προγόνων μου. Είχα διαπράξει την αμαρτία του να έχω άλλους θεούς.
Έτσι προσευχήθηκα σε μετάνοια, «Κύριε, έχω λατρεύσει είδωλα. Πρέπει να κριθώ γι` αυτό. Σε παρακαλώ συγχώρεσε τις αμαρτίες μου. Δεν θα το ξανακάνω ποτέ». Επομένως, ένα αμάρτημα αντιμετωπίστηκε.
Στη συνέχεια προσπάθησα να σκεφτώ αν είχα ποτέ καλέσει το όνομά Του μάταια. Τότε θυμήθηκα ότι όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό, κάπνιζα. Οι φίλοι μου μού είπαν, «Δεν ντροπιάζεις τον Θεό καπνίζοντας; Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να καπνίζει;»
Ήταν μια μάταιη επίκληση του ονόματός Του, έτσι δεν είναι; Έτσι προσευχήθηκα ξανά, «Κύριε, ανέφερα το όνομά Σου μάταια. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με. Θα σταματήσω το κάπνισμα». Έτσι προσπάθησα να κόψω το κάπνισμα, αλλά συνέχισα να ανάβω το τσιγάρο κατά διαστήματα για ένα χρόνο. Ήταν πραγματικά δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να σταματήσω το κάπνισμα. Αλλά τελικά, κατάφερα να σταματήσω εντελώς το κάπνισμα. Ένιωσα ότι μια άλλη αμαρτία είχε αντιμετωπιστεί.
Το επόμενο ήταν «Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν». Αυτό σήμαινε να μην κάνεις άλλα πράγματα τις Κυριακές· να μην κάνεις δουλειές, ούτε να βγάζεις χρήματα. Έτσι, σταμάτησα και αυτό.
Μετά ήταν το «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Τους τιμούσα όταν ήμουν μακριά, αλλά ήταν πηγή στενοχώριας όταν ήμουν κοντά. «Ω Θεέ μου, αμάρτησα ενώπιον του Θεού. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με, Κύριε». Προσευχήθηκα σε μετάνοια.
Αλλά δεν μπορούσα πλέον να τιμήσω τους γονείς μου γιατί και οι δύο είχαν πεθάνει μέχρι τότε. Τι μπορούσα να κάνω; «Κύριε, σε παρακαλώ συγχώρεσε αυτόν τον άχρηστο αμαρτωλό. Πέθανες στον Σταυρό για μένα». Πόσο ευγνώμων ήμουν!
Με αυτόν τον τρόπο, νόμιζα ότι είχα αντιμετωπίσει τις αμαρτίες μου μία προς μία. Υπήρχαν άλλοι νόμοι, όπως να μην σκοτώνεις, να μην διαπράττεις μοιχεία, να μην επιθυμείς... Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα τηρήσει ούτε έναν. Προσευχήθηκα όλη τη νύχτα. Αλλά ξέρετε, η προσευχή μετάνοιας δεν είναι ευχάριστη. Ας το συζητήσουμε.
Όταν σκέφτηκα τη σταύρωση του Ιησού, μπόρεσα να κατανοήσω πόσο επώδυνο ήταν. Και πέθανε για εμάς που δεν μπορούσαμε να ζήσουμε σύμφωνα με τα λόγια Του. Έκλαψα όλη τη νύχτα σκεπτόμενος πόσο με αγάπησε και Τον ευχαρίστησα που μου έδωσε πραγματική ευχαρίστηση.
Ο πρώτος χρόνος που πήγαινα στην εκκλησία ήταν γενικά αρκετά εύκολος, αλλά τα επόμενα δύο χρόνια περίπου έγιναν πολύ δύσκολα, επειδή έπρεπε να σκέφτομαι πολύ περισσότερο για να τρέξουν τα δάκρυα, αφού το έκανα τόσο συχνά.
Όταν τα δάκρυα δεν έρχονταν ακόμη, συχνά πήγαινα να προσευχηθώ στα βουνά και νήστευα για 3 ημέρες. Τότε τα δάκρυα επέστρεφαν. Ήμουν ποτισμένη με τα δάκρυά μου, επέστρεφα στην κοινωνία, και έκλαιγα στην εκκλησία.
Οι άνθρωποι γύρω μου έλεγαν, «Έχεις γίνει πολύ πιο άγιος με τις προσευχές σου στα βουνά». Αλλά τα δάκρυα αναπόφευκτα στέγνωσαν ξανά. Τον τρίτο χρόνο έγινε πραγματικά δύσκολο. Σκεφτόμουν τα λάθη που είχα κάνει στους φίλους μου και στους αδελφούς Χριστιανούς και έκλαιγα ξανά. Μετά από 4 χρόνια αυτού, τα δάκρυα στέγνωσαν ξανά. Υπήρχαν δακρυγόνοι αδένες στα μάτια μου, αλλά δεν λειτουργούσαν πια.
Μετά από 5 χρόνια, δεν μπορούσα να κλάψω, όσο κι αν προσπαθούσα. Μετά από μερικά ακόμα χρόνια αυτού, ένιωσα αηδία με τον εαυτό μου και στράφηκα ξανά στην Αγία Γραφή.
 
 

Ο Νόμος Είναι για τη Γνώση της Αμαρτίας

 
Τι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε για τον Νόμο;
Δεν μπορούμε ποτέ να τηρήσουμε τον Νόμο.
 
Στην Προς Ρωμαίους 3:20, διαβάζουμε, «Επειδή διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας». Θεώρησα ότι αυτό ήταν ένα προσωπικό μήνυμα προς τον απόστολο Παύλο και πίστευα μόνο στις λέξεις που επέλεξα. Αλλά αφού τα δάκρυά μου στέγνωσαν, δεν μπορούσα να συνεχίσω τη ζωή της πίστης μου.
Έτσι, αμάρτησα επανειλημμένα και ανακάλυψα ότι είχα αμαρτία στην καρδιά μου και ότι ήταν αδύνατο να ζήσω σύμφωνα με τον Νόμο. Δεν μπορούσα να το αντέξω αυτό. Αλλά δεν μπορούσα να απορρίψω το Νόμο, επειδή πίστευα ότι είχε δοθεί για να τον τηρούμε. Στο τέλος, έγινα ένας νομικός όπως αυτοί που βλέπουμε στη Γραφή. Έγινε τόσο δύσκολο να συνεχίσω μια ζωή πίστης.
Έτσι, για να ξεφύγω από την ταλαιπωρία, προσευχήθηκα και αναζήτησα τον Κύριο σοβαρά. Στη συνέχεια, συνάντησα το Ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος μέσω του Λόγου, και γνώρισα και πίστεψα ότι όλες οι αμαρτίες μου είχαν εξαγοραστεί (η αμαρτία αφαιρέθηκε πλήρως).
Κάθε φορά που έβλεπα τις λέξεις ότι ήμουν χωρίς αμαρτία, ήταν σαν ένα φρέσκο αεράκι που φυσούσε στην καρδιά μου. Είχα τόσες πολλές αμαρτίες που διαβάζοντας τον Νόμο, άρχισα να συνειδητοποιώ αυτές τις αμαρτίες. Είχα παραβιάσει όλες τις Δέκα Εντολές στην καρδιά μου. Το να αμαρτάνεις στην καρδιά είναι επίσης αμαρτία, και είχα άθελά μου γίνει πιστός στον Νόμο.
Όταν τηρούσα τον Νόμο, ήμουν ευτυχισμένος. Αλλά όταν δεν μπορούσα να τηρήσω τον Νόμο, ήμουν δυστυχισμένος, εκνευρισμένος και λυπημένος. Τελικά, έγινα εξουθενωμένος από όλα αυτά. Εάν μόνο με είχαν διδάξει από την αρχή, «Όχι, όχι. Υπάρχει άλλη έννοια στον Νόμο. Σου δείχνει ότι είσαι μια μάζα αμαρτίας· έχεις αγάπη για το χρήμα, για το αντίθετο φύλο και για πράγματα που είναι όμορφα στην όψη. Έχεις πράγματα που αγαπάς περισσότερο από τον Θεό. Θέλεις να ακολουθείς τα πράγματα του κόσμου. Ο Νόμος σου έχει δοθεί, όχι για να τον τηρείς, αλλά για να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου ως αμαρτωλό με κακία στην καρδιά σου».
Αν μόνο κάποιος με είχε διδάξει τότε, δεν θα χρειαζόταν να υποφέρω για 10 χρόνια. Έτσι, έζησα υπό τον Νόμο για 10 χρόνια μέχρι να φτάσω σε αυτή την επίγνωση.
Η τέταρτη εντολή είναι «Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν». Σημαίνει ότι δεν πρέπει να εργαζόμαστε την ημέρα του Σαββάτου. Σημαίνει ότι πρέπει να περπατάμε και όχι να οδηγούμε αν ταξιδεύουμε σε μεγάλες αποστάσεις. Και σκέφτηκα ότι έπρεπε να περπατήσω μέχρι το μέρος που θα κηρύξω για να είμαι τιμητικός. Μετά από όλα, επρόκειτο να κηρύξω τον Νόμο. Έτσι, νόμιζα ότι έπρεπε να εφαρμόσω αυτά που κήρυττα. Ήταν τόσο δύσκολο που ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω.
Όπως καταγράφεται εδώ, «Πώς το διαβάζεις;» Δεν κατάλαβα αυτήν την ερώτηση και υπέφερα για 10 χρόνια. Και ο νομικός δεν το είχε καταλάβει επίσης. Νόμιζε ότι αν υπάκουε τον Νόμο και ζούσε προσεκτικά, θα ήταν ευλογημένος ενώπιον του Θεού.
Αλλά ο Ιησούς του είπε, «Πώς το διαβάζεις;» Ναι, απάντησες σωστά· το παίρνεις όπως είναι γραμμένο. Προσπάθησε να το κρατήσεις. Θα ζήσεις αν το κάνεις, αλλά θα πεθάνεις αν δεν το κάνεις. Τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος. «Θα πεθάνεις αν δεν το κάνεις». (Το αντίθετο της ζωής είναι ο θάνατος, έτσι δεν είναι;)
Αλλά ο νομικός ακόμα δεν καταλάβαινε. Αυτός ο νομικός είμαστε εμείς, εσύ και εγώ. Σπούδασα θεολογία για 10 χρόνια. Δοκίμασα τα πάντα, διάβασα τα πάντα και έκανα τα πάντα: νηστεία, οράματα, μιλώντας σε άλλες γλώσσες... Διάβασα τη Βίβλο για 10 χρόνια και περίμενα να επιτύχω κάτι. Αλλά πνευματικά, ήμουν ένας τυφλός άνθρωπος.
Γι` αυτό ο αμαρτωλός πρέπει να συναντήσει κάποιον που μπορεί να τον κάνει να δει ότι ο Σωτήρας είναι ο Κύριός μας Ιησούς. Τότε καταλαβαίνει, «Αχα! Δεν μπορούμε ποτέ να τηρήσουμε τον Νόμο. Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά μπορεί να προσπαθήσουμε, πηγαίνουμε μόνο στην κόλαση προσπαθώντας. Αλλά ο Ιησούς ήρθε να μας σώσει με το ύδατος και το Πνεύμα! Αλληλούια!» Μπορούμε να λυτρωθούμε με το ύδατος και το Πνεύμα. Είναι η χάρη, το δώρο του Θεού. Έτσι, υμνούμε τον Κύριο.
Ήμουν αρκετά τυχερός να αποφοιτήσω από έναν απελπιστικό δρόμο, αλλά κάποιοι περνούν όλη τους τη ζωή σπουδάζοντας θεολογία μάταια και ποτέ δεν συνειδητοποιούν την αλήθεια μέχρι την ημέρα που πεθαίνουν. Κάποιοι πιστεύουν για δεκαετίες ή από γενιά σε γενιά, αλλά ποτέ δεν αναγεννιούνται.
Αποφοιτούμε από το να είμαστε αμαρτωλοί όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε ποτέ να τηρήσουμε τον Νόμο, τότε στεκόμαστε ενώπιον του Ιησού και ακούμε το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος. Όταν συναντάμε τον Ιησού, αποφοιτούμε από όλες τις κρίσεις και όλες τις κατάρες. Είμαστε οι χειρότεροι αμαρτωλοί, αλλά γινόμαστε δίκαιοι γιατί ο Ιησούς μας έσωσε με το ύδωρ και το αίμα.
Ο Ιησούς μας είπε ότι δεν μπορούμε ποτέ να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Το είπε αυτό στον νομικό, αλλά δεν το κατάλαβε. Έτσι, ο Ιησούς του είπε μια ιστορία για να τον βοηθήσει να καταλάβει.
 
Τι κάνει τους ανθρώπους να πέφτουν στη ζωή της πίστης;
Η αμαρτία
 
«Άνθρωπος τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ και περιέπεσεν εις ληστάς· οίτινες και γυμνώσαντες αυτόν και καταπληγώσαντες, ανεχώρησαν αφήσαντες αυτόν ημιθανή» (Λουκάς 10:30). Ο Ιησούς του έλεγε ότι όλοι υπέφεραν σε όλη τους τη ζωή, όπως αυτός ο άνθρωπος που χτυπήθηκε από ληστές και σχεδόν πέθανε.
Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ. Η Ιεριχώ είναι ένας κοσμικός κόσμος και η Ιερουσαλήμ συμβολίζει την πόλη της θρησκείας, την πόλη της πίστης και την πόλη εκείνων που καυχώνται για το Νόμο. Μας λέει ότι αν πιστεύουμε στον Χριστό ως θρησκεία μας, δεν μπορούμε παρά να καταστραφούμε.
«Άνθρωπος τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ και περιέπεσεν εις ληστάς· οίτινες και γυμνώσαντες αυτόν και καταπληγώσαντες, ανεχώρησαν αφήσαντες αυτόν ημιθανή». Η Ιερουσαλήμ ήταν μια μεγάλη πόλη με μεγάλο πληθυσμό. Υπήρχε ένας αρχιερέας, πολλοί ιερείς, Λευίτες και πολλοί διακεκριμένοι θρησκευτικοί άνδρες εκεί. Υπήρχαν πολλοί που γνώριζαν καλά τον Νόμο. Εκεί προσπαθούσαν να ζήσουν σύμφωνα με το Νόμο αλλά τελικά αποτύγχαναν και κατευθύνονταν προς την Ιεριχώ. Συνεχώς πέφτουν στον κόσμο (Ιεριχώ) και συναντούσαν ληστές.
Ο άνδρας συνάντησε ληστές στον δρόμο από την Ιερουσαλήμ προς την Ιεριχώ και του έβγαλαν τα ρούχα του. Το «να γυμνωθεί από τα ρούχα του» σημαίνει ότι έχασε τη δικαιοσύνη του. Είναι αδύνατο για εμάς να ζήσουμε σύμφωνα με τον Νόμο. Ο Απόστολος Παύλος είπε στην Προς Ρωμαίους 7:19-20, «Διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Εάν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ` η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί».
Εύχομαι να μπορούσα να κάνω το αγαθόν και να ζήσω σύμφωνα με τα λόγια Του. Αλλά στην «καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη» (Μάρκος 7:21-22).
Επειδή είναι στις καρδιές μας και συνεχώς βγαίνουν, κάνουμε αυτό που δεν θέλουμε να κάνουμε και δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε αυτά τα πονηρά στις καρδιές μας. Το μόνο που πρέπει να κάνει ο διάβολος είναι να μας δώσει μια μικρή ώθηση για να αμαρτήσουμε.
 
 
Οι Αμαρτίες Μέσα στην Καρδιά Όλης της Ανθρωπότητας
 
Μπορούμε να ζήσουμε σύμφωνα με τον Νόμο;
Όχι
 
Λέγεται στο Μάρκος 7, «Δεν είναι ουδέν εισερχόμενον έξωθεν του ανθρώπου εις αυτόν· το οποίον δύναται να μολύνη αυτόν, αλλά τα εξερχόμενα απ` αυτού, εκείνα είναι τα μολύνοντα τον άνθρωπον».
Ο Ιησούς μας λέει ότι υπάρχουν πονηροί διαλογισμοί, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, κλοπές, πλεονεξίες, πονηρίες, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρό, βλασφημία, υπερηφανίες, και αφροσύνη στην καρδιά του ανθρώπου. Όλοι έχουμε φόνο στις καρδιές μας.
Δεν υπάρχει κανείς που να μην δολοφονεί. Οι μητέρες φωνάζουν στα παιδιά τους, «Όχι. Μην το κάνεις αυτό. Σου είπα να μην το κάνεις αυτό, ανάθεμά σε. Είπα να μην το κάνεις αυτό». Και μετά, «Έλα εδώ. Σου είπα και σου είπα να μην το κάνεις αυτό. Θα σε σκοτώσω γι’ αυτό που έκανες». Αυτό είναι φόνος. Μπορεί να σκότωσες το παιδί σου με τα ανόητα λόγια σας.
Αλλά αν αφήσουμε όλο τον θυμό μας πάνω τους, τα παιδιά θα πεθάνουν. Θα τα έχουμε σκοτώσει ενώπιον του Θεού. Μερικές φορές τρομάζουμε τους εαυτούς μας. «Ω Θεέ μου! Γιατί το έκανα αυτό;» Κοιτάμε τις μελανιές μετά που χτυπήσαμε τα παιδιά μας και σκεφτόμαστε ότι πρέπει να ήμασταν τρελοί που το κάναμε αυτό. Δρούμε έτσι επειδή έχουμε φόνο στις καρδιές μας.
Έτσι, το «Πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω» σημαίνει ότι κάνουμε το κακό επειδή είμαστε κακοί. Και είναι τόσο εύκολο για τον Σατανά να μας δελεάσει να αμαρτήσουμε.
Ας πούμε ότι ένας άνθρωπος που δεν λυτρώθηκε κάθεται σε μια καλύβα για 10 χρόνια, κοιτάζοντας έναν τοίχο και κάνοντας διαλογισμό όπως ο διάσημος Κορεάτης μοναχός Sung-chol. Είναι εντάξει όσο κάθεται με το πρόσωπό του προς τον τοίχο, αλλά κάποιος πρέπει να φέρει το φαγητό και να καθαρίσει τις ακαθαρσίες.
Τότε πρέπει να έχει επαφή με κάποιον. Δεν θα ήταν πρόβλημα αν ήταν άνδρας, αλλά ας υποθέσουμε ότι ήταν μια όμορφη γυναίκα. Αν τύχει να τη δει κατά τύχη, όλες οι καθιστικές του προσπάθειες θα έχουν αποβεί μάταιες. Σκέφτεται, «Δεν πρέπει να διαπράξω μοιχεία· το έχω στην καρδιά μου, αλλά πρέπει να το αποβάλω. Πρέπει να το ταρακουνήσω. Όχι! Βγες από το μυαλό μου!»
Αλλά η αποφασιστικότητά του εξατμίζεται τη στιγμή που τη βλέπει. Μετά την αναχώρηση της γυναίκας, κοιτάζει στην καρδιά του. 10 χρόνια σκληρής δουλειάς, όλα μάταια.
Είναι τόσο απλό για τον Σατανά να αφαιρέσει τη δικαιοσύνη ενός ανθρώπου. Το μόνο που πρέπει να κάνει ο Σατανάς είναι να τους δώσει μια μικρή ώθηση. Όταν ένας άνθρωπος παλεύει χωρίς να έχει λυτρωθεί, συνεχίζει να πέφτει στην αμαρτία. Αυτός ο άνθρωπος πληρώνει πιστά το δέκατο κάθε Κυριακή, νηστεύει για 40 ημέρες, κάνει 100 ημέρες αυγής προσευχών... αλλά ο Σατανάς τους δελεάζει με τα καλά πράγματα στη ζωή.
«Θα ήθελα να σας δώσω μια σημαντική θέση στην εταιρεία, αλλά είστε Χριστιανός και δεν μπορείτε να εργαστείτε τις Κυριακές, σωστά; Είναι μια τόσο σπουδαία θέση. Ίσως θα μπορούσατε να εργαστείτε 3 Κυριακές και να πηγαίνετε στην εκκλησία μόνο μία φορά το μήνα. Τότε θα απολαμβάνατε τόσο υψηλό κύρος και θα είχατε έναν μεγάλο και παχύ μισθό. Τι λες;» Σε αυτό, πιθανώς 100 στους 100 ανθρώπους θα υποκύψουν σε αυτόν τον πειρασμό.
Αν αυτό δεν λειτουργήσει, υπάρχουν εκείνοι που έχουν αδυναμία στις γυναίκες. Ο Σατανάς βάζει μια γυναίκα μπροστά τους, και αυτοί ερωτεύονται παράφορα και ξεχνούν τον Θεό σε μια στιγμή. Έτσι απογυμνώνεται η δικαιοσύνη του ανθρώπου.
Αν προσπαθήσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με τον Νόμο, το μόνο που έχουμε στο τέλος είναι οι πληγές της αμαρτίας, ο πόνος και η φτώχεια· χάνουμε όλη τη δικαιοσύνη μας. «Κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ και περιέπεσεν εις ληστάς· οίτινες και γυμνώσαντες αυτόν και καταπληγώσαντες, ανεχώρησαν αφήσαντες αυτόν ημιθανή».
Αυτό σημαίνει ότι, αν και μπορεί να προσπαθήσουμε να μείνουμε στην Ιερουσαλήμ ζώντας σύμφωνα με το θέλημα του Αγίου Θεού, θα σκοντάφτουμε ξανά και ξανά λόγω των δικών μας αδυναμιών και θα καταστραφούμε.
Και τότε θα προσευχηθούμε με μετάνοια ενώπιον του Θεού. «Κύριε, αμάρτησα. Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με· δεν θα το ξανακάνω ποτέ. Σου υπόσχομαι ότι αυτό θα είναι πραγματικά το τελευταίο. Σε ικετεύω και σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις μόνο αυτή τη φορά».
Αλλά ποτέ δεν διαρκεί. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν σε αυτόν τον κόσμο χωρίς να αμαρτάνουν. Μπορεί να είναι σε θέση να το αποφύγουν μια-δυο φορές, αλλά θα ήταν αδύνατο να μην αμαρτάνουν ξανά. Έτσι, οι αμαρτίες διαπράττονται ξανά. «Κύριε, σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με». Αν συνεχιστεί αυτό, θα απομακρυνθούν από την εκκλησία (τη θρησκεία). Απομακρύνονται από τον Θεό λόγω των αμαρτιών τους και τελικά θα καταλήξουν στην κόλαση.
Το να ταξιδέψεις προς την Ιεριχώ σημαίνει να πέσεις στον κοσμικό κόσμο, να πλησιάσεις τον κόσμο και να απομακρυνθείς από την Ιερουσαλήμ. Στην αρχή, η Ιερουσαλήμ ήταν πολύ πιο κοντά. Αλλά καθώς ο κύκλος της αμαρτίας και της μετάνοιας επαναλαμβάνεται, βρίσκουμε τον εαυτό μας να στέκεται στους δρόμους της Ιεριχώ, έχοντας πέσει βαθιά μέσα στον κόσμο.
 
Ποιος μπορεί να σωθεί;
Αυτός που παραιτείται από το να προσπαθεί μόνος του
 
Ποιον συνάντησε ο άνθρωπος στο δρόμο του προς την Ιεριχώ; Συνάντησε ληστές. Αυτός που δεν ζει ούτε καν σύμφωνα με τον Νόμο γίνεται ανόητος σκύλος. Πίνει, κοιμάται οπουδήποτε, κατουράει οπουδήποτε. Αυτός ο σκύλος ξυπνάει την επόμενη μέρα και πίνει ξανά. Ένας άθλιος σκύλος θα έτρωγε τα δικά του κόπρανα. Γι` αυτό είναι σκύλος. Ξέρει ότι δεν πρέπει να πίνει. Μετανοεί το επόμενο πρωί αλλά πίνει ξανά.
Είναι σαν τον άνθρωπο που συνάντησε ληστές στο δρόμο του προς την Ιεριχώ. Έμεινε πίσω, πληγωμένος και σχεδόν νεκρός. Υπάρχει μόνο αμαρτία στην καρδιά του. Αυτό ακριβώς είναι ο άνθρωπος.
Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Ιησού και ζουν σύμφωνα με τον Νόμο στην Ιερουσαλήμ, αλλά μένουν πίσω με μόνο την αμαρτία στην καρδιά τους. Το μόνο που έχουν να δείξουν από τη θρησκευτική τους ζωή είναι οι πληγές της αμαρτίας. Όσοι έχουν αμαρτία στην καρδιά τους ρίχνονται στην κόλαση. Το ξέρουν αλλά δεν ξέρουν τι να κάνουν. Δεν ήμασταν και εσύ και εγώ εκεί; Ναι. Ήμασταν όλοι το ίδιο.
Ο δικηγόρος που παρεξήγησε τον Νόμο του Θεού θα αγωνιζόταν όλη του τη ζωή, αλλά θα κατέληγε στην κόλαση, πληγωμένος. Αυτός είναι εμείς, εσύ και εγώ.
Μόνο ο Ιησούς μπορεί να μας σώσει. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ευφυείς άνθρωποι γύρω μας και συνεχώς επιδεικνύουν τις γνώσεις τους. Όλοι αυτοί προσποιούνται ότι ζουν σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού. Δεν μπορούν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους. Δεν μπορούν να πουν με ειλικρίνεια τι είναι σωστό ή λάθος, αλλά είναι πάντα προσηλωμένοι στο να περιποιούνται την εξωτερική τους εμφάνιση για να φαίνονται πιστοί.
Ανάμεσά τους υπάρχουν αμαρτωλοί στο δρόμο προς την Ιεριχώ, αυτοί που ξυλοκοπούνται από κλέφτες και αυτοί που είναι ήδη νεκροί. Πρέπει να γνωρίζουμε πόσο εύθραυστοι είμαστε ενώπιον του Θεού.
Πρέπει να παραδεχτούμε ενώπιόν Του, «Κύριε, θα πάω στην κόλαση αν δεν με σώσεις. Σε παρακαλώ, σώσε με. Θα πάω οπουδήποτε θέλεις, είτε έχει χαλάζι είτε καταιγίδες, αν μου επιτρέψεις να ακούσω το αληθινό ευαγγέλιο. Αν με αφήσεις, θα πάω στην κόλαση. Σε παρακαλώ να με σώσεις».
Εκείνοι που ξέρουν ότι κατευθύνονται στην κόλαση, εκείνοι που παραιτούνται από το να προσπαθούν μόνοι τους, και κρέμονται από τον Κύριο, αυτοί είναι που μπορούν να σωθούν. Ποτέ δε μπορούμε να σωθούμε μόνοι μας.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι είμαστε σαν τον άνθρωπο που έπεσε ανάμεσα σε κλέφτες. 
 
Αυτό το κήρυγμα είναι επίσης διαθέσιμο σε μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου. Κάντε κλικ στο εξώφυλλο του βιβλίου παρακάτω.
ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ; [Νέα Αναθεωρημένη Έκδοση]