(Księga Objawienia 2:12-17)
„A do anioła kościoła w Pergamonie napisz: To mówi Ten, który ma ostry miecz obosieczny. Znam twoje uczynki i wiem, gdzie mieszkasz – tam, gdzie jest tron Szatana – a trzymasz się Mojego imienia i nie wyparłeś się Mojej wiary nawet w dniach, gdy Antypas, Mój wierny świadek, został zabity u was, tam, gdzie mieszka Szatan. Ale mam nieco przeciwko tobie – że masz tam takich, którzy trzymają się nauki Balaama, który uczył Balaka, jak doprowadzić do upadku synów Izraela, żeby jedli ofiary składane bożkom i uprawiali nierząd. Podobnie masz i tych, którzy trzymają się nauki nikolaitów, czego nienawidzę. Pokutuj! A jeśli nie, przyjdę do ciebie szybko i będę walczył z nimi mieczem Moich ust. Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z manny ukrytej i dam mu kamyk biały, a na kamyku wypisane nowe imię, którego nikt nie zna oprócz tego, który je otrzymuje”.
Wyjaśnienie
Werset 12: „A do anioła kościoła w Pergamonie napisz: To mówi Ten, który ma ostry miecz obosieczny”.
Pergamon był stolicą administracyjną Azji Mniejszej, której mieszkańcy wielbili wielu pogańskich bogów. W szczególności, było to centrum oddawania czci cesarzowi. Słowa „Ten, który ma ostry miecz obosieczny” oznaczają, że Pan walczy z wrogami Boga.
Werset 13: „Znam twoje uczynki i wiem, gdzie mieszkasz – tam, gdzie jest tron Szatana – a trzymasz się Mojego imienia i nie wyparłeś się Mojej wiary nawet w dniach, gdy Antypas, Mój wierny świadek, został zabity u was, tam, gdzie mieszka Szatan”.
Chociaż Pergamon był bastionem kultu cesarza, było to również miejsce, gdzie sługa Boży imieniem Antypas zginął śmiercią męczeńską za odrzucenie imperialnego bałwochwalstwa w obronie wiary w Pana. Ponownie nadejdzie czas, kiedy ludzie będą zmuszeni czcić Antychrysta, ale święci i słudzy Boży będą bronić swojej wiary do końca, tak jak Antypas bronił swojej wiary własnym życiem. Aby mieć tak odważną wiarę, musimy zacząć już teraz wprowadzić naszą wiarę w działanie nawet jeśli zaczniemy od małych kroków. Kiedy nadejdzie czas prześladowań, święci i słudzy Boży powinni szczególnie polegać na Duchu Świętym. Muszą ufać Bogu i z nadzieją dobrowolnie przyjąć męczeństwo, aby móc oddać chwałę Bogu i otrzymać od Niego Nowe Niebo i Ziemię.
Werset 14: „Ale mam nieco przeciwko tobie – że masz tam takich, którzy trzymają się nauki Balaama, który uczył Balaka, jak doprowadzić do upadku synów Izraela, żeby jedli ofiary składane bożkom i uprawiali nierząd”.
Bóg zgromił Kościół w Pergamonie, ponieważ niektórzy jego członkowie wyznawali doktrynę Balaama. Balaam był fałszywym prorokiem, który odciągnął Izraelitów od Boga i sprawił, że popełnili bałwochwalstwo, kusząc ich, aby byli w związkach z pogańskimi kapłankami, które oddawały cześć bożkom. Pan skarcił tych, których wiara opuściła Boga. Serca ludzi opuściły Go i zamiast tego oddawały cześć fałszywym bożkom. A grzech bałwochwalstwa jest największym grzechem przed Bogiem.
Werset 15: „Podobnie masz i tych, którzy trzymają się nauki nikolaitów, czego nienawidzę”.
Słowa „nikolaitan” i „Balaam” w Biblii są w zasadzie synonimami, oznacza to „tych, którzy dominują nad ludźmi”. Kiedy Bóg powiedział, że „masz i tych, którzy trzymają się nauki nikolaitów”, był to inny sposób powiedzenia, że kościół Boży musi odrzucić „takich, którzy trzymają się nauki Balaama”. Ci, którzy postępowali zgodnie z doktrynami nikolaitów i Balaama, byli tymi, którzy dążyli do zysków materialnych i bałwochwalstwa. Tacy ludzie muszą oczywiście zostać wypędzeni z kościoła Bożego.
Werset 16: „Pokutuj! A jeśli nie, przyjdę do ciebie szybko i będę walczył z nimi mieczem Moich ust”.
Bóg powiedział Kościołowi w Pergamonie, aby porzucił czczenie fałszywych bogów i pogoń za doczesnymi zyskami i powrócił do właściwej wiary, ostrzegając ich, że jeśli nie będą pokutować, będzie walczył z nimi mieczem Swoich ust. Innymi słowy, jest to surowa krytyka, w której Bóg ostrzegł, że ukarze tych, którzy nie nawrócą się od podążania, za doktryną Balaama, nawet jeśli są wierzącymi. Ci, którzy usłyszeli to Boże ostrzeżenie i powrócili do Niego, mieli żyć, zarówno fizycznie, jak i duchowo, ale ci, którzy tego nie zrobili, mieli przygotować się na swoje fizyczne i duchowe zniszczenie. Aby święci i słudzy Boży byli błogosławieni na tej ziemi i poza nią, muszą słuchać Słowa Bożego i podążać za Panem z wiarą.
Werset 17: „Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z manny ukrytej i dam mu kamyk biały, a na kamyku wypisane nowe imię, którego nikt nie zna oprócz tego, który je otrzymuje”.
Prawdziwi święci przyjmą nawet własne męczeństwo. Bóg mówi nam, że ci, którzy zginą śmierć męczeńską w Jego imieniu, dostaną pokarmy z Nieba i zapisze ich imiona w Swoim Królestwie. Abyśmy mogli żyć fizycznie i duchowo, musimy słuchać tego, co Duch Święty powiedział Kościołowi Bożemu. Tym, którzy zwyciężą—to znaczy ci, którzy wygrają walkę ze zwolennikami Szatana—Bóg da sprawiedliwość wiary, która wyzwala ich od grzechu, a za ich wiarę zapisze ich imiona w Księdze Życia.
Biblia wielokrotnie powtarza w kilku różnych miejscach, że ci, którzy wytrwają do końca, otrzymają zbawienie. Innymi słowy, święci potrzebują cierpliwości w czasach ostatecznych, aby mogli bronić swojej wiary w ewangelię wody i Ducha. Imiona narodzonych ponownie są zapisane w Księdze Życia. Stąd też wierzący muszą wejść do Królestwa Bożego, nie poprzez dążenie do materialnych i doczesnych korzyści, ale przezwyciężyć je wiarą, aż do dnia, w którym ostatecznie staną przed Bogiem.