Στην Επιστολή προς Ρωμαίους 14:1, λέει, «Τον δε ασθενούντα κατά την πίστιν προσδέχεσθε, ουχί εις φιλονεικίας διαλογισμών».
Ο Παύλος προειδοποίησε τους αγίους στην Ρώμη να μην κρίνουν ή επικρίνουν ο ένας την πίστη του άλλου. Εκείνη την περίοδο, δεδομένου ότι υπήρχαν στην εκκλησία της Ρώμης άλλοι που ήταν πολύ πιστοί και άλλοι που δεν ήταν τόσο πιστοί, άρχισαν να επικρίνουν ο ένας την πίστη του άλλου. Αν αυτό συμβαίνει σε σας, πρέπει να σεβαστείτε ο ένας την πίστη του άλλου και να αποφύγετε οποιεσδήποτε κριτικές θέσεις ενάντια στους δούλους του Θεού. Εξαρτάται από τον Θεό και όχι από εμάς, να διαλέγει και να οικοδομεί τους δούλους Του.
Ακόμα και μέσα στην εκκλησία του Θεού προκύπτουν πολλά προβλήματα μεταξύ των πιστών. Αν ρίξουμε μια ματιά στην πίστη τους, μπορούμε να βρούμε όλα τα είδη πίστης. Μερικοί ήταν δεμένοι με τον νόμο πριν από την λύτρωσή τους και έτσι είχαν ακόμα το απομεινάρι της παλαιάς νομικίστικης πίστης τους.
Μερικοί Χριστιανοί δίνουν μεγάλη σημασία στην τροφή τους. Παραδείγματος χάριν, τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι δεν πρέπει να φάνε χοιρινό κρέας. Άλλοι μπορεί να πιστεύουν ότι πρέπει να τηρούν το Σάββατο κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Αλλά πρέπει να επιλύσουμε αυτήν την διαφορά της πίστης μας μέσα στην δικαιοσύνη του Θεού και να μην επικρίνουμε ο ένας τον άλλον πάνω σε τέτοια μικρά θέματα. Αυτή είναι η ουσία εκείνου που έλεγε ο Παύλος.
Ο Παύλος διδάσκει στο κεφάλαιο 14 ότι δεν πρέπει να επικρίνουμε την αδυναμία των συγχριστιανών μας εφόσον έχουν πίστη στην δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί όχι; Επειδή αν και αδύναμοι, και αυτοί επίσης πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού.
Η Βίβλος θεωρεί όσους έχουν λυτρωθεί από τις αμαρτίες τους με πίστη στην δικαιοσύνη του Θεού, ως πολύτιμο λαό του Θεού. Ενώ μπορεί ο ένας στα μάτια του άλλου να φαίνονται ανεπαρκείς, εντούτοις ο Θεός μάς έχει διατάξει να μην επικρίνουμε την πίστη των άλλων πιστών. Αυτό συμβαίνει επειδή, αν και μπορεί να είναι ανεπαρκείς στην σάρκα, εξακολουθούν να είναι παιδιά του Θεού με την πίστη.
Καθενός η πίστη διαφέρει από εκείνη του άλλου
Τα χωρία 2-3 λένε, «Άλλος μεν πιστεύει ότι δύναται να τρώγη πάντα· ο δε ασθενών τρώγει λάχανα. Ο τρώγων, ας μη καταφρονή τον μη τρώγοντα· και ο μη τρώγων, ας μη κρίνη τον τρώγοντα· διότι ο Θεός προσεδέχθη αυτόν».
Μπορεί να υπάρχει ποικιλομορφία μεταξύ των δούλων του Θεού που πιστεύουν στην δική Του δικαιοσύνη και Τον ακολουθούν. Η πίστη στην σωτηρία είναι η ίδια αλλά το ποσό της πίστης στον λόγο Του μπορεί να διαφέρει.
Αν κάποιος ήταν νομικιστής πριν αναγεννηθεί πιστεύοντας στο ευαγγέλιο της δικαιοσύνης του Θεού, θα χρειαστεί χρόνο για να εγκαταλείψει πλήρως την δική του δικαιοσύνη και να πιστέψει στην δικαιοσύνη του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι τείνουν να δίνουν μεγάλη σημασία στην τήρηση του Σαββάτου αλλά δεν πρέπει να τους επικρίνετε, επειδή και αυτοί επίσης πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού.
Ο Θεός ευχαριστείται από την πίστη όσων ξέρουν και πιστεύουν στην δική Του δικαιοσύνη. Τους έχει δεχτεί ως λαό Του. Επομένως, όσοι πιστεύουν αληθινά στην δικαιοσύνη του Θεού, πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να αναπτύξουν τους συγχριστιανούς τους με την δικαιοσύνη του Θεού, παρά να κρίνουν την αδυναμία της πίστης τους.
Δεν πρέπει να κρίνουμε τους δούλους του Θεού
Το χωρίο 4 λέει, «Συ τις είσαι όστις κρίνεις ξένον δούλον; εις τον ίδιον αυτού κύριον ίσταται ή πίπτει· θέλει όμως σταθή· διότι ο Θεός είναι δυνατός να στήση αυτόν». Πρέπει να αναγνωρίζουμε τους δούλους του Θεού, τους οποίους έχει εγκρίνει ο Θεός, καθώς επίσης και την πίστη τους. Επικρίνετε και κρίνετε τους δούλους του Θεού ενώ ζείτε την Χριστιανική σας ζωή; Τότε ο Θεός θα επιπλήξει την πίστη σας ακόμα περισσότερο. Αν καταδικάζετε την πίστη εκείνων που εγκρίνει ο Θεός, απλά επειδή δεν τους συμπαθείτε, βάζετε τον εαυτό σας στο εδώλιο της κρίσης του Θεού κρίνοντας τους δούλους Του. Αυτό δεν είναι σωστό. Μάλλον, πρέπει με ευγνωμοσύνη να δέχεστε ακόμα και εκείνους τους δούλους του Θεού που αντιπαθείτε, και να υπακούτε την καθοδήγησή τους εφόσον εξυψώνουν την δικαιοσύνη του Θεού. Ο Θεός πρέπει να εγκρίνει την πίστη μας. Πρέπει να έχουμε την αληθινή πίστη που αξίζει τον έπαινο και την ανταμοιβή του Θεού. Επειδή ο Θεός έχει επιτρέψει σε μας να αφιερώσουμε την ζωή μας στον Ιησού Χριστό, Τον ευχαριστούμε για την δική Του δικαιοσύνη. Πρέπει να εγκρίνουμε όσους εγκρίνει ο Θεός και να κατακρίνουμε όσους κατακρίνει ο Θεός. Ελπίζω ότι θα δοξάζετε τον Θεό έχοντας πίστη στην δική Του δικαιοσύνη, αντί να ανυψώνετε την δική σας δικαιοσύνη. Ελπίζω ότι ο Θεός θα ενέκρινε την πίστη σας. Θα ανυψωθείτε τότε λόγω της πίστης σας στην δική Του δικαιοσύνη.
Αν και εκείνοι επίσης πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού...
«Άλλος μεν κρίνει μίαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν, άλλος δε κρίνει ίσην πάσαν ημέραν. Ας ήναι έκαστος πεπληροφορημένος εις τον ίδιον αυτού νουν. Ο παρατηρών την ημέραν παρατηρεί αυτήν διά τον Κύριον, και ο μη παρατηρών την ημέραν, διά τον Κύριον δεν παρατηρεί αυτήν. Ο τρώγων, διά τον Κύριον τρώγει· διότι ευχαριστεί εις τον Θεόν· και ο μη τρώγων, διά τον Κύριον δεν τρώγει, και ευχαριστεί εις τον Θεόν» (Ρωμ. 14:5-6).
Ανάμεσα στους Ιουδαίους υπήρχαν εκείνοι που σώθηκαν πιστεύοντας στον Χριστό, τον Κύριό μας του ευαγγελίου του ύδατος και του Πνεύματος. Πολλοί από αυτούς, αν και πίστεψαν στον Ιησού, ήταν ακόμα δεμένοι με τον νόμο. Αλλά ήταν ήδη δούλοι της δικαιοσύνης του Θεού, επειδή οτιδήποτε έκαναν για να τηρήσουν τον νόμο, το έκαναν για να διαδώσουν την δικαιοσύνη του Θεού.
Για αυτό ο Παύλος είπε, «Και έγεινα εις τους Ιουδαίους ως Ιουδαίος, διά να κερδήσω τους Ιουδαίους· εις τους υπό νόμον ως υπό νόμον, διά να κερδήσω τους υπό νόμον· εις τους ανόμους ως άνομος, (μη ων άνομος εις τον Θεόν, αλλ’ έννομος εις τον Χριστόν), διά να κερδήσω ανόμους» (1Κορ. 9:20-21).
Δεν πρέπει ούτε να αγνοήσουμε ούτε να απορρίψουμε την πίστη όσων πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού. Αν πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού και Τον υπηρετούν, πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ως δούλους του Θεού.
Ο δίκαιος πρέπει να ζει για τον Κύριο
Οι στίχοι 7-9, λένε, «Διότι ουδείς εξ ημών ζη δι’ εαυτόν, και ουδείς αποθνήσκει δι’ εαυτόν. Επειδή αν τε ζώμεν, διά τον Κύριον ζώμεν· αν τε αποθνήσκωμεν, διά τον Κύριον αποθνήσκομεν. Αν τε λοιπόν ζώμεν, αν τε αποθνήσκομεν, του Κυρίου είμεθα. Επειδή διά τούτο ο Χριστός και απέθανε και ανέστη και ανέζησε, διά να ήναι Κύριος και νεκρών και ζώντων».
Ζούμε με τον Χριστό και θα πεθάνουμε με Αυτόν, επειδή έχουμε σωθεί από όλες τις αμαρτίες και λάβαμε νέα ζωή πιστεύοντας στην δικαιοσύνη του Θεού που αποκαλύφθηκε στο ευαγγέλιο. Όλα τα παλαιά πράγματα έχουν φύγει μακριά και εν τω Χριστώ γίναμε νέα πλάσματα. Το να πιστεύετε αληθινά στην δικαιοσύνη του Θεού, σημαίνει να ξέρετε και να πιστεύετε αληθινά ότι είστε του Χριστού. Κατά συνέπεια, όσοι πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού δεν έχουν πια τίποτε με αυτόν τον κόσμο και αντίθετα έχουν γίνει δούλοι του Θεού.
Αν γίνετε δούλος του Θεού, θα Τον εξυψώσετε, θα Τον αγαπήσετε, θα ζείτε για την δόξα Του και θα είστε ευγνώμονες σε Αυτόν επειδή σας επιτρέπει να ζήσετε την ζωή σας με αυτόν τον τρόπο.
Ανήκετε αληθινά στον Χριστό; Όσοι πιστεύουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, έχουν σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό και αναστήθηκαν μαζί Του. Είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε, ανήκουμε στον Χριστό με την δικαιοσύνη του Θεού. Ο Κύριος έχει γίνει ο Κύριος των σωσμένων.
Δεν πρέπει να κρίνουμε τους συγχριστιανούς μας
Στα χωρία 10-12 γράφει, «Συ δε, διά τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ, διά τι εξουθενείς τον αδελφόν σου; επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή εις το βήμα του Χριστού. Διότι είναι γεγραμμένον, ‘Ζω εγώ’, λέγει Κύριος, ‘ότι εις εμέ θέλει κάμψει παν γόνυ, και πάσα γλώσσα θέλει δοξολογήσει τον Θεόν’. Άρα λοιπόν έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον εις τον Θεόν».
Επειδή ο Χριστός ο Θεός μας ζει, μια μέρα θα γονατίσουμε ενώπιόν Του και θα ομολογήσουμε τα πάντα. Δεν πρέπει επομένως να καθίζουμε στο εδώλιο της κρίσης και να κρίνουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας, αλλά πρέπει να στεκόμαστε ενώπιον του Θεού με σεμνότητα. Είναι σημαντικότερο να ζήσετε για το θέλημα του Θεού, παρά να κρίνετε και να καταδικάζετε ο ένας τον άλλο στην εκκλησία Του. Αν κρίνουμε και καταδικάζουμε τις αδυναμίες των αδελφών μας, θα κριθούμε για τις αδυναμίες μας ενώπιον του Θεού. Για αυτό πρέπει να αναγνωρίσουμε πόσο καλό είναι να ζούμε για το θέλημα του Θεού, μαζί στην εκκλησία Του.
Η αληθινή πίστη οικοδομεί τους συγχριστιανούς και επιδιώκει την δικαιοσύνη του Θεού. Θυμηθείτε ότι μια ψεύτικη πίστη θα εγκαταλείψει την δικαιοσύνη του Θεού και θα χτίσει μόνο την δική της δικαιοσύνη. Τι συμβαίνει με σας; Ακολουθείτε την δικαιοσύνη του Θεού με πίστη; Ή προβάλετε την δικαιοσύνη της σάρκας σας;
Πρέπει να οικοδομούμε την πίστη των άλλων
Στίχοι 13-14, «Λοιπόν ας μη κρίνωμεν πλέον αλλήλους· αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το να μη βάλλητε πρόσκομμα εις τον αδελφόν, ή σκάνδαλον. Εξεύρω και είμαι πεπεισμένος εν Κυρίω Ιησού, ότι ουδέν υπάρχει ακάθαρτον αφ’ εαυτού, ειμή εις τον όστις στοχάζεταί τι ότι είναι ακάθαρτον, εις εκείνον είναι ακάθαρτον».
Επειδή υπάρχουν διαφορές στο ποσό της πίστης ανάμεσα σε όσους πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού, πρέπει να εργαστούμε για να οικοδομήσουμε ο ένας την πίστη του άλλου, εποικοδομούμενοι μεταξύ μας. Αυτό φέρνει αύξηση στους πιστούς της δικαιοσύνης του Θεού. Αν ζούμε αληθινά για τον Θεό και την δική Του δικαιοσύνη, είμαστε όλοι λαός Του.
Αν είστε Χριστιανός που πιστεύει στην δικαιοσύνη του Θεού, μπορεί να κάνετε τα πάντα με την πίστη σας στον λόγο του Θεού. Αν δεν μπορείτε, είναι επειδή επιζητείτε την δική σας δικαιοσύνη αντί της δικαιοσύνης του Θεού. Το να επιδιώκετε την δική σας δικαιοσύνη μέσα στην δικαιοσύνη του Θεού, είναι σαν να επιδιώκετε τον κόσμο έχοντας μια λανθασμένη πίστη.
Όσοι προβάλλουν την δική τους δικαιοσύνη, ζουν ως εχθροί του Θεού, παρόλο που σώθηκαν πιστεύοντας στην δικαιοσύνη του Θεού. Ο Θεός θέλει εκείνοι που σώζονται πιστεύοντας στην δική Του δικαιοσύνη, να στηρίζονται επάνω στην δική Του δικαιοσύνη σε όλη την διάρκεια της ζωής τους.
Περπατάτε με αγάπη
Οι στίχοι 15-18 λένε, «Αν όμως ο αδελφός σου λυπήται διά φαγητόν, δεν περιπατείς πλέον κατά αγάπην. Μη φέρε εις απώλειαν με το φαγητόν σου εκείνον, υπέρ του οποίου ο Χριστός απέθανεν. Ας μη βλασφημήται λοιπόν το αγαθόν σας. Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω· επειδή ο δουλεύων εν τούτοις τον Χριστόν, ευαρεστεί εις τον Θεόν, και ευδοκιμεί παρά τοις ανθρώποις».
Όσοι έχουν σωθεί πιστεύοντας στην δικαιοσύνη του Θεού και ζουν για να την διαδώσουν, δεν περιφρονούν τους ανθρώπους εξαιτίας της τροφής. Μερικές φορές φέρνουμε τρόφιμα για να τα μοιραστούμε και να έχουμε κοινωνία με αγάπη. Αλλά ο Παύλος μάς προειδοποιεί ενάντια στον αποκλεισμό των φτωχών αδελφών και την διανομή τους μόνο μεταξύ των πλούσιων, επειδή αυτό μπορεί να κάνει τους συγχριστιανούς μας να σκανδαλιστούν.
Οι ευλογίες που ο Θεός έχει παραχωρήσει σε όσους πιστεύουν στην δική Του δικαιοσύνη, μας επιτρέπουν να ακολουθήσουμε την δικαιοσύνη του Θεού, την ειρήνη του νου μας που δόθηκε από το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, και να μπορούμε να υπηρετήσουμε τον Κύριο μαζί, μοιραζόμενοι ο ένας την χαρά του άλλου που Εκείνος μας έχει δώσει. Επομένως, όσοι είναι πλούσιοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όλα τα πλούτη τους είναι από τον Θεό και να τα μοιράζονται με άλλους για να υπηρετήσουν το ευαγγέλιο και να ακολουθήσουν την δικαιοσύνη του Θεού από κοινού. Ο Θεός ευχαριστείται και αγαπά όσους ζουν τέτοια ζωή.
Επιδιώξτε να οικοδομείτε τους άλλους
Οι στίχοι 19-21 λένε, «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων. Μη κατάστρεφε το έργον του Θεού διά φαγητόν· Πάντα μεν είναι καθαρά· κακόν όμως είναι εις τον άνθρωπον όστις τρώγει με σκάνδαλον. Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας, μηδέ να πίης οίνον, μηδέ να πράξης τι εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί».
Πολύ καιρό πριν, σε αρχαίες πόλεις όπως η Ρώμη και η Κόρινθος, οι άνθρωποι πουλούσαν τρόφιμα που είχαν προσφερθεί ως θυσίες στα είδωλα. Μερικοί από τους πιστούς στην δικαιοσύνη του Θεού, συνήθιζαν να αγοράζουν και να τρώνε τέτοιο κρέας. Τότε, μερικοί από τους συγχριστιανούς στην εκκλησία του Θεού, που ήταν αδύναμοι στην πίστη, σκέφτηκαν ότι η κατανάλωση τέτοιου κρέατος ήταν αμαρτωλή. Για αυτό ο Παύλος είπε, «Μη κατάστρεφε το έργον του Θεού διά φαγητόν» (στίχος 20).
Το ίδιο πράγμα εφαρμόζεται στο κρασί. Υπήρξαν μερικοί πιστοί που δεν ανησυχούσαν πολύ για το πιοτό. Αλλά ο Παύλος τους προειδοποίησε ότι αν τέτοια συμπεριφορά μπορεί να αποδυναμώσει την πίστη των συγχριστιανών τους, θα ήταν καλό για αυτούς να σταματήσουν να σκανδαλίζουν τους συγχριστιανούς με το πιοτό τους. Αυτό συμβαίνει και μεταξύ μας. Επομένως, πρέπει να ζήσουμε την Χριστιανική ζωή μας με τρόπο που οικοδομεί τους άλλους, και να επιδιώκουμε την δικαιοσύνη του Θεού. Ζητήματα μπορεί να προκύψουν σήμερα σχετικά με τρόφιμα που χρησιμοποιούνται ως προσφορές στους προγόνους, και είναι καλύτερα να μη φάμε αυτό το είδος τροφίμων χάριν εκείνων που είναι αδύναμοι στην πίστη.
Να έχετε πίστη στην δικαιοσύνη του Θεού
Οι στίχοι 22-23 λένε, «Συ πίστιν έχεις· έχε αυτήν εντός σου ενώπιον του Θεού· μακάριος όστις δεν κατακρίνει εαυτόν εις εκείνο το οποίον αποδέχεται. Όστις όμως αμφιβάλλει, κατακρίνεται, αν φάγη· διότι δεν τρώγει εκ πίστεως· και παν ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως, είναι αμαρτία».
Όσοι πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού, είναι αυτοί που έχουν την σωστή πίστη. Η πίστη στην δικαιοσύνη του Θεού είναι θεόδοτη πίστη, που καθαρίζει όλες τις αμαρτίες μας. Οι Χριστιανοί επομένως πρέπει να πιστεύουν στην δικαιοσύνη του Θεού και να έχουν την πεποίθηση της πίστης τους στην δικαιοσύνη Του.
Η Γραφή μάς λέει πως είναι αμαρτία το να ακολουθούμε τον Θεό χωρίς πίστη στην δική Του δικαιοσύνη. Κάθε τι που γίνεται χωρίς πίστη είναι αμαρτία. Ξέροντας ότι κάθε τι που γίνεται χωρίς πίστη στην δικαιοσύνη του Θεού είναι αμαρτία, πρέπει να έχουμε περισσότερη πίστη στην δική Του δικαιοσύνη.
Η Βίβλος λέει, «Όστις όμως αμφιβάλλει, κατακρίνεται, αν φάγη». Είναι καθαρά αν τρώτε πιστεύοντας στην δικαιοσύνη του Θεού, επειδή ο Θεός δημιούργησε κάθε φυτό και ζώο.
Πρέπει να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι για μας να ξέρουμε και να πιστεύουμε στην δικαιοσύνη του Θεού. Πρέπει επίσης να οικοδομούμε τους αναγεννημένους συγχριστιανούς μας και να σεβόμαστε την πίστη τους.