Search
עִבְרִית
עִבְרִית
בשל נגיף הקורונה ושיבושים בשירות הדואר הבינלאומי
השענו זמנית את שירות הספרים החינמיים המודפסים שלנו.
עקב מצב זה איננו יכולים לשלוח לך את הספרים כרגע.
אנא התפלל שמגפה זו תסתיים בקרוב ושירות הדואר יחודש.

דרשות

Temat 11: Przybytek

[11-5] Jak Izraelici Zaczęli Składać Ofiary w Przybytku: Tło Historyczne (Księga Rodzaju 15:1-21)

Jak Izraelici Zaczęli Składać Ofiary w Przybytku: Tło Historyczne
(Księga Rodzaju 15:1-21)
“Po tych wydarzeniach słowo PANA doszło do Abrama w widzeniu: Nie bój się, Abramie. Ja jestem twoją tarczą i twoją niezmiernie obfitą nagrodą. I Abram powiedział: Panie BOŻE, co mi dasz, skoro ja jestem bezdzietny, a szafarzem mego domu jest ten Damasceńczyk Eliezer? Abram dodał: Oto nie dałeś mi potomka, a sługa urodzony w moim domu będzie moim dziedzicem. A oto dotarło do niego słowo PANA: Nie on będzie twoim dziedzicem, lecz ten, który wyjdzie z twego wnętrza, będzie twoim dziedzicem. Potem wyprowadził go na dwór i powiedział: Spójrz teraz na niebo i policz gwiazdy, jeśli będziesz mógł je policzyć; i powiedział mu: Takie będzie twoje potomstwo. I uwierzył PANU, i poczytano mu to za sprawiedliwość. Potem powiedział do niego: Ja jestem PANEM, który cię wyprowadził z Ur chaldejskiego, aby ci dać tę ziemię w posiadanie. Abram zapytał: Panie BOŻE, po czym poznam, że ją odziedziczę? I odpowiedział mu: Weź dla mnie trzyletnią jałówkę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a także synogarlicę i pisklę gołębia. Wziął więc to wszystko i rozciął na połowy; a jedną część położył naprzeciwko drugiej, ale ptaków nie rozcinał. Kiedy zleciało się ptactwo do tej padliny, Abram je odganiał. Gdy słońce zachodziło, głęboki sen ogarnął Abrama i oto groza wielkiej ciemności zapadła na niego. I PAN powiedział do Abrama: Wiedz o tym dobrze, że twoje potomstwo będzie przybyszem w cudzej ziemi i wezmą je w niewolę, i będzie uciskane przez czterysta lat. A ja osądzę ten naród, któremu będą służyć; a potem wyjdą stamtąd z wielkim dobytkiem. Ale ty odejdziesz w pokoju do twoich ojców i będziesz pochowany w dobrej starości. A w czwartym pokoleniu wrócą tutaj, bo jeszcze nie dopełniła się nieprawość Amorytów. Gdy słońce zaszło i nastała ciemność, oto ukazał się dymiący piec i ognista pochodnia, która przechodziła między tymi połowami zwierząt. W tym właśnie dniu PAN zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: Twemu potomstwu dam tę ziemię, od rzeki Egiptu aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat; Kenitów, Kenizytów i Kadmonitów; Chetytów, Peryzzytów i Refaitów; Amorytów, Kananejczyków, Girgaszytów i Jebusytów.”
 
 

Wiara Abrahama w Słowo Boże

 
Mam wielki szacunek i podziw dla wiary Abrahama pokazanej w Biblii. Kiedy patrzymy na wiarę Abrahama, możemy zobaczyć wszystkie cierpienia jego wiary, przez które podążał za Słowem Jehowy, i dlatego nie możemy nie podziwiać tej wiary Abrahama. Bóg bardzo pobłogosławił Abrahama, jak pokazano w Księdze Rodzaju 12:3, gdzie Bóg powiedział: “I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, którzy przeklinają ciebie, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi”. To wielkie błogosławieństwo jest również pokazane w Księdze Rodzaju 15:1, gdzie Bóg oświadczył Abrahamowi: “Ja jestem twoją tarczą i twoją niezmiernie obfitą nagrodą”. Bóg darzył Abrahama tak szczególną miłością, że stał się jego własnym Bogiem.
Po wyprowadzeniu Abrahama z Ur Chaldejczyków Bóg objawił się mu i powiedział do niego: “Ja jestem twoją tarczą i twoją niezmiernie obfitą nagrodą”. Kiedy Bóg to powiedział, Abraham zapytał Go w odpowiedzi: „Panie BOŻE, co mi dasz?” Te słowa Abrahama nie były słowami niewiary pochodzącymi ze sceptycznego serca kwestionującego, co Bóg może mu dać, ale raczej zawierały szczere pragnienie Abrahama, aby być pobłogosławionym przez Boga. Czym więc było to błogosławieństwo, którego Abraham szukał u Boga? Wynika to z tego, co Abraham powiedział do Boga: „Co mi dasz? Ponieważ jestem bezdzietny, mój sługa Eliezer z Damaszku jest moim spadkobiercą, ponieważ zostanie moim adoptowanym synem, który odziedziczy cały mój dobytek! Co mi dasz?” Tutaj powinniśmy zrozumieć, jak gorąco tęsknił za własnym synem. Ci, którzy świadomie decydują się nie mieć własnych dzieci, być może nie mogą sympatyzować z żarliwym pragnieniem Abrahama, który naprawdę pragnął mieć własnego syna jako dziedzica.
Tak jak Bóg daje wszystkie swoje błogosławieństwa Swoim dzieciom stworzonym na Jego podobieństwo, ludzie również szczerze pragną dawać swoim dzieciom to, co najlepsze. W związku z tym, kiedy Abraham powiedział do Boga: „sługa urodzony w moim domu będzie moim dziedzicem”, wszyscy możemy sobie uświadomić, jak bardzo chciał być pobłogosławiony przez Boga, aby mógł mieć własne dziecko jako swojego następcę. Następnie Bóg powiedział do Abrahama: „Nie on będzie twoim dziedzicem, lecz ten, który wyjdzie z twego wnętrza, będzie twoim dziedzicem”.
Następnie Bóg wyprowadził Abrahama na zewnątrz i powiedział mu, aby spojrzał w niebo i policzył gwiazdy. Więc Abraham spojrzał na gwiazdy. Niezliczone gwiazdy i piękne galaktyki wisiały na horyzoncie. Kiedy Bóg powiedział Abrahamowi, aby policzył gwiazdy i sprawdził, czy może je policzyć, Abraham odpowiedział, że jest zbyt wiele gwiazd, aby policzyć je wszystkie. Następnie Bóg obiecał Abrahamowi, że da mu tyle potomków, ile gwiazd na niebie.
Abraham wierzył w to Słowo obietnicy, które dał mu Bóg. W ten sposób stał się ojcem wiary, który naprawdę uwierzył w całe Słowo Boże. Tak powiedział mu Bóg: „Twoja wiara jest słuszna. Naprawdę wierzysz w moje Słowo. Będę ci zatem błogosławił, dając ci tyle potomstwa, ile gwiazd na niebie”.
 
 

Ofiara Abrahama i Obietnica Boża o Ziemi Kanaan

 
Bóg wyprowadził Abrahama z ziemi Chaldejskiej i obiecał mu, że da mu, i jego potomkom ziemię Kanaan. Jaki był zatem dowód na to, że Bóg spełni tę obietnicę? Jest to pokazane w tym, co Bóg powiedział Abrahamowi: „Weź dla mnie trzyletnią jałówkę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a także synogarlicę i pisklę gołębia. Oto dowód przymierza, które zawarłem z wami, aby dać waszemu potomstwu ziemię Kanaan”. To pokazuje nam, że potomkowie Abrahama złożą ofiarę Bogu, aby oczyścić się ze swoich grzechów, i była to Boża obietnica, że przez tę wiarę wejdą do ziemi Kanaan.
Kiedy Abraham zapadł w głęboki sen, składając ofiary, Bóg ukazał mu się i obiecał mu: “Wiedz o tym dobrze, że twoje potomstwo będzie przybyszem w cudzej ziemi i wezmą je w niewolę, i będzie uciskane przez czterysta lat. A ja osądzę ten naród, któremu będą służyć; a potem wyjdą stamtąd z wielkim dobytkiem. Ale ty odejdziesz w pokoju do twoich ojców i będziesz pochowany w dobrej starości. A w czwartym pokoleniu wrócą tutaj, bo jeszcze nie dopełniła się nieprawość Amorytów” (Księga Rodzaju 15:13-16).
Innymi słowy, Bóg obiecał, że zapewni ludowi Izraela powodzenie w ziemi egipskiej, a następnie poprowadzi ich do ziemi Kanaan; i aby to uczynić, postanowił, że będą składali ofiary w Przybytku, które zmyją ich grzechy. Aby pokazać Abrahamowi, że spełni tę obietnicę, Bóg stworzył płonącą pochodnię, która przeszła między kawałkami ciała wyciętymi z ofiary Abrahama.
W ten sposób Boża obietnica dana Abrahamowi, że uczyni jego i jego potomków Swoim własnym ludem, nadeszła przez ofiarę przebaczenia grzechów zawartą w ofierze. Bóg obiecał również Abrahamowi: “Twemu potomstwu dam tę ziemię, od rzeki Egiptu aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat; Kenitów, Kenizytów i Kadmonitów; Chetytów, Peryzzytów i Refaitów; Amorytów, Kananejczyków, Girgaszytów i Jebusytów”. Powodem, dla którego Bóg to obiecał, było pokazanie, że On zmyje grzechy Abrahama i jego potomka poprzez złożenie ofiary. Proces, w którym Bóg wypełnił to Słowo obiecane Abrahamowi, jest ukazany w całej historii Starego Testamentu.
Bóg ustanowił Józefa pierwszym ministrem Egiptu i poprowadził całą rodzinę Jakuba do ziemi egipskiej, aby ją pomnożyć (Księga Rodzaju 41:37-45; Księga Rodzaju 47). Ale w miarę upływu czasu pojawił się nowy faraon, który nie znał niezwykłej służby publicznej Józefa w Egipcie i zaczął prześladować lud Izraela, który wówczas prosperował w tym kraju. Wkrótce Izraelici zostali nawet zniewoleni, zmuszeni do pracy w więzach Egiptu (Księga Wyjścia 1:8-14). Mimo to ludowi izraelskiemu nadal się powodziło, więc faraon nałożył im jeszcze większe brzemię niewolnictwa. Kiedy Izraelici cierpieli w Egipcie przez 400 lat niewoli, w końcu zaczęli szukać Zbawiciela.
Przez Mojżesza Bóg wyprowadził ich z ziemi egipskiej, aby wyszli z niewoli (Księga Wyjścia 14:21-25). Izraelitom, którzy w ten sposób uciekli z ziemi egipskiej, Bóg dał poprzez Mojżesza system ofiarny Przybytku i sprawił, że oczyścili swe grzechy, składając Mu ofiary. W ten sposób lud Izraela otrzymał od Boga Prawo (Księga Wyjścia 20) i system ofiarny Przybytku (Księga Kapłańska 1-4). Poprzez Prawo i system ofiarny Przybytku Izraelici dowiedzieli się o ofierze, która miała przebaczyć ich grzechy, a Bóg uczynił Swoim ludem tych, którzy wierzą w tę prawdę, i pobłogosławił Izrael, aby stali się królestwem kapłanów i świętym narodem Bożym (Księga Wyjścia 19:6). W końcu możemy się dowiedzieć, że poprzez ofiarę Bóg spełnił Swoją obietnicę złożoną Abrahamowi, że da mu tyle potomstwa, ile gwiazd na niebie, i da im ziemię Kanaan. Kiedy Izraelici opuścili Egipt, liczba mężczyzn powyżej 20 roku życia zdolnych do walki w wojnie przekroczyła 600 000. Bóg rzeczywiście z całą pewnością dotrzymał obietnicy danej Abrahamowi.
Patrząc na wiarę Abrahama, w to, że wierzył w Jego Słowo obietnicy, Bóg zaaprobował wiarę Abrahama. Bóg pobłogosławił Abrahama za jego wiarę. Innymi słowy, powodem, dla którego Bóg kochał i błogosławił Abrahama, była jego wiara w Słowo Boże. Ponieważ Abraham wierzył w Jego Słowo, Bóg był zadowolony z jego wiary. Dlatego Bóg chciał zbudować naród izraelski z Abrahama i poprzez ofiarę złożoną przez jego potomka, aby wypełnić obietnicę obrzezania.
Widzimy, że wiara Abrahama została uznana przez Boga, gdy złożył Bogu swoją ofiarę. Ta wiara pozwoliła nam również otrzymać przebaczenie wszystkich naszych grzechów, nie przez nasze uczynki, ale przez wiarę w Słowo Boże. Dla tych, którzy otrzymali duchowe obrzezanie, które odcina ich grzechy poprzez ofiarę, wierząc w Jego Słowo, tak jak uczynił to Abraham, Bóg dopuścił ziemię Kanaan jako Jego błogosławieństwo. W związku z tym Bóg chce od nas takiej samej wiary, jaką miał Abraham. Chce, abyśmy otrzymali dziś przebaczenie grzechów w naszych sercach poprzez wiarę w Jego Słowo, tak jak Abraham i tym samym odziedziczyli Królestwo Boże. Bóg Ojciec złożył nasze grzechy na Jezusa Chrystusa przez Swój chrzest i uczynił Go „Barankiem Bożym” dla całej ludzkości. I Bóg chce, abyśmy uwierzyli w tę prawdę, tak jak zrobił to Abraham. Chce uczynić takich wierzących Swoim ludem na wieki.
Bóg pokazuje nam, że tak jak Abraham był wielce błogosławiony z powodu swojej wiary w Słowo Boże, tak i ja, i ty możemy również dzisiaj otrzymać wszystkie Boże błogosławieństwa, mając wiarę, którą miał Abraham. Bóg wezwał Mojżesza na górę Synaj, dał mu Prawo i system ofiarny oraz pobłogosławił tych, którzy wierzą w Jego Słowo, aby stali się Jego własnym ludem.
Bóg również uczynił nas Swoim ludem przez odpuszczenie grzechów, które jest pokazane Przybytku, pomimo że ponieśliśmy porażkę w zachowaniu Jego Prawa. Poprzez naszą wiarę w prawdę objawioną w Przybytku, Bóg umożliwił nam otrzymanie Jego wiecznych błogosławieństw. W związku z tym, wszyscy musimy stać się ludem Bożym, wierząc w tę prawdę objawioną w Przybytku. Tylko wtedy, gdy w naszych sercach wierzymy, że Bóg pokazał nam Jezusa Chrystusa i dał nam zbawienie poprzez Przybytek, możemy otrzymać Jego obfite błogosławieństwa.
 
 

Tak Jak Abraham Wierzył w Słowo Boże, Tak my Musimy Wierzyć w Boga w Oparciu o Jego Słowo

 
Abraham został pobłogosławiony nie dzięki swoim dobrym uczynkom, ale dzięki wierze w Słowo Boże. Poprzez Prawo Bóg pozwolił nam poznać nasze grzechy, a poprzez system ofiarny Przybytku, umożliwił nam otrzymanie przebaczenia wszystkich naszych grzechów, składając je na nieskalaną ofiarę i oddając jej krew Bogu. W ten sam sposób Jezus Chrystus, przychodząc na tę ziemię, wziął na Siebie wszystkie nasze grzechy Swoim chrztem, został osądzony za nasze grzechy śmiercią na Krzyżu i przebaczył nam wszystkie nasze grzechy, zmartwychwstając. Wszystkie nasze grzechy mogą zostać przebaczone i możemy zostać dziećmi Bożymi tylko wtedy, gdy uwierzymy w tę prawdę. Biblia mówi nam, że tylko ci, którzy całym sercem wierzą w tę prawdę, mogą otrzymać wszystkie Boże błogosławieństwa. Wierząc w Słowo Boże, musimy uczynić naszym własnym, Jego Słowo zbawienia, najcenniejsze błogosławieństwo, jakiego nie ma nigdzie indziej na świecie.
Dlaczego Abraham otrzymał od Boga obfite błogosławieństwa? Był błogosławiony, ponieważ wierzył w to, co powiedział mu Bóg. Nawet dzisiaj, jeśli ty i ja wierzymy w Słowo Boże zapisane w Biblii, wszyscy możemy mieć taką samą wiarę jak Abraham, i otrzymać wiele błogosławieństw Nieba. Nie jest to takie trudne. Jeśli chcemy mieć dowody, które pokazują, że jesteśmy ludem Bożym, co musimy zrobić, to nie próbować zadowolić Boga naszymi aktami oddania, ale sercem wierzyć w Jego Słowo.
Bóg obiecał Abrahamowi Swoim Słowem, że da ziemię Kanaan jego potomkom. Wszyscy żyjący w dzisiejszych czasach musimy wierzyć, że cztery posługi Jezusa, które zostały zamanifestowane i przepowiedziane przez błękitną, purpurową i karmazynową nić Przybytku oraz skręcony bisior, zbawiły nas od wszystkich naszych grzechów. Wierząc w ten sposób, musimy otrzymać przebaczenie naszych grzechów, zostać dziećmi Bożymi i odziedziczyć Królestwo Niebieskie.
Musimy absolutnie wierzyć w Jego Słowo, ponieważ żadne ze Słowa Bożego nie jest daremne i ponieważ całe Jego Słowo jest prawdziwe i krytycznie ważne dla naszej wiary. Z pewnością musimy znać Jego Słowo wody i Ducha i musimy niezachwianie w nie wierzyć. Czemu? Ponieważ jest to absolutna prawda! Czy teraz wierzysz? Jeśli sercem wierzysz w prawdę i wyznasz ją ustami, zostaniesz uznany przez Boga. “Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu” (List do Rzymian 10:10). Dlatego wiara jest tak ważna. Niezwykle ważne jest również, aby całym sercem wierzyć w Słowo Boże. To, co jest dla nas krytyczne, to nie wiara w to, co mówią ludzie, ale w spisane Słowo Boże; a to, co jest dla nas ważne, to nie wiara w Słowo naszymi własnymi myślami lub emocjami, ale wiara naszymi szczerymi sercami w to, jakie jest. Dlatego słudzy Boży i ci, którzy zostali wcześniej zbawieni, głoszą Słowo Boże takie, jakie jest.
Ze znakiem obrzezania Bóg zawarł przymierze z Abrahamem i jego potomstwem, i dał im system ofiarny Przybytku, aby mogli uwierzyć w Jezusa Chrystusa, nadchodzącego Mesjasza, który przebaczył wszystkie ich grzechy przez Swój chrzest, i Jego krew na Krzyżu, aby z tą wiarą mogli wejść do Królestwa Bożego.
Wierzę w Boże Słowo przymierza. Nie tylko Abraham został pobłogosławiony przez wiarę w Słowo Boże, ale także my wszyscy, tak jak on, możemy otrzymać błogosławieństwo, wierząc w Jego Słowo. Wierzę, że Bóg zbudował Przybytek, aby zbawić nas od wszystkich naszych grzechów. Dlatego Bóg poprowadził potomków Abrahama aż na górę Synaj i dał im Prawo, i system ofiarny Przybytku. Wszyscy musimy zdać sobie sprawę, że ta prawda jest Bożą opatrznością.