Θέμα 10: Η Αποκάλυψη (Σχόλια στην Αποκάλυψη)
[Κεφάλαιο 18-1] Ο Κόσμος της Βαβυλώνας Έπεσε (Αποκάλυψη 18:1-24)
(Αποκάλυψη 18:1-24)
«Και μετά ταύτα είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχεν εξουσίαν μεγάλην και η γη εφωτίσθη εκ της δόξης αυτού, και έκραξε δυνατά μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη και έγεινε κατοικητήριον δαιμόνων και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μισητού· Διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής έπιον πάντα τα έθνη και οι βασιλείς της γης επόρνευσαν μετ’ αυτής και οι έμποροι της γης επλούτησαν εκ της υπερβολής της εντρυφήσεως αυτής. Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού, λέγουσαν· Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· Διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής. Απόδοτε εις αυτήν ως και αυτή απέδωκεν εις εσάς και διπλασιάσατε εις αυτήν διπλάσια κατά τα έργα αυτής· με το ποτήριον, με το οποίον εκέρασε, διπλάσιον κεράσατε εις αυτήν· όσον εδόξασεν εαυτήν και κατετρύφησε, τόσον βασανισμόν και πένθος δότε εις αυτήν. Διότι λέγει εν τη καρδία αυτής, Κάθημαι βασίλισα και χήρα δεν είμαι και πένθος δεν θέλω ιδεί, Διά τούτο εν μιά ημέρα θέλουσιν ελθεί αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και πείνα και θέλει κατακαυθή εν πυρί· διότι ισχυρός είναι Κύριος ο Θεός ο κρίνων αυτήν. Και θέλουσι κλαύσει αυτήν και πενθήσει δι’ αυτήν οι βασιλείς της γης, οι πορνεύσαντες και κατατρυφήσαντες μετ’ αυτής, όταν βλέπωσι τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής, από μακρόθεν ιστάμενοι διά τον φόβον του βασανισμού αυτής, λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, διότι εν μιά ώρα ήλθεν η κρίσις σου. Και οι έμποροι της γης κλαίουσι και πενθούσι δι’ αυτήν, διότι ουδείς αγοράζει πλέον τας πραγματείας αυτών, πραγματείας χρυσού και αργύρου και λίθων τιμίων και μαργαριτών και βύσσου και πορφύρας και μετάξης και κοκκίνου και παν ξύλον αρωματικόν και παν σκεύος ελεφάντινον και παν σκεύος εκ ξύλου πολυτίμου και χαλκού και σιδήρου και μαρμάρου, και κινάμωμον και θυμιάματα και μύρον και λίβανον και οίνον και έλαιον και σεμίδαλιν και σίτον και κτήνη και πρόβατα και ίππους και αμάξας και ανδράποδα και ψυχάς ανθρώπων. Και τα οπωρικά της επιθυμίας της ψυχής σου έφυγον από σου και πάντα τα παχέα και τα λαμπρά έφυγον από σου και πλέον δεν θέλεις ευρεί αυτά. Οι έμποροι τούτων, οι πλουτήσαντες απ’ αυτής, θέλουσι σταθή από μακρόθεν διά τον φόβον του βασανισμού αυτής, κλαίοντες και πενθούντες, και λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη· η ενδεδυμένη βύσσινον και πορφυρούν και κόκκινον και κεχρυσωμένη με χρυσόν και λίθους τιμίους και μαργαρίτας, Διότι εν μιά ώρα ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος. Και πας πλοίαρχος και παν το πλήθος το επί των πλοίων και ναύται και όσοι εμπορεύονται διά της θαλάσσης, εστάθησαν από μακρόθεν, και έκραζον βλέποντες τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής, λέγοντες· Ποία πόλις εστάθη ομοία με την πόλιν την μεγάλην; Και έβαλον χώμα επί τας κεφαλάς αυτών και έκραζον κλαίοντες και πενθούντες, λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν ή επλούτησαν εκ της αφθονίας αυτής πάντες οι έχοντες πλοία εν τη θαλάσση· διότι εν μιά ώρα ηρημώθη. Ευφραίνου επ’ αυτήν, ουρανέ και οι άγιοι απόστολοι και οι προφήται, διότι έκρινεν ο Θεός την κρίσιν σας εναντίον αυτής. Και εσήκωσεν εις άγγελος ισχυρός λίθον, ως μυλόπετραν μεγάλην και έρριψεν εις την θάλασσαν, λέγων· Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις και δεν θέλει ευρεθή πλέον. Και φωνή κιθαρωδών και μουσικών και αυλητών και σαλπιστών δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι και πας τεχνίτης πάσης τέχνης δεν θέλει ευρεθή πλέον εν σοι και φωνή μύλου δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι, και φως λύχνου δεν θέλει φέγγει πλέον εν σοι και φωνή νυμφίου και νύμφης δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι· διότι οι έμποροί σου ήσαν οι μεγιστάνες της γης, διότι με την γοητείαν σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη, και εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.»
«Και μετά ταύτα είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχεν εξουσίαν μεγάλην και η γη εφωτίσθη εκ της δόξης αυτού, και έκραξε δυνατά μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη και έγεινε κατοικητήριον δαιμόνων και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μισητού· Διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής έπιον πάντα τα έθνη και οι βασιλείς της γης επόρνευσαν μετ’ αυτής και οι έμποροι της γης επλούτησαν εκ της υπερβολής της εντρυφήσεως αυτής. Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού, λέγουσαν· Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· Διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής. Απόδοτε εις αυτήν ως και αυτή απέδωκεν εις εσάς και διπλασιάσατε εις αυτήν διπλάσια κατά τα έργα αυτής· με το ποτήριον, με το οποίον εκέρασε, διπλάσιον κεράσατε εις αυτήν· όσον εδόξασεν εαυτήν και κατετρύφησε, τόσον βασανισμόν και πένθος δότε εις αυτήν. Διότι λέγει εν τη καρδία αυτής, Κάθημαι βασίλισα και χήρα δεν είμαι και πένθος δεν θέλω ιδεί, Διά τούτο εν μιά ημέρα θέλουσιν ελθεί αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και πείνα και θέλει κατακαυθή εν πυρί· διότι ισχυρός είναι Κύριος ο Θεός ο κρίνων αυτήν. Και θέλουσι κλαύσει αυτήν και πενθήσει δι’ αυτήν οι βασιλείς της γης, οι πορνεύσαντες και κατατρυφήσαντες μετ’ αυτής, όταν βλέπωσι τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής, από μακρόθεν ιστάμενοι διά τον φόβον του βασανισμού αυτής, λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, διότι εν μιά ώρα ήλθεν η κρίσις σου. Και οι έμποροι της γης κλαίουσι και πενθούσι δι’ αυτήν, διότι ουδείς αγοράζει πλέον τας πραγματείας αυτών, πραγματείας χρυσού και αργύρου και λίθων τιμίων και μαργαριτών και βύσσου και πορφύρας και μετάξης και κοκκίνου και παν ξύλον αρωματικόν και παν σκεύος ελεφάντινον και παν σκεύος εκ ξύλου πολυτίμου και χαλκού και σιδήρου και μαρμάρου, και κινάμωμον και θυμιάματα και μύρον και λίβανον και οίνον και έλαιον και σεμίδαλιν και σίτον και κτήνη και πρόβατα και ίππους και αμάξας και ανδράποδα και ψυχάς ανθρώπων. Και τα οπωρικά της επιθυμίας της ψυχής σου έφυγον από σου και πάντα τα παχέα και τα λαμπρά έφυγον από σου και πλέον δεν θέλεις ευρεί αυτά. Οι έμποροι τούτων, οι πλουτήσαντες απ’ αυτής, θέλουσι σταθή από μακρόθεν διά τον φόβον του βασανισμού αυτής, κλαίοντες και πενθούντες, και λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη· η ενδεδυμένη βύσσινον και πορφυρούν και κόκκινον και κεχρυσωμένη με χρυσόν και λίθους τιμίους και μαργαρίτας, Διότι εν μιά ώρα ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος. Και πας πλοίαρχος και παν το πλήθος το επί των πλοίων και ναύται και όσοι εμπορεύονται διά της θαλάσσης, εστάθησαν από μακρόθεν, και έκραζον βλέποντες τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής, λέγοντες· Ποία πόλις εστάθη ομοία με την πόλιν την μεγάλην; Και έβαλον χώμα επί τας κεφαλάς αυτών και έκραζον κλαίοντες και πενθούντες, λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν ή επλούτησαν εκ της αφθονίας αυτής πάντες οι έχοντες πλοία εν τη θαλάσση· διότι εν μιά ώρα ηρημώθη. Ευφραίνου επ’ αυτήν, ουρανέ και οι άγιοι απόστολοι και οι προφήται, διότι έκρινεν ο Θεός την κρίσιν σας εναντίον αυτής. Και εσήκωσεν εις άγγελος ισχυρός λίθον, ως μυλόπετραν μεγάλην και έρριψεν εις την θάλασσαν, λέγων· Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις και δεν θέλει ευρεθή πλέον. Και φωνή κιθαρωδών και μουσικών και αυλητών και σαλπιστών δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι και πας τεχνίτης πάσης τέχνης δεν θέλει ευρεθή πλέον εν σοι και φωνή μύλου δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι, και φως λύχνου δεν θέλει φέγγει πλέον εν σοι και φωνή νυμφίου και νύμφης δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι· διότι οι έμποροί σου ήσαν οι μεγιστάνες της γης, διότι με την γοητείαν σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη, και εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.»
Εξήγηση
Στίχος 1: Και μετά ταύτα είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχεν εξουσίαν μεγάλην, και η γη εφωτίσθη εκ της δόξης αυτού.
Μέσω των υπηρετών που ο Θεός στέλνει σε αυτή την γη για να κάνουν τα έργα Του, οι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν τα κηρύγματα της ευλογίας και της κατάρας του Θεού. Για να ελευθερωθείτε από όλες τις αμαρτίες και την δυστυχία σας, συνεπώς, πρέπει όλοι να λάβετε στις καρδιές σας και να πιστέψετε στον Λόγο των πνευματικών ευλογιών του Ουρανού που κηρύσσονται από τους υπηρέτες του Θεού.
Στίχος 2: και έκραξε δυνατά μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, και έγεινε κατοικητήριον δαιμόνων και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μισητού.
Στη φράση «Έπεσεν, έπεσεν Βαβυλών η μεγάλη», η λέξη Βαβυλών χρησιμοποιείται από την Βίβλο για να αναφερθεί στον επίγειο κόσμο. Στην Παλαιά Διαθήκη, παραδείγματος χάριν, βρίσκουμε την ιστορία του Πύργου της Βαβέλ, ενός πύργου που χτίστηκε από την ανθρωπότητα που επιδίωκε να προκαλέσει τον Θεό συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις της, και για αυτό γκρεμίστηκε έπειτα από τον Θεό. Όταν η παραπάνω περικοπή λέει ότι έπεσε η μεγάλη Βαβυλώνα, μας λέει ότι θα πέσει αυτός ο κόσμος. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που σκέφτονται, «Αυτός ο κόσμος στέκεται πολύ καλά τώρα, και πώς θα μπορούσε ποτέ να πέσει;» Αλλά ο Θεός μάς λέει εδώ πως όταν εκχυθούν οι πληγές των επτά φιαλών η μία μετά την άλλη, θα γκρεμίσουν αυτόν τον κόσμο ακριβώς όπως Εκείνος γκρέμισε τον πύργο της Βαβέλ.
Ποιος, λοιπόν, είναι ο λόγος για τον οποίο αυτός ο κόσμος θα καταστραφεί από τον Θεό με τις πληγές των επτά φιαλών; Επειδή οι άνθρωποι αυτού του κόσμου θα έχουν ενωθεί με τον Αντίχριστο για να φονεύσουν τους αναγεννημένους αγίους που πιστεύουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, και επειδή θα έχουν σταθεί έτσι ενάντια στον Θεό μέχρι το τέλος τους. Επίσης επειδή αυτός ο κόσμος θα έχει γίνει «κατοικητήριον δαιμόνων».
Γιατί θα συμβεί αυτό; Γιατί, δηλαδή αυτός ο κόσμος θα γίνει τόπος κατοικίας δαιμόνων; Επειδή, όταν έρθουν οι έσχατοι καιροί, πολλοί άνθρωποι θα παραδοθούν στον Αντίχριστο και θα μετατραπούν σε υπηρέτες του κακού αποδεχόμενοι από αυτόν το χάραγμα του Σατανά.
Στη Γραφή, ο Δράκοντας χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στον Σατανά, και οι δαίμονες στους υπηρέτες του Δράκου. Συνεπώς, όταν εδώ λέει ότι ο κόσμος έχει γίνει τόπος κατοικίας δαιμόνων, σημαίνει ότι ο Αντίχριστος, ένας υπηρέτης του Δράκου, θα καταλάβει πλήρως τον κόσμο. O κόσμος των έσχατων καιρών θα αντιμετωπίσει την εποχή των ακραίων δοκιμασιών όταν χυθούν οι πληγές των επτά φιαλών σε αυτόν. Αυτός ο κόσμος θα γίνει κόσμος του Δράκοντα και οι δαίμονες θα κινούνται ασυγκράτητοι, σαν ολόκληρος ο κόσμος να ανήκε σε αυτούς. Και αυτός ο κόσμος θα γκρεμιστεί σύντομα, χτυπημένος από τις τελικές πληγές των επτά φιαλών που θα χυθούν από τον Θεό.
Στίχος 3: διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής έπιον πάντα τα έθνη, και οι βασιλείς της γης επόρνευσαν μετ’ αυτής και οι έμποροι της γης επλούτησαν εκ της υπερβολής της εντρυφήσεως αυτής.
Ακριβώς όπως λέει εδώ ο στίχος, κυριολεκτικά «πάντα τα έθνη» στην γη έχουν πιει το κρασί της οργής της παγκόσμιας πορνείας. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι αυτού του κόσμου έχουν θεωρήσει αυτόν τον κόσμο ως θεό, και έχουν πιστέψει και έχουν ακολουθήσει αυτόν. Έχουν αγαπήσει τον κόσμο περισσότερο από τον Θεό. Αυτός ο κόσμος έχει γίνει έτσι το θερμοκήπιο της αμαρτίας και οι άνθρωποι έχουν ζήσει την ζωή τους μεθώντας στην αμαρτία.
Το αποτέλεσμα, συνεπώς, είναι η πτώση του κόσμου που γκρεμίζεται από την αμαρτία. Επειδή οι άνθρωποι έχουν αγαπήσει και έχουν ακολουθήσει τον κόσμο ως θεό, Εκείνος θα τους καταστρέψει με την τιμωρία των πληγών των επτά φιαλών. Καθένας που ζει σε αυτόν τον κόσμο θα καταστραφεί τελικά από αυτές τις επτά μεγάλες πληγές που θα έρθουν από τον Θεό, και θα ριχτεί στον άδη.
Ο Θεός μάς δίνει την σαφή προειδοποίησή Του, ότι όποιος δεν πιστεύει τώρα στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος που δόθηκε από τον Κύριο, στο τέλος θα αντιμετωπίσει τις πληγές των επτά φιαλών. Πρέπει να θυμάστε ότι αν δεν πιστεύετε σε αυτό το ευαγγέλιο και συνεχίσετε να στέκεστε ενάντια στον Θεό, παρά την προειδοποίησή Του, όχι μόνο θα τιμωρηθείτε με τις πληγές των επτά φιαλών αλλά επίσης θα λάβετε την αιώνια τιμωρία του άδη.
Οι άνθρωποι πρέπει να αντιληφθούν, συνεπώς, ότι πρέπει να πιστέψουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος τώρα, προκειμένου να γλιτώσουν από τις μεγάλες και φοβερές πληγές του Θεού, και πρέπει να επιστρέψουν στην πίστη στο αληθινό ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος το συντομότερο δυνατό.
Αν και πολλοί βασιλιάδες και έμποροι του κόσμου έχουν συσσωρεύσει μεγάλο πλούτο από την υλική αφθονία του, όλοι θα καταλήξουν να κλαίνε όταν δουν αυτόν τον κόσμο κάτω με τις μεγάλες πληγές που έρχονται από τον Θεό.
Έτσι, δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε ότι πρέπει να κηρύξουμε το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος σε όλους, και ότι πρέπει να ζήσουμε την ζωή μας αποβλέποντας προς την Χιλιετή Βασιλεία. Πρέπει να οδηγήσουμε όλους στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, έτσι ώστε κάθε άνθρωπος να μπορεί να ξεφύγει από τις μεγάλες πληγές.
Στίχος 4: Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού, λέγουσαν· Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.
«Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής». Αυτός είναι ο Λόγος του Θεού που λέγεται στους αγίους Του. Με άλλα λόγια, οι άγιοι δεν πρέπει να ανήκουν στον κόσμο των εσχάτων ημερών και να ζήσουν την ζωή τους ως σκλάβοι του. Ακόμα και όσοι είχαν γίνει ήδη άγιοι πριν από αυτό, αν πέσουν στις αμαρτίες του κόσμου των εσχάτων ημερών, δεν θα μπορούν να αποφύγουν την κρίση του Θεού με τις φοβερές πληγές Του. O Θεός λέει σε όλους τους αγίους, με άλλα λόγια, να μην συσσωρεύσουν την οργή Του καταλήγοντας σκλάβοι του κόσμου.
Στίχος 5: διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.
Ο Θεός θυμάται πράγματι όλες τις αμαρτίες και τις πράξεις αυτού του κόσμου, και περιμένει την ημέρα της κρίσης του. Με την ξαφνική εμφάνιση του Αντιχρίστου μια ημέρα, η καταστροφή θα σκεπάσει σύντομα ολόκληρο τον κόσμο ακριβώς όπως έχει προγραμματίσει ο Θεός. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι αυτός ο κόσμος δεν θα καταστραφεί αλλά ότι θα διαρκέσει για πάντα.
Αυτός ο κόσμος, εντούτοις, δεν θα διαρκέσει όπως νομίζουν αλλά θα καταστραφεί ξαφνικά από τις πληγές των επτά σαλπίγγων και των επτά φιαλών που έρχονται από τον Θεό. Όταν έρθουν οι έσχατοι καιροί, ο Θεός θα φέρει τις θλίψεις παντού στον κόσμο και θα τον καταστρέψει. Για αυτό πρέπει να είμαστε επιμελείς στις ζωές της πίστης μας μέχρι το τέλος, μένοντας ακλόνητοι ότι η Βασιλεία του Ιησού Χριστού θα έρθει πράγματι.
Πριν προστάξει ο Θεός στους αγγέλους Του, να εκχύσουν τις επτά φιάλες σε αυτή την γη, οι αμαρτίες του κόσμου θα έχουν γίνει τόσο ασυγκράτητες και διαδεδομένες, που θα αξίζουν να λάβουν την τιμωρία του Θεού περισσότερο από ποτέ. O Θεός, συνεπώς, θα θυμηθεί τις αμαρτίες του κόσμου και δεν θα συγκρατήσει άλλο την οργή του. Επιπλέον, ο Αντίχριστος και οι κοσμικοί άνθρωποι θα διώξουν τον λαό του Θεού, θα εξαναγκάσουν τους αγίους να αρνηθούν την πίστη τους και θα τους κάνουν να υποστούν μαρτύριο. Όταν αυτά τα πράγματα συμβούν, αυτός ο κόσμος θα αντιμετωπίσει τις πληγές των επτά φιαλών.
Στίχος 6: Απόδοτε εις αυτήν ως και αυτή απέδωκεν εις εσάς, και διπλασιάσατε εις αυτήν διπλάσια κατά τα έργα αυτής· με το ποτήριον, με το οποίον εκέρασε, διπλάσιον κεράσατε εις αυτήν.
Εδώ γράφει, «Απόδοτε εις αυτήν ως και αυτή απέδωκεν εις εσάς». Σε ποιον αναφέρεται εδώ το «εις αυτήν»; Αναφέρεται σε αυτόν τον κόσμο, δηλαδή στους αμαρτωλούς που ζουν σε αυτόν, στον Αντίχριστο και στον Σατανά. Μας λέει ότι ο Θεός θα τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα όπως εκείνοι έφεραν διωγμό, βασανιστήριο, θλίψη και θάνατο στους αγίους.
Ο στίχος 6 επίσης λέει, «με το ποτήριον, με το οποίον εκέρασε, διπλάσιον κεράσατε εις αυτήν». Αυτό είναι εντολή του Θεού που δίνεται στους αγγέλους Του για να τιμωρήσουν όλες τις ψεύτικες θρησκείες του κόσμου, που οδήγησαν τους ανθρώπους στον άδη διαδίδοντας τα ψέματα του Διαβόλου. Σημαίνει ότι ο Θεός θα φέρει την οργή και την τιμωρία Του στον σημερινό χριστιανισμό, για την αμαρτία που διέδωσαν ψεύτικες διδασκαλίες, που ανάμειξαν τον Λόγο του Θεού με τις διδασκαλίες του Σατανά και με αυτόν τον τρόπο οδήγησαν τους ανθρώπους στον Διάβολο. Συνεπώς, οι Χριστιανοί που δεν πιστεύουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, θα λάβουν την ίδια τιμωρία της αμαρτίας με τους κοσμικούς ανθρώπους του κόσμου.
Στίχος 7: όσον εδόξασεν εαυτήν και κατετρύφησε, τόσον βασανισμόν και πένθος δότε εις αυτήν. Διότι λέγει εν τη καρδία αυτής, Κάθημαι βασίλισσα και χήρα δεν είμαι και πένθος δεν θέλω ιδεί.
Ο Θεός λέει εδώ ότι θα ξεπληρώσει τις αμαρτίες αυτών των περήφανων ανθρώπων με βασανισμό και θλίψη. O Θεός θα ζητήσει τις αμαρτίες τους και θα τιμωρήσει όλους τους θρησκευόμενους του κόσμου που δεν είναι αναγεννημένοι και στους κοσμικούς ανθρώπους του κόσμου που δεν πιστεύουν.
Ακόμα παραμένουν περήφανοι, λέγοντας μέσα τους, «Κάθημαι βασίλισσα και χήρα δεν είμαι και πένθος δεν θέλω ιδεί». O Θεός για αυτό θα τους φέρει την πληγή της καταστροφής τους. Με τις μεγάλες πληγές που έρχονται από τον Θεό, όλοι θα υποστούν την θλίψη να χάσουν όλες τις κοσμικές περιουσίες τους και τους αγαπημένους τους· όλα σε μια στιγμή.
Στίχος 8: διά τούτο εν μιά ημέρα θέλουσιν ελθεί αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και πείνα, και θέλει κατακαυθή εν πυρί· διότι ισχυρός είναι Κύριος ο Θεός ο κρίνων αυτήν.
Με την εμφάνιση των επτά πληγών, οι πληγές του θανάτου, του πένθους και της πείνας, θα έρθουν σε αυτόν τον κόσμο σε μια ημέρα. O Αντίχριστος και όλοι οι κοσμικοί οπαδοί του θα τιμωρηθούν έτσι να καούν για πάντα στον άδη.
Στίχος 9: Και θέλουσι κλαύσει αυτήν και πενθήσει δι’ αυτήν οι βασιλείς της γης, οι πορνεύσαντες και κατατρυφήσαντες μετ’ αυτής, όταν βλέπωσι τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής.
Οι λαοί και οι βασιλιάδες του κόσμου θα δουν με τα μάτια τους τον κόσμο τους να καταπίνεται από την φωτιά και τους σεισμούς, και να καταστρέφεται από τις πληγές των επτά φιαλών. Οι βασιλιάδες του κόσμου, συνεπώς, θα κλάψουν και θα θρηνήσουν για την απώλειά τους.
Στίχος 10: από μακρόθεν ιστάμενοι διά τον φόβον του βασανισμού αυτής, λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, διότι εν μιά ώρα ήλθεν η κρίσις σου.
Οι άνθρωποι που δεν είχαν πιστέψει ότι αυτός ο κόσμος θα κατέρεε, θα χτυπηθούν από φόβο καθώς θα βλέπουν ολόκληρο τον κόσμο να καταστρέφεται μπροστά στα μάτια τους. Σε έναν κόσμο που ακτινοβολεί τόσο πολύ με την ομορφιά του, η κρίση του Θεού θα πέσει σε μια ημέρα και αυτός (ο κόσμος) θα πέσει με μιας.
Στίχος 11-13: Και οι έμποροι της γης κλαίουσι και πενθούσι δι’ αυτήν, διότι ουδείς αγοράζει πλέον τας πραγματείας αυτών, πραγματείας χρυσού και αργύρου και λίθων τιμίων και μαργαριτών και βύσσου και πορφύρας και μετάξης και κοκκίνου και παν ξύλον αρωματικόν και παν σκεύος ελεφάντινον και παν σκεύος εκ ξύλου πολυτίμου και χαλκού και σιδήρου και μαρμάρου, και κινάμωμον και θυμιάματα και μύρον και λίβανον και οίνον και έλαιον και σεμίδαλιν και σίτον και κτήνη και πρόβατα και ίππους και αμάξας και ανδράποδα και ψυχάς ανθρώπων.
Ποιος θα μπορούσε να αγοράσει ή να πουλήσει κάτι όταν η παγκόσμια καταστροφή είναι τόσο κοντά; Οι έμποροι της γης, επίσης, θα κλάψουν και θα πενθήσουν για την απώλεια του κόσμου τους. Όταν ο Θεός εκχέει τις πληγές των επτά φιαλών, κανένας σε ολόκληρο τον κόσμο δεν θα αγοράζει τίποτα. Αυτός ο κόσμος δεν θα δημιουργηθεί ποτέ ξανά και μόνο η Βασιλεία του Χριστού θα χτιστεί πάνω στα ερείπιά του.
Εδώ είναι ένας κατάλογος των πολύτιμων εμπορευμάτων με τα οποία οι άνθρωποι έχουν στολιστεί με πολυτέλεια ως αυτή την ημέρα. Όμως όλα αυτά τα πράγματα θα γίνουν άχρηστα σε μια μόνο ημέρα και κανένας ποτέ ξανά δεν θα ζητήσει τέτοια κοσμικά πράγματα. Όλα αυτά τα πράγματα είναι ό, τι εμπορεύονται οι κοσμικές θρησκείες. Οι θρησκείες του κόσμου έκαναν ότι μπόρεσαν να φανταστούν για την αγάπη τους των χρημάτων, χωρίς να διστάζουν να πουλάνε ακόμα και τις ψυχές για μια δεκάρα.
Στίχος 14-18: Και τα οπωρικά της επιθυμίας της ψυχής σου έφυγον από σου, και πάντα τα παχέα και τα λαμπρά έφυγον από σου, και πλέον δεν θέλεις ευρεί αυτά. Οι έμποροι τούτων, οι πλουτήσαντες απ’ αυτής, θέλουσι σταθή από μακρόθεν διά τον φόβον του βασανισμού αυτής, κλαίοντες και πενθούντες, και λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη· η ενδεδυμένη βύσσινον και πορφυρούν και κόκκινον και κεχρυσωμένη με χρυσόν και λίθους τιμίους και μαργαρίτας, διότι εν μιά ώρα ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος. Και πας πλοίαρχος και παν το πλήθος το επί των πλοίων και ναύται και όσοι εμπορεύονται διά της θαλάσσης, εστάθησαν από μακρόθεν, και έκραζον βλέποντες τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής, λέγοντες· Ποία πόλις εστάθη ομοία με την πόλιν την μεγάλην;
Οι άνθρωποι, συνεπώς, δεν θα αποκτήσουν ποτέ ξανά καμιά από τις κοσμικές περιουσίες τους.
Οι έμποροι που πλούτισαν μέσω αυτού του κόσμου θα κλάψουν και θα θρηνήσουν καθώς θα βλέπουν τον κόσμο τους πεσμένο κάτω. Θα θρηνήσουν από απογοήτευση, επειδή όταν πέσει ο κόσμος, και αυτοί θα πέσουν επίσης μαζί του, και όλες οι συσσωρευμένες περιουσίες τους θα εξαφανιστούν ακριβώς σε μια ημέρα.
Όταν οι θρησκείες που στηρίζονται στον κοσμικό πλούτο πέσουν, οι άνθρωποι αυτού του κόσμου θα βρεθούν να θρηνούν, «Αλίμονο, Αλίμονο»! Οι διεθνείς έμποροι και οι εφοπλιστές που διασχίζουν τον κόσμο και αυτοί επίσης θα θρηνούν. Αυτοί οι άνθρωποι θα φωνάζουν με απογοήτευση, «Ποιος πολιτισμός που χτίστηκε ποτέ από την ανθρωπότητα ήταν μεγαλύτερος και καλύτερος από τον σημερινό;»
Στίχος 19: Και έβαλον χώμα επί τας κεφαλάς αυτών και έκραζον κλαίοντες και πενθούντες, λέγοντες· Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν ή επλούτησαν εκ της αφθονίας αυτής πάντες οι έχοντες πλοία εν τη θαλάσση· διότι εν μιά ώρα ηρημώθη.
Βλέποντας τον κόσμο ριγμένο κάτω από τις πληγές των επτά φιαλών, όλοι όσοι νόμιζαν ότι αυτός ο κόσμος θα διαρκέσει για πάντα, θα θρηνούν με μεγάλη θλίψη. Όσοι παραμένουν ακόμα σε αυτόν τον κόσμο, θα κλαίνε και θα θρηνούν καθώς θα βλέπουν ολόκληρο τον κόσμο να καταστρέφεται με μιας με τις πληγές των επτά φιαλών που έρχονται από τον Θεό, όμως ο θρήνος τους θα είναι άχρηστος, επειδή στο μεταξύ αυτός ο κόσμος και όλα σε αυτόν θα έχουν τελειώσει ήδη. Αν έχουν την δύναμη να φωνάξουν τότε, καλύτερα να θρηνήσουν τώρα για το πεπρωμένο τους, επειδή είναι προορισμένοι για τον άδη λόγω των αμαρτιών τους, και πρέπει να πιστέψουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος για να ελευθερωθούν από την αιώνια καταστροφή τους.
Στίχος 20: Ευφραίνου επ’ αυτήν, ουρανέ, και οι άγιοι απόστολοι και οι προφήται, διότι έκρινεν ο Θεός την κρίσιν σας εναντίον αυτής.
Οι άγιοι που θα έχουν αρπαχθεί στον αέρα θα χαρούν όταν εκχυθούν οι πληγές των επτά φιαλών, επειδή με αυτές τις πληγές ο Θεός θα εκδικηθεί για όλους αυτούς. Είναι απολύτως δίκαιο να χύσει ο Θεός έτσι τις φοβερές, μεγάλες πληγές στους εχθρούς Του.
Στίχος 21: Και εσήκωσεν εις άγγελος ισχυρός λίθον, ως μυλόπετραν μεγάλην, και έρριψεν εις την θάλασσαν, λέγων· Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και δεν θέλει ευρεθή πλέον.
Ο Θεός εδώ λέει ότι αυτός ο κόσμος δεν θα φανεί ποτέ ξανά, όπως μια μυλόπετρα που ρίχνεται στην θάλασσα. O Κύριός μας θα ανανεώσει τότε ολόκληρο τον κόσμο και όλα τα πράγματα σε αυτόν, και θα εκπληρώσει το έργο Του της μετατροπής αυτής της γης σε Βασιλεία του Χριστού.
Στίχος 22: Και φωνή κιθαρωδών και μουσικών και αυλητών και σαλπιστών δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι, και πας τεχνίτης πάσης τέχνης δεν θέλει ευρεθή πλέον εν σοι, και φωνή μύλου δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι.
Όταν οι πληγές των επτά φιαλών τελειώσουν, κανένας ήχος μουσικής που οι άνθρωποι άκουγαν πριν σε αυτόν τον κόσμο δεν θα ακουστεί ποτέ ξανά, ούτε ο ήχος των σφυριών των βιοτεχνών θα ακουστεί.
Στίχος 23: και φως λύχνου δεν θέλει φέγγει πλέον εν σοι, και φωνή νυμφίου και νύμφης δεν θέλει ακουσθή πλέον εν σοι· διότι οι έμποροί σου ήσαν οι μεγιστάνες της γης, διότι με την γοητείαν σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη.
Όταν οι πληγές των επτά φιαλών ολοκληρωθούν, αυτός ο κόσμος δεν θα δει ποτέ ξανά το φως ενός λαμπτήρα, ούτε θα ακουστεί πια η φωνή του γαμπρού και της νύφης. Η εξαπάτηση των μάγων του κόσμου θα τελειώσει, επίσης, επειδή ο κόσμος θα έχει τελειώσει.
Στίχος 24: και εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων και πάντων των εσφαγμένων επί της γης.
Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός θα εκχύσει τις μεγάλες πληγές των επτά φιαλών σε αυτή την γη, είναι επειδή οι υπηρέτες του Σατανά έχουν χύσει το αίμα των προφητών και των αγίων Του.
Copyright © 2021 by The New Life Mission