Temat 10: Księga Objawienia
[ROZDZIAŁ 2-1] List do Kościoła w Efezie (Księga Objawienia 2:1-7)
(Księga Objawienia 2:1-7)
„Do anioła kościoła w Efezie napisz: To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w Swojej prawej ręce, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników: Znam twoje uczynki, twoją pracę i twoją cierpliwość i wiem, że nie możesz znieść złych i że poddałeś próbie tych, którzy nazywają się apostołami, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami. Wytrwałeś też i masz cierpliwość, i pracowałeś dla Mego imienia, a nie ustałeś. Ale mam nieco przeciw tobie – że porzuciłeś twoją pierwszą miłość. Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i pokutuj, i spełniaj pierwsze uczynki. A jeśli nie, przyjdę do ciebie szybko i ruszę twój świecznik z jego miejsca, jeśli nie będziesz pokutował. Ale masz tę zaletę, że nienawidzisz uczynków nikolaitów, których i Ja nienawidzę. Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga”.
Wyjaśnienie
Werset 1: „Do anioła kościoła w Efezie napisz: To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w Swojej prawej ręce, który się przechadza wśród siedmiu złotych świeczników:”.
Kościół w Efezie był kościołem Bożym założonym przez wiarę w ewangelię wody i Ducha, którą głosił Paweł. „Siedem złotych świeczników” w tym fragmencie odnosi się do kościołów Bożych, zgromadzeń wierzących w ewangelię wody i Ducha, a „siedem gwiazd” odnosi się do sług Bożych w tych kościołach. Z drugiej strony, wyrażenie „Ten, który trzyma siedem gwiazd w Swojej prawej ręce” oznacza, że Sam Bóg trzyma Swoje sługi i używa ich.
Musimy zdać sobie sprawę z tego, że to, co Bóg powiedział do siedmiu kościołów w Azji poprzez Swojego sługę Jana, jest również skierowane do wszystkich Jego kościołów w obecnym czasie, które teraz stoją w obliczu zbliżającego się końca. Bóg przemawia do nas poprzez Swoje kościoły i Swoje sługi i mówi nam, jak przezwyciężyć czekające nas próby i uciski. Musimy pokonać Szatana, słuchając i wierząc w Słowo Objawienia. Bóg przemawia do każdego ze Swoich kościołów.
Werset 2: „Znam twoje uczynki, twoją pracę i twoją cierpliwość i wiem, że nie możesz znieść złych i że poddałeś próbie tych, którzy nazywają się apostołami, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami”.
Pan pochwalił Kościół w Efezie za jego uczynki, pracę, cierpliwość, nietolerancję zła oraz poddanie próbie i ujawnienie fałszywych apostołów. Z tego fragmentu możemy dowiedzieć się, jak wielka była wiara i oddanie Kościoła w Efezie. Musimy jednak zdać sobie sprawę, że niezależnie od tego, jak dobry mógł być początek wiary, jeśli ta wiara później zbłądzi, stanie się bezużyteczna. Nasza wiara musi być prawdziwą wiarą, której początek i koniec niezmiennie pozostają taki sam.
Ale wiara sługi Kościoła w Efezie nie była taka i dlatego został surowo skarcony i ostrzeżony przez Boga, że usunie Swój świecznik z jego miejsca. Jak ujawnia historia kościoła, siedem kościołów w Azji Mniejszej zostało rzeczywiście przeklętych usunięciem świeczników. Musimy wyciągnąć wnioski z lekcji Kościoła w Efezie i pamiętać, że nasze kościoły muszą zostać uznane przez Boga za Jego własne, poprzez ugruntowanie ich w wierze w ewangelię wody i Ducha oraz że musimy stać się sługami Boga, którzy strzegą naszych kościołów poprzez tę wiarę.
Werset 3: „Wytrwałeś też i masz cierpliwość, i pracowałeś dla mego imienia, a nie ustałeś”.
Nasz Pan czuwa nad wszystkimi Swoimi kościołami i dobrze wie, jak Jego święci pracują dla Jego imienia. Ale święci Kościoła w Efezie porzucili swoją pierwszą wiarę i zaczęli schodzić na błędną ścieżkę, rozcieńczając czystą ewangelię wody i Ducha z innymi wierzeniami.
Werset 4: „Ale mam nieco przeciw tobie – że porzuciłeś twoją pierwszą miłość”.
Uczynki wiary sługi i świętych kościoła w Efezie były tak wielkie, że sam Pan pochwalił ich za ich czyny, trud i cierpliwość. Poddali próbie i ujawnili fałszywych apostołów, wytrwali i pracowali dla imienia Pańskiego i nie ustali. Ale pośród tych godnych pochwały dzieł stracili to, co prawdopodobnie było ważniejsze niż którekolwiek z nich: porzucili swoją pierwszą miłość daną przez Jezusa Chrystusa.
Co to znaczy? Oznacza to, że nie udało im się zachować ewangelii wody i Ducha, która pozwoliła im za jednym razem uwolnić się od wszystkich grzechów poprzez przyjęcie Pana i wiarę w Niego. Z drugiej strony, porzucenie ewangelii wody i Ducha oznacza, że pozwolili fałszywym naukom i innym ewangeliom wkraść się do ich kościoła.
Czym więc były te inne ewangelie i nauki? Były to światowe filozofie i humanistyczne ideologie. Te rzeczy wciąż stoją w sprzeczności z prawdą o zbawieniu, które Bóg dał ludzkości. Mogą one być korzystne dla ludzkiego ciała, a może nawet sprzyjać jedności i pokojowi między ludźmi, ale nie mogą zmusić ludzi do zjednoczenia się z sercem Boga. W ten sposób słudzy i święci Kościoła w Efezie ostatecznie zamienili swoją wiarę w wiarę apostatów, przeklętych przed Bogiem. I dlatego zostali skarceni przez Pana.
Patrząc na historię kościoła, widzimy, że ewangelia wody i Ducha zaczęła się degenerować już w okresie wczesnego kościoła. Wyciągając wnioski z tej lekcji, musimy niezachwianie trzymać się ewangelii wody i Ducha, podobać się Panu naszą niezachwianą wiarą i zwyciężać Szatana i świat w naszej walce z nimi.
Czym więc była zatem „pierwsza miłość” dla sługi i świętych Kościoła w Efezie? Ich pierwszą miłością było nic innego jak tylko ewangelia wody i Ducha, którą dał im Bóg. Ewangelia wody i Ducha jest Słowem zbawienia, które ma moc uwolnienia każdego od wszystkich grzechów świata.
Bóg objawił Pawłowi, Janowi i sługom siedmiu kościołów w Azji, czym jest ewangelia wody i Ducha, i pozwolił im ją zrozumieć. W ten sposób mogli uwierzyć w tę ewangelię, i w ten sposób ci, którzy słyszeli ewangelię głoszoną przez nich i uwierzyli w nią, mogli zostać zbawieni od wszystkich grzechów świata.
Ewangelia wody i Ducha, dana przez naszego Pana, znajduje się w Słowie chrztu Chrystusa i Jego krwi na Krzyżu. Jednak sługa Kościoła w Efezie, pomimo tego, że spotkał Pana poprzez ewangelię wody i Ducha i głosił ją z wdzięcznością na początku, później porzucił tę ewangelię. Tak więc w tym fragmencie Pan zganił go za jego błąd.
Werset 5: „Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i pokutuj, i spełniaj pierwsze uczynki. A jeśli nie, przyjdę do ciebie szybko i ruszę twój świecznik z jego miejsca, jeśli nie będziesz”.
To, że sługa Kościoła w Efezie stracił miłość do Boga, oznaczało, że kongregacja porzuciła ewangelię wody i Ducha. Dlatego Pan powiedział im, aby zastanowili się nad tym, gdzie mogli stracić wiarę, aby pokutowali i spełnili pierwsze uczynki.
Co zatem mogło spowodować, że Kościół w Efezie utracił ewangelię wody i Ducha? Tym, co sprowadziło go na manowce jest słabość wiary Kościoła w Efezie, wywodząca się z cielesnych myśli jego sługi. Ewangelia wody i Ducha pochodzi od Boga, jest to absolutna prawda, która ujawniła wszystkie kłamstwa fałszywych doktryn i nauk wszystkich religii tego świata. Oznacza to, że kiedy Kościół w Efezie głosił i szerzył ewangelię wody i Ducha, konflikt ze światowymi ludźmi był nieunikniony.
Ten konflikt z kolei utrudnił wierzącym kościoła w Efezie radzenie sobie ze światowymi ludźmi, prowadząc nawet do prześladowań za wiarę. Aby tego uniknąć i ułatwić ludziom wejście do kościoła Bożego, sługa kościoła w Efezie odszedł od ewangelii wody i Ducha i pozwolił na nauczanie bardziej filozoficznej ewangelii.
„Filozoficzna ewangelia” jest tutaj fałszywą ewangelią wywodzącą się z humanistycznych myśli, które mają na celu nie tylko przywrócenie relacji między Bogiem a człowiekiem, ale także zaprowadzenie pokoju w relacjach między ludźmi. Tego rodzaju wertykalna i horyzontalna wiara nie jest rodzajem wiary, której Bóg od nas chce. Wiara, którą Bóg chce, abyśmy mieli, jest wiarą, która poprzez naszą posłuszną relację z Bogiem, przywraca nasz pokój z Nim.
Powodem, dla którego sługa Kościoła w Efezie utracił ewangelię wody i Ducha, jest to, że próbował przyjąć to, czego nie można było przyjąć do kościoła Bożego—to znaczy światowych ludzi, którzy nie wierzą w ewangelię wodę i Ducha— i dopasować swoje nauki do ich zachcianek. Kościół Boży można założyć tylko na fundamencie Słowa ewangelii wody i Ducha.
Jednakże w dzisiejszych czasach, podobnie jak w okresie wczesnego kościoła, jest wielu ludzi, którzy myślą, że wystarczy w jakiś sposób wierzyć w Jezusa, aby zostać zbawionym, i którzy nie rozumieją, dlaczego powinni wierzyć w ewangelię wody i Ducha. Ale wiara w Jezusa, z jednoczesną ignorancją ewangelii wody i Ducha, daną przez Boga, jest bardzo błędną wiarą. Ci, którzy wierzą w Pana tylko jako zwykłą praktykę religijną, połowicznie przechodząc przez emocje, staną się wrogami Boga. Dlatego Pan zgromił i napomniał sługę kościoła w Efezie, aby pokutował za swoją złą wiarę i powrócił do swojej wcześniejszej, prawdziwej i szczerej wiary, pierwszej wiary, jaką miał, kiedy usłyszał ewangelię wody i Ducha po raz pierwszy.
Jest to dla nas ważna lekcja: jeśli kościół Boży odpadnie od wiary w ewangelię wody i Ducha, Bóg nie będzie już nazywał go Swoim kościołem. Dlatego Pan powiedział, że usunie świecznik z jego miejsca i da go wierzącym w ewangelię wody i Ducha.
Kościół, który porzucił i już nie głosi ewangelii wody i Ducha, nie jest kościołem Bożym. Absolutnie ważne jest, abyśmy zdali sobie sprawę, że wiara, obrona i głoszenie ewangelii wody i Ducha są znacznie ważniejsze niż jakiekolwiek inne czyny.
Azja Mniejsza, w której znajdowało się siedem kościołów w powyższym fragmencie, jest obecnie regionem muzułmańskim. W ten sposób Pan przeniósł świecznik, kościół Boży, tutaj i sprawił, że głosimy ewangelię wody i Ducha na całym świecie. Ale w prawdziwym kościele Bożym jest prawda ewangelii wody i Ducha. Kościół Boży nie może bez niej istnieć. Dwunastu uczniów Jezusa miało niezachwianą wiarę w ewangelię wody i Ducha w okresie apostolskim (I List Piotra 3:21, List do Rzymian rozdz. 6, I List Jana rozdz. 5).
Niemniej jednak szkoda, że kościoły Boże w Azji Mniejszej utraciły prawdziwą ewangelię wody i Ducha od czasów wczesnego Kościoła, w wyniku czego region ten stał się muzułmański. Co więcej, nawet Kościół rzymski został dotknięty tragedią utraty ewangelii wody i Ducha z edyktem mediolańskim wydanym przez rzymskiego cesarza Konstantyna.
Werset 6: „Ale masz tę zaletę, że nienawidzisz uczynków nikolaitów, których i ja nienawidzę”.
Nikolaici to ci, którzy wykorzystywali imię Jezusa, aby uganiać się za świeckimi i materialnymi wygodami. Ale Kościół w Efezie nienawidził doktryny i czynów nikolaitów. Dla Kościoła w Efezie to była jedna rzecz, bardzo warta pochwały Bożej.
Werset 7: „Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów: Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga”.
Słudzy i święci Boży muszą słuchać, co mówi do nich Duch Święty. Duch Święty mówi im, że mają bronić wiary i głosić ewangelię wody i Ducha do końca. Aby to zrobić, muszą walczyć i pokonać tych, którzy szerzą nieprawdę. Przegranie walki z nieprawdą oznacza zniszczenie. Wierzący i słudzy Boga muszą zwyciężać i pokonywać swoich wrogów bronią—to znaczy Słowem Bożym i ewangelią wody i Ducha.
Bóg powiedział: „Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia, które jest pośrodku raju Boga”. Bóg da owoce z drzewa życia tylko „temu kto zwycięży’’. Ale zwyciężyć co lub kogo? Musimy zwyciężać naszą wiarą tych, którzy nie wierzą w ewangelię wody i Ducha. Wierzący muszą brać udział w ciągłych duchowych bitwach z tymi, którzy należą do nieprawdy, i dzięki swej wierze muszą w tych bitwach wyjść jako zwycięzcy. Muszą również oddać całą chwałę Bogu i żyć zwycięskim życiem z wiarą w ewangelię wody i Ducha. Tylko ci, którzy z wiarą w prawdę pokonają swoich wrogów w walce, będą mogli żyć w Nowym Niebie i na Nowej Ziemi podarowanym przez Boga.
W okresie wczesnego kościoła ci, którzy chcieli wierzyć w ewangelię wody i Ducha i bronić jej, musieli stawić czoła męczeństwu. Podobnie, gdy nadejdzie czas pojawienia się Antychrysta, będzie dużo męczenników.
Copyright © 2021 by The New Life Mission