Temat 10: Księga Objawienia
[ROZDZIAŁ 20-1] Smok Zostanie Uwięziony w Otchłani (Księga Objawieni 20:1-15)
(Księga Objawieni 20:1-15)
„I zobaczyłem anioła zstępującego z nieba, mającego klucz do otchłani i wielki łańcuch w ręce. I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest Diabeł i Szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, zamknął go i opieczętował, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni tysiąc lat. A potem musi być wypuszczony na krótki czas. Zobaczyłem też trony i zasiedli na nich, i dano im władzę sądzenia. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i z powodu słowa Bożego oraz tych, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi i nie przyjęli jej znamienia na czoło ani na rękę. I ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat. A inni z umarłych nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie. Błogosławiony i święty ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Nad nimi druga śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat. A gdy się skończy tysiąc lat, Szatan zostanie wypuszczony ze swego więzienia. I wyjdzie, aby zwieść narody z czterech krańców ziemi, Goga i Magoga, by zgromadzić je do bitwy. A ich liczba jest jak piasek morski. I wyszli na szerokość ziemi, otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. Zstąpił jednak ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków. I zobaczyłem wielki biały tron i zasiadającego na nim, sprzed którego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znaleziono dla nich miejsca. I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, i otwarto księgi. Otwarto też inną księgę, księgę życia. I osądzeni zostali umarli według tego, co było napisane w księgach, to znaczy według ich uczynków. I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli. I zostali osądzeni, każdy według swoich uczynków. A śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć. I jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia”.
Wyjaśnienie
Werset 1: „I zobaczyłem anioła zstępującego z nieba, mającego klucz do otchłani i wielki łańcuch w ręce”.
Aby wynagrodzić świętych, którzy pracowali dla ewangelii, nasz Pan Bóg da im dar Królestwa Chrystusowego na tysiąc lat jako Swoją nagrodę. Aby to zrobić, Bóg musi najpierw nakazać jednemu ze Swoich aniołów, aby schwytał smoka i uwięził go w otchłani na tysiąc lat. Bóg musi najpierw wykonać tę pracę, ponieważ Smok musi zostać wcześniej schwytany i związany w Czeluści, aby umożliwić świętym życie w Tysiącletnim Królestwie Chrystusa. W związku z tym, Bóg dał Swojemu aniołowi klucz do otchłani i wielki łańcuch, i nakazał mu, aby rozpoczął pracę schwytania i związania Smoka w otchłani.
Werset 2: „I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat”.
Ten, który skusił i sprawił, że Adam i Ewa upadli, jest właśnie tym wężem. Biblia nazywa tego węża Smokiem i Szatanem. Bóg uchwyci tego Smoka i uwięzi go w otchłani na tysiąc lat, aby święci mogli żyć z Chrystusem w Tysiącletnim Królestwie w pokoju.
Werset 3: „I wrzucił go do otchłani, zamknął go i opieczętował, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni tysiąc lat. A potem musi być wypuszczony na krótki czas”.
Aby zbudować Królestwo Chrystusa na tej ziemi i sprawić, aby święci królowali z Panem przez tysiąc lat, Bóg zwiąże Smoka w Otchłani na tysiąc lat i powstrzyma go przed oszukiwaniem świętych.
Słowo mówi nam tutaj: „A potem musi być wypuszczony na krótki czas”. Po upływie tysiąca lat, Bóg wypuści Smoka na krótką chwilę, a gdy on zacznie ponownie dręczyć świętych, Bóg na zawsze wyśle go do piekła i Smok ten nigdy już więcej nie będzie widziany.
Werset 4: „Zobaczyłem też trony i zasiedli na nich, i dano im władzę sądzenia. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i z powodu słowa Bożego oraz tych, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi i nie przyjęli jej znamienia na czoło ani na rękę. I ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat”.
W Królestwie Chrystusa narodzeni ponownie chrześcijanie otrzymają władzę sądzenia. Święci, którzy zostali uczynieni kapłanami Chrystusa, będą panować w Tysiącletnim Królestwie z Panem. Jego mieszkańcy to ci, którzy zginęli śmiercią męczeńską, świadcząc o Jezusie i broniąc swojej wiary, to ci, którzy ani nie przyjęli znamienia Bestii, ani nie oddali pokłonu jej wizerunkowi.
To oni zginęli śmiercią męczeńską w czasie ucisku sprowadzonego przez Antychrysta, a Bóg ich wskrzesi, aby znowu żyli i sprawi, że będą panować w Królestwie Chrystusowym przez tysiąc lat. Oczywiście wszyscy, którzy uczestniczyli w pierwszym zmartwychwstaniu, również otrzymają takie samo błogosławieństwo.
Istnieją dwa zmartwychwstania dane przez Pana: pierwsze zmartwychwstanie i drugie zmartwychwstanie. Święci, którzy będą żyć w Tysiącletnim Królestwie, będą należeć i uczestniczyć w pierwszym zmartwychwstania. Wszyscy, którzy wezmą udział w tym pierwszym zmartwychwstaniu, będą również uczestniczyć w chwale życia w Tysiącletnim Królestwie, Królestwie Chrystusa. Pierwsze zmartwychwstanie odbędzie się, gdy Jezus Chrystus powróci, aby pochwycić wszystkich świętych (I List do Tesaloniczan 4:15-17). A drugie będzie mieć miejsce po zakończeniu Tysiącletniego Królestwa, ponieważ jest przygotowane dla grzeszników, aby skazać ich na wieczną śmierć.
Władza panowania świętych przez tysiąc lat pochodzi od Wszechmocnego Pana. Królestwo Chrystusa zostało im dane, ponieważ uwierzyli w Pańską ewangelię wody i Ducha i oddali swoje życie, aby bronić swojej wiary w nią.
Werset 5: „A inni z umarłych nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie”.
Ci, którzy pójdą do Niego, po tym jak prowadzili życie na tej ziemi jako grzesznicy, lecz nie otrzymali przebaczenia grzechów od Pana, nie będą mogli uczestniczyć w pierwszym zmartwychwstaniu, które Pan da świętym. W związku z tym, gdy święci będą żyć tysiąc lat świętując w Królestwie Chrystusowym, grzesznicy nie otrzymają pierwszego zmartwychwstania, ale wezmą udział w drugim zmartwychwstaniu. Powodem jest to, że święci, którzy otrzymają błogosławieństwo pierwszego zmartwychwstania, otrzymają także upoważnienie do życia w Królestwie Chrystusowym w bogactwie i chwale przez tysiąc lat.
Jednakże Bóg pozwoli grzesznikom na „drugie zmartwychwstanie”. Dlaczego? Ponieważ w czasie drugiego zmartwychwstania Bóg wskrzesi ich ze śmierci, aby sądzić ich za ich grzechy. Ich los jest taki, że muszą ponownie powstać z martwych, aby zostać osądzeni za swoje grzechy. Dlatego zmartwychwstanie grzeszników różni się od zmartwychwstania świętych zarówno pod względem kolejności, jak i konsekwencji.
Oprócz tych, którzy uczestniczą w pierwszym zmartwychwstaniu dzięki wierze w ewangelię wody i Ducha, Pan nie pozwoli nikomu innemu żyć, dopóki nie skończy się tysiąc lat. W ten sposób zmartwychwstanie sprawiedliwych następuje na tysiąc lat przed zmartwychwstaniem grzeszników. Zmartwychwstanie sprawiedliwych ma dać im życie wieczne i błogosławieństwa, lecz zmartwychwstanie grzeszników jest dla nich wieczną karą za ich grzechy.
Werset 6: „Błogosławiony i święty ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Nad nimi druga śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat”.
Biblia mówi nam, że druga śmierć nie ma mocy nad tymi, którzy biorą udział w pierwszym zmartwychwstaniu. W związku z tym mówi nam, że ci uczestnicy pierwszego zmartwychwstania są błogosławieni, ponieważ będą też panować w Tysiącletnim Królestwie.
Wersety 7-8: „A gdy się skończy tysiąc lat, szatan zostanie wypuszczony ze swego więzienia. I wyjdzie, aby zwieść narody z czterech krańców ziemi, Goga i Magoga, by zgromadzić je do bitwy. A ich liczba jest jak piasek morski”.
Uwolniony Smok, który był uwięziony w otchłani przez tysiąc lat, ponownie spróbuje stanąć przeciwko świętym, więc Bóg wrzuci go w ogień siarki, aby nigdy więcej nie mógł już wyjść. Po takim sądzie, Smok będzie widziany tylko w piekle.
Możemy wtedy zapytać: „Czy to oznacza, że ci, którzy nie narodzili się ponownie, będą nadal istnieć w Tysiącletnim Królestwie”. Odpowiedź brzmi „tak”. Księga Objawienia 20:8 podaje, że w Królestwie Chrystusowym jest wielu ludzi z ziemi. Nie wiemy na pewno, czy będą to ludzie nowo stworzeni przez Boga, czy też ci, którzy wcześniej żyli na tej ziemi. Ale wiemy, że Bóg wie, kim są i że, aby święci mogli panować, będzie ich tak dużo, ile piasku morskiego.
Prawda jest taka, że kiedy święci będą żyli w Królestwie Chrystusa, nadal będą widzieli ziemskich ludzi. Będą oni istnieć, aby służyć świętym, a ich liczebność będzie tak wielka, jak ilość piasku morskiego. Ponieważ zjednoczą się ze Smokiem, aby ponownie stanąć przeciwko świętym, wszyscy oni zostaną zniszczeni przez ogień sprowadzony przez Boga, otrzymają wieczny wyrok Jego wielkiego białego tronu i zostaną wrzuceni w wiecznie płonący ogień. W ten sposób Tysiącletnie Królestwo dobiegnie końca i odtąd święci przeniosą się do Nowego Nieba i Ziemi, gdzie będą żyć wiecznie.
Werset 9: „I wyszli na szerokość ziemi, otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. Zstąpił jednak ogień od Boga z nieba i pochłonął ich”.
Smok to Szatan, który nieustannie przeciwstawia się Bogu i Jego świętym. Chociaż będzie oszukiwał ziemskich ludzi żyjących w Królestwie Chrystusa i będzie groził świętym, to ponieważ Bóg jest wszechmocny, sprowadzi ogień z nieba, który pochłonie ich wszystkich, i wrzuci Smoka w wieczny ogień, aby ten nigdy więcej nie stanął przeciwko Niemu i Jego świętym.
Werset 10: „A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków”.
Wrzucając Smoka do jeziora ognia i siarki, Bóg sprawi, że będzie on dręczony dniem i nocą. To sprawiedliwy sąd Boży, cierpienie, na które zasługuje Smok i jego wyznawcy.
Werset 11: „I zobaczyłem wielki biały tron i zasiadającego na nim, sprzed którego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znaleziono dla nich miejsca”.
Po zakończeniu nagradzania świętych przez tysiąc lat, Bóg stworzy teraz Swoje Nowe Niebo i Ziemię, i będzie żył z nimi na zawsze w tym miejscu. Aby to osiągnąć, Bóg musi doprowadzić wszystkie dzieła, które uczynił, do ich zakończenia i ostatecznego zamknięcia. Ten ostatni czyn zamknięcia polega na tym, że Pan zasiądzie na białym tronie jako Sędzia i wyda Swój ostateczny sąd nad wszystkimi grzesznikami, których czyny są zapisane w Księdze Uczynków, z wyjątkiem tych, których imiona są zapisane w Księdze Życia.
Na tym skoczy się cały sąd Boży nad grzesznikami i odtąd królestwo Nowego Nieba i Ziemi się otworzy. Nasz Pan sprawi, że zniknie pierwsze niebo i pierwsza ziemia, stworzy drugi świat Nowego Nieba i Ziemi oraz pozwoli świętym żyć w tym niebiańskim Królestwie. Zgodnie z tym, co jest napisane w Jego Księdze Życia i Księgach Sądu, Bóg da jednej grupie ludzi Nowe Niebo i Ziemię, a drugiej da karę piekła.
Werset 12: „I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, i otwarto księgi. Otwarto też inną księgę, księgę życia. I osądzeni zostali umarli według tego, co było napisane w księgach, to znaczy według ich uczynków”.
W tym czasie sąd Chrystusa określi ostateczną karę—to znaczy, wydanie przez Niego ostatecznego wyroku kary piekielnej dla grzeszników. Będą oni sądzeni według swych uczynków, jak zapisano w Księdze Sądu. W ten sposób grzesznicy umrą dwukrotnie. Ich druga śmierć to cierpienie piekła, które Biblia opisuje jako śmierć wieczną. Grzesznicy nie mogą uciec od kary piekła. Dlatego muszą starać się poznać Słowo ewangelii wody i Ducha już teraz, kiedy jeszcze żyją na tej ziemi, wierzyć w nią i w ten sposób otrzymać błogosławieństwo wpisania swoich imion do Księgi Życia.
Werset 13: „I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli. I zostali osądzeni, każdy według swoich uczynków”.
„I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli”, gdyż wszyscy grzesznicy muszą otrzymać ostateczne potępienie za swoje grzechy. Miejsca opisane w tym fragmencie—to znaczy śmierć i piekło—szczególnie odnoszą się do miejsc, w których zostaną uwięzieni słudzy Szatana, którzy zostali przez niego oszukani i znajdując się pod jego kontrolą za życia, stanęli i zgrzeszyli przeciwko Bogu. Ten werset mówi nam, że chociaż Bóg odłożył na chwilę Swój sąd za ich grzechy, teraz nadszedł czas na ich sąd ostateczny.
W związku z tym, gdziekolwiek ludzie mieszkają, muszą zdać sobie sprawę, że to, do kogo należą, jest niezwykle ważne. Ci, którzy pracowali jako słudzy Szatana na tej ziemi, zmartwychwstaniem kary zostaną wskrzeszeni z martwych, aby otrzymać swój ostateczny wyrok, ale ci, którzy służyli ewangelii wody i Ducha, będą należeć do zmartwychwstania życia wiecznego i błogosławieństw.
Dlatego na tej ziemi ludzie muszą zdać sobie sprawę, że ewangelia wody i Ducha, za pomocą której Pan zmył grzechy ludzkości, jest sprawą najwyższej wagi. Ci, którzy pracowali jako słudzy Szatana na tej ziemi, zostaną wskrzeszeni wraz ze zmartwychwstaniem kary, ale ci, którzy służyli sprawiedliwym uczynkom naszego Pana, zostaną wskrzeszeni wraz ze zmartwychwstaniem wiecznego życia i błogosławieństw. Wszyscy grzesznicy zostaną osądzeni za swoje przewinienia i otrzymają ostateczną karę w piekle. To tutaj znajdujemy dokładny powód, dla którego na tej ziemi musimy wierzyć w ewangelię wody i Ducha, ewangelię, przez którą Pan odpuścił wszystkie nasze grzechy.
„I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli”, gdyż wszyscy grzesznicy muszą otrzymać ostateczne potępienie za swoje grzechy. Miejsca opisane w tym fragmencie—to znaczy śmierć i piekło—szczególnie odnoszą się do miejsc, w których zostaną uwięzieni słudzy Szatana, którzy zostali przez niego oszukani i znajdując się pod jego kontrolą za życia, stanęli i zgrzeszyli przeciwko Bogu. Ten werset mówi nam, że chociaż Bóg odłożył na chwilę Swój sąd za ich grzechy, teraz nadszedł czas na ich sąd ostateczny.
W związku z tym, gdziekolwiek ludzie mieszkają, muszą zdać sobie sprawę, że to, do kogo należą, jest niezwykle ważne. Ci, którzy pracowali jako słudzy Szatana na tej ziemi, zmartwychwstaniem kary zostaną wskrzeszeni z martwych, aby otrzymać swój ostateczny wyrok, ale ci, którzy służyli ewangelii wody i Ducha, będą należeć do zmartwychwstania życia wiecznego i błogosławieństw.
Dlatego na tej ziemi ludzie muszą zdać sobie sprawę, że ewangelia wody i Ducha, za pomocą której Pan zmył grzechy ludzkości, jest sprawą najwyższej wagi. Ci, którzy pracowali jako słudzy Szatana na tej ziemi, zostaną wskrzeszeni wraz ze zmartwychwstaniem kary, ale ci, którzy służyli sprawiedliwym uczynkom naszego Pana, zostaną wskrzeszeni wraz ze zmartwychwstaniem wiecznego życia i błogosławieństw. Wszyscy grzesznicy zostaną osądzeni za swoje przewinienia i otrzymają ostateczną karę w piekle. To tutaj znajdujemy dokładny powód, dla którego na tej ziemi musimy wierzyć w ewangelię wody i Ducha, ewangelię, przez którą Pan odpuścił wszystkie nasze grzechy.
Werset 14: „A śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć”.
To mówi nam o sądzie grzechów ludzkości wobec Boga, które ludzkość popełniła, stojąc po stronie Szatana. Karą zarezerwowaną dla złych, którzy poprowadzili ludzi do Szatana, jest wrzucenie do jeziora ognia. To jest druga śmierć, jaką Bóg przyniesie grzesznikom, i jest to kara jeziora ognia. Śmierć, o której mówi tutaj Biblia, nie jest po prostu zniknięciem, ale jest to kara wiecznego cierpienia w ognistym piekle.
Zbawienie, o którym mówi Pismo, nie jest tymczasowe, ale wieczne. Ci, którzy na tej ziemi wierzą w ewangelię wody i Ducha, wejdą do wiecznego Królestwa Niebieskiego i będą żyć szczęśliwie na zawsze. Różnica między nagrodą dla wierzących w ewangelię wody i Ducha a karą dla niewierzących jest tak wielka, jak różnica między niebem a ziemią.
To mówi nam o sądzie grzechów ludzkości wobec Boga, które ludzkość popełniła, stojąc po stronie Szatana. Karą zarezerwowaną dla złych, którzy poprowadzili ludzi do Szatana, jest wrzucenie do jeziora ognia. To jest druga śmierć, jaką Bóg przyniesie grzesznikom, i jest to kara jeziora ognia. Śmierć, o której mówi tutaj Biblia, nie jest po prostu zniknięciem, ale jest to kara wiecznego cierpienia w ognistym piekle.
Zbawienie, o którym mówi Pismo, nie jest tymczasowe, ale wieczne. Ci, którzy na tej ziemi wierzą w ewangelię wody i Ducha, wejdą do wiecznego Królestwa Niebieskiego i będą żyć szczęśliwie na zawsze. Różnica między nagrodą dla wierzących w ewangelię wody i Ducha a karą dla niewierzących jest tak wielka, jak różnica między niebem a ziemią.
Werset 15: „I jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia”.
Wraz ze słowem „ktoś”, werset ten mówi nam, że to, czy imiona ludzi są zapisane w Księdze Życia, zależy całkowicie od tego, czy wierzą w Słowo ewangelii wody i Ducha, dzięki, której wszystkie ich grzechy są przebaczone, stały się białe jak śnieg, niezależnie od tego czy regularnie chodzą do kościoła, albo czy ich kościoły należą do wyznań ortodoksyjnych czy heterodoksyjnych. Dlatego ci, których imiona nie są zapisane w Pańskiej Księdze Życia, bez wyjątku zostaną wrzuceni do jeziora ognia.
Religijni ludzie na świecie mają wyraźną tendencję do przywiązywania większej wagi do swoich rytuałów religijnych niż do odkupienia od grzechu. Ale jeśli ewangelia wody i Ducha dana przez Jezusa nie znajduje się w czyimś sercu, kiedy stoi on przed Bogiem, imię tej osoby nie będzie zapisane w Księdze Życia i w ten sposób ta osoba zostanie wrzucona do jeziora ognia, nawet jeśli była dobrym chrześcijaninem.
Dlatego, póki jeszcze żyjecie na tej ziemi, musicie uszami usłyszeć Pana ewangelię wody i Ducha, która sprawiła, że wszystkie wasze grzechy zniknęły, i musicie w nią uwierzyć całym waszym sercem. Otrzymacie wtedy chwałę zapisania waszego imienia w Księdze Życia.
Copyright © 2021 by The New Life Mission