Через COVID-19 та порушення роботи міжнародної
поштової служби ми тимчасово призупинили наше служіння безкоштовних друкованих книг.
поштової служби ми тимчасово призупинили наше служіння безкоштовних друкованих книг.
У зв’язку з цією ситуацією наразі ми не можемо надсилати Вам книг.
Моліться, щоб ця пандемія незабаром закінчилася і робота поштової служби відновилася.
Моліться, щоб ця пандемія незабаром закінчилася і робота поштової служби відновилася.
Onderwerp 8: De Heilige Geest
[8-9] Het evangelie van Zijn doopsel dat ons reinigde (Efeziërs 2:14-22)
(Efeziërs 2:14-22)
“Want Hij is onze vrede, Die deze beiden een gemaakt heeft, en den middelmuur des afscheidsels gebroken hebbende, Heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees te niet gemaakt, namelijk de wet der geboden in inzettingen bestaande; opdat Hij die twee in Zichzelven tot een nieuwen mens zou scheppen, vrede makende; En opdat Hij die beiden met God in een lichaam zou verzoenen door het kruis, de vijandschap aan hetzelve gedood hebbende. En komende, heeft Hij door het Evangelie vrede verkondigd u, die verre waart, en dien, die nabij waren. Want door Hem hebben wij beiden den toegang door een Geest tot den Vader. Zo zijt gij dan niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar medeburgers der heiligen, en huisgenoten Gods; Gebouwd op het fondament der apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus is de uiterste Hoeksteen; Op Welken het gehele gebouw, bekwamelijk samengevoegd zijnde, opwast tot een heiligen tempel in den Heere; Op Welken ook gij mede gebouwd wordt tot een woonstede Gods in den Geest.”
“Want Hij is onze vrede, Die deze beiden een gemaakt heeft, en den middelmuur des afscheidsels gebroken hebbende, Heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees te niet gemaakt, namelijk de wet der geboden in inzettingen bestaande; opdat Hij die twee in Zichzelven tot een nieuwen mens zou scheppen, vrede makende; En opdat Hij die beiden met God in een lichaam zou verzoenen door het kruis, de vijandschap aan hetzelve gedood hebbende. En komende, heeft Hij door het Evangelie vrede verkondigd u, die verre waart, en dien, die nabij waren. Want door Hem hebben wij beiden den toegang door een Geest tot den Vader. Zo zijt gij dan niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar medeburgers der heiligen, en huisgenoten Gods; Gebouwd op het fondament der apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus is de uiterste Hoeksteen; Op Welken het gehele gebouw, bekwamelijk samengevoegd zijnde, opwast tot een heiligen tempel in den Heere; Op Welken ook gij mede gebouwd wordt tot een woonstede Gods in den Geest.”
Het door armoede afgestane kind
Waardoor is de mens van God vervreemd?
Door zijn zonden
Het is een halve eeuw geleden sinds de Koreaanse Oorlog is afgelopen. Maar het liet enorme wonden achter bij het Koreaanse volk. In de nasleep van de Koreaanse Oorlog werden veel jonge Koreaanse kinderen geadopteerd in het buitenland. Ook al kwamen de hulptroepen van de Verenigde Naties naar Korea en hielpen ze ons enorm in die tijd, maar veel kinderen hadden geen vader meer nadat de soldaten waren vertrokken.
Veel van de VN-soldaten die vrouwen en kinderen hier hadden, lieten hun families achter toen zij naar huis terugkeerden. Veel van deze kinderen werden toen door hun moeders naar weeshuizen verbannen en daarna in het buitenland voor adoptie opgegeven. Eigenlijk was het een groot geluk dat deze jonge mensen pleegouders konden vinden en een goede opvoeding konden krijgen.
Deze geadopteerde kinderen realiseerden zich, naarmate zij ouder werden, dat zij er heel anders uitzagen dan hun ouders en hun buren en zij kregen te horen dat zij geadopteerd waren van een land ver weg dat Korea heet. ‘Waarom hebben mijn ouders mij in de steek gelaten? Stuurden zij me naar dit land omdat zij me haatten?’ Met hun jonge verstand konden deze kinderen gewoon niet begrijpen wat er gebeurd was.
Hun nieuwsgierigheid en haat ten opzichte van hun echte ouders groeide samen met een verlangen om hen te ontmoeten. ‘Ik vraag me af hoe mijn ouders eruitzien? Hoe konden zij me in de steek laten? Deden ze het omdat ze me haatten? Nee, er was waarschijnlijk een reden voor.’ Er heersten waarschijnlijk veel misverstanden en ze voelden zich soms zelfs extreem gehaat. En andere keren besloten ze er niet meer over nadenken. Voordat ze het beseften, verging de tijd en de kinderen werden volwassenen. Zij trouwden, kregen kinderen en vormden hun eigen families.
Ik raakte geïnteresseerd in deze kinderen door een programma op een van de locale tv-zenders. In dit programma interviewde een tv-verslaggever een vrouw die geadopteerd was en die nu in Duitsland woont. Deze vrouw was op dat moment ergens in de twintig en ze studeerde theologie. Eerst deed de vrouw enorm haar best om de verslaggevers te vermijden omdat ze niet wilde dat iemand merkte dat ze geadopteerd was. De verslaggever overtuigde haar ervan dat haar medewerking aan een interview zou helpen om de vloedgolf van adopties naar het buitenland te stoppen. De vrouw stemde toe.
Een van de vragen van de verslaggever was, “Wat zou je zeggen als je je echte ouders zou ontmoeten? Waarnaar ben je het meest benieuwd?” De vrouw antwoordde, “Ik kan het gewoon niet begrijpen waarom zij me ter adoptie opgaven. Ik wil hun vragen of ze me haatten.” Haar natuurlijke moeder zag het interview van de vrouw op TV, nam contact op met de televisiezender en zei dat ze haar dochter wilde ontmoeten. Zo ontmoetten de twee elkaar.
De moeder ging al vroeg naar het vliegveld en wachtte op de komst van haar dochter. Toen de jonge vrouw door de uitgang kwam, kon haar moeder niets anders dan te staan en te huilen.
Deze twee mensen hadden elkaar nooit tevoren ontmoet. De eerste keer dat de moeder haar volwassen dochter zag, was toen ze op TV verscheen. Ook al spraken ze verschillende talen, zij konden met elkaar praten via hun hart, en door de emoties die ze uitwisselden. Zij raakten hun gezicht aan terwijl de moeder om vergeving smeekte voor wat ze had gedaan. Ze kon alleen maar huilen en herhalen dat ze er enorme spijt van had.
De moeder nam haar dochter mee naar huis en zij aten samen. Natuurlijk sprak de dochter alleen maar Duits en de moeder alleen Koreaans, zodat zij niet verbaal konden communiceren. Maar op de een of andere manier, stond het feit dat ze moeder en dochter waren, hun toe om elkaar te begrijpen. Zij hadden veel woordloze conversaties en uitten zich door gebaren, elkanders gezicht aan te raken en met hun ogen en hart te spreken.
Tegen de tijd dat ze naar Duitsland terugkeerde, wist de dochter dat haar biologische moeder van haar hield. Dezelfde verslaggevers die het vorige interview hadden afgenomen, spraken weer met haar voordat ze naar Duitsland vertrok. “Het is niet nodig dat ik vraag waarom mijn moeder me heeft afgestaan voor adoptie. Mijn moeder is zelfs nu nog arm. De rijke mensen in dit land zijn zo rijk dat zij buitenlandse auto’s rijden, maar mijn moeder leeft nog steeds in armoede.” Ze zei verder, “Ik weet dat mijn moeder me heeft weggestuurd om me van de armoede te bewaren, zelfs al heb ik mijn moeder die vraag niet gesteld en heb ik dus geen antwoord van haar gekregen. Daarom vond ik het niet nodig om haar die vraag te stellen en dat is waarom alle twijfel en haat nu weg zijn.”
Veel van de VN-soldaten die vrouwen en kinderen hier hadden, lieten hun families achter toen zij naar huis terugkeerden. Veel van deze kinderen werden toen door hun moeders naar weeshuizen verbannen en daarna in het buitenland voor adoptie opgegeven. Eigenlijk was het een groot geluk dat deze jonge mensen pleegouders konden vinden en een goede opvoeding konden krijgen.
Deze geadopteerde kinderen realiseerden zich, naarmate zij ouder werden, dat zij er heel anders uitzagen dan hun ouders en hun buren en zij kregen te horen dat zij geadopteerd waren van een land ver weg dat Korea heet. ‘Waarom hebben mijn ouders mij in de steek gelaten? Stuurden zij me naar dit land omdat zij me haatten?’ Met hun jonge verstand konden deze kinderen gewoon niet begrijpen wat er gebeurd was.
Hun nieuwsgierigheid en haat ten opzichte van hun echte ouders groeide samen met een verlangen om hen te ontmoeten. ‘Ik vraag me af hoe mijn ouders eruitzien? Hoe konden zij me in de steek laten? Deden ze het omdat ze me haatten? Nee, er was waarschijnlijk een reden voor.’ Er heersten waarschijnlijk veel misverstanden en ze voelden zich soms zelfs extreem gehaat. En andere keren besloten ze er niet meer over nadenken. Voordat ze het beseften, verging de tijd en de kinderen werden volwassenen. Zij trouwden, kregen kinderen en vormden hun eigen families.
Ik raakte geïnteresseerd in deze kinderen door een programma op een van de locale tv-zenders. In dit programma interviewde een tv-verslaggever een vrouw die geadopteerd was en die nu in Duitsland woont. Deze vrouw was op dat moment ergens in de twintig en ze studeerde theologie. Eerst deed de vrouw enorm haar best om de verslaggevers te vermijden omdat ze niet wilde dat iemand merkte dat ze geadopteerd was. De verslaggever overtuigde haar ervan dat haar medewerking aan een interview zou helpen om de vloedgolf van adopties naar het buitenland te stoppen. De vrouw stemde toe.
Een van de vragen van de verslaggever was, “Wat zou je zeggen als je je echte ouders zou ontmoeten? Waarnaar ben je het meest benieuwd?” De vrouw antwoordde, “Ik kan het gewoon niet begrijpen waarom zij me ter adoptie opgaven. Ik wil hun vragen of ze me haatten.” Haar natuurlijke moeder zag het interview van de vrouw op TV, nam contact op met de televisiezender en zei dat ze haar dochter wilde ontmoeten. Zo ontmoetten de twee elkaar.
De moeder ging al vroeg naar het vliegveld en wachtte op de komst van haar dochter. Toen de jonge vrouw door de uitgang kwam, kon haar moeder niets anders dan te staan en te huilen.
Deze twee mensen hadden elkaar nooit tevoren ontmoet. De eerste keer dat de moeder haar volwassen dochter zag, was toen ze op TV verscheen. Ook al spraken ze verschillende talen, zij konden met elkaar praten via hun hart, en door de emoties die ze uitwisselden. Zij raakten hun gezicht aan terwijl de moeder om vergeving smeekte voor wat ze had gedaan. Ze kon alleen maar huilen en herhalen dat ze er enorme spijt van had.
De moeder nam haar dochter mee naar huis en zij aten samen. Natuurlijk sprak de dochter alleen maar Duits en de moeder alleen Koreaans, zodat zij niet verbaal konden communiceren. Maar op de een of andere manier, stond het feit dat ze moeder en dochter waren, hun toe om elkaar te begrijpen. Zij hadden veel woordloze conversaties en uitten zich door gebaren, elkanders gezicht aan te raken en met hun ogen en hart te spreken.
Tegen de tijd dat ze naar Duitsland terugkeerde, wist de dochter dat haar biologische moeder van haar hield. Dezelfde verslaggevers die het vorige interview hadden afgenomen, spraken weer met haar voordat ze naar Duitsland vertrok. “Het is niet nodig dat ik vraag waarom mijn moeder me heeft afgestaan voor adoptie. Mijn moeder is zelfs nu nog arm. De rijke mensen in dit land zijn zo rijk dat zij buitenlandse auto’s rijden, maar mijn moeder leeft nog steeds in armoede.” Ze zei verder, “Ik weet dat mijn moeder me heeft weggestuurd om me van de armoede te bewaren, zelfs al heb ik mijn moeder die vraag niet gesteld en heb ik dus geen antwoord van haar gekregen. Daarom vond ik het niet nodig om haar die vraag te stellen en dat is waarom alle twijfel en haat nu weg zijn.”
Mensen raken vervreemd van God door de zonden in hun hart
Waarom worden we van God gescheiden en waarom kunnen we niet dichter bij Hem komen? De vrouw die ter adoptie werd vrijgegeven, ontdekte dat haar biologische moeder haar had weggestuurd om haar van de armoede te redden. Geldt hetzelfde voor God? God schiep ons naar Zijn eigen beeld. Wat kon ons van Hem hebben gescheiden? Het antwoord is dat Satan de mens ertoe verleidde om te zondigen en de zonde scheidt de mens van God.
Oorspronkelijk schiep God de mens naar Zijn eigen beeld en Hij hield zielsveel van Zijn schepping. De mens werd gemaakt als een object voor Gods liefde en hij was nobeler dan ieder ander schepsel. Een gevallen engel die Satan heet, probeerde de mens echter van God te laten vervreemden. Satan verleidde de mens ertoe Gods woorden niet te geloven en hij liet de mens van de vrucht van de boom der kennis van het goed en kwaad eten.
De mens werd dus van God gescheiden door zijn zonde. De mens was ongehoorzaam aan God. De mens at niet van de vrucht van de boom des levens, die eeuwig leven geeft en wat God toestond, maar at in plaats daarvan van de verboden vrucht die hem kennis van goed en kwaad gaf. Hierdoor werd de mens van God gescheiden.
Het voormalige object van Gods liefde, de mens, was ongehoorzaam en werd van Hem gescheiden door arrogantie. Door de zonde die in zijn hart kwam wonen, is de mens uiteindelijk van God vervreemd. Daarna leefde de mens lange tijd gescheiden van God en klaagde, “Waarom verliet God ons nadat Hij ons schiep? Waarom liet Hij ons zondigen? Waarom stuurt Hij ons naar de hel nadat Hij ons zwak gemaakt heeft? Het zou beter geweest zijn als Hij ons helemaal niet gemaakt had.” We leefden met veel vragen en nieuwsgierigheid, twijfels en haat voordat we wedergeboren werden.
Toen ik de geadopteerde vrouw op de tv zag, besefte ik dat de relatie tussen de mens en God hetzelfde is als de relatie die zij had met haar biologische moeder. Geen tegenspoed, misverstand, vloek of zonde kan de mens van God, onder welke omstandigheden ook, scheiden. Ik kon ook begrijpen dat het nog steeds mogelijk was dat er misverstanden waren, ook al is de relatie tussen God en de mens op liefde gebaseerd.
Net zoals de moeder haar dochter niet had weggestuurd uit haat, zo scheidde God Zich niet van de mens uit haat maar vanwege de zonde. Er is geen reden voor God om de mens te haten en er is geen reden voor de mens om God te haten. We houden van elkaar. De reden dat de mens van God gescheiden blijft, is dat hij een zondaar werd nadat hij zich aan Satans bedrog had overgegeven.
Oorspronkelijk schiep God de mens naar Zijn eigen beeld en Hij hield zielsveel van Zijn schepping. De mens werd gemaakt als een object voor Gods liefde en hij was nobeler dan ieder ander schepsel. Een gevallen engel die Satan heet, probeerde de mens echter van God te laten vervreemden. Satan verleidde de mens ertoe Gods woorden niet te geloven en hij liet de mens van de vrucht van de boom der kennis van het goed en kwaad eten.
De mens werd dus van God gescheiden door zijn zonde. De mens was ongehoorzaam aan God. De mens at niet van de vrucht van de boom des levens, die eeuwig leven geeft en wat God toestond, maar at in plaats daarvan van de verboden vrucht die hem kennis van goed en kwaad gaf. Hierdoor werd de mens van God gescheiden.
Het voormalige object van Gods liefde, de mens, was ongehoorzaam en werd van Hem gescheiden door arrogantie. Door de zonde die in zijn hart kwam wonen, is de mens uiteindelijk van God vervreemd. Daarna leefde de mens lange tijd gescheiden van God en klaagde, “Waarom verliet God ons nadat Hij ons schiep? Waarom liet Hij ons zondigen? Waarom stuurt Hij ons naar de hel nadat Hij ons zwak gemaakt heeft? Het zou beter geweest zijn als Hij ons helemaal niet gemaakt had.” We leefden met veel vragen en nieuwsgierigheid, twijfels en haat voordat we wedergeboren werden.
Toen ik de geadopteerde vrouw op de tv zag, besefte ik dat de relatie tussen de mens en God hetzelfde is als de relatie die zij had met haar biologische moeder. Geen tegenspoed, misverstand, vloek of zonde kan de mens van God, onder welke omstandigheden ook, scheiden. Ik kon ook begrijpen dat het nog steeds mogelijk was dat er misverstanden waren, ook al is de relatie tussen God en de mens op liefde gebaseerd.
Net zoals de moeder haar dochter niet had weggestuurd uit haat, zo scheidde God Zich niet van de mens uit haat maar vanwege de zonde. Er is geen reden voor God om de mens te haten en er is geen reden voor de mens om God te haten. We houden van elkaar. De reden dat de mens van God gescheiden blijft, is dat hij een zondaar werd nadat hij zich aan Satans bedrog had overgegeven.
God heeft ons door Jezus omhelsd
“Maar nu in Christus Jezus, zijt gij, die eertijds verre waart, nabij geworden door het bloed van Christus. Want Hij is onze vrede, Die deze beiden een gemaakt heeft, en den middelmuur des afscheidsels gebroken hebbende, Heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees te niet gemaakt, namelijk de wet der geboden in inzettingen bestaande; opdat Hij die twee in Zichzelven tot een nieuwen mens zou scheppen, vrede makende” (Efeziërs 2:13-15). De Heer werd gedoopt door Johannes en nam alle zonden van de wereld weg om de wet van de geboden af te schaffen. Daarna vergoot Hij Zijn bloed aan het Kruis om de mens van zijn zonden te redden en hem door God te laten omhelzen. God heeft nu diegenen omarmd die door Hem gereinigd werden.
Heeft u zich ooit een wereld zonder water voorgesteld? Niet zo lang geleden, bezocht ik een Bijbelbijeenkomst in Inchon City, een van de grootste havens in Korea, waar men enkele dagen geen leidingwater had en ik dacht, ‘Mensen kunnen niet zonder water leven.’
Als God deze wereld een maand lang waterloos zou maken, dan zou het onmogelijk zijn om in de steden te leven vanwege de stank, het vuil en de alomtegenwoordige dorst. We moeten de waarde van het water, dat God ons gegeven heeft, begrijpen. Net zoals water een absolute noodzaak is voor de mensen, is het doopsel dat Jezus van Johannes in de Jordaan ontving even onmisbaar.
Als Jezus niet naar deze wereld was gekomen om door Johannes gedoopt te worden, hoe zouden de gelovigen in Jezus dan de vergeving van zonden hebben ontvangen? Net als de mensen niet zonder water kunnen leven, zou iedereen in deze wereld sterven aan hun zonden als Johannes Jezus niet gedoopt had.
Omdat Jezus’ doopsel echter al onze zonden wegnam, kunnen we nu met zekerheid zeggen dat onze harten gereinigd zijn en dat we gezegend zijn met de zaligmaking. Jezus’ doopsel is cruciaal voor ons geloof. Bovendien is Zijn doopsel absoluut noodzakelijk om de inwoning van de Heilige Geest te ontvangen.
Petrus, een van Jezus’ discipels, zei, “Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, door de opstanding van Jezus Christus,” (1 Petrus 3:21). Petrus’ bewering zegt dat Jezus door Johannes de Doper gedoopt was en Zijn bloed vergoot om ons van onze zonden te redden. Jezus’ doopsel, dat alle zonden van de wereld wegwaste, is het ware evangelie.
Laten we nu eens kijken naar de passage van het bronzen wasbekken in Exodus 30:17-21. “En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende: Gij zult ook een koperen wasvat maken, met zijn koperen voet, om te wassen; en gij zult het zetten tussen de tent der samenkomst, en tussen het altaar, en gij zult water daarin doen; Dat Aaron en zijn zonen zich daaruit wassen, hun handen en voeten.Wanneer zij in de tent der samenkomst zullen gaan, zo zullen zij zich met water wassen, opdat zij niet sterven; of wanneer zij tot het altaar naderen, om te dienen, dat zij het vuuroffer den HEERE aansteken; Zij zullen dan hun handen en voeten wassen, opdat zij niet sterven; en dit zal hun een eeuwige inzetting zijn, voor hem en zijn zaad, bij hun geslachten.”
In de Tabernakel was een bronzen wasbekken dat tussen de Tabernakel en het altaar was geplaatst en dat water bevatte om zich mee te wassen. Hoe vies zouden de priesters die de offers brachten wel niet zijn geweest als dit wasbekken niet in de Tabernakel had gestaan?
Hoeveel bloed en vuil zouden de priesters die zoveel dagelijkse offers aanboden voor het volk en hun handen op het zondeoffer legden en het daarna doodden, op zich hebben? De priester zou erg vies zijn geworden als er geen wasbekken in het tabernakel zou zijn geweest.
Daarom bereidde God het wasbekken voor, opdat zij dichter tot Hem konden komen met schone handen. Zondaars gaven hun zonden door het opleggen van handen aan het zondeoffer door en daarna offerden de priesters voor hen deze offers aan God. God bereidde het bronzen wasbekken zodat de priesters het heiligdom konden binnengaan en zodat zij zich met water konden wassen, opdat ze niet zouden sterven. Zelfs een priester kon niet het heiligdom binnen terwijl hij bevlekt was met het bloed van een dier. Daarom moesten de priesters al het vuil met het water van het wasbekken afwassen om dichter bij God te komen nadat ze offers hadden aangeboden voor de mensen.
Heeft u zich ooit een wereld zonder water voorgesteld? Niet zo lang geleden, bezocht ik een Bijbelbijeenkomst in Inchon City, een van de grootste havens in Korea, waar men enkele dagen geen leidingwater had en ik dacht, ‘Mensen kunnen niet zonder water leven.’
Als God deze wereld een maand lang waterloos zou maken, dan zou het onmogelijk zijn om in de steden te leven vanwege de stank, het vuil en de alomtegenwoordige dorst. We moeten de waarde van het water, dat God ons gegeven heeft, begrijpen. Net zoals water een absolute noodzaak is voor de mensen, is het doopsel dat Jezus van Johannes in de Jordaan ontving even onmisbaar.
Als Jezus niet naar deze wereld was gekomen om door Johannes gedoopt te worden, hoe zouden de gelovigen in Jezus dan de vergeving van zonden hebben ontvangen? Net als de mensen niet zonder water kunnen leven, zou iedereen in deze wereld sterven aan hun zonden als Johannes Jezus niet gedoopt had.
Omdat Jezus’ doopsel echter al onze zonden wegnam, kunnen we nu met zekerheid zeggen dat onze harten gereinigd zijn en dat we gezegend zijn met de zaligmaking. Jezus’ doopsel is cruciaal voor ons geloof. Bovendien is Zijn doopsel absoluut noodzakelijk om de inwoning van de Heilige Geest te ontvangen.
Petrus, een van Jezus’ discipels, zei, “Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, door de opstanding van Jezus Christus,” (1 Petrus 3:21). Petrus’ bewering zegt dat Jezus door Johannes de Doper gedoopt was en Zijn bloed vergoot om ons van onze zonden te redden. Jezus’ doopsel, dat alle zonden van de wereld wegwaste, is het ware evangelie.
Laten we nu eens kijken naar de passage van het bronzen wasbekken in Exodus 30:17-21. “En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende: Gij zult ook een koperen wasvat maken, met zijn koperen voet, om te wassen; en gij zult het zetten tussen de tent der samenkomst, en tussen het altaar, en gij zult water daarin doen; Dat Aaron en zijn zonen zich daaruit wassen, hun handen en voeten.Wanneer zij in de tent der samenkomst zullen gaan, zo zullen zij zich met water wassen, opdat zij niet sterven; of wanneer zij tot het altaar naderen, om te dienen, dat zij het vuuroffer den HEERE aansteken; Zij zullen dan hun handen en voeten wassen, opdat zij niet sterven; en dit zal hun een eeuwige inzetting zijn, voor hem en zijn zaad, bij hun geslachten.”
In de Tabernakel was een bronzen wasbekken dat tussen de Tabernakel en het altaar was geplaatst en dat water bevatte om zich mee te wassen. Hoe vies zouden de priesters die de offers brachten wel niet zijn geweest als dit wasbekken niet in de Tabernakel had gestaan?
Hoeveel bloed en vuil zouden de priesters die zoveel dagelijkse offers aanboden voor het volk en hun handen op het zondeoffer legden en het daarna doodden, op zich hebben? De priester zou erg vies zijn geworden als er geen wasbekken in het tabernakel zou zijn geweest.
Daarom bereidde God het wasbekken voor, opdat zij dichter tot Hem konden komen met schone handen. Zondaars gaven hun zonden door het opleggen van handen aan het zondeoffer door en daarna offerden de priesters voor hen deze offers aan God. God bereidde het bronzen wasbekken zodat de priesters het heiligdom konden binnengaan en zodat zij zich met water konden wassen, opdat ze niet zouden sterven. Zelfs een priester kon niet het heiligdom binnen terwijl hij bevlekt was met het bloed van een dier. Daarom moesten de priesters al het vuil met het water van het wasbekken afwassen om dichter bij God te komen nadat ze offers hadden aangeboden voor de mensen.
Jezus’ doopsel waste alle zonden van de wereld weg
Door Jezus’ doopsel van Johannes in de Jordaan zijn alle zonden van de wereld aan Hem doorgegeven. En zijn totale onderdompeling in het water symboliseerde Zijn dood en toen Hij weer uit het water omhoogkwam, dat betekende Zijn herrijzenis. Met andere woorden, Jezus werd door Johannes gedoopt om alle zonden van de wereld weg te nemen, het loon van de zonden te betalen en aan het Kruis te sterven. Zijn dood was om de prijs voor onze zonden te betalen en Zijn herrijzenis gaf ons het eeuwige leven.
Onze harten zouden vol zonden zijn als we niet zouden geloven dat Jezus al onze zonden door Zijn doopsel wegnam. Hoe zouden we in dat geval dichter tot God kunnen komen? Het evangelie van de vergeving van zonden is niet een leerstelling van een denominatie, maar de Waarheid van God.
We kunnen ons geloof niet leiden zonder perfecte kennis, dus we kunnen de wereld niet overwinnen als het ons niet echt kan schelen of Jezus door Johannes gedoopt werd. Net zoals alle levende dingen water nodig hebben om in leven te blijven, zo hebben wij de vergeving van de zonden en het water van Jezus’ doopsel nodig om volgens het geloof te leven en het Koninkrijk van de Hemel binnen te gaan. Jezus moest gedoopt worden, aan het Kruis sterven en herrijzen, om ons van onze zonden te redden. Dit is het evangelie van het water en de Geest waar we met ons hele hart in moeten geloven.
Ook al werd Jezus gekruisigd, Hij had niets gedaan om een dergelijke straf te verdienen. Hij kwam naar deze wereld om onze zonden weg te wassen, werd gedoopt toen Hij 30 jaar was en werd onze Verlosser door Zijn dood aan het Kruis met 33 jaar. God wilde de mensheid Zijn kinderen maken, hoe zwak en zondig we ook waren. Daarom werd Jezus gedoopt. God gaf ons tegelijkertijd de vergeving van zonden en het geschenk van de Heilige Geest.
“Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan” (Johannes 3:3-5). U moet weten en geloven dat Jezus gedoopt werd om al onze zonden weg te wassen. Zelfs als iemand een wedergeboren Christen is, zal zijn hart gauw vervuild raken als hij niet over de waarheid dat Jezus Christus alle zonden van de wereld door Zijn doopsel wegnam, nadenkt. Omdat we stoffelijke wezens zijn, zijn we bestemd om door de zonden in ons dagelijkse leven vervuild te worden. Daarom moeten we altijd volgens het geloof leven en over Jezus’ doopsel, Zijn bloed en Zijn herrijzenis nadenken. Dit geloof behoudt ons tot de dag dat we het Koninkrijk van de Hemel binnengaan.
Jezus had geen andere keuze dan gedoopt te worden en voor onze zonden te sterven, dus moeten we geloven dat Hij ons hierdoor de zaligmaking bracht. We hoeven niets anders te doen dan in dit prachtige evangelie te geloven om van alle zonden van de wereld verlost te worden.
We danken de Heer die ons het evangelie van het water en de Geest gaf. Het grootste geschenk dat God ons gaf, was om Zijn eniggeboren Zoon te sturen om ons van al onze zonden te redden door Zijn doopsel en bloed.
De reden waarom we niet dichter bij God konden komen en gedwongen waren om van Hem gescheiden te leven, was dat we zonden in ons hart hadden. Jezus werd door Johannes gedoopt om alle zonden van de wereld weg te nemen en Hij stierf aan het Kruis om de muur die de mens van God scheidde, af te breken. De relatie tussen God en de mens werd hersteld door Zijn doopsel en bloed. We danken Hem voor deze gaven. De liefde van de natuurlijke ouders tegenover hun kind is groot, maar het is niet te vergelijken met Gods liefde, waardoor Jezus ons zondaars redde.
Jezus’ doopsel en Zijn bloed zijn allebei belangrijk. Als er geen water in deze wereld was, zou er dan een levend wezen overleven? Zonder Jezus’ doopsel zou er niemand zonder zonde in zijn hart zijn. Als Jezus niet gedoopt was en als Hij niet aan het Kruis was gestorven, dan zou niemand de vergeving van zonden hebben ontvangen. Gelukkig werd Jezus gedoopt en bracht Hij het ultieme offer voor ons. Zelfs al hebben we tekortkomingen en zijn we zwak, kunnen we toch de Heilige Geest ontvangen door in Zijn doopsel en bloed aan het Kruis te geloven.
Mensen die in Jezus Christus’ doopsel en dood aan het Kruis geloven, kunnen dichter bij God komen, bidden en Hem loven. We zijn nu in staat de Heer te loven en Hem te aanbidden omdat we Zijn kinderen zijn geworden. Dit is Gods genade en zegen. Het evangelie van het doopsel van Jezus en Zijn bloed aan het Kruis is werkelijk wonderbaarlijk. We kunnen allemaal de zaligmaking en de inwoning van de Heilige Geest ontvangen door in dit prachtige evangelie te geloven.
Onze harten zouden vol zonden zijn als we niet zouden geloven dat Jezus al onze zonden door Zijn doopsel wegnam. Hoe zouden we in dat geval dichter tot God kunnen komen? Het evangelie van de vergeving van zonden is niet een leerstelling van een denominatie, maar de Waarheid van God.
We kunnen ons geloof niet leiden zonder perfecte kennis, dus we kunnen de wereld niet overwinnen als het ons niet echt kan schelen of Jezus door Johannes gedoopt werd. Net zoals alle levende dingen water nodig hebben om in leven te blijven, zo hebben wij de vergeving van de zonden en het water van Jezus’ doopsel nodig om volgens het geloof te leven en het Koninkrijk van de Hemel binnen te gaan. Jezus moest gedoopt worden, aan het Kruis sterven en herrijzen, om ons van onze zonden te redden. Dit is het evangelie van het water en de Geest waar we met ons hele hart in moeten geloven.
Ook al werd Jezus gekruisigd, Hij had niets gedaan om een dergelijke straf te verdienen. Hij kwam naar deze wereld om onze zonden weg te wassen, werd gedoopt toen Hij 30 jaar was en werd onze Verlosser door Zijn dood aan het Kruis met 33 jaar. God wilde de mensheid Zijn kinderen maken, hoe zwak en zondig we ook waren. Daarom werd Jezus gedoopt. God gaf ons tegelijkertijd de vergeving van zonden en het geschenk van de Heilige Geest.
“Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan” (Johannes 3:3-5). U moet weten en geloven dat Jezus gedoopt werd om al onze zonden weg te wassen. Zelfs als iemand een wedergeboren Christen is, zal zijn hart gauw vervuild raken als hij niet over de waarheid dat Jezus Christus alle zonden van de wereld door Zijn doopsel wegnam, nadenkt. Omdat we stoffelijke wezens zijn, zijn we bestemd om door de zonden in ons dagelijkse leven vervuild te worden. Daarom moeten we altijd volgens het geloof leven en over Jezus’ doopsel, Zijn bloed en Zijn herrijzenis nadenken. Dit geloof behoudt ons tot de dag dat we het Koninkrijk van de Hemel binnengaan.
Jezus had geen andere keuze dan gedoopt te worden en voor onze zonden te sterven, dus moeten we geloven dat Hij ons hierdoor de zaligmaking bracht. We hoeven niets anders te doen dan in dit prachtige evangelie te geloven om van alle zonden van de wereld verlost te worden.
We danken de Heer die ons het evangelie van het water en de Geest gaf. Het grootste geschenk dat God ons gaf, was om Zijn eniggeboren Zoon te sturen om ons van al onze zonden te redden door Zijn doopsel en bloed.
De reden waarom we niet dichter bij God konden komen en gedwongen waren om van Hem gescheiden te leven, was dat we zonden in ons hart hadden. Jezus werd door Johannes gedoopt om alle zonden van de wereld weg te nemen en Hij stierf aan het Kruis om de muur die de mens van God scheidde, af te breken. De relatie tussen God en de mens werd hersteld door Zijn doopsel en bloed. We danken Hem voor deze gaven. De liefde van de natuurlijke ouders tegenover hun kind is groot, maar het is niet te vergelijken met Gods liefde, waardoor Jezus ons zondaars redde.
Jezus’ doopsel en Zijn bloed zijn allebei belangrijk. Als er geen water in deze wereld was, zou er dan een levend wezen overleven? Zonder Jezus’ doopsel zou er niemand zonder zonde in zijn hart zijn. Als Jezus niet gedoopt was en als Hij niet aan het Kruis was gestorven, dan zou niemand de vergeving van zonden hebben ontvangen. Gelukkig werd Jezus gedoopt en bracht Hij het ultieme offer voor ons. Zelfs al hebben we tekortkomingen en zijn we zwak, kunnen we toch de Heilige Geest ontvangen door in Zijn doopsel en bloed aan het Kruis te geloven.
Mensen die in Jezus Christus’ doopsel en dood aan het Kruis geloven, kunnen dichter bij God komen, bidden en Hem loven. We zijn nu in staat de Heer te loven en Hem te aanbidden omdat we Zijn kinderen zijn geworden. Dit is Gods genade en zegen. Het evangelie van het doopsel van Jezus en Zijn bloed aan het Kruis is werkelijk wonderbaarlijk. We kunnen allemaal de zaligmaking en de inwoning van de Heilige Geest ontvangen door in dit prachtige evangelie te geloven.
Copyright © 2021 by The New Life Mission