Search
বাংলা
বাংলা
কোভিড-১৯ এবং আন্তর্জাতিক ডাক পরিষেবা বিঘ্নিত হওয়ার কারণে,
আমরা সাময়িকভাবে আমাদের ‘বিনামূল্যের মুদ্রিত বইয়ের পরিষেবা’ বন্ধ রেখেছি|
এহেন পরিস্থিতিতে এই মুহুর্তে আমরা আপনাদের কাছে ডাকযোগে বই প্রেরণে অসমর্থ|
এই অতিমারীর যেন আশু সমাপন ঘটে এবং ডাক পরিষেবার পুনরাম্ভের জন্য প্রার্থনা করুন৷

শিক্ষা

Temat 11: Przybytek

[11-16] Tajemnice Duchowe, Ukryte w Arce Świadectwa (Księga Wyjścia 25:10-22)

Tajemnice Duchowe, Ukryte w Arce Świadectwa
(Księga Wyjścia 25:10-22)
"Uczynią też arkę z drewna akacjowego. Jej długość będzie na dwa i pół łokcia, jej szerokość – na półtora łokcia, a jej wysokość – na półtora łokcia. I pokryjesz ją szczerym złotem, wewnątrz i na zewnątrz pokryjesz ją, a na niej dokoła uczynisz złotą listwę. Odlejesz też do niej cztery złote pierścienie, które przymocujesz do czterech jej narożników: dwa pierścienie do jednego jej boku i dwa pierścienie do drugiego jej boku. Uczynisz drążki z drewna akacjowego i pokryjesz je złotem. I włożysz drążki w pierścienie na bokach arki, aby na nich noszono arkę. Drążki te pozostaną w pierścieniach arki; nie będą z niej wyjmowane. W arkę włożysz świadectwo, które ci dam. Uczynisz też przebłagalnię ze szczerego złota. Jej długość będzie na dwa i pół łokcia, a jej szerokość – na półtora łokcia. I uczynisz dwa złote cherubiny: wykujesz je ze złota na obu końcach przebłagalni. Jednego cherubina uczynisz na jednym końcu, a drugiego cherubina na drugim końcu. Z samej przebłagalni uczynicie cherubiny na obu jej końcach. A cherubiny będą mieć skrzydła rozpostarte ku górze, zakrywając swymi skrzydłami przebłagalnię. Ich twarze zaś będą zwrócone ku sobie, twarze cherubinów będą zwrócone ku przebłagalni. I położysz przebłagalnię na wierzchu arki, a w arkę włożysz świadectwo, które ci dam. Tam będę się z tobą spotykać i sponad przebłagalni, spomiędzy dwóch cherubinów, którzy są nad arką świadectwa, będę z tobą rozmawiać o wszystkim, co ci rozkażę dla synów Izraela."
 
 
Arka Świadectwa
Dzisiejszy temat to Arka Świadectwa. Arka Świadectwa, mierząca 113 długości cm (3.7 stopy), 68 cm szerokości (2.2 stopy) i 68 cm wysokości (2.2 stopy), została wykonana z drewna akacjowego i pokryta czystym złotem. Wewnątrz tej Arki znajdowały się dwie kamienne tablice z wygrawerowanymi Dziesięcioma Przykazaniami i złote naczynie z manną, a później dodano do niej laskę Aarona która zakwitła. Co zatem mówią nam te trzy przedmioty umieszczone w Arce Świadectwa? Poprzez te przedmioty, chciałbym przedstawić dokładne wyjaśnienie trzech posług Jezusa Chrystusa. Przyjrzyjmy się teraz duchowej prawdzie przejawianej w tych trzech przedmiotach umieszczonych w Arce Świadectwa.
 
 
Dwie Kamienne Tablice z Wyrytym na Nich Prawem
 
Zawartość Arki Świadectwa
Dwie kamienne tablice z wyrytym na nich Prawem, które były wewnątrz Arki Świadectwa, mówią nam, że Bóg jest Prawodawcą, który dał nam Swoje prawa. W Liście do Rzymian 8:1-2 napisano: „Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha. Gdyż prawo Ducha życia, które jest w Jezusie Chrystusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci”. Z tego fragmentu możemy zobaczyć, że Bóg ustanowił dwa prawa w naszych sercach: prawo życia i prawo potępienia.
Za pomocą tych dwóch praw Pan sprowadził potępienie i zbawienie na wszystkich ludzi. Przede wszystkim poprzez Prawo możemy rozpoznać, że jesteśmy grzesznikami nieuchronnie skazanymi na piekło. Jednak tym, którzy znają swoją grzeszną naturę i zgubny los, Bóg dał Swoje prawo zbawienia: „prawo Ducha życia, które jest w Jezusie Chrystusie”. Bóg stał się prawdziwym Zbawicielem dla wszystkich, dając im te dwa prawa. 
 
 
Manna Zawarta w Złotym Naczyniu 
 
Złote naczynie, które również znajdowało się w Arce, zawierało mannę. Kiedy Izraelici spędzili 40 lat na pustyni, Bóg przynosi im pożywienie z Niebios, a Izraelici żywili się tą manną, gotując ją na różne sposoby. Była ona podobna do nasion białej kolendry, a jej smak przypominał wafle zrobione z miodu. Dopóki nie wkroczyli do ziemi Kanaan, ta manna, którą Bóg dał ludowi Izraela, podtrzymywała ich życie. W związku z tym aby zachować o niej pamięć, została umieszczona w naczyniu.
To mówi nam, że my, wierzący, również powinniśmy jeść chleb życia, którym duchowe dzieci Boże muszą się odżywiać na tym świecie, aż do momentu, w którym wejdą do Nieba. Ale są chwile, kiedy chcemy jeść chleb świata, czyli nauki tego świata, zamiast Słowa Bożego. Jednak tym, czym dzieci Boże muszą prawdziwie i rzeczywiście żyć, zanim dotrą do duchowej ziemi Kanaanu, jest Słowo Boże, które jest duchowym chlebem prawdziwego życia, które zstępuje z Nieba. 
Nieustanne posiadanie chleba prawdziwego życia, nigdy nie męczy. Im więcej mamy tego duchowego chleba, tym bardziej staje się on prawdziwym życiem dla naszych dusz. Ale jeśli będziemy karmić się chlebem nauk świata, a nie Słowem Bożym, nasze dusze ostatecznie umrą.
Bóg nakazał Izraelitom, aby włożyć do naczynia mannę, która spadła z Niebios, i zachować ją. Jak pokazano w Księdze Wyjścia 16:33, Bóg powiedział: „Weź naczynie, wsyp do niego pełen omer manny i postaw je przed PANEM na przechowanie dla waszych przyszłych pokoleń." Manna, która zstąpiła z Niebios, była chlebem prawdziwego życia dla dusz ludzi. "Upokorzył cię, dawał ci odczuć głód i karmił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi ojcowie, aby cię nauczyć, że nie samym chlebem człowiek żyje, ale że człowiek żyje każdym słowem, które wychodzi z ust PANA” (Księga Powtórzonego Prawa 8:3).
 
 

Kto Jest Więc Dla Nas Prawdziwym Chlebem Życia?

 
Chrzest, który Jezus Chrystus przyjął, aby wziąć nasze grzechy na Swoje ciało, Jego ukrzyżowanie i przelana krew są naszym prawdziwym chlebem życia. Dając nam Swoje ciało i krew, Jezus Chrystus stał się chlebem życia wiecznego. Jak napisano w Ewangelii Jana 6:48-58: „Ja jestem tym chlebem życia. Wasi ojcowie jedli mannę na pustyni, a poumierali. To jest ten chleb, który zstępuje z nieba, aby ten, kto go je, nie umarł. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który Ja dam, to Moje ciało, które Ja dam za życie świata. Żydzi więc sprzeczali się między sobą i mówili: Jakże On może dać nam Swoje ciało do jedzenia? I powiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić Jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie. Kto je Moje ciało i pije Moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Moje ciało bowiem prawdziwie jest pokarmem, a Moja krew prawdziwie jest napojem. Kto je Moje ciało i pije Moją krew, mieszka we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec i Ja żyję przez Ojca, tak kto mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest ten chleb, który zstąpił z nieba. Nie jak wasi ojcowie jedli mannę, a pomarli. Kto je ten chleb, będzie żył na wieki”.
Nasz Pan powiedział: „To jest ten chleb, który zstępuje z nieba, aby ten, kto go je, nie umarł. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki”. Co oznacza „chleb, który zstępuje z nieba”? Jest to ciało i krew Jezusa. W Biblii ciało Jezusa mówi nam, że Jezus Chrystus wziął na Siebie grzechy świata, przyjąwszy chrzest od Jana w rzece Jordan. A krew Jezusa mówi nam, że skoro Jezus został ochrzczony i zabrał na Siebie grzechy świata, poniósł On potępienie za te grzechy poprzez ukrzyżowanie.
Manna w naczyniu, które zostało umieszczone w Arce Świadectwa, była chlebem życia dla Izraelitów podczas gdy przebywali na pustyni, a w czasach Nowego Testamentu jej duchowe znaczenie odnosi się do ciała Jezusa Chrystusa. Ta prawda pokazuje nam chrzest, przez który Jezus Chrystus wziął na Siebie winy wszystkich grzeszników i krew, którą przelał na Krzyżu. Ponieważ Jezus Chrystus wziął na Swoje ciało wszystkie grzechy tego świata przez Swój chrzest, przelał Swoją krew i umarł na Krzyżu, Jego chrzest i przelanie krwi stały się wiecznym źródłem nowego życia, które umożliwia wierzącym ponowne narodziny. 
Ciało, które Jezus oddał, aby wziąć na Siebie winy grzeszników przez Swój chrzest i krew, którą przelał na Krzyżu, jest chlebem życia, który umożliwia wszystkim grzesznikom otrzymanie przebaczenia grzechów. Dlatego musimy zrozumieć powód, dla którego Jezus powiedział: "Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić Jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie" (Ewangelia Jana 6:53).
 
 
Kto Jest Większy?
 
Kiedy patrzymy na Ewangelię Jana 6, widzimy, że większość Żydów w tamtym czasie uważała Mojżesza za większego niż Jezus. Kiedy Jezus przyszedł na tę ziemię, zapytali Go: „Czy ty jesteś większy od naszego ojca Mojżesza?” W rzeczywistości uważali Mojżesza za największego ze wszystkich. Ponieważ Żydzi nie uznali Jezusa jako Mesjasza, widzieli Go jako skazę. Rzucili Mu więc wyzwanie, pytając: „Czy Ty jesteś większy od Mojżesza?” Izraelici wierzyli w Jehowę Boga, a oto przyszedł młody mężczyzna w wieku zaledwie 30 lat, który stwierdził: „To jest ten chleb, który zstąpił z nieba. Nie jak wasi ojcowie jedli mannę, a pomarli. Kto je ten chleb, będzie żył na wieki”. Dlatego chcieli porównać moc obu, Mojżesza i Jezusa. 
Jak Jezus później powiedział: „Zanim Abraham był, Ja jestem”, Jezus jest większy niż jakakolwiek istota ludzka w całej historii ludzkości, ponieważ jest Samym Stwórcą. W jaki sposób zwykłe stworzenia mogą nawet ośmielić się rzucić wyzwanie Swojemu Stwórcy? Mimo to niektórzy ludzie wciąż mówią, że Jezus jest tylko wielkim nauczycielem, zaledwie jednym z wielkich mędrców w historii ludzkości. Co za bluźnierstwo! Jezus jest Bogiem, Królem królów i Stwórcą całego wszechświata. On jest wszechmocnym i wszechwiedzącym Bogiem. Jednak uniżył się i przyszedł na tę ziemię w ciele człowieka, aby zbawić ciebie i mnie od wszystkich naszych grzechów i wiecznej śmierci, aby stać się naszym prawdziwym Zbawicielem.
Jezus Chrystus powiedział: „Napisane jest u Proroków: I wszyscy będą wyuczeni przez Boga. Każdy więc, kto słyszał od Ojca i nauczył się, przychodzi do Mnie. Nie jakby ktoś widział Ojca, oprócz tego, który jest od Boga; ten widział Ojca”. W końcu Jezus ostatecznie powiedział, że jest Chrystusem, na którego czekali Żydzi. Nie potrafili jednak zrozumieć, co mówił Jezus, nie mogąc w to uwierzyć ani zaakceptować, a to doprowadziło do poważnego nieporozumienia, ponieważ zaczęli się zastanawiać: „Jak możesz dać nam Swoje ciało do jedzenia? Czy mówisz, że osiągnęlibyśmy życie wieczne, gdybyśmy rzeczywiście jedli Twoje ciało i pili Twoją krew? Myślisz, że jesteśmy tutaj jakimiś kanibalami?” 
Ale ci, którzy jedzą ciało Jezusa i piją Jego krew, będą żyć wiecznie. Ciało Jezusa jest chlebem życia. Prawdziwą istotą manny, która została włożona do tego naczynia, chlebem życia, jest Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Przychodząc na tę ziemię i oddając Swoje ciało i krew, Jezus umożliwił nam spożywanie chleba życia i otrzymanie życia wiecznego.
Jak więc każdy może jeść ciało Jezusa i pić Jego krew? Jedynym sposobem na spożywanie ciała Jezusa i picie Jego krwi jest wiara w chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu. Musimy jeść ciało Jezusa i pić Jego krew poprzez wiarę. Aby dać nam przebaczenie grzechów i umożliwić nam życie wieczne w Królestwie Niebieskim, nasz Pan raz na zawsze zmył nasze grzechy, przyjąwszy chrzest i przelewając Swoją krew, i w ten sposób stał się pokarmem dla naszych dusz. Teraz, wierząc w Boże Słowo wody i Ducha, musimy spożywać ten duchowy pokarm i otrzymać życie wieczne.
Pozwólcie, że przekaże bardziej szczegółowo, w jaki sposób możemy jeść ciało Jezusa i pić Jego krew. Jak dobrze wiemy, Jezus Chrystus przyszedł na tę ziemię i wziął na Siebie grzechy ludzkości, przyjąwszy chrzest od Jana w wieku 30 lat, a następnie poniósł wszelkie potępienie za nasze grzechy, wykrwawiając się na śmierć na Krzyżu. Wierząc w tę właśnie prawdę, możemy jeść Jego ciało i pić Jego krew. Zmycie grzechu dokonało się, gdy grzechy ludzkości zostały złożone na ciało Jezusa poprzez chrzest, który On przyjął. Picie Jego krwi oznacza, że w momencie, gdy Jezus przyjął chrzest i przelał Swoją krew na Krzyżu, ta krew, którą On przelał, przyniosła potępienie za nasze grzechy. 
W związku z tym ci, którzy wierzą w krew Jezusa w swoich sercach, gaszą pragnienie, ponieważ potępienie wszystkich ich grzechów zakończyło się całkowicie wraz z karą Krzyża, który Jezus poniósł. Musimy uświadomić sobie tę prawdę. I musimy w to wierzyć. Ponieważ Jezus Chrystus przyszedł na tę ziemię i przyjął nasze grzechy, przyjąwszy chrzest od Jana, wierząc w tę prawdę, zostaliśmy raz na zawsze oczyszczeni ze wszystkich grzechów.
Bóg powiedział nam, abyśmy jedli ciało Jezusa i pili Jego krew poprzez wiarę. Ponieważ Jezus wziął na Siebie wszystkie grzechy poprzez chrzest, który przyjął od Jana, nie pomijając niczyich nieprawości, i ponieważ oddał Swoje ciało na karę Krzyża i przelał Swoją drogocenną krew, serca wierzących są teraz czyste i wolne od pragnienia, gdyż zmyli wszystkie swoje grzechy i przez wiarę znieśli wszelkie potępienie za grzech. Dlatego Jezus powiedział: „Moje ciało bowiem prawdziwie jest pokarmem, a Moja krew prawdziwie jest napojem” (Ewangelia Jana 6:55).
Z całą pewnością ten Jezus jest rzeczywiście Zbawicielem, Synem Bożym, który zmył nasze grzechy i poniósł potępienie za nasze grzechy. Aby uwolnić nas od prawa, które głosi, że zapłatą za grzech jest śmierć, aby obmyć nas ze wszystkich naszych grzechów i uwolnić nas od wszelkiej kary, ten Jedyny, Zbawiciel i Syn Boży, oddał Swoje własne ciało na Krzyżu, przelał Swoją krew i w ten sposób oczyścił serca tych którzy uwierzyli i ugasili swoje pragnienie. To jest rezultat ciała i krwi Jezusa.
Jezus jest Zbawicielem, który zatroszczył się o grzechy i potępienie ludzkości. Jezus jest Zbawicielem, który przyjął grzechy ludzkości przez chrzest, który przyjął, który został ukrzyżowany i przelał Swoją krew, aby ponieść potępienie za te grzechy. To dlatego, że Jezus przyjął nasze grzechy świata, przekazane na Niego, kara za grzech, którą poniósł przez ukrzyżowanie, mogła stać się karą za nasze własne grzechy.
Tylko wierząc w prawdę wody i Ducha, możemy otrzymać przebaczenie grzechów. Wszyscy musicie wierzyć w chrzest Jezusa i Jego przelaną krew jako własne przebaczenie grzechów. Wierząc w tę ewangelię prawdy, możemy duchowo jeść i pić ciało i krew Jezusa. Innymi słowy, wierząc, że Jezus Chrystus, Syn Boży, przyszedł na tę ziemię, wziął na Siebie nasze grzechy przez Swój chrzest i poniósł wszelkie potępienie za nasze grzechy na Krzyżu, abyśmy mogli stać się tymi, którzy są w stanie jeść Jego ciało, pić Jego krew i otrzymać w ten sposób życie wieczne. Wierząc w chrzest i przelaną krew Jezusa, możemy teraz jeść Jego ciało i pić Jego krew. Spożywając chrzest Jezusa i krew, którą On przelał na Krzyżu, jako nasz własny pokarm przebaczenia grzechów, możemy zostać zbawieni od wszystkich grzechów. To dzięki tej wierze mogliśmy otrzymać przebaczenie naszych grzechów, stać się dziećmi Bożymi i żyć wiecznie w Królestwie Bożym.
 
 
Laska Aarona, Która Zakwitła
 
Wśród przedmiotów umieszczonych w Arce Świadectwa, laska Aarona, która zakwitła, odnosi się do Jezusa Chrystusa jako wiecznego Najwyższego Kapłana Królestwa Niebieskiego. Mówi nam również, że w Nim znajduje się życie wieczne. Aby ułatwić nam zrozumienie tego, przejdźmy do Księgi Liczb 16:1-2: „Wtedy Korach, syn Ishara, syna Kehata, syna Lewiego, oraz Datan i Abiram, synowie Eliaba, i On, syn Peleta, synowie Rubena, wzięli ludzi; I powstali przeciw Mojżeszowi, a wraz z nimi dwustu pięćdziesięciu mężczyzn spośród synów Izraela, naczelników zgromadzenia powołanych do rady, ludzi poważanych”. 
Fragment ten mówi nam, że wśród Lewitów 250 słynnych przywódców zboru zebrało się i powstało przeciwko Mojżeszowi. Powiedzieli: „Co wy, Mojżeszu i Aaronie, zrobiliście dla nas, wyprowadzając nas z ziemi egipskiej? Czy daliście nam winnice? Czy zaprowadziliście nas do oazy? Co dla nas zrobiliście? Czy nie wyprowadziliście nas na pustynię, aby w końcu umrzeć na niej? Jak możecie nazywać siebie sługami Bożymi? Czy Bóg działa tylko przez was?” Innymi słowy, wybuchł bunt przeciwko przywództwu Mojżesza i Aarona.
W tym czasie Bóg powiedział do Koracha, Datana, Ona i innych przywódców zboru, którzy przewodzili buntowi, poprzez Mojżesza: „Mów do synów Izraela i weź od każdego z nich po lasce według domów ich ojców, a imię każdego napisz na jego lasce. I położysz je w Namiocie Zgromadzenia przed Świadectwem, gdzie się z wami spotykam”. Wtedy Bóg powiedział: „I stanie się tak, że laska tego, kogo wybiorę, zakwitnie; i uśmierzę przed Sobą szemrania synów Izraela, jakie kierują przeciwko wam” (Księga Liczb 17:5). W wersecie 8 widzimy, że „laska Aarona, z domu Lewiego, zakwitła, wypuściła pączki, wydała kwiat i dojrzałe migdały”. 
Następnie w wersecie 10 widzimy: „I PAN powiedział do Mojżesza: Połóż laskę Aarona z powrotem przed Świadectwem, aby była zachowana na znak dla buntowników, a położysz kres ich szemraniu przeciwko Mnie, aby nie pomarli”. W ten sposób laska Aarona, która zakwitła, została umieszczona i przechowywana w Arce Świadectwa.
To pokazuje, że Aaron, potomek Lewiego, został namaszczony na Najwyższego Kapłana ludu Izraela. Mojżesz był prorokiem Boga, a Aaron i jego potomkowie byli Najwyższymi Kapłanami ludu Izraela. Sam Bóg powierzył Aaronowi obowiązki ziemskiego Najwyższego Kapłana. Bóg pokazał Mojżeszowi system ofiarniczy, w którym lud Izraela przynosił ofiary i składał je Bogu za każdym razem, gdy zgrzeszył, i kazał Aaronowi nadzorować składanie tych ofiar zgodnie z wymogami systemu ofiarnego. 
Chociaż Bóg powierzył Aaronowi, Najwyższemu Kapłanowi, wszystkie kapłańskie obowiązki, wciąż byli ludzie, którzy rzucali wyzwanie jego kapłaństwu i dlatego Bóg sprawił, że laska Aarona rozkwitła, demonstrując, że jego kapłaństwo pochodzi od Boga. Następnie kazał ludowi Izraela trzymać tę laskę wewnątrz Arki Świadectwa na pamiątkę tej lekcji. W ten sposób dwie kamienne tablice Prawa, naczynie, w którym była manna i laska Aarona, która zakwitła, zostały umieszczone w Arce Świadectwa. Jakie jest duchowe znaczenie tych trzech elementów? Odnoszą się do służby Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela.
 
 

Jakie Posługi Wypełnił Jezus Chrystus, Aby Zmyć Wszystkie Nasze Grzechy?

 
Po pierwsze, wypełnił posługę Proroka. On jest Alfą i Omegą. On zna początek i koniec i nauczył nas wszystkiego o pierwszym i ostatnim. Nasz Pan wiedział, co by się stało z ludzkością, gdybyśmy pozostali grzeszni. 
Po drugie, Jezus został wiecznym Najwyższym Kapłanem Królestwa Niebieskiego. Przyszedł na tę ziemię, ponieważ chciał nas zbawić od grzechu, stając się naszym własnym Zbawicielem, zbawiając nas całkowicie, zostając naszym prawdziwym Najwyższym Kapłanem Królestwa Niebieskiego. 
Po trzecie, Jezus Chrystus jest naszym Królem. Biblia oznajmia: "A na szacie i na biodrze ma wypisane imię: Król królów i Pan panów" (Księga Objawienia 19:16). On jest samym Stwórcą całego wszechświata i dlatego ma władzę rządzenia wszystkim w nim. 
Wszyscy powinniśmy zdać sobie sprawę, że Jezus Chrystus, który jest naszym prawdziwym Królem, Prorokiem, który nauczył nas prawdy o naszym zbawieniu od grzechu i wiecznym Najwyższym Kapłanem Nieba, stał się teraz naszym prawdziwym Zbawicielem. 
Nasz Pan uwolnił nas od grzechu, uczynił nas ludem Bożym, Swoimi dziećmi i Jego pracownikami, a także umożliwił nam wykonywanie dobrych uczynków. Sprawił, że nasze dusze narodziły się na nowo, abyśmy mogli żyć nowym życiem nawet na tej ziemi, i dał nam nowe życie, aby w odpowiednim czasie wskrzesić nasze ciała i umożliwić nam wieczne życie z Nim w Niebie. Kim jest dla nas Jezus Chrystus? On jest naszym prawdziwym Zbawicielem. Jezus Chrystus jest naszym Prorokiem, naszym wiecznym Najwyższym Kapłanem i naszym Królem.
Chociaż nie chcemy sprzeciwiać się woli Bożej, jesteśmy tak niedoskonali i słabi, że nie możemy powstrzymać się od ciągłego grzechu. Jeśli nadal będziemy żyć w ten sposób, umrzemy w ten sposób, a potem, gdy staniemy przed Bogiem, jakie będzie właściwe miejsce dla nas? Czy to będzie Niebo czy piekło? Gdyby wszyscy mieli zostać osądzeni zgodnie z Prawem, które głosi: "Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć", czy nie wszyscy zostalibyśmy zniszczeni? Tym, który ocalił takich ludzi jak my od grzechu i zniszczenia i stał się naszym Zbawicielem, jest Jezus Chrystus. On Sam przyszedł na tę ziemię, umiłował nas i stał się Zbawicielem, który uwolnił nas od grzechu, stając się w ten sposób Wielkim Pasterzem Swej trzody.
W Ewangelii Jana 3:16 napisano: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał Swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Bóg umiłował nas tak bardzo, że Sam przyszedł dla nas na tę ziemię, został ochrzczony, aby wziąć na Siebie grzechy świata, został ukrzyżowany i umarł na Krzyżu, zmartwychwstał i w ten sposób naprawdę stał się naszym Zbawicielem. Dlatego wierząc w Jezusa Chrystusa, który stał się naszym Zbawicielem w naszych sercach, staliśmy się tymi, którzy zostali oczyszczeni z grzechu, którzy otrzymali dar zbawienia umożliwiający nam stanie się dziećmi Bożymi i osiągnięcie życia wiecznego.
Jest jedna rzecz, w którą musimy bezwzględnie wierzyć przed Bogiem. To dlatego, że Bóg nas umiłował i aby zmyć nasze grzechy, przyszedł na tę ziemię wcielony w ludzkie ciało, przyjął chrzest, umarł na Krzyżu, zmartwychwstał i w ten sposób stał się naszym prawdziwym Zbawicielem. To właśnie poprzez spożywanie ciała Jezusa i picie Jego krwi poprzez wiarę w naszych sercach, życie wieczne może być nam dodane. Ponieważ nic nie może być wyraźniejsze niż ten fakt, nie możemy nie uznać tego i musimy w to uwierzyć. 
Musimy jeść ciało Jezusa i pić Jego krew poprzez wiarę. I każdy może mieć tę jedną wiarę, która uznaje i wierzy w ewangelię wody i Ducha wypełnioną przez Jezusa taką, jaka jest. Cóż innego możemy zrobić, jeśli nie wierzyć? Robiąc coś innego możemy tylko przeciwstawić się Bogu. Szybko okazujemy nieposłuszeństwo Bogu i grzeszymy. Lecz Bóg wciąż raz na zawsze zbawił nas od wszystkich naszych grzechów, ponieważ kocha nas wszystkich.
 
 
Co Bóg Mówi o Swoim Zbawieniu w Czasie Starego Testamentu?
 
Jaką więc metodą Pan nas zbawił? W Starym Testamencie mówił o tym zbawieniu poprzez kolory ukazane w wejściu Przybytku i szaty noszone przez Najwyższego Kapłana. Kolory błękitnej, purpurowej i karmazynowej nici oraz skręconego bisioru ukazane w wejściu Przybytku są objawieniem, które ukazuje nam Jego doskonałe zbawienie. A na szatach Najwyższego Kapłana została dodana złota nić. 
Błękitna nić mówi nam, że Jezus Chrystus przyszedł na tę ziemię jako nasz Zbawiciel i wziął na Siebie nasze grzechy, przyjąwszy chrzest. Purpurowa nić mówi nam, że Jezus Chrystus jest Królem królów i Bogiem Stwórcą, który stworzył wszechświat. Karmazynowa nić mówi nam, że ponieważ Jezus Chrystus wziął na Siebie nasze grzechy przez Swój chrzest, wziął na Siebie grzechy świata i został za nie skazany na Krzyżu, przelewając Swoją krew i umierając, dając nam w ten sposób zbawienie, które uwolniło nas od potępienia za wszystkie nasze grzechy. 
Skręcony bisior oznacza misterne Słowo Starego i Nowego Testamentu, które mówi nam, że nasz Pan przyszedł na tę ziemię, został ochrzczony, umarł na Krzyżu, zmartwychwstał i w ten sposób zmył grzechy tych, którzy prawdziwie wierzą, oczycił ich duchy białe jak śnieg i ocalił ich. Złota nić oznacza wiarę w to, co zrobił dla nas Jezus Chrystus. Dlatego właśnie złota nić lśni. Nie mamy się czym chwalić, ale szczerze wierzymy w to, co zrobił dla nas Jezus Chrystus, sam Bóg i Syn Boży. Możemy naprawdę przyodziać się w miłość Bożą, otrzymać Jego błogosławieństwa i być przez Niego kochanym tylko wtedy, gdy wierzymy w sprawiedliwe czyny, których On dokonał. Oto, co Bóg mówi nam poprzez Przybytek.
Musimy zrozumieć, co Bóg mówi nam poprzez Arkę Świadectwa, która została umieszczona w Przybytku. Musimy wiedzieć i wierzyć, że Jezus Chrystus przyszedł na tę ziemię, wziął na Siebie grzechy ludzkości i nasze wszystkie grzechy, przyjąwszy chrzest od Jana Chrzciciela, poniósł nasze potępienie za grzech umierając na Krzyżu i zmartwychwstał, by znowu żyć. Poprzez Arkę Świadectwa Bóg daje nam do zrozumienia, że musimy naprawdę wierzyć w Jezusa Chrystusa jako naszego własnego Zbawiciela, jako naszego własnego Boga. Ci, którzy wierzą w chrzest Jezusa jako w zabranie ich własnych grzechów, w przelanie krwi Jezusa na Krzyżu jako potępienie ich grzechów, w śmierć Jezusa Chrystusa jako ich własną śmierć, w Jego zmartwychwstanie jako ich własne zmartwychwstanie – są to ci, których zbawił Bóg.
A więc do kogo odnosi się ten Przybytek? Odnosi się do Jezusa Chrystusa. Mówi nam o metodzie zbawienia, za pomocą której Jezus Chrystus zbawił nas od naszych grzechów. W Nowym Testamencie to Jezus Chrystus został ochrzczony i umarł na Krzyżu, w ten sposób zgładził wszystkie nasze grzechy, zmył je wszystkie, został potępiony za wszystkie nasze winy i raz na zawsze zbawił nas od wszystkich grzechów. 
W Starym Testamencie ofiara zbawiała grzeszników, biorąc na siebie ich nieprawości przez nałożenie ich rąk na jej głowę, przez swoją krew i śmierć. Stary Testament opisuje śmierć ofiary za grzech, która brała na siebie grzechy tych grzeszników przez nałożenie rąk i umierała zamiast nich, i nazywa ją śmiercią przebłagania. System ofiarny dla przebłagania, który objawia się w Starym Testamencie, w zestawieniu z Nowym Testamentem, odnosi się do Jezusa Chrystusa, wykonawcę ewangelii wody i Ducha, który przyszedł przez chrzest i krew.
Kto zatem stworzył i ustanowił to prawo zbawienia? Bóg, nasz Zbawiciel, to ustanowił. Bóg ustanowił prawo zbawienia, które uwalnia grzeszników od grzechu i dał nam to prawo. W Arce Świadectwa znajdowały się dwie tablice Prawa, naczynie z manną i laska Aarona, która zakwitła, a wszystko to mówi nam o atrybutach i służbie Jezusa Chrystusa. 
Laska Aarona, która zakwitła, mówi nam, że Bóg nas zbawia, kiedy wierzymy w Jezusa Chrystusa, który duchowo stał się Najwyższym Kapłanem Królestwa Niebieskiego i naszym Wielkim Pasterzem. Naczynie manny mówi nam również o ciele i krwi Jezusa Chrystusa, który stał się naszym chlebem życia. Dwie kamienne tablice Prawa również mówią nam, że Bóg jest prawodawcą. Prawa ustanowione przez Boga to prawo grzechu i śmierci oraz prawo odpuszczenia grzechów i zbawienia. Jako nasz Bóg, Jezus ustanowił dla nas prawo życia i prawo potępienia.
W ten sposób Arka Świadectwa i wszystko, co w niej jest, mówi nam o Jezusie Chrystusie. Wierząc w Jezusa Chrystusa jako naszego Zbawiciela, możemy zostać oczyszczeni ze wszystkich naszych grzechów i otrzymać zbawienie. Bez względu na to, jak niedostateczni i słabi jesteśmy, jeśli przyjmiemy i będziemy przestrzegać dwóch praw ustanowionych przez Jezusa Chrystusa, możemy wtedy stać się raz grzesznikami, a następnie stać się sprawiedliwymi, otrzymując ponownie przebaczenie wszystkich naszych grzechów i tym samym stać się własnymi ludźmi Boga. Czy wierzycie?
Obecnie prawie wszyscy chrześcijanie na całym świecie są skłonni wierzyć w Jezusa na próżno nie znając prawdy objawionej w Przybytku. Wierzą, że mogą otrzymać przebaczenie grzechów tylko przez wiarę w krew Jezusa na Krzyżu. Innymi słowy, wierzą, że Jezus zbawił ich tylko krwią na Krzyżu. Ale czy rzeczywiście Jezus umarł właśnie na Krzyżu dla naszego zbawienia? Czy to tyle, co uczynił dla naszego odkupienia? Czy wręcz przeciwnie, wziął On wszystkie grzechy świata raz na zawsze, przyjąwszy chrzest od Jana (Ewangelia Mateusza 3:13-15, I List Piotra 3:21, I List Jana 5:6)? 
Jednak dzisiejsi chrześcijanie wierzą tylko w krew Jezusa na Krzyżu, otrzymując przebaczenie grzechów tylko w połowie. Tak więc, podczas gdy zostali wybawieni z grzechu pierworodnego poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela, codziennie modlą się o pokutę, próbując samodzielnie zmyć swoje rzeczywiste codzienne grzechy. Jak sprzeczne jest to zbawienie? To tak, jakby zmyć wiarą tylko połowę grzechów, a resztę próbować wyczyścić własnymi wysiłkami. 
Kiedy tak się dzieje, jak mogę nie pomóc, jak tylko dalej głosić ciągle łącząc chrzest i krew Jezusa? Do tej pory wielu chrześcijan tego świata, poza chrześcijanami z okresu wczesnego kościoła, wierzyło w na wpół puste zbawienie. Czy to nie jest powód, dla którego ludzie teraz wierzą w chrześcijaństwo, jakby to była tylko światowa religia?
Niedawno kobieta imieniem Valeria Jones ze Stanów Zjednoczonych otrzymała przebaczenie grzechów po przeczytaniu pierwszego tomu tej serii o Przybytku. Zanim przeczytała tę książkę, przeczytała już kilka naszych innych publikacji. Chociaż zgadzała się z tym, co mówiły nasze książki, nie potrafiła jeszcze całkowicie przekonać się o ewangelii wody i Ducha. Powiedziała nam, że wciąż ma pewne wątpliwości, zastanawiając się: „Wydaje się, że to prawda, ale dlaczego tak wielu ludzi tego nie głosi?” Ale wyznała, że kiedy skończyła czytać pierwszy tom serii o Przybytku, doszła do jasnej wiary w zbawienie, wierząc, że ewangelia wody jest słuszna, że jest to właśnie prawda objawiona w Przybytku.
Czytelnik tej samej książki z Beninu również napisał do nas: „Będziesz bardzo zaskoczony, wiedząc, że po otrzymaniu przebaczenia grzechów poprzez przeczytanie twojej książki, opuściłem teraz swój kościół. Dlaczego opuściłem kościół, do którego chodziłem? Ponieważ głosili w nim doktrynę stopniowego uświęcania, czego nie naucza Biblia. Ta doktryna stopniowego uświęcania była całkowicie niebiblijna. Ponieważ ciągle nauczali, że muszę i mogę zostać uświęcony, podczas gdy w rzeczywistości moje ciało nigdy nie może zostać uświęcone, siedzenie i słuchanie takich kazań było dla mnie nie do zniesienia. Dlatego wyszedłem z tego kościoła i oddzieliłem się od niego. Ponieważ otrzymałem przebaczenie moich grzechów, czytając twoją książkę, nie miałem innego wyboru, jak tylko opuścić kościół, do którego chodziłem, i oddzielić się od niego. Ponieważ my, którzy przeszliśmy przez to wszystko, staliśmy się teraz ludem wiary i zjednoczyliśmy się z Kościołem Bożym, wszyscy ludzie tego świata również mogą się zmienić, jeśli tylko znają prawdę, tak jak mówi Słowo: „I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”.
Arka Świadectwa w Przybytku objawia również Jezusa Chrystusa. Ta Arka Świadectwa została umieszczona w najgłębszej części Przybytku. Można ją było zobaczyć tylko przez podniesienie zasłony Przybytku i wejście do niego, a następnie podniesienie zasłony Miejsca Najświętszego i wejście do niego. Innymi słowy, wejście Przybytku znajdowało się na wschodzie, a Arka na dalekim zachodnim krańcu Przybytku.
 
 
Drążków Nie Można Wyjmować z Arki
 
W Księdze Wyjścia 25:14-15 czytamy: „I włożysz drążki w pierścienie na bokach arki, aby na nich noszono arkę. Drążki te pozostaną w pierścieniach arki; nie będą z niej wyjmowane”. Co oznaczają te wersety? Tymi wersetami Bóg powiada nam, że powinniśmy służyć ewangelii wody i Ducha, poświęcając się Jemu. Ewangelia jest rozpowszechniana tylko wtedy, gdy poświęcamy się Jego pracy. Służenie Panu poprzez poświęcenie się ewangelii oznacza podążanie drogą Krzyża, którą nasz Pan szedł przed nami. Dlatego powiedział do Swoich uczniów: "Potem przywołał do Siebie lud wraz ze Swoimi uczniami i powiedział do nich: Ktokolwiek chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, weźmie swój krzyż i idzie za Mną" (Ewangelia Marka 8:34).
Aby szerzyć prawdziwą ewangelię na całym świecie, wymagane są ogromne ofiary, wysiłek i cierpienie. Możemy się o tym przekonać, widząc, jak wiele apostoł Paweł wycierpiał dla ewangelii wody i Ducha: „Są sługami Chrystusa? Mówię jak głupi: Ja jeszcze bardziej; w pracach więcej, w chłostach nad miarę, w więzieniach częściej, w niebezpieczeństwie śmierci wielokroć. Od Żydów pięciokrotnie otrzymałem czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem bity rózgami, raz kamienowany, trzy razy rozbił się ze mną okręt, dzień i noc spędziłem w głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od bandytów, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustyni, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach wśród fałszywych braci; W trudzie i znoju, często w czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, często w postach, w zimnie i nagości; A poza tymi sprawami zewnętrznymi, w tym, co mi codziennie ciąży, w trosce o wszystkie kościoły” (II List do Koryntian 11:23-28).
Jednak ci, którzy kochają siebie bardziej niż Pana, który wydał samego Siebie, aby wybawić ich od wszelkiego potępienia, nie mogą poświęcić się dla Królestwa Bożego. Nie ma łatwego sposobu służenia ewangelii wody i Ducha. Jak rolnik może spodziewać się dobrych zbiorów bez wysiłku? 
W ten sposób Arka Świadectwa powinna być niesiona naszymi ofiarami. Król Dawid próbował kiedyś przewieźć Arkę na nowym wozie ciągniętym przez woły, zamiast nieść ją na drążkach przez swoich ludzi, tak jak powinna być noszona. Po drodze woły potknęły się, a człowiek imieniem Uzza wyciągnął ręce do Arki Bożej i chwycił ją. Gniew Pański wtedy zapłonął przeciwko Uzzie i Bóg ukarał go tam za jego błąd. Uzza zmarł tam przy Arce (2 Samuela 6: 1-7). Przerażony tym Dawid, zląkł się tego dnia Pana i zabrał Arkę do domu Obed-Edoma Gittyty. Dopiero niosąc Arkę na ramionach swoich ludzi, mógł ją przenieść do swojego zamku trzy miesiące później. Jak pokazuje to sprawozdanie, musimy nosić Arkę Świadectwa dokładnie tak, jak Bóg nam powiedział, z naszym potem i krwią, z naszymi ofiarami, z naszym nieubłaganym oddaniem Jego ewangelii.
Ci, którzy naprawdę otrzymali przebaczenie grzechów z wielką wdzięcznością, są bardziej niż szczęśliwi, mogąc poświęcić się Panu, który poświęcił się dla nas. Wielokrotnie dziękujemy Panu, naszemu Zbawicielowi i Bogu. Dziękujemy Mu za to, że pozwolił nam służyć ewangelii na tej ziemi. 
Wszyscy jesteśmy zdumieni i uszczęśliwieni tym marzeniem, które stało się rzeczywistością, że Pan wybrał nas, abyśmy służyli tej ewangelii prawdy, abyśmy podążali za Nim i prowadzili życie, które Mu się podoba. Samo pozwolenie nam na poznanie prawdy zbawienia wystarczyłoby, by ogarnęła nas radość, a jednak Pan pozwolił nam nawet służyć tej ewangelii. Biorąc pod uwagę tak wielkie błogosławieństwa, jak moglibyśmy Mu nie dziękować? Wszystkie nasze podziękowania składamy Bogu. Dlatego jesteśmy gotowi poświęcić się, by głosić prawdziwą ewangelię, nie szczędząc czasu, wysiłku ani własności na to święte zadanie światowej ewangelizacji.
Fakt, że otrzymaliśmy przebaczenie grzechów, jest sam w sobie czymś, za co jesteśmy nieskończenie wdzięczni. Ale Bóg nie poprzestał na tym, ale ponadto umożliwił nam spotkanie i głoszenie ewangelii prawdy, ewangelii wody i Ducha - cóż to jest, jeśli nie wielkie błogosławieństwo dla nas? 
Kto jeszcze może odważyć się służyć tej ewangelii wody i Ducha? Nie każdy może służyć tej ewangelii. Czy politycy mogą temu służyć? Burmistrzowie? Prezydenci? Królowie? Bez względu na to, jak wysoka jest pozycja społeczna takich ludzi, jeśli nie znają ewangelii wody i Ducha i nie wierzą w nią, nigdy nie będą mogli służyć prawdziwej ewangelii. Jednak Bóg dał nam niezasłużoną okazję i faktycznie umożliwił nam służenie tej ewangelii. Jakież to wielkie błogosławieństwo! 
Dziękuję Bogu za łaskę, która nas ocaliła, bo On nas umiłował. Bracia i siostry, wierzymy, że Jezus Chrystus jest naszym Bogiem i Zbawicielem. Jesteśmy ludem Bożym, który spożywa ciało Jezusa i pije Jego krew poprzez naszą duchową wiarę. Biblia mówi, że Jezus nie jest Bogiem umarłych, ale żywych (Ewangelia Łukasza 20:38), a żyjący tutaj to nikt inny, jak ci, którzy otrzymali życie wieczne poprzez wiarę w ewangelię wody i Ducha. Kto nie wierzy w prawdę tej ewangelii, jest duchowo martwy, a kto w nią wierzy, jest duchowo żywy. Bóg jest rzeczywiście Bogiem tych, którzy wierzą w ewangelię wody i Ducha.
Bracia i siostry, sam Jezus dał nam przebaczenie grzechów Swoim własnym ciałem i krwią. Musisz zdać sobie sprawę, że jeśli nie uwierzysz w tę prawdę, nie będziesz miał nic wspólnego z Jezusem. Jezus Chrystus daje niebiańskie błogosławieństwa, życie wieczne i przebaczenie grzechów. Kim jest Ten, który stał się Pasterzem, który obdarza cię wiecznymi błogosławieństwami, który cię prowadzi i strzeże? To Jezus Chrystus Wykonawca ewangelii wody i Ducha. Jezus jest tym Bogiem. Mam nadzieję i modlę się, aby każdy z was wszystkich uwierzył w Jezusa jako swojego Boga.
Co do mnie, nie tylko wierzę w tę prawdę i teraz służę Bogu, ale zawsze będę to czynił w przyszłości. Ale co możecie powiedzieć o sobie? Czy wierzycie w ewangelię wody i Ducha? Czy wierzycie, że musicie mieszkać w Kościele Bożym i miłości Chrystusa poprzez swoją wiarę? Żyjmy wszyscy, wierząc w ewangelię wody i Ducha, aż do dnia, w którym spotkamy naszego Pana.