Search
ភាសាខ្មែរ
ភាសាខ្មែរ
ដោយសារការរាតត្បាតនៃជម្ងឺកូវីឌ១៩ និងការរំខានដល់សេវាកម្មប្រៃសណីយអន្តរជាតិ យើងបានផ្អាកជាបណ្តោះអាសន្ននូវ "សេវាកម្មសៀវភៅបោះពុម្ពដោយឥតគិតថ្លៃ" របស់យើង។
នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ យើងមិនអាចផ្ញើសៀវភៅទៅកាន់លោកអ្នកបានឡើយ។
សូមអធិស្ឋានសម្រាប់ការរលាយបាត់យ៉ាងឆាប់រហ័សនូវជម្ងឺរាតត្បាតនេះ និងការដំណើរការឡើងវិញនូវសេវាកម្មប្រៃសណីយ។

សេចក្តីអធិប្បាយ

Temat 10: Księga Objawienia

[ROZDZIAŁ 3-2] Ci, Którzy Nie Splamili Swoich Białych Szat (Księga Objawienia 3:1-6)

Ci, Którzy Nie Splamili Swoich Białych Szat

(Księga Objawienia 3:1-6)

Fragment mówi: „Lecz masz kilka osób w Sardes, które nie splamiły swoich szat. Będą chodzić ze Mną w białych szatach, bo są godni”. Chodzenie „w bieli” oznacza, że bronili swojej wiary w sprawiedliwość Bożą.
Bóg chodzi z tymi, którzy zachowują czystość swojej wiary. Nigdy nie zostawia ich samych, ale zawsze jest z nimi i błogosławi ich. 
Na tej ziemi są sprawiedliwi, którzy postępują z Duchem Świętym. Bóg zapisał ich imiona w Księdze Życia i pozwolił im żyć wiecznie. Ubierając sprawiedliwych na biało i będąc z nimi zawsze, Bóg umożliwił im pokonywanie Szatana w ich walce z nim za każdym razem.
 


Być Tym, Który Zwycięży Szatana


Aby być tym, który zwycięży Szatana, musimy najpierw uwierzyć w Słowo odkupienia, które dał nam Pan. W związku z tym zwróćmy się do Słowa i zobaczmy, jak Pan zbawił nas ewangelią wody i Ducha.
Zacznijmy od Ewangelii Łukasza 10: 25-35: „A oto powstał pewien znawca prawa i wystawiając Go na próbę, zapytał: Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? A On powiedział do niego: Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz? A on odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą, z całej swojej siły i całym swym umysłem, a swego bliźniego jak samego siebie. I powiedział mu: Dobrze odpowiedziałeś. Czyń to, a będziesz żył. On zaś, chcąc się usprawiedliwić, powiedział do Jezusa: A kto jest moim bliźnim? Lecz Jezus odpowiedział: Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce bandytów, którzy go obrabowali, poranili i odeszli, zostawiając na pół umarłego. A przypadkiem szedł tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i ominął. Podobnie i Lewita, gdy dotarł na to miejsce, podszedł, zobaczył go i ominął. Lecz pewien Samarytanin, będąc w podróży, zbliżył się do niego. A gdy go zobaczył, ulitował się nad nim. A podszedłszy, opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje zwierzę, zawiózł do gospody i opiekował się nim. A nazajutrz, odjeżdżając, wyjął dwa grosze, dał gospodarzowi i powiedział: Opiekuj się nim, a wszystko, co wydasz ponad to, oddam ci, gdy wrócę”.
W tym urywku widzimy dwóch bohaterów: Jezusa i uczonego w Prawie. Uczony w Prawie, aby pochwalić się wiernością Prawu, zapytał Jezusa: „Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?”. Jakie wrażenie daje to pytanie?
Znawca Prawa, o którym mowa, błędnie pomyślał, że mógłby zachować Prawo, przestrzegając go w dosłownym sensie. Ale Bóg dał Swoje Prawo ludzkości, aby ludzie mogli rozpoznać grzechy swoich serc. Prawo Boże mówi o grzechach, które są fundamentalne dla ludzkich serc i je ujawnia. W ich sercach znajdują się złe myśli, niemoralne myśli, mordercze myśli, myśli które kradną, myśli które składają fałszywe świadectwa, myśli szaleństwa i nie tylko. Aby więc wskazać na grzechy serca uczonego w Prawie, nasz Pan zapytał go w zamian: „Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?”.
Nasz Pan chciał, aby znawca Prawa uznał fundamentalną obecność grzechu w jego sercu. Ale pompatycznie pytając Jezusa „co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?”, uczony w Prawie przechwalał się własną sprawiedliwością. Z jego słów może wynikać, o czym myślał: „Jak dotąd dobrze przestrzegałem Prawa i na pewno będę go przestrzegał, dopóki nie umrę”.
Musimy jednak zdać sobie sprawę, że Prawo dane przez Boga może być przestrzegane tylko przez Samego Boga i że nie ma nikogo innego, nawet jednej osoby, która mogłaby w pełni przestrzegać Jego Prawa. Dlatego człowiek, który stara się przestrzegać Prawa Bożego, pokazuje tylko swoją głupotę i arogancję wobec Pana. Musimy jedynie uznać, że jesteśmy grzesznikami, którzy nigdy nie mogą przestrzegać Bożego Prawa.
Dla nas wszystkich bardzo ważne jest to, jak czytamy Słowo Boże. Kiedy czytamy Słowo Boże, musimy czytać ze świadomością celu, jaki Bóg dla nas zamierzył. Jeśli czytamy Biblię bez świadomości intencji Pana, nasza wiara może popłynąć w przeciwnym kierunku niż Jego wola. Dlatego jest tak wiele różnych wyznań i dlaczego ci, których wiara jest zjednoczona z Bogiem, są tak często odrzucani.
Kiedy ci, którzy wierzą w ewangelię wody i Ducha, czytają Biblię, mogą dokładnie zrozumieć, jaki jest cel Boga. Ale kiedy ktoś czyta Biblię bez wiary w ewangelię wody i Ducha daną przez Boga, może to spowodować tylko ogromne nieporozumienia, a taka osoba nigdy nie może mieć biblijnej wiary, bez względu na to, jak bardzo studiuje Biblię.
 

Co mówi Prawo?

Kontynuujemy fragment z Ewangelii Łukasza: „A On powiedział do niego: Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz? A on odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą, z całej swojej siły i całym swym umysłem, a swego bliźniego jak samego siebie”.
W Liście do Rzymian 3:20 napisano: „przez prawo jest poznanie grzechu”. Biblia mówi nam również: „Na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo” (List do Galacjan 3:10).
Prawo nie tylko czyni nas, którzy już urodziliśmy się jako grzesznicy, jeszcze większymi grzesznikami, ale także ujawnia jedynie wady naszych uczynków. Dlatego „na wszystkich bowiem, którzy są z uczynków prawa, ciąży przekleństwo”.
Niektórzy ludzie mówią, że można wejść do Nieba, jeśli wierzy się w Boga i dobrze przestrzega Prawa, i że należy bardzo starać się przestrzegać Prawa. Tak więc ci ludzie, nawet wierząc w Jezusa, spędzają całe życie próbując przestrzegać Prawa. Lecz w rzeczywistości są pod przekleństwem Prawa. Ci, którzy nie zostali zbawieni od swoich grzechów, nawet gdy wierzą w Jezusa, nie są w stanie uciec z ograniczeń swojej wiary, która na próżno usiłuje zachować Prawo. Mogą wierzyć w Jezusa, ale pozostaną grzesznikami przed Bogiem, a grzesznicy przed Bogiem mogą stawić czoła jedynie Jego straszliwemu sądowi. Dlatego Jezus, który jest Bogiem, przyszedł do nas jako nasz Zbawiciel i stał się Odkupicielem grzeszników. Mówiąc dalej, innymi słowy, Jezus zadbał o wszystkie nasze grzechy, przyjmując chrzest w rzece Jordan.
Czy wiesz, że chrzest jest znakiem zbawienia, który oczyszcza wszystkie nasze grzechy? Chrzest Jezusa był jedyną metodą, którą Bóg ustanowił, aby zmyć wszystkie nasze grzechy.
Biblia mówi nam w Ewangelii Mateusza 3:15: „Ustąp teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość”. Słowa „bo tak” w języku oryginalnym oznaczają „w ten sposób” lub „najbardziej stosowny”. Innymi słowy, było najbardziej stosowne i odpowiednie, aby Jezus wziął na Siebie wszystkie nasze grzechy poprzez Swój chrzest od Jana. Krótko mówiąc, chrzest Jezusa Chrystusa zadbał o wszystkie nasze grzechy. Jezus Chrystus uwolnił nas od naszych grzechów, przyjąwszy chrzest i umierając na Krzyżu. Kiedy ludzie znają tę dokładną prawdę i walczą z kłamstwami, Bóg nazywa ich tymi, którzy zwyciężają.
 


Z Kim Muszą Walczyć Narodzeni Ponownie?


Narodzeni ponownie muszą walczyć z legalizmem i przezwyciężyć go. W kategoriach religijnych przywódcy Prawa mogą wydawać się dobrzy, ale w głębi duszy są przeciwnikami Boga. Tak więc ich słowa, chociaż mogą wydawać się cnotliwe, są w rzeczywistości słowami Szatana, który trzyma swych naśladowców pod przekleństwem grzechu. Dlatego święci muszą walczyć i pokonać tych wyznawców religii.
Zwolennicy religii twierdzą, że zbawienie przychodzi przez wiarę w Jezusa, ale twierdzą również, że można wejść do Nieba, kiedy prowadzi się cnotliwe życie wobec Prawa. Czy taką wiarę można nazwać wiarą, która prowadzi do zbawienia? Oczywiście, że nie!
Tak więc Pan użył przypowieści, aby oświecić legalistę i nas w tej sprawie. Historia brzmi mniej więcej tak: Pewien człowiek, który szedł z Jerozolimy do Jerycha, został napadnięty przez rabusiów, którzy pobili go i zostawili na wpół martwego. Tak się złożyło, że kapłan, także był w drodze do Jerycha z Jerozolimy i przeszedł obok tego pobitego mężczyzny. Lecz nie pomógł mu i zamiast tego przeszedł na drugą stronę. Inna osoba, tym razem Lewita, natknęła się na ofiarę, ale on także udawał, że nie słyszy wołania biedaka o pomoc i po prostu go ominął.
Potem przyszła trzecia osoba, tym razem Samarytanin. W przeciwieństwie do kapłana czy lewity, Samarytanin w rzeczywistości opatrzył mu rany, nalał oliwy i wina, zawiózł go do gospody na grzbiecie swojego zwierzęcia i zaopiekował się nim. Dał nawet pieniądze właścicielowi gospody, mówiąc: „Zaopiekuj się nim. Zatrzymam się tu po powrocie; jeśli wydasz więcej niż to, co ci dałem, aby go uzdrowić, odpłacę ci w drodze powrotnej. Zrób więc wszystko, co w Twojej mocy, aby pomóc temu człowiekowi”.
Kto z tych trzech jest dobry? Oczywiście Samarytanin. Ten Samarytanin odnosi się do Jezusa. Tym, co uratowało grzeszników takich jak my, nie jest ani Prawo Boże, ani jego nauczyciele, ani jego przywódcy, a tym bardziej nasza własna siła, wysiłek czy modlitwa o pokutę. Jedynie Jezus, który przyszedł na tę ziemię, aby oczyścić nasze grzechy, jest prawdziwym Zbawicielem. Jezus, „bo tak” (Ewangelia Mateusza 3:15), wyzwolił wszystkich grzeszników. Chrzest Jezusa i Jego krew na Krzyżu są znakiem zbawienia grzesznika (I List Piotra 3:21). Wszyscy grzesznicy tego świata są zbawieni przez chrzest Jezusa i Jego Krzyż. Ci, którzy wierzą w chrzest Jezusa w rzece Jordan i Jego krew na Krzyżu jako swoje zbawienie, są całkowicie i kompletnie uwolnieni od wszystkich swoich grzechów.
Jezus dał nam siłę do walki i przezwyciężania fałszywych doktryn nieprawdy. Kiedy ludzie twierdzą: „Wierzymy w Jezusa, ale jeśli przestrzegamy Prawa Bożego, a nasz uczynki są dobre, to zostaniemy uwolnieni od wszystkich naszych grzechów”, pokazują tylko swój upór i propagują kłamstwa. Jeśli dodasz lub odejmiesz cokolwiek od prawdy o naszym zbawieniu dokonanym przez Jezusa, to nie będzie to już prawdą. Jezus dał nam siłę do walki i pokonywania takich fałszywych doktryn nieprawdy.
Dzisiejsi przywódcy Prawa mówią głośno przed ludźmi, tak jakby dobrze przestrzegali Prawa. Często jednak jesteśmy świadkami, że nie mogą działać zgodnie ze swoimi słowami, gdy stoją w trudnej sytuacji, w której muszą jednak przestrzegać tego, czego wymaga od nich Prawo. Zdają sobie sprawę, że chociaż chcą czynić dobro w swoich sercach, nie mogą tego zrobić z powodu słabości ich ciała. Ukrywając swoje słabości i zasłaniając się religijnymi formalnościami, oszukują innych i obciążają ich tym samym ciężarem.
Podobnie jak kapłan i lewita w powyższym fragmencie, dzisiejsi legaliści również noszą podwójny standard zwyczajnego omijania, ilekroć ich zaangażowanie wymaga ich poświęcenia. To jest bezsilność człowieka wobec Prawa Bożego. Ludzie ukrywają to poprzez okrywanie się w piękną szatą zwaną religią. Ale wszyscy, którzy ukrywają się przed Panem, nie mogą zostać zbawieni. Tylko ci, którzy uznają swoją grzeszność, miarą Prawa ujawniając swoje prawdziwe ja, mogą być uwolnieni od wszystkich swoich grzechów przez Słowo prawdy wody i Ducha.
Tylko Jezus nie przechodzi obok konających grzeszników, tylko On ich zbawia, odnajdując ich i spotykając. Przeniósł wszystkie nasze grzechy na Siebie, przyjmując chrzest we własnej osobie, i uwolnił umierających grzeszników od wszystkich ich grzechów, płacąc ich cenę ofiarą własnego ciała. W ten sposób Jezus stał się Zbawicielem wszystkich grzeszników.
 

Ci, Którzy Zwyciężą Zostaną Ubrani w Białe Szaty 

Ten fragment mówi nam, że ci, którzy zwyciężą, będą ubrani na biało. Oznacza to, że musimy walczyć i pokonać kłamców w chrześcijańskim świecie. Nawet w momencie gdy to mówimy, ci kłamcy uczą ludzi, aby wierzyli w Jezusa i żyli w dobroci. Oczywiście życie w dobroci jest słuszne. Ale zasadniczo ludzkie serca są wypełnione najróżniejszymi brudnymi rzeczami, od morderstwa po cudzołóstwo, kradzież i zazdrość; tak więc mówienie tym ludziom, aby żyli w dobroci, pomimo że samo to powiedzenie jest słuszne, jest podobne do ograniczania ich do zwyczajnej religii i duszenia ich na śmierć. Mówienie ludziom, których grzechy piętrzą się aż do ich gardła, aby „żyli w dobroci”, jest popychaniem ich do potępienia samego siebie.
W związku z tym oni naprawdę potrzebują, abyśmy pomogli im uwolnić się od wszystkich grzechów, ucząc ich prawdy o wodzie i Duchu, które mogą ich zbawić od grzechów. To jest właściwa lekcja, a po tej nauce przychodzi napomnienie, aby żyć życiem w dobroci w Bogu. Mówiąc inaczej, najbardziej pilnym priorytetem wobec tych, którzy stoją poza Chrystusem jako grzesznicy, jest uczynienie ich sprawiedliwymi, głosząc im najpierw ewangelię wody i Ducha.
 

Degradacja Chrześcijaństwa do Poziomu Światowej Religii

Nie możemy dać się zwieść światowym religiom. Tylko wtedy, gdy walczymy i pokonujemy światowe religie, które szerzą kłamstwa, możemy wejść do Nieba. Ponieważ nie jesteśmy w stanie przestrzegać Prawa Bożego, potrzebujemy łaski zbawienia, którą dał nam Jezus i tylko wierząc w tę łaskę możemy spotkać Pana.
Ale wielu chrześcijan, choć wierzy w Jezusa, jest wleczonych do piekła, oszukiwanych i wprowadzanych w błąd przez tych, którzy szerzą kłamstwa. Dają się zwieść kuszącemu przekonaniu, że ludzie mogą i muszą być dobrzy. Ale ponieważ zasadniczo rodzimy się z grzechem, nigdy nie możemy być dobrzy, bez względu na to, jak bardzo się staramy. W związku z tym, możemy zostać zbawieni tylko poprzez wiarę w ewangelię prawdy, że Jezus zbawił nas Swoją wodą i Duchem. Możemy żyć nowym życiem tylko wtedy, gdy uznamy, że staliśmy się bezgrzeszni, wierząc w tę prawdę. 
Biblijni faryzeusze i większość dzisiejszych chrześcijan, którzy nie zostali oczyszczeni ze swoich grzechów z powodu niewiary w ewangelię wody i Ducha, są tacy sami—wszyscy oni są heretykami. Faryzeusze wierzyli w Boga, zmartwychwstanie dusz i życie pozagrobowe opisane w Piśmie Świętym. Ale nie wierzyli w Jezusa jako ich Mesjasza. Co więcej, deptali i ignorowali chrzest Chrystusa i Jego krew na Krzyżu.
Obecnie jest wielu chrześcijan, którzy są tacy jak ci faryzeusze. Mają tendencję do przywiązywania większej wagi do doktryn chrześcijańskich niż samej Biblii. To dlatego w dzisiejszych czasach jest tak wiele herezji wyrastających w nieskończoność. W Liście do Tytusa 3:10-11 Bóg mówi nam o heretykach: „Heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj; Wiedząc, że taki człowiek jest przewrotny i grzeszy, i sam siebie osądza”. Ci, którzy należą do herezji, ufają swoim przywódcom religijnym, wierzą i podążają za nimi bardziej niż za Biblią, w wyniku czego każdy z nich zostanie zniszczony.
Tak jak poprzednio, na tym świecie pojawia się wielu fałszywych proroków. W głównym fragmencie Bóg powiedział nam, że każdy musi walczyć i pokonać tych fałszywych proroków. Powiedział też, że tylko ci, którzy zwyciężą, będą odziani w szaty sprawiedliwości.
W Ewangelii Łukasza 18 znajdujemy „przypowieść o faryzeuszu i celniku”. Pewien faryzeusz wszedł do świątyni, podniósł ręce i modlił się z dumą: „Boże, poszczę dwa razy w tygodniu i daję dziesięcinę ze wszystkiego, co zarobiłem”. Natomiast celnik nie mógł nawet podnieść twarzy, kiedy modlił się: “Boże, nie mogę zrobić tego, co on robi. Jestem grzesznikiem z wieloma niedociągnięciami, który nie może pościć dwa razy w tygodniu i nie może nawet dać ci dziesięciny. Co więcej, oszukałem ludzi, okradłem ich i zrobiłem wiele innych złych rzeczy. Jestem bezwartościowym człowiekiem. Zmiłuj się nade mną, Boże. Miej litość i ocal mnie, proszę”.
Biblia mówi nam, że to właśnie celnika usprawiedliwił Bóg, a nie faryzeusza. Biblia mówi nam, że to poborca podatków był usprawiedliwiony przez Boga, a nie faryzeusz. Dobrze widać to w pytaniu: „komu można przebaczyć grzech?”. Nikomu innemu, jak tylko tym, którzy zdają sobie sprawę z własnych niedoskonałości. Ci, którzy wiedzą, że są grzesznikami, którzy uznają, że jeśli będą objęci Prawem lub sprawiedliwym sądem Bożym zostaną niewątpliwie skazani na piekło—to są ci, którzy otrzymali zbawienie odkupienia od Jezusa.  
Ewangelia Mateusza 3:15 opisuje, co Jezus powiedział tuż przed chrztem. „Bo tak” w tym wersecie oznacza, że chrzest Jezusa był najwłaściwszym sposobem na zbawienie grzeszników—to znaczy zbawienie ich przez zmycie ich grzechów poprzez chrzest Jezusa, który przekazał Mu wszystkie grzechy.
Czy wierzycie w to, że Jezus „bo tak” zbawił was od waszych grzechów? Pan wziął na Siebie wszystkie wasze grzechy, kiedy został ochrzczony „bo tak”. Następnie zaniósł wszystkie grzechy świata na Krzyż i zapłacił Swoją własną krwią cenę za wszystkie te grzechy. Musicie w to wierzyć, aby wasza dusza mogła żyć. Kiedy w to uwierzycie, wasza dusza zostanie odkupiona i narodzicie się ponownie jako dzieci Boże.
Jednak jest wielu na tym świecie, którzy zaprzeczają tej prawdzie wody i Ducha, ewangelii zbawienia. Dlatego musimy toczyć duchowe bitwy. Nie mówię, że powinniśmy czynić więcej złych uczynków, aby rozpoznać nasz grzech, ale że powinniśmy być obleczeni w łaskę Bożą, uznając siebie za kogoś, kto jest fundamentalnie skazany na grzeszenie i bycie sądzonym duchowo. Musisz zaakceptować fakt, że Jezus jest twoim Zbawicielem. Każdy, kto chce być zbawiony, musi uwierzyć w Jezusa odkupienia, który wziął na Siebie wszystkie nasze grzechy i został osądzony za nas. Tylko wtedy w czyimś sercu nie będzie już żadnego grzechu.
Czy w waszym sercu jest teraz grzech? Ci, którzy myślą, że w ich sercach jest grzech, muszą najpierw poznać Prawo Boże. Zgodnie z Bożym Prawem zapłatą za grzech jest śmierć. Jeśli masz grzech, musisz umrzeć. Jeśli umrzesz, nie będąc odkupionym za swoje grzechy, zostaniesz sądzony i wysłany do piekła. Ponieważ każdy na tym świecie nie może przestać grzeszyć, wobec Bożego Prawa każdy musi zostać wysłany do piekła. Dlatego Bóg, mając litość nad nami, zbawił nas, posyłając Swego Jednorodzonego Syna Jezusa Chrystusa na tę ziemię, aby On „bo tak” (Ewangelia Mateusza 3:15) wziął na Siebie wszystkie grzechy świata przez Swój chrzest w Rzece Jordan i Swój sąd na Krzyżu zamiast nas—wszystko po to, aby mógł posłać nas do Nieba.
Nie możemy zostać zbawieni z powodu naszych dobrych uczynków. Ludzie mogą mieć różne poziomy hipokryzji, ale mimo to każdy jest hipokrytą i nikt nie może całkowicie osiągnąć doskonałej dobroci. Dlatego ludzie mogą być całkowicie uwolnieni od wszystkich swoich grzechów tylko wtedy, gdy zostaną im one przebaczone poprzez wiarę w zbawienie odkupienia Chrystusa. To jest podstawowa prawda Biblii.
Opisując siebie jakim był, zanim spotkał Pana, Paweł wyznał: „Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię” (List do Rzymian 7:19). Dlaczego Paweł był taki? Ponieważ ludzkość po prostu nie jest w stanie czynić żadnego dobra. Wszyscy wiedzą, że czynienie dobra jest słuszne, ale zasadniczo nikt nie jest do tego zdolny. Jest to coś zupełnie innego pod względem stopnia i wymiaru od pragnień ciała, które mają nawet sprawiedliwi. Dlatego ludzie są zbawieni tylko dzięki wierze w ewangelię prawdy, którą dał im Pan.  
W jaki sposób sprawiedliwy i bezgrzeszny Bóg przyjął takie nieczyste i brudne istoty, jak my? Bóg nas zbawił i przyjął poprzez naszego Pana Jezusa. Wziął On na Siebie wszystkie grzechy ludzkości przez Swój chrzest od Jana, Najwyższego Kapłana ludzkości, zaniósł je na Krzyż i został osądzony za nas. Czy wierzycie w Jezusa? Wiara w Jezusa to wiara w to, co dla nas zrobił.
 


Sposób aby stanąć przed Bogiem


Kain i Abel urodzili się z Adama i Ewy, pierwszych rodziców ludzkości. Kiedy Adam i Ewa zgrzeszyli, Bóg zamiast nich zabił zwierzę i przyodział ich w jego skórę. To uczy ludzkość dwóch praw Bożych. Jednym z nich jest Boże prawo sprawiedliwości, gdzie „zapłatą za grzech jest śmierć”, a drugim jest Jego prawo miłości, w którym ofiary są używane do przykrycia haniebnych czynów grzeszników. Adam i Ewa, zwiedzeni przez Szatana, zgrzeszyli przeciwko Bogu. Bez względu na to, w jaki sposób zgrzeszyli, musieli zostać skazani na śmierć, ponieważ zapłatą za grzech jest śmierć przed Prawem Bożym. Ale zamiast tego Bóg zabił zwierzę i ubrał ich w jego skórę. Była to zapowiedź przyszłej ofiary przebłagania.
Po popełnieniu grzechu Adam i Ewa spletli razem liście figowe i zrobili sobie okrycia. Ale te liście figowe nie mogły wytrwać długo, ponieważ wysychały na słońcu, łamiąc się i rozpadając przy każdym ich ruchu, a tym samym nie były w stanie zakryć ich skazy. Tak więc w imieniu Adama i Ewy, którzy na próżno próbowali okryć swój wstyd liśćmi figowymi, Bóg zabił zwierzę, zrobił odzienie ze skór i przyodział ich. Innymi słowy, Bóg przykrył wszelką hańbę grzeszników poprzez ofiarę.
To mówi nam o miłości Boga do nas i Jego sprawiedliwym zbawieniu. Adam i Ewa zdali sobie sprawę, że Bóg zamiast nich zabił zwierzę i że On Sam przykrył cały ich wstyd i zbawił ich. Następnie przekazali tę wiarę swoim dzieciom.
Adam miał dwóch synów, Kaina i Abla. Kain, pierwszy syn, złożył Bogu swoje własne starania i wysiłki jako jego ofiary, podczas gdy ofiarą Abla było zabicie baranka zgodnie z Bożym prawem odkupienia. Którą ofiarę przyjął Bóg? Te dwie ofiary były jednym z kluczowych, przełomowych wydarzeń Starego Testamentu, które ukazały kontrast między ofiarowaniem wiary a ofiarowaniem ludzkich myśli. Bóg przyjął ofiarę Abla. Biblia mówi nam, że Bóg nie przyjął ofiary Kaina z owoców ziemi, jego potu i pracy, ale zamiast tego przyjął ofiarę Abla z pierworodnych jego trzody i ich tłuszczu. 
„Także Abel przyniósł z pierworodnych swej trzody i z ich tłuszczu. A PAN wejrzał na Abla i jego ofiarę”, czytamy w Biblii. Bóg z radością przyjął ofiarę Abla. Z tego Słowa musimy umieć odczytać, czego chce od nas serce Boga.
Jak Bóg może nas przyjąć? Każdego dnia jesteśmy tak niewystarczający wobec Niego; jak moglibyśmy kiedykolwiek stanąć przed Bogiem? Jest tylko jeden sposób, w jaki możemy iść do Boga, tylko jeden sposób, który Bóg nam wyznaczył. Nie dzieje się to inaczej niż przez „ofiarowanie”—nie ofiarowanie naszych „czynów”, ale ofiarowanie naszej „wiary”. To jest to, co Bóg akceptuje.
Jaka była wiara, którą Adam i Ewa przekazali swoim dzieciom? To była wiara „odzienia ze skóry”. Innymi słowy, była to wiara, która wierzyła w pojednanie poprzez ofiarę. Dzisiaj jest to wiara w ewangelię wody i krwi Jezusa: „Wierzę, że wszystkie moje grzechy zostały zabrane przez chrzest i krew Jezusa i że został osądzony zamiast mnie. Daję tę wiarę jako moją ofiarę. Wierzę, że Pan zabrał wszystkie moje grzechy, kiedy został ochrzczony. Wierzę, że wszystkie moje grzechy zostały przełożone na Jezusa. Jak Bóg obiecał w Starym Testamencie, Jezus Chrystus uczynił mnie bezgrzesznym, będąc barankiem ofiarnym i umierając za mnie. Wierzę w to zbawienie”.
Kiedy stajemy przed Bogiem, wierząc, że Pan nas w ten sposób zbawił, Bóg przyjmuje ofiarę tej wiary i obejmuje nas. Dlaczego? Ponieważ tylko przez Jego „ofiarę” i nic innego, staliśmy się bezgrzeszni i sprawiedliwi przed Bogiem.
Bóg nas przyjął, ponieważ złożyliśmy Mu ofiarę wiary, która wierzy w Jezusa jako naszego Zbawiciela. Innymi słowy, kiedy Bóg przyjął ofiarę Jezusa, także przyjął nas w Chrystusie. Powodem jest to, że wszystkie nasze grzechy zostały przeniesione na ofiarę. Ponieważ sąd za nasze grzechy został wydany na tej ofierze, staliśmy się bezgrzeszni. To jest sąd Boży i Jego sprawiedliwość. To także miłość Boga i Jego doskonałe zbawienie.
 

My Również Ofiarujemy Wiarę Abla

Biblia mówi nam, że Bóg z radością przyjął ofiarę wiary Abla. Czym więc jest ofiara wiary, którą Bóg przyjąłby dzisiaj od nas? Kiedy w głębi serca wierzymy, że Jezus jest naszym Zbawicielem, że zadbał o wszystkie nasze grzechy i został osądzony za nas, i kiedy dajemy tę wiarę Bogu, Bóg przyjmuje nas przez ofiarę tej wiary. Bez względu na to, jak niewystarczające są nasze uczynki, ponieważ wszystkie nasze grzechy zostały przekazane Jezusowi, a Jezus został osądzony za nas, Bóg Ojciec znalazł nasze grzechy w Swoim Synu, a nie w nas. W ten sposób Bóg przekazał wszystkie nasze grzechy Swojemu Synowi, osądził Go zamiast nas, wskrzesił Go z martwych w ciągu trzech dni i posadził Go po Swej prawicy.
Bóg zbawił wszystkich, którzy w to wierzą. Przyjął naszą ofiarę wiary. Bez Jezusa Chrystusa nigdy nie możemy stanąć przed Bogiem. Ale ponieważ Jezus stał się naszym pewnym Zbawicielem, możemy iść do Boga z ofiarą tej wiary, a dzięki tej ofierze Bóg może nas przyjąć. Czy nasza wiara w tę prawdę jest kompletna? Oczywiście, że jest!
Staliśmy się teraz faktycznie bezgrzeszni. Ponieważ nasze grzechy zostały złożone na Jezusa, Bóg ubrał nas, którzy stali się bezgrzesznymi, w białe szaty. Uczynił nas sprawiedliwymi. Jak obiecał nasz Pan: „Kto zwycięży, będzie ubrany w białe szaty i nie wymażę jego imienia z księgi życia”, On wyzna nasze imiona przed Swoimi aniołami.
W kościele Boga w Sardes było kilku, którzy chodzili z Panem w bieli. Nikt inny, jak ci byli sługami Boga, Jego dziećmi i świętymi.
Bóg przyjął ofiarę Abla. Przyjął też Abla. Ale Bóg nie przyjmuje ofiar, jeśli nie są one kompletne. W związku z tym Bóg nie przyjął Kaina i jego ofiary. Dlaczego Bóg nie przyjął Kaina i jego ofiary? Nie przyjął ich, ponieważ ofiara Kaina nie była ofiarą życia przygotowaną krwią przebłagalną. Biblia mówi nam, że Kain złożył w ofierze owoce ziemi, owoc jego własnych wysiłków. Mówiąc prościej, zaoferował swoje plony. Mógł to być arbuz, kukurydza, ziemniak lub cokolwiek innego, bez wątpienia wszystkie oczyszczone i dobrze przygotowane. Lecz Bóg nie przyjął tego rodzaju ofiary.
Ta ofiara Kaina ma ważne znaczenie, które współcześni chrześcijanie muszą zrozumieć, aby zostać zbawionymi. Niewielu naprawdę zna serce Boga w dzisiejszym świecie, ponieważ wielu, nawet w swoich snach nie ma pojęcia, że faktycznie składają Bogu ofiarę Kaina.
Kiedy ktoś staje przed Bogiem, musi najpierw uznać siebie za skazanego na śmierć i piekło z powodu swoich grzechów. Czy uznajesz to przed Bogiem, że jesteś skazany na piekło z powodu swoich grzechów? Jeśli tego nie uznasz, nie ma potrzeby, abyś wierzył w Jezusa, ponieważ Jezus jest Zbawicielem grzeszników. Pan powiedział nam: „Zdrowi nie potrzebują lekarza, ale ci, którzy są chorzy”. Nasz Pan jest potrzebny duszom, które cierpią pod jarzmem grzechu, a nie tym, którzy nie zdają sobie sprawy z własnych grzechów i którzy twierdzą, że są bezgrzeszni, gdy dopiero co mają narodzić się ponownie. 
Zasadniczo każdy jest grzesznikiem. Dlatego Bóg musi sądzić ludzkość, a ludzkość jest zobowiązana stawić czoła temu sądowi Bożego gniewu. Innymi słowy, wszyscy jesteśmy skazani na zniszczenie. Ale aby uniknąć wysłania nas do tego piekła zagłady, Pan zabrał wszystkie nasze grzechy przez Swój chrzest w rzece Jordan i przyjął sąd Boży za nas. Przez to Pan mógł całkowicie zbawić nas wszystkich przed Bogiem. Dlatego tylko ci, którzy rzeczywiście popełniają grzech przed Bogiem i uznają się za grzeszników, muszą wierzyć w Boga i tylko dla nich Bóg stał się Zbawicielem.
 

Wiara, Która Ubiera Nas w Białe Szaty Zbawienia

Jak mówi nam Biblia: „Życie wszelkiego ciała bowiem jest we krwi”, życie człowieka jest również w jego krwi. Z powodu naszych grzechów z pewnością musimy umrzeć. Dlaczego więc Jezus umarł na Krzyżu? Umarł na Krzyżu, ponieważ wziął na Siebie wszystkie nasze grzechy, a ponieważ zapłatą za grzech jest śmierć, Jezus przelał Swoją krew życia, aby uiścić zapłatę, i umarł za nas. Aby dać świadectwo tej prawdzie, został ukrzyżowany, krwawił i umarł na Krzyżu zamiast nas.
Jak mówi nam Biblia: „On był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości”, Jezus naprawdę umarł z powodu naszych występków i nieprawości. Zatem Jego śmierć jest naszą śmiercią, a Jego zmartwychwstanie jest naszym zmartwychwstaniem. Czy w to wierzycie?
Jezus przyszedł na tę ziemię, aby nas zbawić i został ochrzczony, aby nasze grzechy zniknęły. Jezus również został ukrzyżowany. Ludzie Nim gardzili, okradając Go z Jego ubrań, plując na Niego i uderzając Go w twarz. Dlaczego Jezus, który jest Bogiem, spotkał się z poniżeniem przejawiającym się tym, że został uderzony i opluty? Nasz Pan był wzgardzony z powodu naszych grzechów.
Dlatego śmierć i zmartwychwstanie Pana są śmiercią i zmartwychwstaniem każdego z nas. Żaden religijny przywódca świata nie zatroszczył się o nasze grzechy. Ani Mahomet, ani Budda, ani nikt inny na tym świecie nie oddał życia za nasze grzechy.
Lecz Jezus Chrystus, Syn Boży, przyszedł na tę ziemię i wziął na Siebie nasze grzechy Swoim chrztem w rzece Jordan i uczynił nas bezgrzesznymi. Aby uwolnić nas od śmierci, sądu, zniszczenia i przekleństwa, oddał Swoje życie.
Dlatego, jak mówi nam Biblia: „Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyodzialiście się w Chrystusa”, nasza wiara musi być odziana w szatę sprawiedliwości, odkupienie za nasze grzechy poprzez wiarę w chrzest Jezusa, który zabrał od nas wszystkie nasze grzechy. Ta wiara w chrzest Jezusa obejmuje zatem wiarę w naszą śmierć i zmartwychwstanie.
Bóg uczynił nas Swoimi dziećmi, patrząc na naszą wiarę, która wierzy w Jego Syna. Tak nas przyjął. Bóg przyjmuje nas, patrząc na ofiarę naszej wiary, którą przed Niego przynosimy. Nie przyjmuje nas, patrząc na nasze uczynki, ale przyjmuje nas jako Swoje dzieci, patrząc na naszą wiarę w Syna Bożego jako Zbawiciela wszystkich, który poniósł nasze grzechy, został osądzony za nas i zmartwychwstał.
Moi ukochani bracia i siostry, to jest prawdziwa wiara. Nie jesteśmy zbawieni przez nasze własne uczynki, ale jesteśmy ubrani w białe szaty dzięki uczynkom Jezusa Chrystusa. Żaden czyn człowieka nie może być w 100 procentach czysty. Aby nasze serca stały się bezgrzeszne, musimy porzucić własne daremne wysiłki i zamiast tego wierzyć jedynie w Pana jako naszego Zbawiciela. Wierząc w to i tylko to, możemy być ubrani w białe szaty.
Nasze imiona zostaną wtedy zapisane w Księdze Życia i przed aniołami zostaniemy zatwierdzeni przez Boga. Sam Jezus uzna nas jako dzieci Boże, mówiąc: „Zbawiłem was; jesteście sprawiedliwi, ponieważ sprawiłem, że wszystkie wasze grzechy zniknęły”. Takie jest dokładne znaczenie głównego fragmentu Objawienia, o którym do tej pory dyskutowaliśmy. Możemy zostać odkupieni tylko wtedy, gdy przyjdziemy do kościoła Bożego, a odkupionych można znaleźć tylko w Jego kościele.
Bóg Ojciec przyjął nas patrząc na naszą wiarę w Swojego Syna. Chociaż w naszych słabościach i niedociągnięciach nie możemy się powstrzymać od codziennego błądzenia i ciągłego popadania w słabości, Bóg spojrzał na naszą wiarę w Swojego Syna i dzięki tej wierze przyjął nas tak, jak przyjął własnego Syna. Nasz Pan nas zbawił.
I przyodział nas w białe szaty. Wiara w bezgrzeszność naszych serc jest dowodem naszego ubioru w białe szaty. Pan obiecał nam, że kiedy staniemy przed Nim z sercem odzianym w białe szaty, On uczyni nasze ciała boskimi.
Na tym świecie są kościoły Boże, w których można znaleźć sprawiedliwych i sługi Boże. W tych kościołach są tacy, którzy są ubrani w białe szaty, a Bóg działa poprzez Swoje kościoły i Swoje sługi.
Zwróćmy się ponownie do Księgi Objawienia 3:5: „Kto zwycięży, będzie ubrany w białe szaty i nie wymażę jego imienia z księgi życia, lecz wyznam jego imię przed Moim Ojcem i przed Jego aniołami”.
Jednym z warunków wstępnych, które Bóg dał nam w powyższym fragmencie, jest to, że On ubierze w białe szaty tylko tego „kto zwycięży”. Musimy zwyciężyć. Ale ci, którzy chociaż wierzą w Jezusa, wierzą również, że ich codzienne grzechy muszą być przebaczone poprzez codzienne ich wyznawanie, nie są tymi, którzy pokonali Szatana w walce z nim, ale są tymi, którzy zostali pokonani. Osoby o takiej wierze nigdy nie mogą być ubrane w białe szaty. Nigdy nie mogą stać się sprawiedliwymi.
Tylko ci, którzy zwyciężają, wierzą w doskonałe dzieło zbawienia Pana. Pan dał już wam wiarę, która może przezwyciężyć takie fałszywe doktryny, jak nauki o uświęceniu czy usprawiedliwieniu. Bóg zbawił nas również Swoją prawdziwą ewangelią, ewangelią chrztu i krwi, abyśmy mogli walczyć i przezwyciężyć fałszywe ewangelie, które nie przynoszą nam doskonałego zbawienia i nie uwalniają od Szatana.
Musimy tylko przekazać nasze grzechy z wiarą, w konkretny sposób uznając w naszych sercach, że wszystkie nasze grzechy rzeczywiście zostały złożone na Jezusa. Musimy wierzyć, że umarliśmy, gdy umarł Jezus, i że Jego śmierć była zastępczo za nas. Musimy również wierzyć, że Jezus zmartwychwstał, abyśmy mogli znowu żyć. Kiedy mamy tę konkretną wiarę w prawdę, Bóg, patrząc na naszą wiarę, zatwierdza nas jako sprawiedliwych.
Inaczej mówiąc, takie jest znaczenie Słowa: „Lecz wszystkim tym, którzy Go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w Jego imię” (Ewangelia Jana 1:12). Ludzie nie stają się dziećmi Bożymi po prostu mówiąc swoimi ustami: „Wierzę w Jezusa”, podczas gdy w rzeczywistości nie mają nawet żadnej właściwej wiedzy o Jezusie.
Dalej Słowo Boże mówi nam: „Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga”. To jest prawda. Stanie się dziećmi Bożymi jest możliwe tylko poprzez wiarę. Dlatego musimy walczyć z kłamcami i przezwyciężyć ich. Ci, którzy otrzymali przebaczenie grzechów, pokonując w ten sposób kłamców, muszą chodzić z Bogiem, przezwyciężając pragnienia swego ciała. Innymi słowy, muszą żyć według woli Boga.
Jaka jest zatem wola Boga? Wola Boża jest skierowana do tych, którzy zostali ubrani w białe szaty, aby zjednoczyli się i służyli Jego ewangelii. Jego wolą dla sprawiedliwych, chociaż mogą żyć oddzielnie, jest aby gromadzili się razem, aby oddawać cześć Bogu, służyć mu i chwalić, oraz głosić ewangelię grzesznikom, aby oni również mogli być ubrani w białe szaty. To życie pracy dla zbawienia dusz jest życiem ludu Bożego, życiem Jego sług.
Kiedy prowadzimy takie życie, Bóg nie tylko ubiera nas w Swoją „sprawiedliwość”, ale także daje nam wszystkie błogosławieństwa zarówno pomyślności na tej ziemi, jak i duchowe błogosławieństwa Nieba. Sprawiając, że głosimy tę ewangelię tym, którzy są wokół nas, także ich ubiera w białe szaty. Bóg ubrał na biało wszystkich sprawiedliwych i tych, którzy są wokół nich. Bóg pozwolił nam zwyciężyć w naszej walce z nieprawdą, wierząc w Słowo prawdy. I dał błogosławieństwo odziania się w białe szaty sprawiedliwym, którzy w ten sposób zwyciężą w tej duchowej walce. Chwalmy Pana!