Search
မြန်မာဘာသာစကား
မြန်မာဘာသာစကား
ကိုဗစ်-၁၉ကပ်ရောဂါနှင့်အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာစာပို့လုပ်ငန်းဝန်ဆောင်မှုများပျက်ပြားခြင်းကြောင့်ကျွန်ုပ်တို့၏ 'အခမဲ့ပုံနှိပ်စာအုပ်ဝန်ဆောင်မှု' ကိုယာယီရပ်ဆိုင်းလိုက်သည်။
ဤအခြေအနေ၏အခြေအနေအရကျွန်ုပ်တို့သည်ယခုအချိန်တွင်သင့်အားစာအုပ်များမပို့နိုင်သေးပေ။ ဤကပ်ရောဂါသည်မကြာမီကုန်ဆုံးပြီးစာတိုက်လုပ်ငန်းပြန်လည်စတင်ရန်ဆုတောင်းပါ။

တရားဟောချက်များ

Θέμα 10: Η Αποκάλυψη (Σχόλια στην Αποκάλυψη)

[Κεφάλαιο 2-1] Επιστολή προς την Εκκλησία της Εφέσου (Αποκάλυψη 2:1-7)

Επιστολή προς την Εκκλησία της Εφέσου
(Αποκάλυψη 2:1-7)
«Προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου γράψον. Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών· Εξεύρω τα έργα σου και τον κόπον σου και την υπομονήν σου, και ότι δεν δύνασαι να υποφέρης τους κακούς, και εδοκίμασας τους λέγοντας ότι είναι απόστολοι, και δεν είναι, και εύρες αυτούς ψευδείς· και υπέφερες και έχεις υπομονήν και διά το όνομά μου εκοπίασας, και δεν απέκαμες. Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας. Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης. Έχεις όμως τούτο, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών, τα οποία και εγώ μισώ. Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού».
 
 

Εξήγηση

 
Στίχος 1: «Προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου γράψον. Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών»
Η εκκλησία της Εφέσου ήταν μια εκκλησία του Θεού που φυτεύτηκε με την πίστη στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος που ο Παύλος είχε κηρύξει. Οι «επτά χρυσαί λυχνίαι» σ` αυτή την περικοπή αναφέρονται στις εκκλησίες του Θεού, τις συνάξεις όσων πιστεύουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, και οι «επτά αστέρες» αναφέρονται στους υπηρέτες του Θεού εκεί. Η φράση «ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού», από την άλλη πλευρά, σημαίνει ότι ο ίδιος ο Θεός κρατά και χρησιμοποιεί τους υπηρέτες Του.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που είπε ο Θεός στις επτά εκκλησίες στην Ασία μέσω του υπηρέτη Του Ιωάννη απευθύνεται επίσης σε όλες τις εκκλησίες του παρόντος καιρού, οι οποίες αντιμετωπίζουν τώρα τους έσχατους καιρούς που πλησιάζουν. Μέσω των εκκλησιών Του και των υπηρετών Του, ο Θεός μιλάει σε μας και μας λέει πώς να νικήσουμε τις δοκιμασίες και τις θλίψεις που μας περιμένουν. Πρέπει να νικήσουμε τον Σατανά με ακοή και πίστη στο Λόγο της Αποκάλυψης. Ο Θεός μιλάει σε καθεμία από τις εκκλησίες Του.
 
Στίχος 2: «Εξεύρω τα έργα σου και τον κόπον σου και την υπομονήν σου, και ότι δεν δύνασαι να υποφέρης τους κακούς, και εδοκίμασας τους λέγοντας ότι είναι απόστολοι, και δεν είναι, και εύρες αυτούς ψευδείς»
Ο Κύριος επαίνεσε την εκκλησία της Εφέσου για τα έργα της, τον κόπο, την υπομονή, την μη ανοχή της προς το κακό, και επειδή δοκίμαζε και αποδείκνυε τους ψεύτικους αποστόλους. Μπορούμε να ανακαλύψουμε από αυτή την περικοπή πόσο μεγάλη ήταν η πίστη και η αφιέρωση της εκκλησίας της Εφέσου. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ανεξάρτητα από το πόσο καλό ήταν το ξεκίνημα της πίστης, αν εκείνη η πίστη χαθεί αργότερα, τότε αυτή γίνεται άχρηστη. Η πίστη μας πρέπει να είναι η αληθινή πίστη της οποίας το ξεκίνημα και το τέλος παραμένουν ίδια.
Αλλά η πίστη του υπηρέτη της εκκλησίας της Εφέσου δεν ήταν τέτοια και γι` αυτό επιπλήχθηκε σκληρά και προειδοποιήθηκε από τον Θεό ότι θα μετακινούσε τη λυχνία από τη θέση της. Πρέπει να μάθουμε από τα μαθήματα της εκκλησίας της Εφέσου και να θυμόμαστε ότι οι εκκλησίες μας πρέπει να αναγνωρίζονται από τον Θεό ως δικές Του με το να στηρίζονται στην πίστη στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, και ότι πρέπει να γίνουμε οι υπηρέτες του Θεού που κρατάμε τις εκκλησίες μας με αυτή την πίστη.
 
Στίχος 3: «και υπέφερες και έχεις υπομονήν και διά το όνομά μου εκοπίασας, και δεν απόκαμες»
Ο Κύριός μας κοιτάζει όλες τις εκκλησίες Του και ξέρει καλά πώς οι άγιοί Του εργάζονται για χάρη του ονόματός Του. Αλλά οι άγιοι της εκκλησίας της Εφέσου άφησαν την πρώτη πίστη τους και άρχισαν να ξεπέφτουν σε μια λανθασμένη πορεία νοθεύοντας το καθαρό ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος με άλλες πεποιθήσεις.
 
Στίχος 4: «Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας»
Τα έργα της πίστης του υπηρέτη και των αγίων της εκκλησίας της Εφέσου ήταν τόσο μεγάλα που ο ίδιος ο Κύριος τους· τον κόπο και την υπομονή τους. Είχαν δοκιμάσει και είχαν ξεσκεπάσει τους ψεύτικους αποστόλους, είχαν επιμείνει και είχαν εργαστεί για χάρη του ονόματος του Κυρίου, και δεν είχαν αποκάμει. Αλλά στη μέση αυτών των ιδιαίτερα αξιέπαινων έργων, έχασαν αυτό που ήταν αναμφισβήτητα σημαντικότερο από οποιοδήποτε από αυτά: άφησαν την πρώτη αγάπη τους για τον Ιησού Χριστό.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι είχαν αποτύχει να κρατήσουν το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος που τους είχε ικανώσει να ελευθερωθούν με μιας από όλες τις αμαρτίες τους με την αποδοχή του και την πίστη τους στον Κύριο. Η εγκατάλειψη του ευαγγελίου του ύδατος και του Πνεύματος, από την άλλη πλευρά, σημαίνει ότι είχαν επιτρέψει σε ψεύτικες διδασκαλίες και άλλα ευαγγέλια να εισχωρήσουν στην εκκλησία τους.
Ποια, λοιπόν, ήταν αυτά τα άλλα ευαγγέλια και διδασκαλίες; Ήταν οι κοσμικές φιλοσοφίες και οι ανθρωπιστικές ιδεολογίες. Αυτά τα πράγματα στέκονται ακόμα ενάντια στην αλήθεια της σωτηρίας που ο Θεός έχει δώσει στην ανθρωπότητα. Μπορούν να είναι ευεργετικά για τη σάρκα του ανθρώπου ή ίσως ακόμα και βοηθητικά για να φέρουν ενότητα και ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων αλλά δε μπορούν να κάνουν τις καρδιές των ανθρώπων να ενωθούν με αυτήν του Θεού. Έτσι ο υπηρέτης και οι άγιοι της εκκλησίας της Εφέσου κατέληξαν να μεταστρέψουν την πίστη τους σ` αυτή των αποστατών· καταραμένοι ενώπιον του Θεού. Και γι` αυτό επιπλήχθηκαν από τον Κύριο.
Όταν εξετάζουμε την εκκλησιαστική ιστορία, μπορούμε να δούμε ότι το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος άρχισε να νοθεύεται από την περίοδο της Πρώτης Εκκλησίας. Μαθαίνοντας από αυτό, πρέπει να μείνουμε σταθεροί στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, να ικανοποιήσουμε τον Κύριο με την ακλόνητη πίστη μας, και νικώντας τον Σατανά και τον κόσμο στον αγώνα μας εναντίον τους.
Ποια ήταν, λοιπόν, η «πρώτη αγάπη» για τον υπηρέτη και τους αγίους της εκκλησίας της Εφέσου; Η πρώτη τους αγάπη δεν ήταν άλλη από το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος που τους είχε δώσει ο Θεός. Το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος είναι ο Λόγος της σωτηρίας που έχει τη δύναμη να ελευθερώσει τον καθένα από όλες τις αμαρτίες του κόσμου.
Ο Θεός αποκάλυψε στον Παύλο, τον Ιωάννη και στους υπηρέτες των επτά εκκλησιών στην Ασία, ποιο ήταν το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος και τους έκανε να το καταλάβουν. Έτσι μπόρεσαν να πιστέψουν σε αυτό το ευαγγέλιο, και έτσι όσοι άκουσαν και πίστεψαν στο ευαγγέλιο που κηρύχθηκε από αυτούς μπορούσαν να σωθούν από όλες τις αμαρτίες του κόσμου.
Το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος που δόθηκε από τον Κύριο μας βρίσκεται στο Λόγο του βαπτίσματος του Χριστού και του αίματός Του στο Σταυρό. Ωστόσο, ο υπηρέτης της εκκλησίας της Εφέσου, αν και είχε συναντήσει τον Κύριο μέσω του ευαγγελίου του ύδατος και του Πνεύματος και το είχε κηρύξει με ευγνωμοσύνη στην αρχή, αργότερα εγκατέλειψε αυτό το ευαγγέλιο. Γι` αυτό, ο Κύριος τον επέπληξε σ` αυτή την περικοπή για την πλάνη του.
 
Στίχος 5: «Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, Αν δεν μετανοήσης»
Το ότι ο υπηρέτης της εκκλησίας της Εφέσου είχε ξεπέσει από την αγάπη του Θεού σήμαινε ότι η κοινότητα είχε εγκαταλείψει το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος. Γι` αυτό ο Κύριος τους είπε να σκεφθούν που έχασαν την πίστη τους, να μετανοήσουν και να κάνουν τα πρώτα έργα.
Τι, λοιπόν, μπορεί να έκανε την εκκλησία της Εφέσου να χάσει το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος; Η αδυναμία της πίστης της εκκλησίας της Εφέσου, οδηγεί στις σαρκικές σκέψεις του υπηρέτη της, είναι αυτή που οδήγησε την εκκλησία μακριά. Το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος είναι από τον Θεό και είναι η απόλυτη αλήθεια που έχει αποκαλύψει όλες τις πλάνες των ψεύτικων δογμάτων και διδασκαλιών όλων των θρησκειών αυτού του κόσμου. Αυτό σημαίνει πως όταν η εκκλησία της Εφέσου κήρυξε και διέδωσε το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, η σύγκρουση με τους κοσμικούς ανθρώπους ήταν αναπόφευκτη.
Αυτή η σύγκρουση, στη συνέχεια, έκανε δυσκολότερο για τους πιστούς της εκκλησίας της Εφέσου να συναλλάσσονται με τους κοσμικούς ανθρώπους, οδηγώντας τους ακόμα και στο να διωχθούν για την πίστη τους. Για να το αποφύγουν αυτό και για να διευκολύνουν τους ανθρώπους να μπουν στην εκκλησία του Θεού, ο υπηρέτης της εκκλησίας της Εφέσου μετακινήθηκε από το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος και στράφηκε σε ένα πιο φιλοσοφικό ευαγγέλιο που τώρα δίδασκε.
Το «φιλοσοφικό ευαγγέλιο» εδώ είναι ένα ψεύτικο ευαγγέλιο που προέρχεται από τις ανθρωπιστικές σκέψεις που επιδιώκουν όχι μόνο να αποκαταστήσουν τη σχέση μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου αλλά και να φέρουν ειρήνη στη σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το είδος κάθετης και οριζόντιας πίστης δεν είναι το είδος πίστης που θέλει ο Θεός από μας. Η πίστη που ο Θεός θέλει να έχουμε είναι μια πίστη που, μέσω της υπάκουης σχέσης μας με τον Θεό, αποκαθιστά την ειρήνη μας με Αυτόν.
Ο λόγος για τον οποίο ο υπηρέτης της εκκλησίας της Εφέσου έχασε το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος ήταν επειδή προσπάθησε να δεχτεί ό,τι δε μπορούσε να γίνει αποδεκτό στην εκκλησία του Θεού—δηλαδή τους κοσμικούς ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος—και προσάρμοσε τις διδασκαλίες του στις επιθυμίες τους. Η εκκλησία του Θεού μπορεί να φυτευτεί μόνο στο θεμέλιο του Λόγου του ευαγγέλιου του ύδατος και του Πνεύματος.
Και όμως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, στις ημέρες μας όπως στην περίοδο της Πρώτης Εκκλησίας, που νομίζουν ότι είναι αρκετό να πιστεύουν στον Ιησού με κάποιο τρόπο για να σωθούν, και που δεν βλέπουν γιατί πρέπει να πιστέψουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος. Αλλά η πίστη στον Ιησού χωρίς το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος που δόθηκε από τον Θεό είναι μια εσφαλμένη πίστη. Όσοι πιστεύουν στον Κύριο μόνο ως μια απλή θρησκευτική πράξη, χωρίς ενθουσιασμό που μετατρέπεται σε κίνηση, θα γίνουν εχθροί του Θεού. Γι` αυτό ο Κύριος επέπληξε και προειδοποίησε τον υπηρέτη της εκκλησίας της Εφέσου να μετανοήσει για τη λανθασμένη του πίστη και να επιστρέψει στην προηγούμενη, αληθινή και σοβαρή πίστη του, την πίστη που είχε όταν άκουσε το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος για πρώτη φορά.
Υπάρχει εδώ ένα σημαντικό μάθημα για μας: Αν μια εκκλησία του Θεού ξεπέσει από την πίστη της στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, ο Θεός δε θα την ονομάζει πλέον εκκλησία Του. Γι` αυτό ο Κύριος είπε ότι θα μετακινούσε τη λυχνία από τη θέση της και θα την έδινε στους πιστούς στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος.
Μια εκκλησία που έχει εγκαταλείψει και δεν κηρύττει πλέον το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος, δεν είναι εκκλησία του Θεού. Είναι απολύτως κρίσιμο για μας να συνειδητοποιήσουμε ότι η πίστη, η υπεράσπιση και το κήρυγμα του ευαγγελίου του ύδατος και του Πνεύματος είναι σημαντικότερα από οποιεσδήποτε άλλες πράξεις.
Η Μικρά Ασία όπου ήταν οι επτά εκκλησίες στην ανωτέρω περικοπή βρίσκονται σήμερα σε μια μουσουλμανική περιοχή. Ο Κύριος συνεπώς έχει μετακινήσει εδώ τη λυχνία, την εκκλησία του Θεού, και ανέθεσε σε εμάς να κηρύττουμε το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος σε όλο τον κόσμο. Αλλά στην αληθινή εκκλησία του Θεού υπάρχει η αλήθεια του ευαγγελίου του ύδατος και του Πνεύματος. Η εκκλησία του Θεού δε μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτό. Οι δώδεκα μαθητές του Ιησού είχαν συνεπή πίστη στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος στη διάρκεια της αποστολικής εποχής (Επιστολή 1 Πέτρου 3:21, Επιστολή προς Ρωμαίους κεφ. 6, Επιστολή 1 Ιωάννου κεφ. 5).
Αυτό που είναι πάρα πολύ ατυχές, εντούτοις, είναι ότι οι εκκλησίες του Θεού στη Μικρά Ασία είχαν χάσει το αληθινό ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος από την εποχή της Πρώτης Εκκλησίας, και ότι ως συνέπεια αυτή η περιοχή έγινε μουσουλμανική. Επιπλέον, ακόμα και η εκκλησία της Ρώμης χτυπήθηκε από την τραγωδία της απώλειας του ευαγγελίου του ύδατος και του Πνεύματος με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνου) που εκδόθηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο.
 
Στίχος 6: «Έχεις όμως τούτο, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών, τα οποία και εγώ μισώ»
Οι Νικολαΐτες ήταν εκείνοι που χρησιμοποιούσαν το όνομα του Ιησού για να επιτύχουν κοσμικά και υλικά κέρδη τους. Αλλά η εκκλησία της Εφέσου μισούσε τις διδαχές και τα έργα των Νικολαϊτών. Για την εκκλησία της Εφέσου, αυτό ήταν κάτι άξιο να επαινεθεί πολύ από τον Θεό.
 
Στίχος 7: «Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού»
Οι υπηρέτες και οι άγιοι του Θεού πρέπει να ακούνε τι τους λέει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό που τους λέει το Άγιο Πνεύμα είναι να υπερασπιστούν την πίστη τους και να διαδώσουν το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος ως το τέλος. Πρέπει να παλέψουν ενάντια και να νικήσουν αυτούς που διαδίδουν το ψεύδος. Η απώλεια της πάλης ενάντια στο ψεύδος σημαίνει καταστροφή. Οι πιστοί και οι υπηρέτες του Θεού πρέπει να κατακτήσουν και να νικήσουν τους εχθρούς τους με τα όπλα τους—δηλαδή με το Λόγο του Θεού και το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος.
Ο Θεός είπε, «Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού». Ο Θεός θα δώσει τους καρπούς του δέντρου της ζωής μόνο «εις τον νικώντα». Αλλά τι ή ποιον νικά; Πρέπει να νικήσουμε με την πίστη μας όσους δεν πιστεύουν στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος. Οι πιστοί πρέπει να συμμετέχουν σε σταθερές πνευματικές μάχες με όσους ανήκουν στο ψεύδος, και πρέπει να νικήσουν σ` αυτές τις μάχες με την πίστη τους. Πρέπει επίσης να δώσουν όλη τη δόξα στον Θεό και να ζήσουν μια ζωή νίκης με την πίστη τους στο ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος. Μόνο εκείνοι που, με την πίστη τους στην αλήθεια, νικούν τους εχθρούς τους στον αγώνα τους, θα είναι σε θέση να ζήσουν στους Νέους Ουρανούς και στη Νέα Γη που δίνεται από τον Θεό.

Στην περίοδο της Πρώτης Εκκλησίας, όσοι επιδίωξαν να πιστέψουν και να υπερασπίσουν το ευαγγέλιο του ύδατος και του Πνεύματος έπρεπε να αντιμετωπίσουν μαρτύριο. Παρόμοια, όταν έρθει ο καιρός για να παρουσιαστεί ο Αντίχριστος, θα υπάρξουν πολλοί περισσότεροι μάρτυρες.