Search
اردو
اردو
کورونا وائرس اور بین الاقوامی ڈاک سروس میں رکاوٹ کی وجہ سے ، ہم نے اپنی ’مُفت چھپی ہوئی کتاب کی سروس‘ کو عارضی طور پر معطّل کردیا ہے۔
اِس صورتحال کی روشنی میں ہم اِس وقت آپ کو کتابیں بھیجنے کے قابل نہیں ہیں۔
دُعا ہے کہ یہ وبائی بیماری جلد ہی ختم ہوجائے اور ڈاک سروس بحال ہو جائے۔

خطبات

Θέμα 9: Ρωμαίους (Σχόλια στο Βιβλίο των Ρωμαίων)

[Κεφάλαιο 7-6] Δοξάστε τον Κύριο, τον Σωτήρα των Αμαρτωλών (Επιστολή προς Ρωμαίους 7:14-8:2)

(Επιστολή προς Ρωμαίους 7:14-8:2)
«Διότι εξεύρομεν ότι ο Νόμος είναι πνευματικός· εγώ δε είμαι σαρκικός, πεπωλημένος υπό την αμαρτίαν. Διότι εκείνο το οποίον πράττω, δεν γνωρίζω· επειδή εκείνο το οποίον θέλω, τούτο δεν πράττω, αλλ’ εκείνο το οποίον μισώ, τούτο πράττω. Αν δε εκείνο το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω, συμφωνώ με τον Νόμον, ότι είναι καλός. Τώρα δε δεν πράττω πλέον τούτο εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί. Διότι εξεύρω ότι δεν κατοικεί εν εμοί (τουτέστιν εν τη σαρκί μου), αγαθόν· επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω· διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Αν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί. Ευρίσκω λοιπόν τον Νόμον τούτον, ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Διότι ηδύνομαι μεν εις τον Νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον· βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον Νόμον αντιμαχόμενον εις τον Νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον Νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον Νόμον του Θεού· με την σάρκα δε εις τον Νόμον της αμαρτίας.
Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα. Διότι ο Νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του Νόμου της αμαρτίας και του θανάτου».
 


Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός επειδή κληρονόμησε την αμαρτία


Όλοι οι άνθρωποι κληρονόμησαν την αμαρτία από τον Αδάμ και την Εύα, και έγιναν σπέρματα αμαρτίας. Έτσι γεννιόμαστε αρχικά ως απόγονοι της αμαρτίας και αναπόφευκτα γινόμαστε όντα αμαρτωλά. Όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο δεν μπορούν παρά να γίνουν αμαρτωλοί λόγω του ενός προγόνου Αδάμ, αν και κανένας από αυτούς δεν θέλει να είναι αμαρτωλός. 
Ποια είναι η προέλευση της αμαρτίας; Κληρονομείται από τους γονείς μας. Γεννιόμαστε με αμαρτία στις καρδιές μας. Αυτή είναι η κληρονομημένη φύση των αμαρτωλών. Έχουμε 12 είδη αμαρτίας που κληρονομούνται από τον Αδάμ και την Εύα. Αυτές οι αμαρτίες –μοιχείες, πορνείες, δολοφονίες, κλοπές, έντονη επιθυμία, διαφθορά, απάτη, ασέλγεια, πονηρό μάτι, βλασφημία, περηφάνια και ανοησία– είναι ουσιαστικά στις καρδιές μας από την στιγμή που γεννιόμαστε. Η βασική φύση του ανθρώπου είναι αμαρτία. 
Γεννιόμαστε με δώδεκα είδη αμαρτιών. Δεν μπορούμε παρά να ομολογήσουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί επειδή γεννιόμαστε με αμαρτία στην καρδιά μας. Ο άνθρωπος γεννιέται αμαρτωλός και είναι αναπόφευκτα αμαρτωλός επειδή εξ αρχής έχει αμαρτία μέσα στον εαυτό του, ακόμα και αν δεν αμαρτήσει σε όλη του την ζωή. Κάποιος γίνεται αμαρτωλός επειδή γεννιέται με αμαρτία στην καρδιά του. Ακόμα και αν δεν αμαρτάνουμε με την σάρκα μας, δεν μπορούμε να αποφύγουμε το να γίνουμε αμαρτωλοί, επειδή ο Θεός κοιτάζει στην καρδιά. Έτσι, όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού. 
 

Ο άνθρωπος πράττει την αμαρτία της παράβασης

Ο άνθρωπος επίσης διαπράττει την αμαρτία της παράβασης. Διαπράττει αμαρτίες με την σάρκα, που βγαίνουν από μέσα του σαν βλαστάρια της προπατορικής αμαρτίας. Ονομάζουμε αυτές τις αμαρτίες «ανομίες» ή «παραβάσεις». Είναι οι παραβάσεις που κάνουμε με την εξωτερική συμπεριφορά μας και που προέρχεται από τα δώδεκα είδη αμαρτιών που υπάρχουν στις καρδιές μας. Η πονηρή αμαρτία μέσα μας κάνει τον άνθρωπο να διαπράττει άνομες πράξεις και με αυτόν τον τρόπο κάνει αμαρτωλούς όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαίρεση. Ο άνθρωπος δεν φαίνεται να είναι αμαρτωλός όταν είναι πολύ νέος. Η αμαρτία δεν εκδηλώνεται με εντυπωσιακό τρόπο σε ένα νήπιο όταν είναι πολύ μικρό, όπως π.χ. μια νεαρή καρυδιά καθυστερεί να παράγει καρύδια. Αλλά η αμαρτία αρχίζει να βγαίνει όλο και περισσότερο από μέσα μας καθώς μεγαλώνουμε, και έτσι μαθαίνουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί. Ονομάζουμε αυτές τις αμαρτίες ανομίες ή παραβάσεις, και είναι οι αμαρτίες που διαπράττονται μέσω της συμπεριφοράς. 
Ο Θεός λέει ότι και τα δύο αυτά είναι αμαρτίες. Η αμαρτία μέσα στην καρδιά και οι άνομες πράξεις της σάρκας μας είναι και τα δύο αμαρτίες. Ο Θεός ονομάζει τον άνθρωπο αμαρτωλό. Όλες οι αμαρτίες συμπεριλαμβάνονται στις αμαρτίες της καρδιάς και στις αμαρτίες της συμπεριφοράς. Έτσι, όλοι οι άνθρωποι γεννώνται αμαρτωλοί στα μάτια του Θεού, είτε αυτοί αμαρτάνουν μέσω της συμπεριφοράς τους ή όχι. 
Οι άπιστοι επιμένουν ότι ο άνθρωπος γεννιέται αρχικά καλός και κανένας δεν γεννιέται κακός. Αλλά ο Δαβίδ ομολόγησε στον Θεό, «Εις σε, εις σε μόνον ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου έπραξα· διά να δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και να ήσαι άμεμπτος εις τας κρίσεις σου. Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου» (Ψαλμ. 51:4-5). Αυτή η περικοπή σημαίνει, «Εγώ δεν μπορώ παρά να αμαρτάνω με αυτόν τον τρόπο, επειδή είμαι από την αρχή σπέρμα αμαρτίας. Είμαι μεγάλος αμαρτωλός. Για αυτό, αν Εσύ αφαιρέσεις τις αμαρτίες μου, μπορώ να λυτρωθώ από όλες τις αμαρτίες μου και να γίνω δίκαιος. Αλλά αν Εσύ δεν τις αφαιρέσεις, πρέπει να πάω στον άδη. Έχω αμαρτία, αφού Εσύ λες ότι έχω αμαρτία. Αλλά δεν έχω καμία αμαρτία, αν Εσύ λες ότι δεν έχω καμία αμαρτία. Όλα εξαρτώνται από Εσένα τον Θεό, και την κρίση Σου». 
Για να κυριολεκτήσουμε, στα μάτια του Θεού, όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να είναι αμαρτωλοί, επειδή κληρονόμησαν την αμαρτία από τους γονείς τους. Γεννήθηκαν αμαρτωλοί ανεξάρτητα από την συμπεριφορά τους. Ο μόνος τρόπος για να δραπετεύσουν από την αμαρτία είναι να πιστέψουν στην σωτηρία του Ιησού. Η δημόσια εκπαίδευση διδάσκει στα παιδιά μας το ψεύτικο αξίωμα, του οποίου το βασικό μήνυμα μπορεί να συνοψιστεί με τον ακόλουθο τρόπο: «Όλοι οι άνθρωποι γεννιόνται καλοί. Έτσι ζήστε ενάρετα σύμφωνα με την καλή φύση του ανθρώπου. Μπορείτε να κάνετε το αγαθό αν προσπαθήσετε». Λένε μόνο θετικά πράγματα. Οι άνθρωποι ζουν κάτω από τις διδασκαλίες των ηθικών αρχών. Αλλά γιατί αμαρτάνουν μέσα στις καρδιές τους ή εξωτερικά με την σάρκα τους στην κοινωνία ή στο σπίτι τους; Το κάνουν επειδή έχουν γεννηθεί από την αρχή με αμαρτία. Οι άνθρωποι γεννιούνται σαν σπέρματα αμαρτίας. Ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να διαπράττει αμαρτίες, ακόμα και αν θέλει να κάνει το αγαθό. Αυτό αποδεικνύει ότι γεννιόμαστε με αμαρτία. 
 


Πρέπει να γνωρίσετε τον εαυτό σας


Οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να αμαρτάνουν με την σάρκα σε όλη την διάρκεια της ζωής τους, επειδή γεννιούνται με αμαρτία. Αυτή είναι η αρχική κατάσταση της ανθρωπότητας — πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Ο Σωκράτης είπε, «Γνώθι σ’ αυτόν!» Και ο Ιησούς είπε, «Είστε αμαρτωλοί επειδή συλληφθήκατε μέσα στην αμαρτία και γεννηθήκατε μέσα στην ανομία. Για αυτό πρέπει να λάβετε την συγχώρεση των αμαρτιών σας». Γνωρίστε τον εαυτό σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι ζουν και πεθαίνουν χωρίς να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Μόνο οι σοφοί άνθρωποι γνωρίζουν τον εαυτό τους. Εκείνοι που αντιλαμβάνονται και πιστεύουν στην αλήθεια του Ιησού, αφού γνωρίσουν ότι είναι σπέρματα κακοποιών, είναι οι σοφοί. Αυτοί έχουν το δικαίωμα να μπουν στην Βασιλεία των Ουρανών. 
Όσοι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, διδάσκουν τους ανθρώπους να υποκρίνονται και να μη αμαρτάνουν άλλο. Διδάσκουν τους ανθρώπους να μην εκδηλώνουν τις αμαρτίες που υπάρχουν μέσα τους. Οι θρησκευτικοί δάσκαλοι τους εκπαιδεύουν να μην αμαρτάνουν και να καταστέλλουν την αμαρτία τους κάθε φορά που προσπαθεί να βγει από αυτούς. Είναι όλοι στο δρόμο προς τον άδη. Ποιοι είναι αυτοί; Είναι οι δούλοι του Σατανά, οι ψεύτικοι ποιμένες. Αυτό που διδάσκουν δεν είναι αυτό που μας δίδαξε ο Κύριός μας. Φυσικά, ο Κύριος μας δεν μας είπε να αμαρτάνουμε. Αλλά μάς λέει, «Έχετε αμαρτία, είστε αμαρτωλοί και ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Είστε στο δρόμο προς την καταστροφή εξαιτίας των αμαρτιών σας. Για αυτό πρέπει να λυτρωθείτε από τις αμαρτίες. Λάβετε το δώρο της σωτηρίας που σας σώζει από όλες τις αμαρτίες σας. Τότε, όλες οι αμαρτίες σας θα συγχωρεθούν και θα λάβετε την αιώνια ζωή. Θα γίνετε δίκαιοι, πολύτιμοι άγιοι και παιδιά του Θεού».
 


Γιατί έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο τον Νόμο; 


Ο Παύλος είπε, «Παρεισήλθε δε ο νόμος διά να περισσεύση το αμάρτημα. Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. 5:20). Ο Θεός μάς έδωσε τον Νόμο ώστε μέσω αυτού οι αμαρτίες μας να αποκαλυφθούν ακόμα περισσότερο αμαρτωλές (Ρωμ. 7:13). Έδωσε στους αμαρτωλούς τον Νόμο Του, για να πάρουν την αμαρτία τους στα σοβαρά. 
Ο Θεός έδωσε τον Νόμο στους Ιουδαίους όταν οι απόγονοι του Ιακώβ ήταν στην έρημο μετά από την Έξοδο. Έδωσε 613 είδη εντολών. Γιατί έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους τον Νόμο; Τους έδωσε τον Νόμο, πρώτα, επειδή θέλησε να τους κάνει να αναγνωρίσουν τις αμαρτίες τους, δεδομένου ότι δεν γνώριζαν τις αμαρτίες τους, και δεύτερο, επειδή γεννιούνται με αμαρτία. 
Οι Δέκα Εντολές του Νόμου παρουσιάζουν πόσο σοβαρά αμαρτωλοί είναι οι άνθρωποι. «Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού. Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον... Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω· διότι δεν θέλει αθωώσει ο Κύριος τον λαμβάνοντα επί ματαίω το όνομα αυτού. Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν... Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, διά να γείνης μακροχρόνιος επί της γης, την οποίαν σοι δίδει Κύριος ο Θεός σου. Μη φονεύσης. Μη μοιχεύσης. Μη κλέψης. Μη ψευδομαρτυρήσης κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή. Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου... μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου» (Έξοδ. 20:3-17). 
Ο Θεός έδωσε σε όλους μας τον Νόμο και μέσω αυτού μας δίδαξε ακριβώς ποιο είδος αμαρτίας έχουμε στις καρδιές μας. Ο Θεός μάς δίδαξε ότι είμαστε συνολικά αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού και Εκείνος μας διαφώτισε για την αλήθεια ότι είμαστε αμαρτωλοί επειδή δεν μπορούμε να τηρήσουμε τον Νόμο. 
Μπορεί κάποιος άνθρωπος να τηρήσει τον Νόμο του Θεού; Όταν ο Θεός είπε στους Ισραηλίτες και στους Εθνικούς να μην έχουν κανέναν άλλο Θεό εκτός από Αυτόν, θέλησε να τους διαφωτίσει ότι ήταν αμαρτωλοί, που από την αρχή δεν θα μπορούσαν να τηρήσουν ούτε την πρώτη εντολή. Μέσω των εντολών γνώρισαν ότι αγάπησαν άλλα πλάσματα περισσότερο από τον Δημιουργό. Συνειδητοποίησαν ότι χρησιμοποίησαν μάταια το όνομα του Θεού, ότι έφτιαξαν και υπηρέτησαν είδωλα που ο Θεός μισούσε και δεν αναπαύθηκαν ούτε και όταν ο Θεός τούς έδωσε την ανάπαυση του Σαββάτου για χάρη τους. Ανακάλυψαν επίσης ότι δεν τίμησαν τους γονείς τους, δολοφόνησαν, μοίχευσαν και έκαναν όλες τις άνομες πράξεις που ο Θεός τους είπε να μην κάνουν. Με λίγα λόγια, δεν μπορούσαν να τηρήσουν τον Νόμο του Θεού. 
 

Ο Νόμος έχει εξουσία επάνω σε όσους οι αμαρτίες τους δεν έχουν ακόμα συγχωρεθεί

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί μας έδωσε ο Θεός τον Νόμο; Ο Θεός έδωσε τον Νόμο πρώτα σε όσους δεν είναι αναγεννημένοι. «Ή αγνοείτε, αδελφοί, (διότι λαλώ προς γινώσκοντας τον νόμον), ότι ο νόμος έχει κυριότητα επί του ανθρώπου εφόσον χρόνον ζη;» (Ρωμ. 7:1). Ο Θεός έδωσε τον Νόμο σε όσους κληρονόμησαν την αμαρτία από τους προγόνους τους και δεν έχουν αναγεννηθεί ακόμα, για να τους κάνει να πενθήσουν κάτω από την αμαρτία. Ο Νόμος έχει εξουσία πάνω στον άνθρωπο όσο ζει. Κάθε απόγονος του Αδάμ έχει τα δώδεκα είδη αμαρτίας στην καρδιά του. Ο Θεός έδωσε τον Νόμο σε όσους έχουν αμαρτία στις καρδιές τους και τους είπε ότι είχαν θανάσιμες αμαρτίες. Κατά συνέπεια, όποτε οι αμαρτίες της δολοφονίας ή της μοιχείας βγαίνουν από μέσα μας και μας κάνουν να αμαρτήσουμε, ο Νόμος μάς λέει, «Ο Θεός είπε να μη διαπράξετε μοιχεία. Αλλά μοιχεύσατε πάλι. Συνεπώς είστε αμαρτωλοί. Ο Θεός είπε να μην δολοφονήσετε, αλλά έχετε δολοφονήσει με την έχθρα σας. Είστε αμαρτωλοί που δολοφονείτε και μοιχεύετε. Ο Θεός είπε να μην κλέψετε, αλλά κλέψατε πάλι. Συνεπώς είστε κλέφτες». Με αυτόν τον τρόπο, αμαρτία υπάρχει εκεί που υπάρχει ο Νόμος. 
Για αυτό ο Παύλος είπε, «Ή αγνοείτε, αδελφοί, (διότι λαλώ προς γινώσκοντας τον νόμον), ότι ο νόμος έχει κυριότητα επί του ανθρώπου εφόσον χρόνον ζη;» Ο Νόμος έχει εξουσία πάνω σε όσους οι αμαρτίες τους δεν συγχωρέθηκαν ακόμα. Στους Εθνικούς, που δεν ξέρουν τον Νόμο του Θεού, η συνείδησή τους γίνεται ο Νόμος για αυτούς. Όταν κάνουν το κακό, η συνείδησή τους τούς λέει ότι αμάρτησαν. Παρόμοια, στους άπιστους η συνείδηση λειτουργεί ως ο Νόμος σε αυτούς και αναγνωρίζουν τις αμαρτίες μέσω της συνείδησής τους (Ρωμ. 2:15). 
Γιατί δεν υπηρετείτε τον Δημιουργό, όταν ακόμα και η συνείδησή σας λέει ότι υπάρχει ο Δημιουργός; Γιατί δεν εκζητείτε τον Θεό; Γιατί εξαπατάτε την καρδιά σας; Πρέπει να ντρέπεστε για τις αμαρτίες σας και να φοβάστε που οι άλλοι άνθρωποι θα μάθουν για τις αμαρτίες σας. Αλλά οι αμαρτωλοί που δεν αναγνωρίζουν τον Θεό και εξαπατούν τις καρδιές τους δεν έχουν καμία ντροπή. 
Όταν έχουμε αμαρτία ντρεπόμαστε για τους εαυτούς μας όταν βλέπουμε τον ουρανό, την γη, τους άλλους ανθρώπους ή οποιοδήποτε άλλο πλάσμα. Ο Θεός έδωσε την συνείδηση στους ανθρώπους και ο Νόμος της συνείδησης επισημαίνει την αμαρτία. Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς ζουν χωρίς Θεό, υποκρινόμενοι στα μάτια του Θεού και όπως ευχαριστεί τους ίδιους. Είναι καταδικασμένοι για τον άδη. Όπως ο Παύλος τούς υπενθυμίζει να δώσουν προσοχή στον Νόμο, «Ή αγνοείτε, αδελφοί, (διότι λαλώ προς γινώσκοντας τον νόμον), ότι ο νόμος έχει κυριότητα επί του ανθρώπου εφόσον χρόνον ζη;» Ο άνθρωπος πρέπει να γεννηθεί δύο φορές –μια φορά ως αμαρτωλός και έπειτα να αναγεννηθεί με την χάρη τής λύτρωσης του Θεού– για να ζήσει ως δίκαιος. 
Ο Παύλος εξήγησε πώς μάς έσωσε ο Κύριος από την κατάρα του Νόμου της αμαρτίας με τον εξής τρόπο: «Διότι η ύπανδρος γυνή είναι δεδεμένη διά του νόμου με τον άνδρα ζώντα· αν δε αποθάνη ο ανήρ, απαλλάττεται από του νόμου Του ανδρός. Άρα λοιπόν, εάν, ζώντος του ανδρός, συζευχθή με άλλον άνδρα, θέλει είσθαι μοιχαλίς· αν όμως αποθάνη ο ανήρ, είναι ελευθέρα από του νόμου, ώστε να μη ήναι μοιχαλίς, αν συζευχθή με άλλον άνδρα» (Ρωμ. 7:2-3). 
Αν μια παντρεμένη γυναίκα έχει ένα δεσμό, ονομάζεται μοιχαλίδα. Αλλά αν ο σύζυγός της είναι νεκρός και παντρευτεί έπειτα έναν άλλο άντρα, σε αυτό δεν υπάρχει τίποτε κακό. Η ίδια λογική ισχύει για την απελευθέρωσή μας από τον Νόμο της αμαρτίας. Ο Νόμος έχει εξουσία σε όλους τους απόγονους του Αδάμ που οι αμαρτίες τους δεν συγχωρέθηκαν ακόμα. Τους λέει, «Είστε αμαρτωλοί». Έτσι ομολογούν την αμαρτωλότητά τους κάτω από τον Νόμο λέγοντας, «Πρέπει να πάω στον άδη. Είμαι αμαρτωλός. Είναι φυσικό για μένα να πάω στον άδη, λόγω της ποινής των αμαρτιών μου». Αν όμως πεθάνουμε ως προς τον Νόμο μέσω του σώματος του Χριστού, ο Νόμος δεν έχει πλέον εξουσία επάνω μας, επειδή ο παλιός μας εαυτός σταυρώθηκε με τον Χριστό όταν βαφτιστήκαμε στο όνομά Του. 
 

Οι παλαιοί εαυτοί μας είναι νεκροί

Ο Κύριός μας φρόντισε για τους παλιούς μας συζύγους και μας ικάνωσε να παντρευτούμε μαζί Του. «Λοιπόν, αδελφοί μου, και σεις εθανατώθητε ως προς τον νόμον διά του σώματος του Χριστού, διά να συζευχθήτε με άλλον, τον αναστάντα εκ νεκρών, διά να καρποφορήσωμεν εις τον Θεόν» (Ρωμ. 7:4). Ο Θεός έδωσε τον Νόμο σε όλους τους ανθρώπους που γεννήθηκαν με αμαρτία, λόγω του κοινού προγόνου τους Αδάμ, έτσι ώστε μέσω της εντολής η αμαρτία να αποκαλυφθεί ακόμα περισσότερο. Εκείνος τους έκανε να κατοικήσουν κάτω από την κρίση του Θεού, αλλά ο Θεός τούς έσωσε μέσω του σώματος του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε στην θέση μας. Δεν είναι δίκαιο να πάμε στον άδη σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού; Είναι δίκαιο. Εντούτοις, ο Κύριος στάλθηκε στον κόσμο, ανέλαβε όλες τις αμαρτίες μας με το βάπτισμά Του στον Ιορδάνη ποταμό, σταυρώθηκε, κρίθηκε από την οργή του Νόμου και έγινε κατάρα στην θέση μας. Μέσω αυτού και μόνο μπορούμε τώρα να σωθούμε και να αναγεννηθούμε με πίστη σε αυτόν.
Όσοι δεν είναι αναγεννημένοι πρέπει να πάνε στον άδη. Πρέπει να πιστέψουν στον Ιησού και να σωθούν. Πρέπει να πεθάνουμε μια φορά με τον Ιησού Χριστό. Αν ο παλιός εαυτός μας δεν πεθάνει μια φορά, δεν μπορούμε να γίνουμε νέα πλάσματα και να μπούμε στην Βασιλεία των Ουρανών. Αν ο παλιός εαυτός μας δεν κριθεί σύμφωνα με τον Νόμο μέσω της ενωμένης πίστης μας στον Ιησού, πρέπει να κριθούμε και να σταλούμε στον άδη. Όλοι όσοι δεν είναι αναγεννημένοι πρέπει να πάνε στον άδη. 
Οι άπιστοι ζουν καλά, απολαμβάνοντας όλα όσα μπορεί να παρέχει μια καλή ζωή, αλλά δεν ενδιαφέρονται για την αιώνια τιμωρία τους. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να λάβουν την συγχώρεση των αμαρτιών μέσω του Κυρίου Ιησού όσο ακόμα ζουν σε αυτήν την γη. Κάθε παλιός εαυτός πρέπει να πεθάνει μια φορά ενωμένος με τον Ιησού μέσω της πίστης, επειδή δεν μπορούμε να αναγεννηθούμε αφού αναχωρήσουμε από αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να πεθάνουμε μια φορά και να ελευθερωθούμε από τις αμαρτίες μας μέσω της πίστης μας στον Ιησού Χριστό. Μέσω ποιου; Μέσω του σώματος του Ιησού Χριστού. Πώς; Με πίστη ότι ο Ιησούς ήρθε σε αυτόν τον κόσμο και αφαίρεσε όλες τις αμαρτίες μας. Είστε νεκροί; Υπάρχει κάποιος που δεν είναι ακόμα νεκρός; Μπορεί να αναρωτιέστε, «Πώς μπορώ να γίνω νεκρός; Πώς είμαι τώρα ζωντανός, αν ήμουν νεκρός;» Αυτό είναι το μυστικό· είναι το μυστήριο που καμία θρησκεία δεν μπορεί ποτέ να λύσει. 
Μόνο ο αναγεννημένος μπορεί να πει ότι ο παλιός του εαυτός είναι ήδη νεκρός ενωμένος με τον Ιησού. Οι αμαρτωλοί μπορούν να αναγεννηθούν και ο παλιός εαυτός τους μπορεί να είναι νεκρός μόνο όταν οι αναγεννημένοι υπακούνε τον λόγο του Θεού. Και μέσω αυτού, αυτοί μπορούν να γίνουν δούλοι του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ακούσουν τον λόγο του Θεού από τους αναγεννημένους αγίους. Δεν μπορείτε να αναγεννηθείτε όταν αγνοείτε τις διδασκαλίες τους. Ούτε ο Παύλος δεν θα μπορούσε να αναγεννηθεί χωρίς τον Χριστό, αν και είχε μάθει τον λόγο του Θεού από τον Γαμαλιήλ, έναν από τους πιο προεξέχοντες δασκάλους του Νόμου εκείνη την εποχή. Πόσο ευγνώμονες είμαστε! Μπορούμε να παράγουμε τους καρπούς της δικαιοσύνης για τον Θεό, πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό που αναστήθηκε από τους νεκρούς, όταν γινόμαστε νεκροί μέσω του σώματος του Ιησού Χριστού με πίστη. Έπειτα μπορούμε να παράγουμε τα εννέα είδη του καρπού του Αγίου Πνεύματος. 
 

Τα αμαρτωλά πάθη στα μέλη μας εργάζονται για να καρποφορούν τον θάνατο

«Διότι ότε ήμεθα εν τη σαρκί, τα πάθη των αμαρτιών, τα διά του νόμου, ενηργούντο εν τοις μέλεσιν ημών, διά να καρποφορήσωμεν εις τον θάνατον» (Ρωμ. 7:5). Η φράση «Ότε ήμεθα εν τη σαρκί» σημαίνει «πριν αναγεννηθούμε». Τα αμαρτωλά πάθη στα μέλη μας, όταν δεν είχαμε πίστη μέσω του σώματος του Ιησού Χριστού, καρποφορούσαν θάνατο. Τα αμαρτωλά πάθη καρποφορούσαν συνεχώς στα μέλη μας εκείνη την περίοδο. Υπάρχουν δώδεκα είδη αμαρτιών στην καρδιά. Για να το πούμε διαφορετικά, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν δώδεκα είδη αμαρτίας στην καρδιά μας. Σήμερα, παραδείγματος χάριν, η αμαρτία της μοιχείας μπορεί να βγει από την τρύπα της και να ταράξει την καρδιά. Τότε η καρδιά δίνει εντολή στο κεφάλι, «Η μοιχεία βγαίνει από την τρύπα της και μου λέει να μοιχεύσω». Τότε, το κεφάλι απαντά, «Εντάξει. Θα διατάξω τα χέρια και τα πόδια να την εκτελέσουν. Ακούστε, χέρια και πόδια, κάνετε όπως θέλετε. Βιαστείτε!» Το κεφάλι διατάζει τα μέλη του να πάνε στην θέση εκείνη που το σώμα διαπράττει την μοιχεία. Κατόπιν, το σώμα πηγαίνει και κάνει όπως διατάζει το κεφάλι. Παρόμοια, όταν βγαίνει η αμαρτία της δολοφονίας από την τρύπα της, ταράσσει την καρδιά και η καρδιά κάνει το κεφάλι να οργιστεί με κάποιον. Τότε, το κεφάλι διατάζει το σώμα να προετοιμαστεί για αυτό. Η αμαρτία εργάζεται στα μέλη μας με αυτόν τον τρόπο. 
Για αυτόν τον λόγο πρέπει να λάβουμε την συγχώρεση των αμαρτιών μας. Αν δεν έχουμε την συγχώρεση της αμαρτίας, δεν μπορούμε παρά να κάνουμε ακριβώς όπως διατάζει η καρδιά, αν και αυτό δεν είναι εκείνο που θέλουμε να κάνουμε. Καθένας πρέπει να αναγεννηθεί από το αληθινό ευαγγέλιο. Κάποιος μπορεί να γίνει τέλειος όταν αναγεννηθεί, ακριβώς όπως μια προνύμφη γίνεται τζίτζικας. Οι ποιμένες των εκκλησιών μπορούν να υπηρετήσουν πραγματικά τον Κύριο μόνο αν είναι αναγεννημένοι. Πριν αναγεννηθούν, το μόνο που μπορούν να πουν είναι, «Αγαπητοί μου άγιοι, πρέπει να κάνετε το αγαθό». Αυτό μοιάζει με το να λες στους αρρώστους να θεραπευτούν. Ωθούν τα εκκλησιάσματά τους να καθαρίσουν την καρδιά τους από μόνοι τους, αν και οι ίδιοι δεν ξέρουν πώς να καθαρίσουν τις δικές τους αμαρτωλές καρδιές. 
Τα αμαρτωλά πάθη στα μέλη μας εργάζονταν για να καρποφορήσουν τον θάνατο. Κάνει κάποιος την αμαρτία επειδή θέλει να αμαρτήσει; Πράττουμε την αμαρτία ως δούλοι της αμαρτίας επειδή γεννηθήκαμε με την αμαρτία, επειδή όλες οι αμαρτίες μας δεν έχουν καθαριστεί ακόμα και επειδή ακόμα δεν έχουμε πεθάνει μέσω του σώματος του Ιησού Χριστού. Αμαρτάνουμε, αν και δεν θέλουμε να το κάνουμε. Καθένας πρέπει επομένως να λάβει την συγχώρεση της αμαρτίας. 
Είναι καλύτερο για τους ποιμένες που οι αμαρτίες τους δεν έχουν αφαιρεθεί ακόμα, να σταματήσουν να υπηρετούν τον Κύριο. Θα ήταν καλύτερο για αυτούς να πουλάνε λάχανα. Τους συστήνω να κάνουν αυτό. Θα ήταν καλύτερο για αυτούς να κάνουν έτσι παρά να εξαπατούν τους ανθρώπους λέγοντας ψέματα για να κερδίσουν πολλά χρήματα και να εισπράττουν προσφορές για λογαριασμό τους και να γίνονται σαν παχιά γουρούνια. 
Αν κάποιος δεν έχει σωθεί από όλες τις αμαρτίες του, η αμαρτία και το πάθος της στα μέλη του καρποφορούν θάνατο. Μπορούμε να υπηρετήσουμε τον Κύριο κάτω από την χάρη Του με την λήψη του Αγίου Πνεύματος, όταν αφαιρεθούν όλες οι αμαρτίες μας. Αλλά δεν μπορούμε να υπηρετήσουμε τον Κύριο κάτω από τον Νόμο. Έτσι ο Κύριος μάς λέει, «Τώρα όμως απηλλάχθημεν από του νόμου, αποθανόντος εκείνου υπό του οποίου εκρατούμεθα· διά να δουλεύωμεν κατά το νέον πνεύμα, και ουχί κατά το παλαιόν γράμμα» (Ρωμ. 7:6). 
 

Ο Νόμος έκανε τις αμαρτίες μας υπερβολικά αμαρτωλές

«Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; ο νόμος είναι αμαρτία; Μη γένοιτο· αλλά την αμαρτίαν δεν εγνώρισα, ειμή διά του νόμου· διότι και την επιθυμίαν δεν ήθελον γνωρίσει, αν ο νόμος δεν έλεγε, ``Μη επιθυμήσης’. Αφορμήν δε λαβούσα η αμαρτία διά της εντολής, εγέννησεν εν εμοί πάσαν επιθυμίαν· διότι χωρίς του νόμου η αμαρτία είναι νεκρά. Και εγώ έζων ποτέ χωρίς νόμου· αλλ’ ότε ήλθεν η εντολή, ανέζησεν η αμαρτία, εγώ δε απέθανον· και η εντολή ήτις εδόθη προς ζωήν, αυτή ευρέθη εν εμοί προς θάνατον. Διότι η αμαρτία λαβούσα αφορμήν διά της εντολής, με εξηπάτησε, και δι’ αυτής με εθανάτωσεν. Ώστε ο μεν νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή. Το αγαθόν λοιπόν έγεινεν εις εμέ θάνατος; Μη γένοιτο· αλλ’ η αμαρτία, διά να φανή αμαρτία, προξενούσα εις εμέ θάνατον διά του αγαθού, ώστε να γείνη καθ’ υπερβολήν αμαρτωλός η αμαρτία διά της εντολής» (Ρωμ. 7:7-13). 
Ο Παύλος είπε ότι ο Θεός μάς έδωσε τον Νόμο για να κάνει τις αμαρτίες μας υπερβολικά αμαρτωλές. Επίσης είπε, «Διότι εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού· επειδή διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας» (Ρωμ. 3:20). Εντούτοις, οι περισσότεροι Χριστιανοί προσπαθούν να ζήσουν σύμφωνα με τον Νόμο, επιδιώκοντας την δικαιοσύνη του Νόμου. Τόσοι πολλοί ποιμένες που δεν είναι αναγεννημένοι, είναι βέβαιοι ότι οι άνθρωποι αρρωσταίνουν εξαιτίας της ανυπακοής τους στον Νόμο και ότι μπορούν να θεραπευτούν από την ασθένειά τους αν μόνο ζήσουν σύμφωνα με τον Νόμο. 
Μπορούμε αληθινά να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ανυπακοή του Νόμου προκαλεί όλες μας τις ασθένειες; Πολλοί Χριστιανοί λειτουργοί, καθώς επίσης και οι οπαδοί τους, νομίζουν ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά επειδή δεν κατάφεραν να ζήσουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Νομίζουν ότι είναι άρρωστοι λόγω των αμαρτιών τους. Για αυτό φοβούνται την αμαρτία. Κλαίνε καθημερινά. Ίσως θα ήθελαν να προσθέσουν μια περικοπή στην Βίβλο που να λέει, «Πάντοτε να κλαίτε. Αδιαλείπτως να κλαίτε. Κατά πάντα να κλαίτε», παρόλο που η Βίβλος μάς λέει, «Πάντοτε χαίρετε. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού» (1Θεσ. 5:16-18). Αλλά οι ψεύτικοι ποιμένες διδάσκουν τους ανθρώπους να κλαίνε πάντα, να κλαίνε χωρίς παύση, λες και οι ρυτίδες από το τόσο πολύ κλάμα είναι δείκτες της πίστης τους. 
Όσοι έχουν νομικίστικη πίστη υποστηρίζουν πως όσοι κλαίνε έχουν καλή πίστη. Οι ψεύτικοι ποιμένες που δεν είναι αναγεννημένοι, διορίζουν μια γυναίκα που κλαίει πολύ, ως ανώτερη διακόνισσα και έναν άντρα Χριστιανό που συνηθίζει να κλαίει, ως πρεσβύτερο. Μην κλαίτε στην εκκλησία· αν πρέπει πραγματικά να κλάψετε, κλάψτε στο σπίτι. Γιατί σταυρώθηκε ο Ιησούς; Για να μας κάνει κλαψιάρηδες; Φυσικά όχι! Ο Ιησούς αφαίρεσε όλη την θλίψη, τις πληγές, τις ασθένειες και τους πόνους μας μια για πάντα, έτσι ώστε η σταύρωσή Του να μας κάνει να μην κλαίμε άλλο και αντ’ αυτού να ζήσουμε ευτυχισμένα. Τότε γιατί κλαίνε; Αν προσπαθούν να κλάψουν στην αναγεννημένη εκκλησία του Θεού, πρέπει να τους στέλνουν πίσω στο σπίτι τους. 
 

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον αναγεννημένο και όσους δεν είναι αναγεννημένοι;

Ο Νόμος δεν κάνει ποτέ λάθος. Ο Νόμος είναι άγιος. Είναι αληθινά δίκαιος, ενώ εμείς δεν είμαστε καθόλου δίκαιοι. Είμαστε αντίθετοι με τον Νόμο, επειδή γεννηθήκαμε με αμαρτία ως απόγονοι του Αδάμ. Κάνουμε εκείνο που δεν πρέπει να κάνουμε, ενώ δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε. Έτσι ο Νόμος μάς κάνει να γίνουμε υπερβολικά αμαρτωλοί. 
«Διότι εξεύρομεν ότι ο νόμος είναι πνευματικός· εγώ δε είμαι σαρκικός, πεπωλημένος υπό την αμαρτίαν. Διότι εκείνο το οποίον πράττω, δεν γνωρίζω· επειδή εκείνο το οποίον θέλω, τούτο δεν πράττω, αλλ’ εκείνο το οποίον μισώ, τούτο πράττω. Αν δε εκείνο το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω, συμφωνώ με τον νόμον, ότι είναι καλός. Τώρα δε δεν πράττω πλέον τούτο εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί. Διότι εξεύρω ότι δεν κατοικεί εν εμοί (τουτέστιν εν τη σαρκί μου), αγαθόν· επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω· διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Αν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί. Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον, ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον· βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7:14-24).
Πριν από αυτήν την περικοπή, ο Παύλος λέει ότι όλοι μας, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του, πρέπει να κριθούμε μια φορά σύμφωνα με τον Νόμο. Λέει ότι μόνο εκείνοι που έχουν λάβει όλη την οργή και τις κρίσεις του Νόμου μέσω του σώματος του Ιησού Χριστού μπορούν να παράγουν τους καρπούς της δικαιοσύνης για τον Θεό. Επίσης λέει πως κανένα καλό πράγμα δεν κατοικεί μέσα του και ότι όποιος δεν αναγεννήθηκε δεν μπορεί παρά να αμαρτάνει. Αυτό το κάνει κάποιος αναγεννημένος. Αλλά υπάρχει μια προφανής διαφορά μεταξύ των δύο. Όσοι είναι αναγεννημένοι έχουν και την σάρκα και το Πνεύμα, έτσι υπάρχουν δύο είδη επιθυμιών μέσα τους. Αλλά όσοι δεν είναι ακόμα αναγεννημένοι, έχουν μόνο την σφοδρή επιθυμία της σάρκας και θέλουν μόνο να αμαρτάνουν. Για αυτό, εκείνο που τους ανησυχεί είναι το πόσο εύκολα και συχνά διαπράττουν την αμαρτία. Αυτός είναι ο στόχος στην ζωή τους, κοινός σε όσους δεν είναι αναγεννημένοι. 
Η αμαρτία κάνει τους ανθρώπους να αμαρτάνουν. Στην Επιστολή προς Ρωμαίους 7:20 λέει, «Αν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί». Υπάρχει αμαρτία στην καρδιά του αναγεννημένου; Όχι. Υπάρχει αμαρτία στις καρδιές εκείνων που δεν είναι αναγεννημένοι; Ναι! Αν έχετε αμαρτία στην καρδιά σας, η αμαρτία εργάζεται στην σάρκα και σας κάνει να διαπράττετε ακόμα περισσότερες αμαρτίες. «Διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Αν δε εκείνο το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω, συμφωνώ με τον νόμον, ότι είναι καλός. Τώρα δε δεν πράττω πλέον τούτο εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί». Οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να αμαρτάνουν σε όλη την ζωή τους επειδή είναι γεννημένοι με αμαρτία. 
Ο αναγεννημένος μπορεί να παράγει τους καρπούς του Πνεύματος αυθόρμητα. Αλλά όσοι δεν είναι αναγεννημένοι δεν μπορούν να παράγουν τέτοιους καρπούς. Δεν έχουν έλεος για τους άλλους. Μερικοί από αυτούς σκοτώνουν ακόμα και τα παιδιά τους, αν τα παιδιά τους δεν υπακούνε. Η σκληρότητα βγαίνει από τις καρδιές τους και, όταν αυτά δεν τους υπακούν, σκοτώνουν τα παιδιά τους μέσα στην καρδιά τους. Αν και δεν σκοτώνουν πραγματικά τα παιδιά τους, με την καρδιά τους τα δολοφονούν αμέτρητες φορές. 
Καταλαβαίνετε τι προσπαθώ να πω εδώ; Αλλά ο δίκαιος δεν μπορεί να κάνει κανένα τέτοιο πράγμα. Μπορούν να μπουν σε συζητήσεις, αλλά δεν μπορούν και δεν θα έχουν τέτοιες σκληρές καρδιές, με τόση πολλή πικρία και θυμό, όπως έχουν οι άλλοι. 
Αντ’ αυτού, ο δίκαιος θέλει να έχει έλεος για τους ανθρώπους με την καρδιά του, ακόμα και με εκείνους με τους οποίους μπορεί να έχει διαφορετικές απόψεις. «Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον, ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν». Οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν το αγαθό επειδή δημιουργήθηκαν κατ’ εικόνα Θεού. Αλλά ενόσω οι αμαρτίες τους υπάρχουν ακόμα στις καρδιές τους, μόνο κακά πράγματα βγαίνουν από αυτές. 
Οι μη αναγεννημένοι Χριστιανοί μιλούν ο ένας στον άλλο θρηνώντας, «Θέλω πραγματικά να κάνω το αγαθό, αλλά δε μπορώ. Δεν ξέρω γιατί δε μπορώ». Πρέπει να ξέρουν ότι δεν μπορούν να το κάνουν επειδή είναι αμαρτωλοί που δεν έχουν σωθεί ακόμα. Δεν μπορούν να κάνουν το αγαθό επειδή έχουν αμαρτία στις καρδιές τους. Οι αναγεννημένοι έχουν τις επιθυμίες του Πνεύματος αλλά επίσης και τις ισχυρές επιθυμίες της σάρκας, όσοι όμως δεν είναι ακόμα αναγεννημένοι δεν έχουν το Πνεύμα. Αυτό είναι η βασική διαφορά που διακρίνει τους αναγεννημένους από τους μη αναγεννημένους. 
Ο Παύλος συζητά για την κατάσταση που δεν ήταν αναγεννημένος στο κεφάλαιο 7. Εξηγώντας τον Νόμο από το Ρωμαίους 7:1 και στην συνέχεια, λέει ότι δεν μπορούσε να κάνει το αγαθό που ήθελε να κάνει, αλλά έκανε το κακό που δεν ήθελε να κάνει. Με άλλα λόγια ο Παύλος δεν είχε καμία επιθυμία για την αμαρτία και ήθελε μόνο να κάνει το αγαθό, όμως μπορούσε να κάνει μόνο ακριβώς εκείνο που δεν επιθυμούσε να κάνει, ενώ έβρισκε αδύνατο να κάνει εκείνο που ήθελε πραγματικά στην καρδιά του. «Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;» Θρηνεί αυτήν την θλιβερή κατάστασή του, αλλά αμέσως μετά δοξάζει τον Κύριο, λέγοντας, «Ευχαριστώ εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών».
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Εμείς οι αναγεννημένοι μπορούμε να καταλάβουμε τα λόγια του, αλλά όσοι δεν είναι αναγεννημένοι δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν. Μια προνύμφη που δεν έχει γίνει τζίτζικας δεν μπορεί ποτέ να καταλάβει τι λέει ένας τζίτζικας. «Καταπληκτικό! Τραγουδώ τραγούδια επί αρκετές ώρες την μέρα πάνω στο δέντρο. Πόσο δροσερός είναι ο άνεμος!» Μια προνύμφη ίσως απαντήσει από το χώμα, «Αλήθεια; Τι είναι ο άνεμος;» Δεν μπορεί ποτέ να καταλάβει τι λέει ο τζίτζικας, αλλά ο τζίτζικας ξέρει τι είναι ο άνεμος.
Επειδή ο Παύλος είχε αναγεννηθεί, μπορούσε να εξηγήσει ακριβώς την διαφορά ανάμεσα σε όσους είναι αναγεννημένοι και όσους δεν είναι. Λέει ότι ο Σωτήρας που τον έσωσε είναι ο Ιησούς Χριστός. Μας έσωσε ο Ιησούς Χριστός; Φυσικά! «Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού· με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας».
Εκείνοι που τους έχουν αφαιρεθεί οι αμαρτίες, υπηρετούν τον Νόμο του Θεού με την καρδιά τους. Τι, λοιπόν, υπηρετούν με την σάρκα; Με την σάρκα τους υπηρετούν τον Νόμο της αμαρτίας. Στην σάρκα αρέσει η αμαρτία, επειδή δεν έχει αλλάξει καθόλου. Η σάρκα θέλει τα πράγματα της σάρκας και το πνεύμα θέλει τα πράγματα του Πνεύματος. Έτσι, εκείνοι που τους έχουν αφαιρεθεί οι αμαρτίες μπορούν και θέλουν να ακολουθούν τον Κύριο, επειδή τώρα κατοικεί μέσα τους το Άγιο Πνεύμα. Αλλά εκείνοι που οι αμαρτίες τους δεν έχουν αφαιρεθεί, δεν μπορούν παρά να αμαρτάνουν και με τον νου και με την σάρκα τους. Οι αναγεννημένοι, εκείνοι που τους έχουν αφαιρεθεί οι αμαρτίες, μπορούν να ακολουθούν τον Θεό με τον νου τους ακόμα και αν η σάρκα τους ακολουθεί την αμαρτία. 
 

Ο Νόμος του Πνεύματος της ζωής εν ΧριστώΙησού μάς έχει απαλλάξει από τον Νόμο της αμαρτίας και του θανάτου

Προς το παρόν ας προσπεράσουμε το Ρωμαίους 8:1. Εκείνοι που τους έχει αφαιρεθεί η αμαρτία με την πίστη στην σωτηρία του Ιησού, δεν κρίνονται άλλο από τον Νόμο του Θεού, αν και έχουν γεννηθεί ως αμαρτωλοί. «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμ. 8:1-2). 
Επομένως δεν υπάρχει τώρα καμία καταδίκη σε όσους είναι με τον Χριστό Ιησού. Δεν υπάρχει καμία καταδίκη! Όσοι είναι αναγεννημένοι δεν έχουν καμία αμαρτία και δεν μπορεί να υπάρξει καμία καταδίκη για αυτούς. Καμία αμαρτία δεν παραμένει στις καρδιές τους, επειδή ο Νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού, τις έχει απαλλάξει από τον Νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Κύριός μας είναι η πηγή της ζωής. Έγινε ο Αμνός του Θεού, συνελλήφθηκε από το Άγιο Πνεύμα και στον ποταμό Ιορδάνη, μέσω του βαπτίσματός Του από τον Ιωάννη, ανέλαβε επάνω Του όλες τις αμαρτίες του κόσμου. Κρίθηκε στην θέση μας, σταυρώθηκε για μας. Με τον τρόπο αυτό αφαίρεσε εντελώς όλες τις αμαρτίες μας. 
Πρέπει λοιπόν να πεθάνουμε εμείς πάλι εξαιτίας των αμαρτιών μας; Έχουμε κάτι που πρέπει να κριθεί; Αν όλες οι αμαρτίες μας μεταβιβάστηκαν στον Ιησού Χριστό μέσω του βαπτίσματός Του, έχουμε αμαρτία μέσα μας; Φυσικά όχι! Συνεπώς δεν είναι απαραίτητο να κριθούμε, επειδή ο Κύριος βαφτίστηκε στον ποταμό Ιορδάνη, σταυρώθηκε στην θέση μας και αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς. 
Η σωτηρία του Θεού μάς ελευθερώνει από την κρίση Του, ενώ ο Νόμος επιφέρει την οργή. «Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου». Η οργή του Θεού αποκαλύπτεται σε όσους έχουν αμαρτία. Ο Θεός τούς στέλνει στον άδη. Αλλά ο Κύριος μάς έχει ελευθερώσει από τον Νόμο της αμαρτίας και του θανάτου με το να αφαιρέσει όλες τις αμαρτίες από τις καρδιές μας. Μας έκανε πιστούς, που είμαστε με τον Ιησού Χριστό, απαλλαγμένοι από αμαρτία. Έχουν αφαιρεθεί οι αμαρτίες σας; 
«Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας, και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί· διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα» (Ρωμ. 8:3-4). 
Ο Κύριός μας λέει καθαρά εδώ ότι η σάρκα είναι αδύναμη και δεν μπορεί να υπακούσει την δίκαιη απαίτηση του Νόμου. Ο Νόμος του Θεού είναι βέβαια καλός και όμορφος, αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε σύμφωνα με αυτόν, επειδή η σάρκα μας είναι πάρα πολύ αδύναμη. Ο Νόμος του Θεού απαιτεί να είμαστε τέλειοι. Απαιτεί να φθάσουμε στην πλήρη υπακοή του Νόμου του Θεού, αλλά η σάρκα μας δεν μπορεί να ζήσει σύμφωνα με όλες τις απαιτήσεις του Νόμου λόγω της αδυναμίας της. Έτσι ο Νόμος φέρνει την οργή του σε μας. Αλλά γιατί υπάρχει ο Ιησούς, αν πρόκειται να κριθούμε τελικά; 
Ο Θεός έστειλε τον μονογενή Του Υιό για να μας σώσει. Ο Θεός μάς έδωσε την δική Του δικαιοσύνη αποστέλλοντας τον Υιό Του με ομοιότητα αμαρτωλής σάρκας, εξαιτίας των αμαρτιών μας. Ο Ιησούς στάλθηκε στον κόσμο με ομοιότητα σάρκας. «Κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί». Ο Θεός μεταβίβασε όλες τις αμαρτίες μας στον Ιησού, έτσι ώστε η δίκαιη απαίτηση του Νόμου να ικανοποιηθεί σε μας, που περπατάμε όχι με την σάρκα αλλά με το Πνεύμα. Οι αμαρτίες μας αφαιρούνται αν πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό με την καρδιά μας. Οι αμαρτίες μας καθαρίζονται όταν αναγνωρίζουμε τι έκανε ο Ιησούς Χριστός για μας.
 

Εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το Πνεύμα και εκείνοι που ζουν σύμφωνα με την σάρκα

Υπάρχουν δύο είδη Χριστιανών: εκείνοι που ακολουθούν τις σκέψεις τους και εκείνοι που ακολουθούν τον λόγο της αλήθειας. Οι τελευταίοι μπορούν να σωθούν και να γίνουν δίκαιοι, ενώ οι πρώτοι θα χαθούν. 
«Διότι οι ζώντες κατά την σάρκα, τα της σαρκός φρονούσιν· οι δε κατά το Πνεύμα, τα του Πνεύματος. Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος· το δε φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη» (Ρωμ. 8:5-6). Εκείνοι που νομίζουν ότι πιστεύω στον Θεό σημαίνει να ζω σύμφωνα με τον Νόμο, δεν μπορούν ποτέ να είναι τέλειοι. «Διότι οι ζώντες κατά την σάρκα, τα της σαρκός φρονούσιν».
Η σάρκα μπορεί να καθαρίσει μόνο τον εξωτερικό εαυτό. Εκείνοι που το κάνουν αυτό ξεσκονίζουν την Βίβλο και πηγαίνουν στην εκκλησία κάθε Κυριακή με ιερό βηματισμό, αν και είναι κακοί στο σπίτι και τσακώνονται με τις γυναίκες τους. Τις Κυριακές όμως γίνονται άγγελοι. 
«Γεια σας, πώς είστε;»
«Χάρηκα που σας συνάντησα πάλι».
Λένε πολλές φορές «Αμήν», με άγια φωνή και τρόπο φιλεύσπλαχνο, όποτε ο ποιμένας τους κηρύττει. Βγαίνουν ήρεμα από την εκκλησία μετά την λατρεία, αλλά γίνονται διαφορετικοί μόλις χαθεί η εκκλησία από τα μάτια τους. 
«Τι μου είπε ο Λόγος του Θεού; Δε μπορώ να θυμηθώ· ας πάμε τώρα να πιούμε».
Στην εκκλησία είναι άγγελοι αλλά γίνονται σαρκικοί σε ελάχιστο χρόνο όταν είναι μακριά από την εκκλησία. 
Επομένως, οι αμαρτωλοί πρέπει να προσευχηθούν στον Θεό ως εξής: «Θεέ, παρακαλώ σώσε με, είμαι μια δυστυχισμένη ύπαρξη. Αν δεν με σώσεις Εσύ δεν μπορώ να μπω στην Βασιλεία των Ουρανών και θα πάω στον άδη. Αν όμως πλύνεις όλες τις αμαρτίες μου, που διαπράττω μέχρι να πεθάνω, μπορώ να μπω στην Βασιλεία των Ουρανών με την πίστη». Πρέπει να στηριχθούν πλήρως επάνω στον Θεό. 
Κάθε πιστός μπορεί να λάβει την λύτρωση των αμαρτιών του και να ζήσει μια πνευματική ζωή όταν ακολουθεί τον λόγο του Θεού. «Διότι οι ζώντες κατά την σάρκα, τα της σαρκός φρονούσιν· οι δε κατά το Πνεύμα, τα του Πνεύματος. Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος· το δε φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη». Αν σκεφτόμαστε και πιστεύουμε σύμφωνα με την αλήθεια του Θεού, η ειρήνη θα έρθει σε μας. «Διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν· επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ουδέ δύναται. Όσοι δε είναι της σαρκός, δεν δύνανται να αρέσωσιν εις τον Θεόν» (Ρωμ. 8:7-8). Εκείνοι που οι αμαρτίες τους δεν αφαιρέθηκαν ακόμα και είναι ακόμα στην σάρκα, δεν μπορούν ποτέ να ευαρεστήσουν τον Θεό. 
«Σεις όμως δεν είσθε της σαρκός, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα του Θεού κατοική εν υμίν. Αλλ’ αν τις δεν έχη το Πνεύμα του Χριστού, ούτος δεν είναι αυτού» (Ρωμ. 8:9). Οι άνθρωποι μπερδεύονται με αυτές τις περικοπές, επειδή ο Παύλος μιλάει με βαθιά πνευματικές λέξεις. Όσοι δεν είναι αναγεννημένοι μπερδεύονται με τα κεφάλαια 7 και 8 της Επιστολής προς Ρωμαίους. Δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν αυτό το μέρος της Βίβλου. Αλλά εμείς οι αναγεννημένοι, δεν είμαστε στην σάρκα και δεν ζούμε μόνο για την σάρκα. 
Διαβάστε προσεκτικά αυτά που λέει ο Παύλος στην παραπάνω περικοπή. Κατοικεί το Άγιο Πνεύμα σε σας; Αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα του Χριστού, αυτός δεν είναι δικός Του. Αν δεν είναι δικός Του, αυτό σημαίνει ότι είναι του Σατανά και είναι αμαρτωλός που προορίζεται για τον άδη. 
«Αν δε ο Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν· το δε πνεύμα ζωή διά την δικαιοσύνην. Αν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών, διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν» (Ρωμ. 8:10-11). Αμήν. 
Ο Κύριος συλλήφθηκε από το Άγιο Πνεύμα, στάλθηκε στον κόσμο με σαρκική μορφή και αφαίρεσε όλες τις αμαρτίες μας. Ο Κύριος έχει μπει στις καρδιές των πιστών που πιστεύουν στην λύτρωση των αμαρτιών και κάθεται σε καθεμία από τις καρδιές τους. Το Άγιο Πνεύμα μπαίνει στην καρδιά και αποδεικνύει ότι ο Κύριός μας Ιησούς έπλυνε όλες τις αμαρτίες μας, για να είναι άσπρη σαν το χιόνι. Ο Θεός θα δώσει επίσης ζωή στην σάρκα μας όταν ο Ιησούς έρθει στον κόσμο πάλι. «Ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών, διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν».
 

Το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού

Πρέπει να ζούμε με πίστη στον Θεό και το Άγιο Πνεύμα αφότου αναγεννηθήκαμε. «Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται, ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα. Διότι αν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε, αλλ’ αν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού. Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν, Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το Πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού. Αν δε τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· αν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού» (Ρωμ. 8:12-17). Φωνάζουμε, «Αββά, ο Πατήρ», επειδή έχουμε λάβει το Πνεύμα της υιοθεσίας και όχι το πνεύμα της δουλείας και του φόβου. 
«Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το Πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού». Πρώτα απ’ όλα, το Άγιο Πνεύμα συμμαρτυρεί ότι έχουμε λάβει την άφεση των αμαρτιών μέσω του Λόγου του Θεού. Η δεύτερη μαρτυρία είναι ότι δεν έχουμε καμία αμαρτία. Το Άγιο Πνεύμα το έχει κάνει αυτό στις καρδιές εκείνων που οι αμαρτίες τους έχουν αφαιρεθεί. «Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις» (Ρωμ. 3:10). Αυτό είναι αλήθεια αλλά αναφέρεται στην εποχή πριν μας ελευθερώσει ο Θεός. Μετά από αυτό το χωρίο, όμως, γράφει ότι δικαιωθήκαμε δωρεάν με την χάρη Του μέσω της λύτρωσης που έγινε από τον Χριστό Ιησού (Ρωμ. 3:24). Επίσης γράφει ότι το ίδιο το Πνεύμα συμμαρτυρεί ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Το Πνεύμα έρχεται σε μας όταν αναγνωρίζουμε μέσα στις καρδιές μας τι έχει κάνει ο Θεός για μας, αν όμως δεν το πιστεύουμε, το Πνεύμα δεν βρίσκεται μέσα μας. Αν δεχόμαστε στις καρδιές μας ό,τι έχει κάνει ο Θεός για μας, το Πνεύμα μαρτυρεί, «Είστε δίκαιοι. Είστε παιδιά μου. Είστε δίκαιοι. Είστε ο λαός μου». «Εάν δε τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· εάν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού». Είναι απόλυτα δίκαιο για τα παιδιά του Θεού που υποφέρουν μαζί με τον Κύριο, να δοξαστούν μαζί Του. Όσοι έχουν το Άγιο Πνεύμα, οδηγούμενοι από το Πνεύμα, στηρίζουν την ελπίδα τους για την είσοδό τους στην Βασιλεία των Ουρανών. 
 

Ζούμε με την ελπίδα της Χιλιετούς Βασιλείας και της Βασιλείας των Ουρανών παρόλα τα βάσανα του παρόντος καιρού

Ας στραφούμε στα χωρία Ρωμαίους 8:18-25. «Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού. Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά διά τον υποτάξαντα αυτήν, επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νυν. Και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς, περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται, δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει; Αν δε ελπίζωμεν εκείνο το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό».
Είμαστε τα πρωτοκάρπια του Πνεύματος. Εμείς οι αναγεννημένοι είμαστε οι πρώτοι καρποί της ανάστασης. Θα συμμετάσχουμε στην πρώτη ανάσταση. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο πρώτος καρπός της ανάστασης και εμείς ακολουθούμε μετά από Αυτόν. Όσοι είναι του Χριστού συμμετέχουν στην πρώτη ανάσταση· ύστερα έρχεται το τέλος. Οι ασεβείς θα λάβουν μέρος στην δεύτερη ανάσταση για να κριθούν. Για αυτό ο Παύλος λέει, «Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς». Λέγοντας εδώ «δόξα», αναφέρεται στην Χιλιετή Βασιλεία και στην Βασιλεία των Ουρανών. Όλοι θα μεταμορφωθούμε όταν έρθει εκείνος ο ευλογημένος καιρός. Τα παιδιά του Θεού θα αναστηθούν τέλεια από τους νεκρούς και κάθε ένας θα λάβει την αιώνια ζωή του Κυρίου. Η σάρκα πραγματικά θα αναστηθεί πάλι από τους νεκρούς (η ψυχή μας έχει ήδη αναστηθεί από τους νεκρούς). Ο Θεός θα ανανεώσει τα πάντα και οι δίκαιοι θα ζήσουν ευτυχισμένοι σαν βασιλιάδες για χίλια χρόνια. 
Όλα τα πλάσματα του κόσμου περιμένουν την φανέρωση των υιών του Θεού. Η δημιουργία θα αλλάξει όπως θα αλλάξουμε εμείς. Δεν θα υπάρχει πια κανένας πόνος, βάσανο ή θάνατος στην διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας. Αλλά τώρα στενάζουμε. Γιατί; Επειδή η σάρκα είναι ακόμα αδύναμη. Για ποιο λόγο στενάζει η ψυχή μας; Στενάζει για την λύτρωση του σώματός μας. 
«Και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς, περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται, δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει; Αν δε ελπίζωμεν εκείνο το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό» (Ρωμ. 8:23-25). 
Περιμένουμε με υπομονή για την υιοθεσία, επειδή σωθήκαμε με αυτήν την ελπίδα. Εμείς που μας έχουν αφαιρεθεί εντελώς οι αμαρτίες, θα μπούμε στην Χιλιετή Βασιλεία και στην Βασιλεία των Ουρανών. Δεν θα χαθούμε, ακόμα και αν ο κόσμος φτάσει ξαφνικά στο τέλος του. Ο Κύριός μας θα έρθει σε αυτόν τον κόσμο πάλι στο τέλος του κόσμου. Εκείνος θα καταστήσει νέα όλα τα πράγματα και θα αναστήσει την ανανεωμένη σάρκα των δικαίων. Θα τους κάνει να βασιλέψουν για χίλια χρόνια. 
Το τέλος αυτού του κόσμου είναι απελπισία για τους αμαρτωλούς αλλά καινούργια ελπίδα για τους δίκαιους. Ο Παύλος το έλπιζε αυτό. Στενάζετε και περιμένετε την λύτρωσή του σώματός σας; Περιμένει επίσης και το Πνεύμα; Θα μεταμορφωθούμε σε πνευματικά σώματα, όπως το αναστημένο σώμα του Ιησού Χριστού, χωρίς να αισθανόμαστε πόνο ή αδυναμία. 
 

Το Άγιο Πνεύμα βοηθά τον δίκαιο να έχει πίστη

Το Άγιο Πνεύμα μάς βοηθά να έχουμε πίστη. Ελπίζουμε για αυτό που βλέπουμε; Όχι, ελπίζουμε για αυτό που δεν μπορούμε να δούμε ακόμα. «Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών· επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει, δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων. Ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων» (Ρωμ. 8:26-27). 
Τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά το Πνεύμα μέσα μας; Τι μας βοηθά να κάνουμε; Για ποιο πράγμα ελπίζετε; Ελπίζουμε για νέους ουρανούς και νέα γη (2Πέτρ. 3:13), την Βασιλεία των Ουρανών. Δεν θέλουμε να ζήσουμε άλλο σε αυτόν τον κόσμο που χάνεται. Είμαστε κουρασμένοι και έτσι ελπίζουμε για την Ημέρα του Κυρίου μας. Θέλουμε να ζήσουμε αιώνια χωρίς αμαρτία, χωρίς ασθένεια, χωρίς κανένα κακό πνεύμα· θέλουμε να ζήσουμε εκεί ευτυχισμένα με χαρά, ειρήνη, αγάπη και πραότητα, σε πλήρη κοινωνία με τον Κύριο Ιησού και αναμεταξύ μας. 
Για αυτό το Πνεύμα συστενάζει και μεσιτεύει για μας, προσμένοντας τους νέους ουρανούς και την νέα γη. Μιλώντας ειλικρινά, εμείς οι δίκαιοι δεν έχουμε καμία ευχαρίστηση σε αυτόν τον κόσμο, εκτός ίσως όταν σπάνια παίζουμε λίγο ποδόσφαιρο με τους άλλους συγχριστιανούς μας. Ζούμε στην γη επειδή ενδιαφερόμαστε για το κήρυγμα του ευαγγελίου. Αλλά, εκτός από αυτήν την Μεγάλη Αποστολή, οι δίκαιοι δεν έχουν κανένα άλλο λόγο να ζουν σε αυτόν τον κόσμο.
 

Ο Θεός κάνει όλα τα πράγματα να συνεργούν για το καλό των αναγεννημένων που Τον αγαπούν

Ας διαβάσουμε από την Επιστολή προς Ρωμαίους 8:28-30. «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού. Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε· και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε· και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε».
Στην Επιστολή προς Ρωμαίους 8:28 ο Παύλος λέει, «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού». Αυτή η περικοπή είναι πολύ σημαντική. Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται, «Γιατί γεννήθηκα; Ο Θεός έπρεπε να με είχε πλάσει σε μια χώρα όπου δεν υπήρχε ο Σατανάς και έπρεπε να μου επιτρέψει από την αρχή να ζήσω στην Βασιλεία των Ουρανών. Γιατί με έκανε έτσι όπως είμαι;» Μερικοί άνθρωποι που γεννήθηκαν σε κακές καταστάσεις κρατούν μνησικακία, πρώτα ενάντια στους γονείς τους και έπειτα ενάντια στον Θεό. «Γιατί με φέρατε να γεννηθώ σε τέτοια βάσανα;»
Αυτή η περικοπή μάς δίνει την σωστή απάντηση σε τέτοιες ερωτήσεις. Γεννηθήκαμε ως πλάσματα του Θεού. Είναι αυτό σωστό; Είμαστε δημιουργήματά Του. Ο Θεός μάς δημιούργησε κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε τα πλάσματά Του. Υπάρχει σκοπός για τον Θεό που μας τοποθέτησε σε αυτόν τον κόσμο. Η Γραφή λέει, «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού». Λόγω της αρχικής αμαρτίας που κληρονομήθηκε από τον Αδάμ και την Εύα, τους πρόγονούς μας που παρασύρθηκαν από τον Διάβολο, γεννηθήκαμε αμαρτωλοί και υποφέρουμε. Αλλά ο Θεός έστειλε τον Ιησού Χριστό για μας, για να μας κάνει παιδιά Του μέσω της πίστης. Αυτός είναι ο σκοπός που μας δημιούργησε. Είναι επίσης πρόθυμος να μας δώσει ευτυχισμένη και αιώνια ζωή σαν θεούς, μαζί με τον Ιησού Χριστό και τον Πατέρα Θεό στην Χιλιετή Βασιλεία και την Βασιλεία των Ουρανών. 
«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού». Το θέλημα του Θεού για μας ήταν να εκπληρωθούν όλα όταν αφαιρέθηκαν οι αμαρτίες μας. Δεν είναι αυτό σωστό; Δεν θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς που γεννηθήκαμε σε αυτόν τον κόσμο; Όταν σκεφτόμαστε την δόξα που θα απολαύσουμε στο μέλλον, δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευτυχείς για την γέννησή μας. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ευτυχείς επειδή απορρίπτουν την αγάπη του Θεού. 
Ξέρετε γιατί υπάρχουν αμαρτίες και ασθένειες, και γιατί όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά για τους κακούς ανθρώπους, ενώ όσοι προσπαθούν να κάνουν το αγαθό φαίνεται μόνο να υποφέρουν; Τούτο συμβαίνει επειδή μόνο όταν υποφέρουμε θα εκζητήσουμε τον Θεό, για να Τον συναντήσουμε και να γίνουμε παιδιά Του δεχόμενοι την συγχώρεση των αμαρτιών μας. Ο Θεός άφησε τους κακούς ανθρώπους να ζουν ακόμα στον κόσμο, για να κάνει τα πάντα να συνεργάζονται για το αγαθό όσων Τον αγαπούν. 
Μην σκέφτεστε: «Δεν ξέρω γιατί με έκανε έτσι ο Θεός. Γιατί επέτρεψε να γεννηθώ σε μια τόσο φτωχή οικογένεια και να υποφέρω;» Ο Θεός επέτρεψε να γεννηθούμε σε αυτόν τον κόσμο, κάτω από την βασιλεία του Σατανά και του Νόμου, για να μας κάνει παιδιά Του και για να ζήσουμε αιώνια σαν βασιλιάδες με τον Κύριό μας στην Βασιλεία Του. Όλα τα πράγματα συνεργάστηκαν προς το καλύτερο και ο Θεός μάς έκανε παιδιά Του. Αυτός είναι ο σκοπός του Θεού, που μας έκανε με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχουμε τίποτε για να παραπονεθούμε και να μουρμουρίσουμε ενάντια στον Θεό. «Γιατί έγινα έτσι; Γιατί είμαι έτσι;» Το αγαθό θέλημα του Θεού ολοκληρώνεται μέσω αυτών των δυσκολιών. 
Μην παραπονιέστε για τα βάσανά σας. Μην τραγουδάτε άλλο τέτοια απαισιόδοξα τραγούδια για την ζωή σας. «Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις» (Εβρ. 9:27). Υπάρχει η χάρη της σωτηρίας του Θεού ανάμεσα στην γέννηση κάποιου και την κρίση. Πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, όλες οι αμαρτίες μας έχουν αφαιρεθεί με την χάρη του Θεού, και θα βασιλέψουμε αιώνια στην Χιλιετή Βασιλεία και στην Βασιλεία των Ουρανών. Πρόκειται να ονομαστούμε «κύριοι όλης της δημιουργίας». Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ο Θεός σάς έκανε να υποφέρετε; Μας έδωσε βάσανα και δυσκολίες για να μας ευλογήσει να είμαστε παιδιά Του με το να μας φέρει πίσω στον Θεό. 
 

Ο Θεός μάς προόρισε να γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού Του

Δεν απαιτεί χρόνο για να δεχτούμε την άφεση των αμαρτιών, για να σωθούμε από την κρίση του Θεού και να δικαιωθούμε. Γινόμαστε δίκαιοι μια για πάντα και μπορούμε να γίνουμε παιδιά του Θεού με πίστη σε μια στιγμή. Η σωτηρία του Θεού δεν είναι το αποτέλεσμα μιας μακροπρόθεσμης διαδικασίας δικής μας αγιοποίησης. Ο Θεός μάς έσωσε μια για πάντα και μας κατέστησε δίκαιους με μιας. 
«Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε· και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε· και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε» (Ρωμ. 8:29-30). 
Πολλοί άνθρωποι βασίζουν σε αυτά τα χωρία «τα πέντε δόγματα του Καλβινισμού». Αλλά κάνουν λάθος. Εδώ, ο Παύλος λέει, «Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού». Ο Θεός μάς προόρισε να γίνουμε παιδιά Του μέσω του Ιησού. Ο Θεός μάς προόρισε να γεννηθούμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο, στο πλαίσιο του σχεδίου Του. Εκείνος μάς έπλασε. Για να γίνουμε σύμμορφοι με τίνος την εικόνα; Για να γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Θεού, την εικόνα του Υιού Του. 
Ο Θεός επέτρεψε να γεννηθούμε, και αποφάσισε να μας υιοθετήσει ως παιδιά Του μέσω του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με την καλή πρόθεση του θελήματός Του. Υποσχέθηκε να στείλει τον Υιό Του για να μας κάνει παιδιά Του, συμμόρφους με την εικόνα του Υιού Του. Ο Θεός μάς κάλεσε μέσω του Ιησού Χριστού τότε που ήμασταν αμαρτωλοί, ως απόγονοι του Αδάμ. «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει» (Ματθ. 11:28). Μας κάλεσε αφού αφαίρεσε όλες τις αμαρτίες μας. Μας κάλεσε για να μας δικαιώσει με την πίστη. 
 

Ο Θεός μάς δικαίωσε και μας δόξασε

Ο Θεός κάλεσε αμαρτωλούς και τους έκανε δίκαιους μια για πάντα. Γινόμαστε δίκαιοι μια για πάντα πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας, και όχι αγιαζόμενοι επαυξητικά, όπως επιμένουν οι θεολόγοι. Ο Θεός καλεί αμαρτωλούς και τους κάνει δίκαιους — αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καλεί αμαρτωλούς. 
«Όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε». Όσοι καλούνται από τον Θεό και πιστεύουν στο έργο που έκανε ο Ιησούς Χριστός, δικαιώνονται. Προηγούμενα βέβαια είχαμε αμαρτία, ως απόγονοι του Αδάμ, αλλά οι αμαρτίες μας όλες αφαιρέθηκαν όταν πιστέψαμε στην αλήθεια ότι ο Ιησούς τις αφαίρεσε πραγματικά. Έπειτα από αυτό, έχετε αμαρτία ή όχι; Φυσικά όχι! Δεν υπάρχει πλέον αμαρτία σε μας. «Όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε».
Οι δίκαιοι είναι εκείνοι που έγιναν παιδιά του Θεού. Δεν είναι αλήθεια ότι γινόμαστε παιδιά Του σταδιακά, βαθμιαία. Αντίθετα, δοξαζόμαστε αμέσως ως παιδιά του Θεού με την λύτρωσή Του. 
«Και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε». Ο Θεός μάς έκανε παιδιά Του. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσοι πολλοί Χριστιανοί πιστεύουν στα αποκαλούμενα «πέντε βήματα προς την σωτηρία». Η σωτηρία και το να γίνουμε παιδιά του Θεού γίνεται μια για πάντα. Χρειάζεται κάποιος χρόνος ώσπου να συμμετάσχουμε στην ανάσταση των σωμάτων μας, επειδή πρέπει να περιμένουμε τον δεύτερο ερχομό του Κυρίου μας, αλλά η απελευθέρωση από την αμαρτία επιτυγχάνεται αμέσως, σε ριπή οφθαλμού. Μπορούμε να έχουμε την λύτρωση αμέσως μόλις ανταποκρινόμαστε στον λόγο της άφεσης των αμαρτιών μας που μας έχει προσφέρει ο Θεός, Αυτός που μας κάλεσε, και δεχόμαστε ό,τι Εκείνος έχει κάνει για να μας σώσει. «Σε ευχαριστώ, Κύριε. Αλληλούια! Αμήν! Σώζομαι επειδή με έσωσες Εσύ. Δεν θα μπορούσα να λυτρωθώ αν δεν είχες πλύνει Εσύ όλες τις αμαρτίες μου. Σε ευχαριστώ, Κύριέ μου! Αλληλούια!» Οι αμαρτίες μας καθαρίστηκαν με αυτόν τον τρόπο. 
Η λύτρωση δεν απαιτεί ούτε τα έργα μας ούτε τον χρόνο μας. Τα έργα μας δεν διαδραματίζουν στην λύτρωση μας κανέναν ρόλο, ούτε το 0,1%. Οι Καλβινιστές λένε ότι κάποιος πρέπει να δικαιωθεί βαθμιαία για να λυτρωθεί και να μπει στην Βασιλεία των Ουρανών. Ακριβώς όπως ένα σκουλήκι δεν μπορεί να τρέξει 100 μέτρα σε ένα δευτερόλεπτο, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθήσει, οι άνθρωποι δεν μπορούν να γίνουν δίκαιοι με την προσπάθειά τους, ανεξάρτητα από το πόσο καλοί μπορεί να είναι ή πόσο σκληρά μπορεί να προσπαθήσουν να τηρήσουν τον Νόμο. Ένα σκουλήκι είναι πάντα ένα σκουλήκι, όσο σκληρά και αν προσπαθήσει να πλυθεί και να βάλει επάνω του πολύτιμα καλλυντικά. Παρόμοια, εφόσον οι αμαρτωλοί έχουν αμαρτία στις καρδιές τους, είναι ακόμα αμαρτωλοί, ανεξάρτητα από το πόσο καλοί μπορεί να φαίνονται. 
Πώς μπορεί ένας αμαρτωλός να είναι απολύτως δίκαιος με το να αγιάζεται βήμα βήμα; Γίνεται η σάρκα καλύτερη καθώς περνά ο χρόνος; Όχι, η σάρκα γίνεται ασεβής και περισσότερο κακή καθώς γερνά. Αλλά η Βίβλος λέει, «Όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε· και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε· και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε». Αυτή η περικοπή βάζει σε μια σειρά όσα συμβαίνουν αμέσως με την χάρη του Θεού· δεν λέει ότι η λύτρωση και η δικαίωση ολοκληρώνονται σταδιακά. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει δίκαιος μια για πάντα έχοντας πίστη στον Κύριο, όχι βαθμιαία. 
Πολλοί θεολόγοι, που δεν ξέρουν τι κάνουν, επιμένουν σε αδικαιολόγητες θεωρίες και στέλνουν τους ανθρώπους στον άδη. Ο Θεός μάς υποσχέθηκε την λύτρωση και μας κάλεσε μέσω του Ιησού Χριστού, μας κατέστησε δίκαιους και δόξασε όσους έσπευσαν να απαντήσουν στην κλήση Του. «Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού» (Ιωάν. 1:12). Μας δόξασε ο Θεός; Φυσικά! Θα μπορούσαμε να δοξαστούμε κάνοντας καλά έργα και με δοκιμασίες; Πρέπει να προσπαθήσουμε σκληρότερα για να γίνουμε δίκαιοι; Φυσικά όχι! Έχουμε γίνει ήδη δίκαιοι. 
 

Κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού

Ποιος μπορεί να είναι ενάντια σε μας αν είναι ο Θεός μαζί μας; Κανένας. «Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί προς ταύτα; Αν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ ημών; Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πώς και μετ’ αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα; Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών. Τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών. Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης Του Χριστού; Θλίψις, ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα; (Καθώς είναι γεγραμμένον, ‘‘Ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν· ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής’’.) Αλλ’ εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8:31-39). 
Κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού. Κανένας δεν μπορεί να κάνει πάλι αμαρτωλούς εμάς τους δίκαιους. Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει όσους έχουν γίνει τα παιδιά του Θεού και θα ζήσουν στην Χιλιετή Βασιλεία και στην Βασιλεία των Ουρανών. Μπορούν οι δοκιμασίες να μας κάνουν αμαρτωλούς; Μπορεί ο κίνδυνος να μας κάνει αμαρτωλούς; Μπορεί ο διωγμός να μας κάνει αμαρτωλούς; Μπορούν η πείνα, η γύμνια, ο κίνδυνος ή το ξίφος, να μας κάνουν πάλι αμαρτωλούς; «Όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πώς και μετ’ αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;». Ο Θεός μάς δίνει την Βασιλεία των Ουρανών. Μας δίνει δωρεάν τα πάντα, επειδή Εκείνος δεν δίστασε να μάς χαρίσει τον μονογενή Υιό Του για να μας σώσει. Αφού Θεός ήταν πρόθυμος να κάνει την μέγιστη θυσία για μας, γιατί, λοιπόν, δεν θα μας έκανε παιδιά Του; 
 

Η λύτρωση που ο Θεός χορηγεί σε μας είναι... 

Ο Θεός λέει πως για να λυτρωθούμε από τις αμαρτίες μας, πρέπει πρώτα απ’ όλα να αναγνωρίσουμε ότι ο Ιησούς Χριστός στάλθηκε με μορφή σάρκας, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού Πατέρα. Δεύτερο, πρέπει να δεχτούμε ότι ο Ιησούς ανέλαβε όλες τις αμαρτίες μας μέσω του βαπτίσματος στον Ιορδάνη ποταμό. Τρίτο, πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε για μας και, τελευταίο, ότι αναστήθηκε. Δεν μπορούμε να σωθούμε αν δεν πιστεύουμε σε κάθε μια από τις παραπάνω προϋποθέσεις. 
Όσοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι Υιός του Θεού ή ότι είναι Θεός και ο Δημιουργός, αποκλείονται από την σωτηρία του Θεού. Αν κάποιος αρνείται την θεότητα του Ιησού Χριστού, γίνεται παιδί του Σατανά. Ούτε όσοι αρνούνται το γεγονός ότι ο Ιησούς ανέλαβε όλες τις αμαρτίες μας όταν βαφτίστηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή μπορούν να σωθούν. Ο Ιησούς δεν μπορεί να γίνει Σωτήρας τους. Δεν μπορούν να σωθούν μέσα στις καρδιές τους, αν και πιστεύουν στον Ιησού με τις σκέψεις τους. Πηγαίνουν στον άδη, παρόλο που ξέρουν τον Ιησού. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε στην θέση μας επειδή με το βάπτισμά Του ανέλαβε όλες τις αμαρτίες μας. Ο Ιησούς πέθανε λόγω των δικών μας αμαρτιών, όχι λόγω των δικών Του αμαρτιών. Ύστερα αναστήθηκε από τους νεκρούς για να δικαιώσει όλους όσοι πιστεύουν και να τους αναστήσει στην ανάσταση. 
 

Σωζόμαστε πιστεύοντας στο βάπτισμά Του

Έχω κηρύξει μέχρι τώρα πάνω στο κεφάλαιο 7 σε σχέση με το κεφάλαιο 8. Το κεφάλαιο 7 λέει ότι κάποιος που έχει αμαρτία δεν μπορεί να κάνει το αγαθό. Αλλά το κεφάλαιο 8 λέει ότι τώρα δεν υπάρχει καμία καταδίκη σε όσους είναι με τον Χριστό Ιησού, και ότι η πίστη μας στον Ιησού Χριστό μάς καθιστά χωρίς αμαρτία. Είμαστε αδύναμοι και δεν μπορούμε να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, για αυτό ο Θεός Πατέρας έστειλε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας και Εκείνος ανέλαβε όλες τις αμαρτίες μας με το βάπτισμά Του όταν ακόμα ήμασταν αμαρτωλοί. Σωζόμαστε από όλες τις αμαρτίες μας και γινόμαστε δίκαιοι μέσω του Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η αλήθεια που διδάσκει ο Παύλος μέσω των κεφαλαίων 7 και 8. 
«Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα». Εμείς τώρα δεν έχουμε καμία αμαρτία. Είστε με τον Ιησού Χριστό; Αναγνωρίζετε τι έκανε ο Ιησούς Χριστός για σας; Ακριβώς όπως ο Παύλος λυτρώθηκε από τις αμαρτίες του, μέσω της πίστης μας στο βάπτισμα του Ιησού και το αίμα Του στον Σταυρό όλες οι αμαρτίες μας έχουν αφαιρεθεί επίσης. Έχουμε λυτρωθεί πιστεύοντας στο βάπτισμα, το αίμα και την ανάσταση του Ιησού. Αν ένας άνθρωπος αρνηθεί αλαζονικά να πιστέψει στο βάπτισμα του Ιησού Χριστού και αν επιμένει ότι ο Ιησούς βαφτίστηκε μόνο για να μας δείξει την ταπείνωσή Του, ο Θεός θα τον στείλει στον άδη. Μην είστε αλαζονικός απέναντι στον λόγο του Θεού. Πώς μπορούν οι ποιμένες και οι λειτουργοί να αγνοούν το βάπτισμα του Ιησού όταν ο ίδιος ο Παύλος μίλησε τόσο πολύ για αυτό; Πώς μπορούν να αγνοήσουν την πίστη του ίδιου του Παύλου, ενός από τους μέγιστους πατέρες της πίστης; Πώς μπορούν να αγνοήσουν τις διδασκαλίες του δούλου του Θεού, που ο ίδιος ο Θεός τον έκανε απόστολο; 
Αν θέλουμε να κηρύξουμε για τον Ιησού Χριστό, πρέπει να κηρύξουμε όπως είναι γραμμένο στην Βίβλο και πρέπει να πιστέψουμε σύμφωνα με την Βίβλο. Ο Κύριος μάς λέει, «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει» (Ιωάν. 8:31-32). Εσείς και εγώ φτάσαμε να πιστέψουμε στο βάπτισμα του Ιησού όπως ο Παύλος. 
Πότε μεταβιβάστηκαν οι αμαρτίες σας στο σώμα του Ιησού Χριστού; Όλες οι αμαρτίες μας μεταβιβάστηκαν στον Ιησού Χριστό όταν Εκείνος βαπτίστηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη, «Άφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην». Εδώ, το «διότι ούτως» στα αρχαία ελληνικά, σημαίνει «με αυτόν τον τρόπο», «έτσι ταιριάζει» ή «δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός απ’ αυτόν». Αυτός ο λόγος δείχνει ότι ο Ιησούς πήρε αμετάκλητα επάνω Του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας μέσω του βαπτίσματος που έλαβε από τον Ιωάννη. Βάπτισμα σημαίνει «πλένω». Για να πλυθούν όλες οι αμαρτίες στις καρδιές μας, οι αμαρτίες μας έπρεπε να μεταβιβαστούν στον Ιησού Χριστό. 
Ο Ιησούς Χριστός πήρε επάνω Του τις αμαρτίες μας, σταυρώθηκε στην θέση μας και θάφτηκε ενωμένος με μας. Ο Παύλος το δήλωσε αυτό ως εξής, «Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην» (Γαλ. 2:20). Πώς μπορούμε να είμαστε εμείς σταυρωμένοι, όταν στην πραγματικότητα ήταν ο Ιησούς που θανατώθηκε στον Σταυρό; Σταυρωθήκαμε με τον Χριστό επειδή πιστεύουμε ότι ο Ιησούς ανέλαβε όλες τις αμαρτίες μας επάνω Του και σταυρώθηκε για αυτές τις αμαρτίες. 
Δοξάζω τον Κύριο που με έχει σώσει από όλες τις αμαρτίες μου. Μπορούμε θαρραλέα να κηρύξουμε το ευαγγέλιο επειδή μάς έχει δικαιώσει ο Ιησούς. Ευχαριστώ τον Κύριό μας, που έσωσε από όλες τις αμαρτίες μας εμάς που η σάρκα μας είναι τόσο αδύναμη και που στερούμαστε την δόξα Του.