(Księga Objawienia 7:1-17)
„Potem zobaczyłem czterech aniołów stojących na czterech krańcach ziemi, trzymających cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo. I zobaczyłem innego anioła wstępującego od wschodu słońca, który miał pieczęć Boga żywego i zawołał donośnym głosem do czterech aniołów, którym pozwolono wyrządzać szkodę ziemi i morzu: Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, dopóki nie opieczętujemy sług naszego Boga na ich czołach. I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela:
z pokolenia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Rubena dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Gada dwanaście tysięcy opieczętowanych;
z pokolenia Asera dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Neftalego dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Manassesa dwanaście tysięcy opieczętowanych;
z pokolenia Symeona dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Lewiego dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy opieczętowanych;
z pokolenia Zabulona dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Józefa dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z pokolenia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.
Potem zobaczyłem, a oto wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu, plemienia, ludu i języka, który stał przed tronem i przed Barankiem ubrani w białe szaty, a palmy w ich rękach. I wołali donośnym głosem: Zbawienie należy do naszego Boga zasiadającego na tronie i do Baranka. A wszyscy aniołowie stali dokoła tronu i starszych, i czterech stworzeń, i upadli przed tronem na twarze, i oddali pokłon Bogu; Mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła naszemu Bogu na wieki wieków. Amen.
A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli? Odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz. I powiedział do mnie: To są ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka. Dlatego są przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w Jego świątyni, a zasiadający na tronie osłoni ich Sobą jak namiotem. Nie zaznają już głodu ani pragnienia, nie porazi ich słońce ani żaden upał; Ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu”.
Wyjaśnienie
Werset 1: „Potem zobaczyłem czterech aniołów stojących na czterech krańcach ziemi, trzymających cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo”.
To pokazuje nam, że to, czy wiatr ucisku powieje, czy też nie, zależne jest całkowicie od pozwolenia Boga. Bóg zdecydował, że uratuje 144,000 z plemion Izraela i uczyni ich Swoimi ludźmi, zanim dopuści do Wielkiego Ucisku na tej ziemi.
Wersety 2-3: „I zobaczyłem innego anioła wstępującego od wschodu słońca, który miał pieczęć Boga żywego i zawołał donośnym głosem do czterech aniołów, którym pozwolono wyrządzać szkodę ziemi i morzu: Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, dopóki nie opieczętujemy sług naszego Boga na ich czołach”.
Tutaj Bóg nakazuje czterem aniołom, którzy mają wyrządzić szkodę ziemi i morzu, aby nie szkodzili światu, dopóki 144,000 Izraelitów nie zostanie zapieczętowanych. Innymi słowy, Bóg powiedział im, aby nie wyrządzali szkody, dopóki z każdego plemienia Izraela nie zostanie wybranych po 12,000, a ich czoła nie zostaną opieczętowane żywą pieczęcią Boga. To był szczególny nakaz Boga, ukazujący Jego szczególną troskę o lud Izraela.
Werset 4: „I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela”.
Ci, którzy są zapieczętowani przez Boga, otrzymają specjalną ochronę od Boga i Jego błogosławieństwo zbawienia nawet podczas Wielkiego Ucisku czasów ostatecznych.
Wersety 5-9: „z pokolenia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Rubena dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Gada dwanaście tysięcy opieczętowanych; z pokolenia Asera dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Neftalego dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Manassesa dwanaście tysięcy opieczętowanych; z pokolenia Symeona dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Lewiego dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy opieczętowanych; z pokolenia Zabulona dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Józefa dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych. Potem zobaczyłem, a oto wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu, plemienia, ludu i języka, który stał przed tronem i przed Barankiem ubrani w białe szaty, a palmy w ich rękach”
Ten werset mówi nam o liczbie opieczętowanych wśród ludu Izraela—12,000 z każdego plemienia Izraela zostanie opieczętowanych jako otrzymujący szczególną łaskę Bożą. Bóg da zbawienie 12,000 z każdego plemienia Izraela i uczyni ich Swoim ludem; ta szczególna łaska zostanie po równo udzielona każdemu plemieniu.
Ponieważ Bóg kochał jednakowo każde plemię Izraela, dał im wszystkim to samo błogosławieństwo, aby stali się Jego ludem. Bóg ubrał Izraelitów w tę łaskę, aby wypełnić Swoje słowo obietnicy dane Abrahamowi i jego potomstwu. Jak więc widać, Bóg spełnia wszystko, co obiecał i zaplanował dla ludzkości.
To mówi nam, że wielu pogan również zostanie zbawionych podczas Wielkiego Ucisku i stanie się ludźmi Boga. Innymi słowy, wśród pogan będzie niezliczona rzesza ludzi, którzy na końcu czasów zostaną uwolnieni od grzechów poprzez wiarę w ewangelię wody i Ducha, i poprzez wiarę zginą śmiercią męczeńską. Musimy zatem pamiętać, że Bóg czyni pogan Swoimi ludźmi nawet w ostatnich dniach.
Wersety 10-11: „I wołali donośnym głosem: Zbawienie należy do naszego Boga zasiadającego na tronie i do Baranka. A wszyscy aniołowie stali dokoła tronu i starszych, i czterech stworzeń, i upadli przed tronem na twarze, i oddali pokłon Bogu”
Bóg obdarza Swoją łaską zbawienia, nawet w czasach ostatecznych, zarówno Izraelitów, jak i nas, pogan. Dlatego nasz Pan jest godzien przyjąć wszelkie uwielbienie, cześć i chwałę. Dla świętych nikt inny poza samym Bogiem nie jest przedmiotem pełni ich uwielbienia. Dla świętych nikt inny, ale sam Bóg jest przedmiotem całego ich uwielbienia.
Werset 12: „mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen!”
Wszyscy słudzy Boży oddają cześć Panu, który jest Bogiem. Jest rzeczą właściwą, aby Bóg otrzymał w ten sposób wszystkie te pochwały i cześć.
Wersety 13-14: „A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli? Odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz. I powiedział do mnie: To są ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka”.
Bóg zbierze Swoje ostatnie żniwo po tym, jak wzbudzi wiatr Wielkiego Ucisku, aby święci przezwyciężyli swoje chwalebne męczeństwo i obronili swoją prawdziwą wiarę.
Kiedy minie pierwsze trzy i pół roku siedmioletniego okresu Wielkiego Ucisku, święci będą surowo prześladowani przez Antychrysta i będą umęczani w obronie swojej wiary. Ten Ucisk męczeński ma inny wymiar niż jakiekolwiek inne udręki, które miały miejsce w historii Kościoła; będzie on stanowił absolutny wymóg wiary świętych, którzy wierzą w Boga na tej ziemi. Męczeństwo to wielki zaszczyt dla świętych. Poprzez swoje męczeństwo święci mogą w najbardziej wyraźny sposób objawić swoją prawdziwą wiarę w Boga. W końcowych czasach Wielkiego Ucisku wszyscy święci będą bronić swojej wiary poprzez swoje męczeństwo, będą uczestniczyć w swym zmartwychwstaniu i pochwyceniu oraz staną przed tronem Bożym.
Wersety 15-16: „Dlatego są przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w Jego świątyni, a zasiadający na tronie osłoni ich Sobą jak namiotem. Nie zaznają już głodu ani pragnienia, nie porazi ich słońce ani żaden upał”
Ci, którzy mają prawdziwą wiarę przed Bogiem, zostaną umęczeni na śmierć w końcowych dla siebie czasach Wielkiego Ucisku, broniąc swojej wiary w zbawienie ewangelii wody i Ducha. W związku z tym Bóg da świętym z taką wiarą Swoją szczególną ochronę i błogosławieństwo oraz weźmie ich w Swoje ramiona.
Po walce z Antychrystem, śmierci męczeńskiej i zmartwychwstaniu, święci nigdy więcej nie umrą ani nie będą cierpieć smutku w Królestwie Bożym. Będą na zawsze żyć w błogosławieństwach danych dzieciom Bożym. Tym, którzy żyją w ramionach Boga, niczego nie zabraknie, ani też nigdy więcej nie doznają cierpienia lub krzywdy pochodzącej ze zła. Wszystko, co ich teraz czeka, to specjalna nagroda, miłość i chwała Boża, która zostanie im dana na zawsze.
Werset 17: „Ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu”.
Bóg będzie wiecznym Pasterzem świętych i da im Swoje wieczne błogosławieństwa. Aby wynagrodzić za wszystkie cierpienia i męczeństwo, jakie w imię Pana przeszli święci na tej ziemi, Bóg poprowadzi ich do źródeł wody żywej, pozwoli im łamać chleb z Panem przed tronem Bożym i odzieje ich w Swoje błogosławieństwo na wieczność, aby przyłączyli się do Niego w całej Jego chwale. Ponieważ święci przebywając na tej ziemi, wierzyli w ewangelię wody i Ducha, prowadzili życie w służbie dla chwały Bożej i byli męczennikami za Jego imię, Bóg pozwoli tym, którzy w ten sposób bronili swojej wiary żyć na zawsze pośród Jego chwały w Nowym Niebie i Królestwie. Alleluja! Chwała naszemu Panu!