Bóg dał Izraelowi Swoje Prawo przez Mojżesza, jak również system ofiarny, aby mogli oni osiągnąć odkupienie za swoje grzechy i nieprawości. Wyznaczył Aarona, starszego brata Mojżesza, na Najwyższego kapłana i kazał mu złożyć ofiarę przebłagania dziesiątego dnia siódmego miesiąca, w Dniu Przebłagania, tak aby roczne grzechy Izraela mogły zostać zmyte (Księga Kapłańska 16).
Bóg określił, że ofiara Dnia Pojednania może być składana jedynie przez Aarona i następnych Najwyższych kapłanów spośród jego potomków. Bóg dał Izraelitom sposób oczyszczania wszystkich ich grzechów poprzez nałożenie rąk Aarona na głowie kozła ofiarnego. Takie jest prawo odkupienia, które Bóg ustanowił dla nich.
Przez ten cień dał On nam wyraźnie do zrozumienia, że Jezus jest Zbawicielem ludzkości. W czasach Nowego Testamentu Bóg posłał Jana Chrzciciela, potomka Aarona (I Księga Kronik 24:10, Ewangelia Łukasza 1:5) i ostatniego Najwyższego kapłana Starego Testamentu (Ewangelia Mateusza 11:11-13). Jan Chrzciciel jako prorok posłany przez Boga, przedstawiciel i Najwyższy kapłan ludzkości, ochrzcił Jezusa, aby przekazać wszystkie grzechy ludzkości na Niego, Syna Bożego, który przyszedł, aby zbawić grzeszników.
Wszyscy ludzie są naprawdę błogosławieni, że mogą złożyć swoje grzechy na Jezusa poprzez Jana Chrzciciela. Jan pełnił rolę Najwyższego kapłana, który reprezentował ludzkość, i sługi Bożego, który przekazał wszystkie nasze grzechy Jezusowi.
Jan Chrzciciel był przedstawicielem i Najwyższym kapłanem ludzkości posłanym przez Boga oraz posłańcem, który został wysłany na 6 miesięcy przed Jezusem. Z drugiej strony, Jezus był Barankiem Bożym, który zabrał wszystkie grzechy świata, podczas gdy Jan Chrzciciel był ostatnim Najwyższym kapłanem, który przekazał grzechy świata Jezusowi poprzez chrzest. Jan Chrzciciel był sługą Boga.